31 Aralık 2024’te dünya sustu. Zaman kırıldı. On kişi geride kaldı. Artık onlar, yalnızca zamana karşı oynanan ölümcül bir oyunun piyonları. Ama bu oyunda kural basit: Kazan ya da kaybol. Zamanı yenmek, geçmişin gölgelerinden kurtulmak kadar kolay mı?

Sevdiği kadın tarafından yıllar önce lanetlenen bir adam ve soğumuş kalbi, bir zamanlar yandığı ateş ile yeniden karşılaşırsa...

İstanbul`a annesinin yanına giden adel ve yeni okul hayatına başlar ama olaylar ters döner bakalım neler olacak?

Jfjkfkg jfkdkdk

Her şey annemi bulmamla başladı...

- Susmayı düşünüyor musun, sesini duymaya dayanamıyorum. -Neden ağır mi geldi söylediklerim o zaman iyi dinle Meçhul sen osun. Yıllarca insanların beklediği kişi sensin ama haklısın senin gibi zayıf biri bunu kaldıramaz. Bir anda yere düştüm yine saçma rüyalardan birini görmüştüm hayır anlamıyorum normal hayatta bu kadar monoton yaşayan biriyken neden rüyalarımda süper kahraman olmaya çalıştığımı anlamıyordum.

Eda ve Kerem’in onlardan intikam almak isteyen kişilerle başa çıkma hikayesi… bu mücadelede onlara katılmak ister misiniz?

Açıklama yok sjskhsjsgsjsgsjsi

Açıklama yok sjskhsjsgsjsgsjsi

"Çünkü ucubeler, en tuhaf sırlara sahiptir..."

Baharın ilk ışıkları aynı zamanda bir sonun müjdecisidir.

Hayatın bir sonu var sınav için yaşadığımız bu hayatta olmasını istediğimiz bir heycan yok mu acı çekerken mutlu olmak klâsik olsada yaşama tat katan tek şey ...sizce?

Bu kitap 2. Dünya savaşı sonunda kaçırılıp denek olan 100`lerce insanın mutant yapıldığı ve zaman kapsülüne tıkılıp günümüzden 80 yıl sonra uyandıkları dünyada Danievelle Henderson adındaki hafızasını kaybetmiş karakterin hafızasını geri kazanmaya ve özgürlüğü için verdiği mücadeleyi anlatıyor

Deneme, uygulamayı deniyorum.

Mutluluk, büyük olaylarda değil, günlük hayattaki küçük, değerli anların içinde saklıdır; bir gülümseme, bir sohbet veya basit bir huzur anı, hayatı anlamlı kılar. Mutluluğun tanımını açıklayacak bir sürü cümle vardır. Ama mutluluk herkese göre değişen bir şeydir. Bu yüzden Gökçe mutluluğun yolculuğuna başlayarak kendi mutluluk tanımını oluşturacak. Yolculuğa hazır mısınız?

En yakın zaman da yapacağım...

Uyandığımda her yer farklılaşmıştı, gözümü kapattığım yer evimdi ama açtığım yer bir ormandı ne oldu bana. Kim getirdi beni buraya?

Sadece yıldızları arıyorum sanıyordum..

Daha on yedi yaşında olan canan Talat garsonluk yapan kız canan bir gün çalıştığı kafe kapatılır, kapatan kişi uyuşturucu mafyası Koray Alp Kanlıdır, iş ortaklarıyla kafeye Gider.

Bir sabah her zamanki gibi okula gitmek için uyandım hazırlanıp okulun yolunu tuttuk arkadaşım sude ile birlikte .ve okula evimizin arasında yaklaşık 10-15dk olduğu için hemen vardık . okulumuza ve arkadaslarimla sohbet ettikten sonra zil çaldı .derse girdik dersimiz fen bilimleriydi konumuz gezegenler di ders bitimine doğru öğretmenimiz istediğimiz bir gezegen ile ilgili 1 haftalık gözlem istemişti .ben ve sude çok heycenliydik zil çaldı tenfüs oldu sude arkadaşım ile birlikte ödev hakkında konuştuk ben en sevdiğim gezegen olan yıldızı sude ise jüpiter seçmişti Ve 1.gün yıldızı izledim teleskopum ile çok güzel görünüyorlardı bende hemen elimdeki fotoğraf makinasıyla çektim altına notlar aldim. Ertesi gün sabırsızlıkla gün batimini bekledim ve tekrar telskobum ile baktım ve bu sefer ilginç bir şey görmüştüm ilk defa karşılaşıyorum araştırdım hemen ve adı yıldız kaymasiymis bir dilek tutarsak gerçekleşme ihtimali varmış .bende yıldızlar adasına gitmeyi diledim ve tekrar not alıp resim çekip gittim . Ve 3.gün tekrar evimizin yakınındaki çatıdan baktım yıldızlara aman allahım birde ne göreyim dileğim gerçekleşmiş Sevinçten havalara uçtum eve gidince direk uyudum gözlerimi kapattığını gibi gerçekten yıldızların olduğu çok güzel bir yerdeyim binlerce yıldız varidi Ve benimle konuşa biliyorlardı yıldızlarla ilgili İstediğim bilgilere çok kolay ulasabiliyodum. Hepsini teker teker yazmıştım ve her gece oraya gidip yıldızların üstünde ucabiliyodum bu çok güzel bir duyguydu ertesi gün olan biten herşeyi sudeye anlatım tabiki normal bir şekilde inanmadi bende peki o zaman yarin akşam 9 `da görüşürüz dedim sude alayci bir sekilde gülüp görüşürüz diyip gitti .ertesi günü iple çekiyorum ve sude geldiginde onunla yıldızlara bakıp evlere dagildik sudeye eve gider gitmez direk o yıldızları düşünüp uyu dedim oda peki dedi. Ve evlere dagildik ben aynı şeyi yapıp uyudum ve evet tekrar yıldızlar adasına ışinlanmiştim Ama bu sefer ilginç ki sudede vardı ona şimdi İNANDINMI dedim sude çok şaşırmış bir yüz ifadesiyle e e evet dedi ve bu bizim aramızda bir sırdı Devamı gelecek......

Bir sabah her zamanki gibi okula gitmek için uyandım hazırlanıp okulun yolunu tuttuk arkadaşım sude ile birlikte .ve okula evimizin arasında yaklaşık 10-15dk olduğu için hemen vardık . okulumuza ve arkadaslarimla sohbet ettikten sonra zil çaldı .derse girdik dersimiz fen bilimleriydi konumuz gezegenler di ders bitimine doğru öğretmenimiz istediğimiz bir gezegen ile ilgili 1 haftalık gözlem istemişti .ben ve sude çok heycenliydik zil çaldı tenfüs oldu sude arkadaşım ile birlikte ödev hakkında konuştuk ben en sevdiğim gezegen olan yıldızı sude ise jüpiter seçmişti Ve 1.gün yıldızı izledim telkopum ile çok güzel görünüyorlardı bende hemen elimdeki fotoğraf makinasıyla çektim altına notlar aldim.

Düşüncelerimden uzaklaştım, sebebi ise gelmek istediğim yere varmamdı. Tabelada yazan büyük yazı artık benim evim olacaktı. Belki de bu hayatta huzur bulduğum tek evim olacaktı. MATEM MEZARLIĞI benim yeni evim olacaktı. Dikenli tellerle çevrili mezarlık sessiz ve kimsesizdi. Aynı benim gibi. Sessiz ve kimsesiz. Adımlarımı mezarlığın içine doru yönlendirdiğimde artık tüm duygularımdan yoksun bir haldeydim. Hiçbir şeyi düşünmüyor ve umursamıyordum. Tek düşündüğüm bu mezarlıkta huzuru bulacağım ve ona kavuşacağımdı. Belki de bugün olacakların hepsi ona kavuşmak içindi. Uzun bir süre yürüdükten sonra aniden adımlarım duraksadı. Onu görmemle birlikte gözümden akan bir damla yaşa engel olamadım. Kucağımda tutuğum veda buketinin bile düşeceğini sandım. Buraya gerekirse bin kere gelmiş olayım, her geldiğimde bu hali alırdım. Sarsılırdım, gözümden akan yaşlara engel olmazdım ve boğazıma bir yumru otururdu. Aynen şu an olduğu gibi. Ona yaklaştım ve tam önünde durdum. Ellerimdeki veda buketini düşürmemeye çalışarak ellerimi havaya kaldırdım. El işaretleriyle konuşabilirdim o beni anlardı. Gözümden bir damla yaş akarken ellerimi hareket ettirmeye başladım. "Merhaba Masal, ben geldim. Kardeşin geldi ve bu sefer hiç gitmeyecek." Ellerimdeki buketi gösterdim. "Bak bu da bu dünyaya veda buketim." Gülümsemeye çalıştım. "Senin yanına geliyorum kardeşim, orada bana da yer aç." Dedim mezara gülümseyerek. Sadece bir tahtanın üzerinde yazan arkadaşımın mezarına son kez gülümsememdi. Masal Varol, bugünden sonra bir daha asla ayrılmayacağız.

Kızın ailesinde çektiği eziyet

Kızın ailesinde çektiği eziyet

"home is sometimes too far away"