"Gölgelerin Ardında Sadece İzle" Bir krallık düşünün ikiye bölünürse ne olur? Batılılar güneylilere ambargolar uygulayıp hayatlarını mahvederek onları köle olarak satarsa? Ya da satılamayanları arenada birbirleriyle dövüştürmekten zevk olan `batılı` insanlar cidden insan mıdır? İzda`nın hayatı size bu soruların cevaplarını ve daha nicesini açıklamaya geliyor.

Zleria Krallığı açlıkla, susuzlukla ve zulümle başa çıkmayı seneler önce başarmıştı. Savaşlarda galip gelip, imparator krallık olarak diyarın hükümdarlığını üstlenen bu krallığı devirmek isteyen bir suçlu, krallığın tek varisi, yani Ayın Varisi ile karşı karşıya. Savaşı kim kazanacak? Aşk mı, hırs mı? Gizem, suç ve savaş bir kitapta. Umarım beğenirsiniz.

Herkesin bir şatosu vardır; bazen gösterişli, bazen yıkık dökük… Ve o şatoların en derin odalarında, zincirlenmiş bir mahkum yaşar: insanın kendi iç sesi, korkuları, geçmişi ve suskunlukları. Şatodaki Mahkum ve Özgür Ay, insanın iç dünyasında verdiği en sessiz ama en çetin mücadeleyi anlatıyor. Bir yanda zincirlerinden kurtulmaya çalışan bir mahkum, diğer yanda geceyi yarıp her şeye rağmen parlayan özgür bir ay… Bu kitap, kaçmayı değil, yüzleşmeyi seçenlerin hikâyesi. Kendi iç duvarlarını yıkmaya cesaret edenler için, her karanlık gecede bir ışık olduğunu hatırlatmak isteyenlerin sesi. Sayfaları çevirdikçe, belki siz de kendi şatonuzun kapısını aralayacak ve özgür ayın ışığında yolunuzu bulacaksınız...

"Her gün aynı. Aynı sokaklar, aynı insanlar, aynı boşluk... Peki ya bir sabah gözlerini bambaşka bir dünyada açsaydın?" Çağrı, hayattan kopmuş, yalnız ve toplum tarafından dışlanmış bir gençtir. Güçlüdür, zeki ve soğukkanlıdır ama kimse onu anlamaz. Monoton bir okul günü sonrası, her zamanki gibi uykuya daldığında… bambaşka bir yerde uyanır. Taş duvarlı bir han… Ahşap masalarda sarhoş adamlar… Orta Çağ’a ait, ama hiç bilmediği bir dünya. Başta bunun sadece tuhaf bir rüya olduğunu sanır. Ta ki ertesi gece gözlerini tekrar açtığında, tekrar kendi dünyasına döndüğünü fark edene kadar. Artık her gece uyuduğunda, bir gün modern dünyada, bir gün Orta Çağ dünyasında uyanmaktadır. Ancak bu geçişler basit bir tesadüf değildir. Çağrı, bilmediği bir kaderin parçasıdır. Her 10.000 yılda bir sıfırlanan bir dünyada, kaybedilmiş zamanı geri kazanmak için seçilmiştir. Ama bir soru hala aklını kurcalar: Gerçek dünyası hangisi? Gerçek kimliği ne? Ve bu döngü nasıl sona erecek?

Sizce exten next olur muuu??

Zamanın bize ne getireceğini önceden kestiremeyiz Zamanda yolculuk yapan 4 kızın hikayesi...

18 yaşında olan incinin babasının vefatından sonra annesinin maddi zorluklar nedeniyle kızını yetim haneye vermesi ve ani bı kararla geri alması Umarım beyenilirr🤍🪩

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.

Amber, Alkolik bir ailenin ilk çocuğu ülkenin sisteminden dolayı yapması gereken bir şey vardır ve kendini buna adamıştır. Bir gün okuluna gelen çocuğun gelmesiyle hiç beklemediği şeyler olmaya başlar.

Macera ve gizem dolu.

Snowen isimli bir krallık ve yüreğini saran büyü korkusu ile bir katliam başlatan Snowen Kralı. Bütün bunların üzerine ortaya çıkan büyücü Leyal ve dövmelediği çocuklar, işte bu Kader Mahkumlarının Hikayesi... Snowen isimli Krallığın genç kralı Lord Herman bir büyücü katliamı başlatır ve şüphelendiği kadınları teker teker ortadan kaldırmaya başlar. Bu vahşi süreç büyücü Leyal`in ortaya çıkması ve seçtiği çocukları "Dövmeleme" Adı verilen yöntem ile lanetlemesinin üzerine kesintiye uğrar. Tabii ki olaylar bu kadarla sınırlı kalmaz, bütün bu yaşananlara denekler de dahil olur. Kader Mahkumları`nın hikayesine hoş geldiniz.

Akça, annesinin zorlaması üzerine yeni bir okula gitmek zorunda kalır. Ancak Akça bu okulun ne kadar esrarengiz olduğunu bilmiyordur. Bu esrarengiz okulda hemen hemen her gün birileri ölmektedir. Akça başta arkadaşlarının kendisine şaka yaptığını düşünse de gece bütün okulu saran çığlıklardan ve sabah gördüğü görüntüden sonra bunların bir gerçek olduğunun farkına varır. Peki öğrencileri öldüren kimdi ? Okul yönetimi neden bu kadar sakindi? Öğrenciler neden bu okuldan çıkamıyordu? Ve en önemli soru herkesin garip olduğu bu okulda kime güvenilecekti? Akça arkadaşları Uzay, Efsun, Can ve Mete ile beraber katili bulmaya çalışır.

Hakikat tersine döndü. Karanlıktan doğan ışık, inançların çöküşü ve sahte kurtuluşun ümidi..... Bilginin gerçeği değil felaket ve yok oluş getirdiği yaşamlar...

“Hatırlamak bir lütuftur. Ama sen... unutturmak için yaratıldın.." Ormanın karanlığında doğan yarı tanrıça Vaelira, ay ışığıyla beslenen kadim bir lanetin taşıyıcısıdır. Unutulmuş krallıkların sessizliğinde büyürken, annesinin ihanetle mühürlenmiş kaderini sırtında taşır. Onun dokunuşu, geçmişi unutturur — bazen bir kurtuluş, bazen de kaçınılmaz bir çöküş olur. “Unutulursun Dokunuşu”, hatırlanmak ile unutulmak arasındaki çizgide yürüyen bir kadının, adalet ve intikamla örülmüş destansı yolculuğunu

ADANMIŞLAR fantastik dünyayı korumak ile yükümlü bir ekibin maceralarını anlatıyor.

Ateş.. sıcak ve yakıcıydı. Gözleri gözlerimle her buluştuğunda kehribar çemberlerinden içime akan tuhaf his neydi bu sahi ? Ben bu büyülü dünyada neydim neden burdaydım. Bu ateş gibi gözleri olan adam benim düşmanım mıydı ?

Siz hiç unutuldunuz mu? Unutanları suçlamayın! Zira her unutuşun ardında kim bilir ne hikâyeler vardır. Bu hikâyeleri dinlemeden suçlamak, ardıdan derin pişmanlıklar getirir. Tıpkı Ronya`ya olduğu gibi! Ronya önce unutacak, sonra unutulacaktı.

"Aşk bir Tsunami gibiydi önce etkisiyle sarsar sonra derin sularında boğardı " birbirinden bağımsız iki kişinin hikayesi bu bazıları denizlerin üstünde dalgalarla savaşırken bazıları ise denizin en derininde zorluklarla mücadele ediyordu, biz aynıyızdır aslında farklı evrenler, farklı hayatlar aşka tabi tutulmaz bizi değiştirmez ama bazı şeyler ters gitti bir hata yapmıştım ve gördüğüm şeye kimse inanmamıştı ben de inanamamıştım bunlardan başka var mıydı, varsa neredelerdi, ve bu çok tuhaftı bu güç beni neden etkiliyordu bilmiyorum tek bildiğim senin daha tek değilim dövizleri çok seviyordum kendimi her zaman oraya ait hissediyordum deyimlerle savaşmak dalgalara dokunmak bana iyi geliyordu fırtınalı geceleri çok severdim ben biraz maceracı biriyimdir uzaklara, gitmek yüzmek bana huzur veriyordu. Arkadaşlarım bana hep "derinlerin kaptanı " derler denize olan sevdamı bana doğru çeken biri varmış meğerse ona olan sevgim denizleri, dalgaları,derinlikleri etkilemişti "derinlerin kaptanı Deniz`in asıl güzelliğine vurulmuştu " belkide böylece kendimi,denizi, aşkı ve sevgiyi tanımış olmuştum bu ilk defa oluyordu ilk defa boğuşmak yerine sevmeyi ve sevilmeyi tercih ediyordum ilk defa kendi benliğimdeydim belki başka evren belki başka dünya ama bunlar tek bir şeyi değiştirmedi aşkı.. Derinlerin kaptanı Karan kayakal

Sabah kalkıp rutin işlerimi halletmiştim dün gece sınavıma çalışıp uyumuştum 2 saatlik uyku ile sınava gidecektim.saat 8.00 gibi uyandım biraz yatakla telefona baktıktan sonra yasemin aramıştı ve aramızdaki konuşma şöyleydi "Alo" demiştim yasemin ise "knk kalk hadi bugün önemli bi sınavın var uyuya kalırsın diye dedim ben atayada haber verdim oda kalkmış hadi sende hazırlan" demişti vede ben "tama-bir dakika sen abimimi aradın huhuuu best ship yenideeen"deyip gülmüştüm Yasemin ise"abartma bi telefonla aradım hadi aşk hazırlan" derken aşağıdan abim seslenmişi "adeeenn hadi geç kalıcan" ben " tamam abii" dedim vede telefona geri döndüm "ben kapatıyorum kral hadi sınav salonunda görüşürüz" diyip telefonu kapatmıştım vede aşağa inmiştim bu benim son sınavımdı bunuda geçersem artık avukat olmaya hak kazanacaktım.hemen çantamı alıp dışarı çıktım vede kapıda abim bekliyordu."ağaç olduk ve kızım hadii"dedi gene dalkabuk surat "ya tamam hadi yürü" deyip hemen sınav yerine gittik vede arada 2 saat geçmişti kağıdı verip çıkmıştım vede abimin yanına gittim."nasıl geçti abicim" dedi."çok çok iyidiiiiii" demiştim vede arabaya binip yaseminlere gidiyorduk.vede eve gelmiştik kapıyı çaldığımda kapıyı rüzgar açmıştı "hoşgeldiniz" dedi "hoşbulduk" demiştik abimle aynı anda vede içeri geçtik."hoşgeldiniz" diyip sarılmıştı yasemin ve abime sarılırken onu koklayıp uzun uzun sarılmıştı kokusunu içine çekmişti... İyi okumalaaar...

Normal bi hayatı olan Nova bi anda karşılarına çıkan aile avukatı ile annesinin bıraktığı mirası olduğunu öğrenir acaba Nova bu mirasa sahip çıkabilecek mi?

Annemi ve babamı hiç tanımadım. Bebekken beni sarayın kapısına bırakıp arkalarına bile bakmadan çekip gitmişler . Kraliçe orkide sayesinde bu yaşıma kadar gelebildim. Ailemin kim olduğunu bilmediğim gibi hangi sınıfa ait olduğumu bile bilmiyorum. Herkesin sınıflarına göre sarayda belirli bir vazifeleri vardı. Benim vazifem perigenya diyarını ve dünyadaki doğayı korumak . Bir gün görev için gittiğim dünyada yabancı biri ile karşılaştım. İnsanların her ne olursa olsun yaşamlarına karışmamız yasaktı. Ama ben sarmaşıktım . İster insan ister perigenyalı olsun ayırmadan yardım etmeliydim. * Yabancının mavi gözleri yeşil gözlerimi seyrediyordu. Acaba o günden sonra yeniden mavi gözlerini görebilecekmiydim ?

Bir çığlık. Metalin bükülme sesi. Göz açıp kapayıncaya dek geçen bir sonsuzluk. Ve sonra… karanlık

hayatın ona ettiği eziyetleri çekmekten usanmış alice bir gün yeni bir hayata gözlerini açar prenses Bella olarak

Büyülü dünya Diyar`da kehanetler uyanıyor, unutulmuş efsaneler fısıltılarla yankılanıyor. Genç bir büyülünün arayışı, bu uykuyu bozmaya yetebilir. Onun macerasına ortak olmaya cesaretin var mı? Diyar’da sürüden ayrılan, av olmaktan çıkar. Ama kurt olmak, her zaman özgürlük getirmez. Diyar’ın bir kuralı vardır: Kadim Gözcülerin fısıltılarını dinlemezsen, yolunu kaybedersin. "Zirvelerden uçtu kuşların ilki. İlerlemekte gözlerden habersiz olan. Yakında uçar ikinci, savaşın habercisi. Üçüncü süzüldüğünde, düşecek en değerlisi"

" O zaman... biz gerçekten..." "Evet. Biz kaderin için doğmadık. Biz kaderin ta kendisiyiz."