Her zaman büyük aşklar mıdır büyük acılar getiren? Bazen küçük aşklar da Büyük acılar doğurur....

Ekim çocukluk aşkı ile yeniden karşılaşıyor ve bir aşkı atılıyor

Kitap tanıtımı yapıyorum. Şartlar; - Hem bu hesabı, hem de diğer hesabım (ozeanblau) takip etmeniz.(Takip ettiklerimden bulabilirsiniz.) Takipten çıkanın kitabı silinir. -Panonuzda veya kitabınızda kitap tanıtımı yapıyor diye hesabımı paylaşmanız.

Bu benim ilk kurgum bu yüzden yanlışlar olabilir ona göre okumaya başlayın lütfen. "Kaderimiz biz daha doğmadan yazılırdı. Tanrı her zaman bizim iyiliğimiz için bir yol çizerdi bize ama bazı şeyler bizim elimizdeydi. Tanrı bizim kötü biri olmamızı istemezdi bunu biz kendimiz yapardık. Kaderimizi Tanrı yazsa bile çoğu şeyi biz yapardık. Her zaman hayatta kötü şeyler olur ve biz o kötü şeylerde bile iyilik bulmalıyız. Sonuçta Tanrı bizim her zaman iyiliğimizi ister. Kötü bir haldeyken bile bilin ki Tanrı`nın bir bildiği vardır."

Yıllar önce bir çöp konteynırında bulunan 2 günlük RENATA, Ailesinin onu terk ettiği düşüncesiyle yetimhanede yıllanan RENATA, Yaşadıklarından dolayı sokak çocuğu olan RENATA, Ailesizliği ve kimsesizliği içinde bütünleşen RENATA, VE TAM 17 YIL SONRA ONU BULAN ABİLERİ! KARAYELLER! Sizce bir aile olabilecekler mi? Gelin hep beraber görelim! ( Herhengi bir çalıntı durumunda avukatımla muhattap olursunuz.)

Hayatı yalnızca resimden ibaret olan Görsel Sanatlar öğrencisi Kardelen Özdemir; aldığı nefesleri geçmişinden korumak için verdiği mücadeleden vazgeçtiğinde çocukluluğunu azat etmeye karar verdiği bir kış gecesi, başarılı intihar girişiminin, o gece sokağın köşesindeki ankesörlü telefondan yapılan ihbarla baltalanacağını da gözlerini tekrar açacağını da bilmiyordu. Bekaretini kaybetmiş bir ruh, gökyüzünde asılı kalmış. Nefretini, geçmişiyle harlayan küçük bir kızın boynuna dolanmış. Saflığın sembolü beyaz dolunay, o gece kana boyanmış. "Canının acısını yok saymak için salıncakta sallandığını hayal eden bir kız çocuğu tanıdım ben. Onu sevdim, onu var ettim; ondan nefret ettim, onu yok ettim." 07/08/2022 🌙

Birbirine ait olanlar, birbirlerini yara izinden tanırlar; çünkü bu yaralar, görünmez iplerle ruhlarımızı birbirine bağlar.

Tozkoparan iskender dizisi üzerine yazdığım hikayler serisinin ilk kitabı

Doğduğu gün bebekler karışır ve 17 yıl üvey ailesinde siddete mağrus kalan Aden

İlk mektubu açtı. Yazdığı mektup Levent’e aitti. Onun için yazdığı mektubun ilk satırları sesli okudu. Yenildim Levent. Ben içimdeki canavara yenildim. Kâbuslarıma, umutsuzluğuma yenildim. Ben bu hayata karşı yenildim.

Zorraki evlilik

Köy okuluna atanmış bir öğretmen. Yeni hayatına, ardında bıraktıklarının burukluğuyla alışmaya çalışan, ayrılığın acısını kalbinde taşıyan Cemre.

Soğuk duvarların içinde yankılanan sesi, çelikten bir kelepçe gibi boynuma dolandı. Söylediği kelimeler sadece bir teklif değil, bir hüküm gibiydi. Kaçışı olmayan, itiraz edilemez bir karar... "Karım olacaksın." Bütün vücudum gerildi. "Ne?" dedim, kelime ağzımdan dökülürken inanmaz gözlerle ona baktım. Vladik, o buz gibi gözleriyle beni izliyordu. Onda, alay yoktu bu kez. Gözleri sabitti, sesi kati. "Benim karım olacaksın. İtaatkâr karım olacaksın." İçimde bir şey parçalandı. Öfke, çaresizlik, korku… Her şey birbirine karıştı. Yumruklarımı sıktım. "Sen... Delisin." Gülümsedi. Ama bu bir eğlence gülümsemesi değildi. Soğuk, keskin ve rahatsız edici bir gerçekliği vardı. "Daha önce de sordun. Ve daha önce de söyledim. Ben deli değilim, sadece istediğimi alırım." "Beni bir eşya gibi mi görüyorsun?" diye tısladım, dişlerimi sıkarak. Omuzlarını hafifçe silkti. "Ben sahip olduğum her şeye değer veririm, kadın. Bunu unutma. Eğer benim olursan, seni korurum, seni yaşatırım. Ama bana ihanet edersen... O zaman seni kendi ellerimle mahvederim." Tüylerim diken diken oldu. "Bu... Bu özgürlük değil. Bu hapishanenin duvarları yerine senin zincirlerin olacak tek fark." Öne eğildi, yüzüme daha da yaklaştı. Kokusu, baskın, güçlü ve tehlikeli bir adamın kokusuydu. "Özgürlüğün ne olduğunu bilmiyorsun," dedi yavaşça. "Burada çürüyerek mi özgür olacaksın? Açlıktan ölerek mi? Sana bir hayat sunuyorum. Ama o hayatın içinde tek bir kural olacak: Benim olacaksın." Yutkundum. Gözlerim onunkilere kilitliydi. Eğer kabul edersem, gerçekten buradan çıkacak mıydım? Yoksa farklı bir cehenneme mi sürüklenecektim? "Peki ya reddedersem?" dedim, meydan okurcasına. Gülümsedi, ama bu gülümsemede merhamet yoktu. "Beni deneme, kadın. Sonuçlarını kaldıramazsın." Kalbim deli gibi atıyordu. Kaçabilecek bir yol var mıydı? Onun gözlerinde, bana biçtiği geleceği gördüm. Ve en korkuncu neydi biliyor musun? İçimde, bu adamın zincirlerinin soğuk koğuş duvarlarından daha sıcak olabileceğine dair küçük bir şüphe vardı.

Yaptığımız seçimler bizi biz yapıyordu ve seçimlerimiz doğrultusunda yaşıyorduk hayatımızı. Kimi bir kuş gibi özgür olmayı istemişti kimi ise o kuşu avlamak. Ölmek istemişti bazılarımız çünkü bir nedeni yoktu artık onlar için yaşamanın. Bazılarımız ise daha çok tutunmuştu hayata. Kimimiz bir karıncayı bile incitemezken kimimiz bir tecavüzcü olmayı seçmişti. Bazılarımız daha çok zengin olmak istemişti bazılarımız ise kuru bir ekmeğe boyun eğmişti. Kimisi bir damla su istemişti kimisi ise o suyu onların elinden alarak ölmelerine göz yummayı seçmişti. Farklı seçimler... Farklı hayatlar... Mutlak son... Ben Lavinya Soykan. Seçimimi yapmıştım ve sonucu ne olursa olsun razıydım.

Geçmişte, uçurumun ucunda başlayan karşılaşma ve yıllar sonra aynı yerde farklı olaylara kapı aralayacak kayalıklar... Mesaj atan kişi tarafından öğrenilen gerçekler, büyük yıkımın başlangıcı sayılacaktı.

Babasının intikamını almak isteyen Azel vapen adlı ajanlık akedemisinden aldığı teklifi kabul eder ve babasının intikamını almaya çalışır ve bunu yaparken üst düzey Altan`la yakınlaşırlar.

"Bazı insanların hayattaki tek amacı sevdikleri iken, bazılarınınki vatan savunmasıydı. Bu insanların vatan sevgisi o kadar büyüktü ki, her şeyi geride bırakırlardı." Küçük yaşta yetim ve öksüz kalmak, iki kardeşi çok zorlamıştı. Emre Özdemir, bütün zorluklara rağmen dimdik durmuş, kardeşi için yaşamıştı. Aynı zamanda babasına verdiği sözü tutup asker olmuştu. İki kardeşin çektikleri zorlukları ve yaşadıkları aşkları anlatan bir hikaye... "Tomris Hatun, siz benim umutlarım üzerine yaşattığım silahımsınız."

Bir bilinmezlik hikayesi…

Osmanlıda Edirne sarayına getirilmiş cariyeler arasında kırımdan getirilen cariye güzelliği ve sesiyle herkesi kendine hayran bırakmış öyleki sarayın ağaları bile onun için kellesinin alınmasına razı gelmiş. O ise gönül işlerini tamamen unutup kendi menfaatleri için kendisinden 25 yaş büyük olan padişahı kendine hayran bırakmış. İşte kölelikten sultanlığa gelen bu kadın insanların eşit olması için çok çabalar ve başarır.

Hepinize merhaba kitabı hergün 2 bölüm atmayı planlıyorum birşey olmassa eğer bepenilirse arda bir süpriz yapıp 3 ,4 bölüm olur belkiii Tutarsa devam etcem muhtemlen tutarsa 40,50 bölüm düşünüyorum Şimdiden teşekkürler 😁❤️‍🔥

futbolcu Ece Acar ülkesini temsil etmek için bindiği uçakta voleybolcu Ayaz Adalla yan yana oturur ikili birbirini pek sevmez ama bilmedikleri şey Fransa`da 2 ay boyunca birlikte çalışmak zorundadırlar...

Eleştirdiğim o suçlulardan birine dönüşürsem eğer onlarda beni yargılar

Boran:Ablanı gördüm. Miray:ee nolmuş. Boran:Heh işte ben ablanı sen zannetim,ama değilmişsin. Miray:Tamam,ne var bunda? Boran:Ablanın yanında biri vardı,bende çocuğu dövdüm,ama tamamen yanlışlıkla gerçekten.Çocuk şuan iyi.Yani sayılır. Miray:Nee!?

Mardin’in güçlü ailelerinden biri olan Elhanlılar’ın reisi Miran Elhan, genç yaşta babasının ölümünden sonra ağalığı devralmıştır. Soğukkanlı, ketum ve disipliniyle tanınır. Küçük kardeşi Baran, bir aşiret kızı olan Gülbeyaz ile nişanlıdır. Ancak düğünden iki hafta önce Baran ansızın ortadan kaybolur. Kimi aşkı için kaçtığını, kimi de başına bir şey geldiğini düşünür. Aşiret gururunu kurtarmak için Gülbeyaz’ın ailesi baskı yapar. Ya düğün olur ya da kan dökülür. Krizi çözmek için Miran, kardeşinin yerine geçerek Gülbeyaz’la evlenmeyi kabul eder. Fakat Gülbeyaz, Baran’a deli gibi âşıktır ve Miran’dan nefret etmektedir. Bu evlilik her iki taraf için bir cezadır. Ama Miran, Gülbeyaz’ın öfkesini anlayışla karşılar, ona hiç zorlamaz. Zamanla Gülbeyaz, Miran’ın Baran’dan çok daha derin, çok daha güçlü bir adam olduğunu fark eder. Miran ise Gülbeyaz’ın öfkesinin ardında büyük bir sevgi ve sadakat olduğunu görür. Yavaş yavaş birbirlerine çekilirler. Fakat işler karmaşıklaşır: Baran geri döner… ve yanında Gülbeyaz’ın ailesiyle ilgili karanlık bir sır getirir. Asıl düşman sandıkları kişi belki de en büyük koruyucularıdır. Şimdi Gülbeyaz, kalbinin sesini mi dinleyecek yoksa geçmişin gölgesine mi teslim olacak?

Biz yedi lanetli kişiydik. Farklı zamanlardan farklı hikayelerle gelen yedi farklı kişi. Kader yazılmış, şeytan planını yapmıştı.