Aşiret Kanunlarıyla Yazılmış Bir Kader... Yelda Serveri, Ankara’da üniversite okuyan, sıradan görünen bir genç kadındır. Ama geçmişi, göründüğü kadar masum değildir. Annesi yıllar önce bir aşiret çatışmasında ölmüştür. Babasıysa yıllardır kayıptır. Yelda, ailesinden ve Urfa’daki geçmişinden kaçtığını sanarken, tek bir belgeyle hayatı altüst olur: “Yelda, Kasım Bozdoğan’a on yıl önce nişanlı olarak yazılmış.” Kasım Bozdoğan... Hakkâri dağlarının gölgesinde büyüyen, Bozdoğan aşiretinin lideri. Hem bir mafya patronu, hem de aşiret kurallarına boyun eğmeyen bir adam. Yelda’nın karşısına çıktığında tek bir cümle kurar: “Bu sözleşme resmi. Ya gelirsin, ya seni alırım.” Ve o gece, Yelda artık hiçbir şeyin şaka olmadığını anlar. Zorla götürüldüğü evde, kendisini çözülememiş bir ihanetin tam ortasında bulur. Annesinin ölümü, babasının kaybı ve Kasım’ın ailesiyle olan karanlık bağlar... Her biri, aşk ile nefret arasında ince bir çizgide yürümeye zorlar onu. Yelda kaçmak ister, Kasım kontrol etmek... Ama bazı sözleşmeler sadece kağıtta değil, kalpte mühürlenir.

Hazırlanmakta olan kitap Plix Production tarafından yapılmıştır. geçmişi ve geleceğiyle, yaşadıkları ve yaşayacaklarıyla, travmaları ve mutluluklarıyla kendi benliğini sorgulayan bir ana karakterin iç dünyasına odaklanmaktadır. Zihninde yaşanan çatışmaların giderek derinleşmesiyle birlikte karakter, varoluşunu ve kimliğini sorgulayan bir bunalımın içine sürüklenir. Roman, bu içsel yolculuğu ve ruhsal çözülmeyi çarpıcı bir şekilde ele almaktadır.

Mina uyandığında aynaya bakar ve aynanın beyaz olduğunu gorunce geri geri yururken yataginin ucuna duser ve arkadasi alex okula hazirlanmasi icin bekliyordu ve mina yerden kalkip aynasının üzerini orter ve hazirlanmaya baslar ustunu giyindiğinde kapiya cikar ve alex e selam verir ve alexte minaya selam verir ve okula doğru yururler ve alex derki “ben aynaya bakıcaktım ama ayna beyaz oldu” der ve minanın gözleri fal taşı gibi açılır ve mina derki “benimde aynam öyle oldu bunun gizemi ne?” Alex derki “hey hatırlamıyomusun biz hep yemek haneden gecerken iki tane beyaz kişi goruyoruz” mina derki ardından “onlar gece 3 te benim camımdan bakıyorlardı ve ben ustunu ortunce gittiler” ardından alex derki herneyse okula geldik” sonra okula dogru yururler ve okula girerler ve yemek hanede yine beyaz bilinmeyen kisileri gorurler ve yanlarına yaklaşırlar ve hemen kayıp olurlar ve korkup kacarlar ve mina derki “bu bilinmeyen iki zavallıyı vurmamız lazım” alexte derki “ama nasıl vurucağız yanlarina yaklasinca kayıp oluyorlar” minada derki “bizim hayatımızı ele gecirmelerinimi istiyorsun alex! Kendine gel” sonra alex derki “onları nasıl vuracağız kayıp oluyorlar lan!”ardından mina derki “bağırmada sınıfa gecelim” sonra sınıfa yururler ve sınıfa girerler ve sıralarına otururlar ders baslayınca dersi dinlerler ve akıllarında hala yemek hanedeki beyaz bilinmeyen kişilerin gizemi vardı ve ders biter alex ve mina gece 3 te buluşurlar ve yanlarında silah bıcak ve zarar verici eşyalar vardı ve dısarda gezerler ve beyaz bilinmeyen kişileri ararlar ve mina ararken beyaz giyinmiş adam karsisina cikar ve beyaz adam kahka atmaya baslar ve minanın bacagini keser ve kacar ve alex kosup derki “mina!” Sonra alex minanın bacagini sarar ve minayı kucağına alır ve cimenliğe dogru kosar ve mina yurumeye baslar ve minanın suratı bacağı kesildiği icin kan olmustu ve bir havluyla siler ve yurumeye baslarlar ve beyaz iki tane kişileri gorunce alex derki “goruyormusun” fısıldayarak sonra mina derki “evet” sonra alex silahını cıkartır ve birtanesini vurmaya calışır ama onlar kacar ve yanlışlıkla alex bi adamin kafasından vurur ve adam yere duşer ve adam ayağı kalkıp “kaltak!” Sonra mina ve alex kosarlar ve adamda arkalarından bıcakla kosar ve alex yere duser adamda alex in karnına bıcak saplar ve mina adamın arkasına gecip boynunu keser ve kafası yerdedir ve adam ölmüştür ve mina “Alex! İyimisin!” Alex te derki “kan kayıp ediyorum.” Sonra mina hemen alexin karnından bıçağı cıkartır ve hemen sargı beziyle sarar ve alex i yerden kaldırmaya calısır ve alex kalkamaz cunku heryeri acıyordu ve mina telefonunu bulmaya çalışmıstı ama o yere duşmuştu ve mina derki “lanet olsun!” Sonra alex derki “mina beni kaldırabilirmisin?” Ve sonra mina kaldırmaya calısır cok zorlanır ve kaldırmayı başarır ve kapısı açık ve büyük depoya girerler ve yerde demirlenmiş içinde zehir vardı ve demiri acmak isterler ve çivilerle sabitlenmişti ve cekitle cıkarmaya başlarlar ve demiri açarlar mina derki “yanında ayna varmı?” Ve alexte derki “evet var evden getirmiştim” ve minada derki “verebilirmisin?” Ve sonra alex aynayı verir ama ustu ortuludur ve mina aynayı acar ve ayna beyaz olur bilinmeyen beyaz kişiler gelir ve mina aynayı zehire doğru tutuğu icin beyaz bilinmeyen kişiler zehirin içine duşer ve beyaz kişiler zehir olmasına rağmen zehirin içinde yanarlar ve aynayıda zehirin icine atarlar ve çok yorgunun oldukları için bayılırlar ve hastanede uyanırlar ve iyileştiklerinde eve giderler ve mina ayna ya yine bakınca ayna yine beyaz olur ve mina korkar ve aynanın içinde beyaz ayna yazar ve burda biter

Ters giden deney ve bu deneye istemeden fare olan liseli genç kız tüm okulun hatta tüm şehrin bu deneyden etkilenmesine neden olur. Bu durumdan etkilenmek istemeyen bir grup genç öğrenci, sağ kalmayı başarabilecek mi?

❝𝐁𝐚𝐳ı 𝐫𝐮𝐡𝐥𝐚𝐫 𝐤𝐚𝐫𝐚𝐧𝐥ı𝐠̆𝐚 𝐦𝐚𝐡𝐤𝐮̂𝐦 𝐝𝐨𝐠̆𝐚𝐫. 𝐁𝐚𝐳ı𝐥𝐚𝐫ı 𝐢𝐬𝐞 𝐨𝐧𝐚 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢 𝐢𝐬𝐭𝐞𝐠̆𝐢𝐲𝐥𝐞 𝐭𝐞𝐬𝐥𝐢𝐦 𝐨𝐥𝐮𝐫.❞ Tormentum - akıl hastası suçluların kapatıldığı, deneylerin yapıldığı o meşum hastane - babamın son durağıydı. Onu her ziyaret edişimde, gözlerindeki o korkunç boşluğa biraz daha yaklaşıyordum. Ben Vera. Vücutlara dövme işleyen, ama kendi ruhundaki yaraları asla kapatamayan bir sanatçıyım. Ta ki o gelene kadar. Adını bile bilmediğim o adam, Tormentum`un en tehlikeli mahkûmlarından biriydi. Çift kişilikli bir katil. Bir yanıyla bana bakarken, diğer yanıyla içindeki canavarı besliyordu. Ve bir gün, o karanlık gözlerle karşılaştığımda anladım: Biz aynıydık. O da benim gibi, karanlıkla doğmuştu. "Bazı insanlar karanlıkta yaşamayı seçer, çünkü aydınlık, gölgelerinden korkmalarına neden olur."

Küçüklükten beri arkadaşınız olan bir kişinin, bir gün saklanbaç oynarken bir anda sebepsizce ortadan kaybolduğunu ve bu güne dek bulunamadığını düşünün. Herkesin öldüğünden emin olduğu bu kişi adına size birinin mesaj attığını düşünün. İnanmadığınız için size sadece ikinizin bildiği birşeyi söylemesinin ardından ona inanıyorsunuz. Sizden yapmanızı istediği ve her başarılı olduğunuzda kendisine biraz daha yaklaşacağınızı söylediği görevlerden bahsediyor. . . Güzce ve Yonca`ya bu yolda eşlik etmeye ne dersin?

Yıllar önce bir gecede her şeyini kaybetti… Şimdi ise o geceyi aydınlatacak karanlık sırlarla yüzleşmek üzere geri döndü. Küçük bir kasabada çıkan yangında ailesini kaybeden Simay, yıllar sonra başarılı bir doktor olarak o kasabaya tayin edilir. Geçmişin külleri hâlâ tüterken, hastanede karşılaştığı gizemli bir adam, geçmişin kilidini açacak anahtar olabilir mi? Adım adım çözülen sırlar, yalanlar ve saklanan gerçeklerle Simay hem kendini hem de kasabanın karanlık geçmişini yeniden yazmak zorunda kalacak.

Defile salonu, büyüleyici bir ışıltı içinde kaybolmuştu. Podyumun başında, yüksek sesle çalan müzikle birlikte modellerin adımları yankılanıyordu. Ama bir anda ışıklar Tamar`a odaklandı. O an, bir nefeslik sessizlik oldu ve hemen ardından flaşlar patlamaya başladı. Tamar, podyuma ilk adımını attığında, salon bir anda çılgınca heyecanlandı. Kameralar ardı ardına çekim yaparken, herkesin gözleri onun üzerindeydi. Altın rengindeki elbisesi, ışıklarla adeta parlıyordu. Her adımında zarafetiyle bütün salonu büyüleyen Tamar, topuklarının şık sesiyle her adımda gücünü ve özgüvenini sergiliyordu. Flaşlar, salonu aydınlatan bir ışık seline dönüşürken, Tamar’ın içi biraz karıştı. Bu kalabalık, bu gözler, hep ona bakıyordu ama o, gözlerini sadece podyumun sonuna odaklamıştı. Kapanışa yaklaşırken, bir an bir şey hissetti. Bir bakış, bir duruş… Gözleri podyumun sonundaki adamla kesişti. Vasil, ışıkların arasında, tüm kalabalığın içinden Tamar’a odaklanmıştı. Gözleri ona kilitlenmişti, bir şeyler vardı, bir çekim… Tamar’ın her hareketi, her zarif adımı, onun içindeki gizli merakı uyandırıyordu. Ama Tamar, sadece podyumu tamamlamaya odaklanmıştı. Defilenin sonunda, Tamar podyumu terk ederken, hala arkasında kalan bakışları hissediyordu. Her adımda, o bakışların ona olan etkisi, Tamar’ı huzursuz etti. O an, yalnızca bir model değildi; o, geçmişin ve geleceğin kesişim noktasıydı.

💥 Yedi Mermi, Bir Mısra 💥 Gece susar, şehir nefesini tutar, kalpler kırılır… Ve susan kalplerin attığı tek ses, merminin tıkırtısıdır. Arya, yaralı bir şiir gibi hayatın karanlık sokaklarında dolaşırken, geçmişinin hayaletleri peşini bırakmaz. Emre, devletin gölgesinde kaybolmuş, ruhundaki savaş hiç bitmemiş bir adamdır. Aralarındaki sessizlik, yedi merminin soğuk yükü kadar ağırdır. Bir adım, bir kelime, bir mısra yeterdir her şeyi değiştirmeye... ya da yok etmeye. Bu hikaye, susturulmuş acıların, çözülemeyen sırların ve kanla yazılmış aşkın hikayesidir. Bir mermi, bir mısra; bazen hayatı kurtarır, bazen gömer. Eğer hazır değilsen, bu karanlık labirente adım atma. Çünkü burada susmak, ölümle eşdeğerdir. Yedi Mermi, Bir Mısra seni içine çekecek; nefesini kesecek, ruhunu yaralayacak… Ve son mısra söylenene dek, çıkmana izin vermeyecek. 🌟 Kitap kapağı @kriyus1873 tarafından yapılmıştır. Kendisine de tekrardan çok teşekkür ederim.

Cemre okula giderken aklına lunapark gezisi olduğu gelir hemen eve gider eve gittiğinde saatin geç olduğunu öğrenir ve koşa koşa okula gider yetişir ve serviste lunapark gezisine giderken yolu biliyordu ve yanlış yöne gittiklerini anladı tam söyleyecekken dumanlar onu ve arkadaşlarını bayılttı kaçırılmışlardı ve Cemre tam bıçak batıracakken deprem olur onu kaçıranlar enkaz altında kalır onlar da kurtulur ve oradan kaçıp o arkadaş gurubu ormanda hayatta kalmaya çalışırlar

Gurursuz bir kadın asla olmamıştım. Olmayacaktım. Bu adamdan intikamımı alacaktım, benim dünyamda aşk yoktu. "Sınırları zorluyorsun Efşan!" Dediğinde ablayla ona baktım. "Öldürmeden korkuyorsun, ah" Dedim ve bıçağı tam kalbine sapladım. İşim az kalmıştı, bu dünyadaki bütün pisliklerden kurtulmuştum. Ben asla aşık olmazdım, asla. Ben ihaneti affetmedim, asla!

Eira, tenha bir benzinlikte gece vardiyasında yalnız çalışıyor. Karanlık ve sessizlik, sürekli bir gerginlik yaratıyor. Eira, bu tenha bölgede tek çalışacağını sanıyordu. Fakat beklemediği birşey oldu

Birgün bir arkadaş grubu herşeyden habersiz ormanda eğlencesine cin çağırırlar.Bir fırtınadan sonra vücutları cinler tarafından ele geçirilir...Cinlere karşı koyamaz ve istemsizce insan öldürme arzusuna kapılırlar...İşte lanet adındaki yaratıklar da bu şekilde ortaya çıkar...

Bir ceset. Sol kolunda kızgın bir demirle basılmış gelincik figürü ve ona ait olmayan organlar. Katilin ritüelleri, geçmişin karanlık sırlarını mı taşıyor, yoksa çok daha derin ve tehlikeli bir mesaj mı barındırıyor? Gazeteci, gerçeğin peşinde koşarken kendini tehlikenin tam ortasında buluyor. Her cevabın daha büyük bir tehlike doğurduğu bu dünyada, kimse güvende değil. Babasının ölümünden sonra miras kalan yalnızca mal varlığı değil; korku ve kaçınılmaz bir yüzleşme olan genç bir kadın, hayatta kalmak için her adımda gölgelerde saklanıyor. Onu koruyan bir isim, görevi ile içindeki aşkı arasında sıkışmış durumda, ama bu oyun onu ne kadar ayakta tutabilir? Gelincik’in izleri, geçmişin gölgeleriyle örtülmüş. Organ kaçakçılığı, yarım kalmış davalar ve intikam dolu ritüeller… Bu davada herkes bir sır taşıyor ve her sır, bir adım daha yaklaşan bir tehdit anlamına geliyor. Bir sonraki kurban kim? Bu kanlı ritüellerin ardında ne var? Ve en önemlisi, sırlar açığa çıktığında kim hayatta kalacak? Karanlık sırlar, tehlikeli oyunlar ve derin izler… Cesaretin varsa, bu hikâyenin içine dal. Ama dikkat et; bazı gerçekler, öğrenilmeyecek kadar korkutucudur.

23 yaşında bir YouTube fenomeni olan İlya, yanında kız arkadaşı Marta ile doğanın en uzak manzaralarının el değmemiş güzelliğini filme almaktadır. Yıkıcı bir trajedi dünyasını paramparça ettiğinde, İlya kedere boğulur ve teselli aramak için ıssız bir ormana çekilir. Ancak yalnızlığı, karanlık bir münzevinin onu ölümcül bir hayatta kalma oyununa çekmesiyle bozulur. Acımasız bir vahşi doğada kapana kısılan İlya, kendisini esir alan kişiyi alt etmek ve içindeki karanlıkla yüzleşmek zorundadır. Sessiz Ol Kaç Hayatta Kal

Ada bir gün bir uygulamadan bir numara çevirdikten sonra o numaraya yazmaya başlar. Peki numaradaki kişi nasıl biri? İyi mi kötü mü? Hepsini ada ile beraber okuyarak öğrenicez. |Texting kurgusudur|

“Ölmekten korkma. Asıl korkman gereken şey, burada yaşamaya mecbur kalmak.” Gözlerini açtığında kendini soğuk, metalik duvarlarla çevrili bir odada buluyorsun. Kaçırıldın. Bir deneyin parçasısın. Burada herkesin bir kod adı var. Senin adın Z. Ve artık hayatta kalmak tamamen şansa ve zihin gücüne bağlı. Dondurulmuş insanların bilinçaltına girip bilinçaltı olaylarını yönetmek zorundasın. Ama unutma—burada ölen, gerçekte de ölür. Korkular canlanır, rüyalar kabusa dönüşür, her an bir ölüm tuzağına dönüşebilir. Kaçmak mı? Sistemin derinlerine indikçe bunun imkansız olduğunu göreceksin. İntikam mı? Belki de tek çıkış yolu budur. Ama bir şey kesin: Burası hayallerini öldürmeden sen oradan çıkamayacaksın. “Gerçeklik mi daha acımasız, yoksa rüyalar mı?”

BİR GECE UYANIYORSUNUZ VE BAHÇENİZDE YATIYORSUNUZ!

Arkadaşlar, sadece üslubumu yorumlamanızı rica edeceğim ☺

Bazı oyunlar yalnızca karanlıkta başlar. Ve bazı dostluklar, en derin ihanetlerle sınanır. Ella, Eres, Leya, Ceyda, Oğuz ve Alex… Altı arkadaş, bir gece yarısı terk edilmiş bir hastaneye adım atar. Ama hastane sessiz değildir. Duvarlar fısıldar, ışıklar titrer, gölgeler onları izler. Ve biri... bu oyunu başından beri planlamıştır. Kimse kime güveneceğini bilmiyor. Çünkü içlerinden biri, artık onlardan biri değil. Kod adı: HALO. Adım adım tuzaklar kurulur. Sırlar açığa çıkar. Ve içlerinden biri birer birer kaybolmaya başlar. Ama kim? Neden? Ve en önemlisi… Sıradaki kim? Bazı sorular cevapsızdır. Çünkü bu oyunda sadece bir gerçek var: Çıkış Yok.

"Burada kurallara uymak tercih meselesi değildi çünkü bizi hayatta tutan Bu kurallardı"

Mafya adamın masum kıza takıntısı

Can bu hayata karşı yapacakları sınırlıdır ve bir mucize beklemektedir. Beklediği o mucize bir gün gerçekleşirse ne olurr?

Bu, adını kaderle yazanların hikâyesi… Sertliğiyle toprağı titreten bir adam; bir aşiretin başı, omuzlarında geçmişin kanı, yüreğinde sustuğu yangınlarla… Ve küçük yaşta anne olmuş, çocukluğunu gömmüş bir kadın; hayatın en soğuk yüzüyle tanışmış, acıyı gülüşüne gömmüş... Bir yanda ailesine başkaldırmış, kendi yolunu arayan bir adam. Diğer yanda şiddetin ve suskunluğun içinde çocuğunu korumaya çalışan bir anne… Onları bir araya getiren ne sevda, ne şans… Sadece hayatta kalma çabası.

Bir grup genç, okul kantininde ceset bulur..