KARANLIKTAKİ ÜÇ ADIM!! GERİLİM HİKAYESİ!!

Herkesin kötü olması

Her insanın yürüdüğü bir yol vardır. Buna kader denilir. Herkesin kaderi birbirinden farklıdır. Lakin yolun sonu her zaman ölüme çıkar. Ruhşan farklıydı; ölüm onun sonu değil, başlangıcı olmuştu…

Kötü sonları hiç de sevmezdim.

YAŞAMAK İSTİYOSAN İTAAT ET KÜÇÜK TUTSAKLARIMIZ :) BAY K BAY O BAY D BAY V

Akşin: yıllardır tek yaşayan hayatı normal düzeyde ilerleyen bir genç kızdır. Ancak Akşin`nin hatırlamaya korktuğu karanlık ve acı bir geçmişe sahiptir aynı zamanda Akşin`nin kişilik bozukluğu ve kısa süreli hafıza kaybı hastalığı vardır. Akşin bazı tetikleyici anıları ve ev adresi vb. şeyler dışında günlük yaptığı şeyleri unutmaktadır. Akşin karşısında ki kalbi deşilmiş ceseti gördüğünde herşeyin bittiğini anlamıştı Akşin`nin hayatı artık eskisi gibi olmayacaktı. Ancak bir sorun vardı Akşin ne burada olma sebebini ne de katil olup olmadığını hatırlamıyordu. Ama Akşin bir insanın kalbini bile kıramazken böylesine acımasız bir şey yapamazdı. Ancak Akşinin sonradan fark ettiği birşey vardı; kanlı bıçak Akşinin elinde duruyordu... "Acıtıyor değil mi? sarılıyorsun kime sarıldığını hatırlamıyorsun. Gülümsüyorsun, kime gülümsediğini hatırlamıyorsun. Yaşıyorsun, yaşama sebebini hatırlamıyorsun."

“Bazı hikâyeler gecede başlar ve sabaha varmaz.” O bir ajan. O bir katil. Bir ajan. Soğukkanlı. Kurallara bağlı. Bir katil. Tehlikeli. Özgürlüğüne aşık. İsimleri yok, kuralları çok. Ama kaderin en eski kuralını unutmuşlardı: Kalp hiçbir zaman susmaz. İz sürerken dokunmaya, kaçarken hissetmeye başladılar. Ve her nefes, yeni bir günah yazdı üzerlerine. Gecenin gölgesinde yolları kesişen bir ajan ve bir katil. Biri emir alır, diğeri ölüm fısıldar. İlk bakışta düşman, ilk adımda yabancı... Ama zamanla her kurşun, her kaçış ve her çarpışma, aralarındaki çizgileri siler.

Aysima, resmiyette 18 fakat normalde (biyolojik) 21 yaşında albino ve bir kızdır. Yetimhanede büyümüş fakat hikayesini hiçbir zaman bilememiştir. Bir gün bir kadın onu evlat edinmek ister. Fakat o kadın kimdir?

“Kıyamet gibi bir gece, uğursuz bir haber…”

Cinayetin haklı yanları

Yeminlli yetimler...

Genç bir hukuk öğrencisi olan cemrenin babasının teklifini kabul ederek yeni bir döngüye girmesi ( devamını kitapta okuyun başları sıkıcı olabilir)

Annesi ve babası bir iş seyahatine çıkar ve olanlar olur (kızın adı doğa ve tek çocuk)

Merhaba ben hicran. İşkenceme hazırmısınız? Ben hazırım. Hazır olun.

" Kural basit kapı kitle ve asla açma. " " Kapıdan gireceğimi kim söyledi? " " Evimin bacası yok Zeki Adam. " " Sadece izle. " Bir adet zeki adamdan kaçmak ne kadar zor olabilirdi ki?

Alp Aras Kılıç, sırlarla yaşayan bir adam. Devletin resmi kayıtlarında adı geçmeyen, sessiz görevlerin adamı… Bir gizli ajan olarak, ortadan kaybolan insanların izini sürmek onun uzmanlık alanı.

Altı kişiden oluşan iki grup bir korku evine giderler. Korku evinin iki farklı girişi vardır. İki grup birbirini hiç görmezler ve bu kapılardan içeri girerler. Fakat kendilerini bekleyen tehlikelerden, zorlu görevlerden ve ölümlerden haberleri yoktur. Dikkat! Bu kitap akıl sağlığınızı kötü yönden etkileyebilir. Kan ve vahşet gibi olaylardan etkilenenler okumasın. Ya da okusunlar. Karar sizin.

Hikaye daha yeni başlıyor. Karadenizin unutmas sevdası

Roni Aybars, geçmişte susturulmuş bir gazetecidir. Yıllar sonra, eski bir aşk olan Leyla`nın gönderdiği bir kaset, onun hayatını ve belleğini yeniden harekete geçirir. Kasette yalnızca sesler değil; bir sistemin kirli sırları, gözetim ağları ve itibar suikastları vardır. Roni, bir yandan Leyla’nın sessizliğini çözmeye, bir yandan da bu sesleri dünyaya duyurmaya çalışırken, adım adım takip edilir. Sistemin içinde saklanan “Derin Kod” açığa çıktıkça, devlet medyayı, halkı, hatta zamanı manipüle etmeye başlar. Ama ses durmaz. Kasetler çoğalır. Herkesin içinden bir Roni konuşmaya başlar. Roni ve Leyla’nın geçmişte yarım kalan aşkı, bu yeni direnişin sessiz kalbi olur.

Bir okulu suikastçılar ele geçirirse en fazla ne kadar ileri gidebilir ki?

Önsöz Her insan bir hapishanede yaşar. Kimi dört duvar arasındadır, kimi geçmişinde, kimi de kendi kafasının içinde... Bu hikâye, zincirlerin yalnızca bilekte olmadığını bilen bir adamın hikâyesidir. Tolga, adaletin ne olduğunu bilen biri değildi. Çünkü ona verilen ceza, işlediği suçtan daha ağırdı. Herkes kaçmak ister; ama kaçmak, sadece bedeni sürüklemek değildir. Kaçmak, aklını, vicdanını ve geçmişini de peşine takmaktır. Ve bazen en büyük kaçış, kendinden uzaklaşmak değil, kendine doğru gitmektir. Kaçış Noktası, adını bir haritadan değil, ruhun en dip noktasından alır. Bu bir kurtuluş değil; bir hesaplaşmadır. Bir adamın, yaşadığı tüm karanlığa rağmen hâlâ bir çıkış yolu aramasıdır. Belki de en büyük suç, hiçbir zaman affedilmemektir. İlk adımı atarken şunu unutma: Kaçan sadece bedenin değilse, bu yolun geri dönüşü yoktur.

Ailesiyle birlikte yaşayan Elif,her zamanki gibi kardeşi ile okula gitmek için taksi durağına doğru ilerliyorlardı.Tam o esnada arkasından burnuna uzanan elle birlikte yavaş yavaş bilincini kaybettiğini hissetti Elif.Gözlerini açtığında ise kapkaranlık bir odada bulmuştu kendisini.İşte herşey bundan sonra başlıyordu...👻🧟‍♀️

yok açıklama amk

Ters köşe sever misiniz? Peki ya arkadaşlıktan düşmana? Belki de arkadaşlık diye düşündükleri şey başından beri hiç olmamıştır? Sim Jaeyun, Gwangnam lisesinin belki de en sıradan öğrencisi. Lee Seungkwan, bol travmalı çocukluğuyla lisenin en ruh hastası öğrencisi. Bir düşünün, bu iki öğrenci tesadüfen tanışırsa neler olur? Aşk mı? Arkadaşlık? Belki iki düşman? Göreceğiz... (UYARI!! BAZI SAHNELERDE KAN, VAHŞET VEYA MİDENİZİ BULANDIRACAK İÇERİKLER OLABİLİR. İLK BÖLÜMLERİN MASUM OLMASI ÖYLE GİDECEĞİ ANLAMINA GELMEZ :))

Tıp fakültesi son sınıf öğrencisi Deniz, zorunlu staj için şehirden uzak, dağın tepesinde yer alan izole bir hastaneye gönderilir. İlk başta her şey sıradandır ama çok geçmeden bazı tuhaflıklar fark etmeye başlar. Doktorlar sürekli göz göze gelmekten kaçınır, geceleri hastanenin koridorlarında fısıltılar dolaşır. Kimse Deniz`e hastaların tam dosyalarını vermez. Sanki bir şey saklanıyordur. Bir gece acil serviste çalışırken, kayıtlarda hiç görünmeyen bir hastanın varlığına tanık olur. Onunla kısa bir konuşma yapar ama ertesi gün kimse böyle bir hastayı hatırlamaz. Güvenlik kameraları silinmiştir. Hastanede "unutmak" üzerine bir deney mi yapılıyor? Doktorlar aslında kim için çalışıyor? Ve Deniz`in kendi geçmişi, bu hastane ile nasıl bağlantılı?