“Bilmediğim bir şeyin içerisindeyim ve ne yapacağım bilmiyorum?” dedim. “Bu bir oyun ama arkanda biz varız.” “Bu ne biçim bir oyun?” dedim sesim ağlamaklı çıkarken. Alpay bana daha çok yaklaştı ve kulağıma eğildi. “Bu bir oyun ve sen merkezdesin. Yalanlar ve gerçekler var. Herkes yalanlara koşarken biz gerçekleri seçtik. Biz aynı taraftayız, seni ve kardeşini koruyacağıma söz veriyorum Aksel.” dedi. O an ona inanmak belki de güvenmek istedim. Zorla dahil edildiğim bu oyunda ne olacağını bilmediğim bir şeydeydim ve sonu belli değildi. O an bu yabancı adama güvenmek belki de sığınmak istedim. Doğdum. Yaşadım. Aile kurdum. Acı çektim ve kaybettim. Bana biçilen son her zaman buydu. Ve her zaman kurduğum ailemi kaybetmekle cezalandırılıyordum.

Aşkın 3 hâlini betimledi 3 kelebek. Mavi kelebek, hızlıca oluverip geride bir enkaz bırakan aşkı anlattı. Yeşil kelebek, uzaktan tek bir tarafın sevdiği ve sonunun vazgeçiş olduğu aşkı anlattı. Kırmızı kelebek ise aşekayı anlattı. Aşeka, aşkın kelime olarak köküydü ve sarıp sarmaladığı bitkiyi öldüren bir sarmaşığa denirdi. Yakıp kül etse de karşı koyamadığı için kırmızı kelebek aşekayı anlatmış oldu... . . . "Kelebeğin ömrü 1 gün Alpay, o günü de yanarak gdçiriyorsa sevdasına ihanet edemezsin..." *Not* Kitapda geçen kişi, kurum ve kuruluşlar hayal ürünüdür. Gerçeklikle örtüşen kişi ve kurumlar tesadüfidir.

" 10 yaşındaki keşkeme... "