Gerçek aşk nedir? Kendinden vazgeçmek zorunda kaldığın mı? Senin için kendinden vazgeçen biri mi? Ya da yanında huzurlu hissettiğin, hislerinden şüphe duymadığın, seni sen olduğun için yargılamayan biri mi?

Gösterişli bir balo salonunda çalışan Vincent`ın kendine dair sırları ve son derece kurnaz bir kafası vardır. Ama etrafını sarmış kan emicilerle başa çıkabilecek midir? (komedi, kısmen)

Neden ben diye hep soruyorum kendime ama cevap bulamıyorum ben defne ve bu benim hikayem

Bir kolye. Bir lanet. Ve onu bekleyen karanlık… Milena, sıradan görünen hayatının derinliklerinde geçmişten sızan sessiz bir çığlıkla yaşar. Kabusları artık yalnızca geceleri değil, gündüzleri de onu takip etmektedir. Bir gün Oswin Usta’nın atölyesinde rastladığı gizemli kolyeyi boynuna taktığında, geri dönüşü olmayan bir yolculuk başlar. Görüler, fısıltılar, şekilsiz varlıklar… Ve içinden çıkamadığı bir bilmece: Bu karanlık gerçekten onun mu, yoksa başkasının mı mirası? Tam her şey çökmeye başladığında, karşısına çıkan gizemli yabancı Barkan... Onunla birlikte gelen huzur da var, tehlike de. Milena için artık güven bile riskli bir seçim. “Orenda”, bilinmeyenin kıyısında duran bir genç kadının, hem kendi geçmişiyle hem de görünmeyen bir güçle verdiği savaşın hikâyesi. Hafızanı kurcalayan bir cümle, bir rüya ya da bir bakış… Belki de sen de çoktan bu hikâyeye dahil oldun. Bazı lanetler miras kalmaz. Seni seçer.

İki voleybolcu arasındaki git-gel aşkı. Milli voleybol maçında amansız bir cinayet gerçekleşir. Mert’in idolü olan İnci, hem takım arkadaşını kaybetmesi hemde kimseye söyleyemediği bir sırrı yüzünden ortadan kayboluyor. Bunun üzerine arkadaşlarıyla birlikte İnci’nin peşine düşen Mert inanılmaz bir gerçekle karşılaşır ve tercih yapması gerekir.

"Sevdim demedim,çünkü bazı şeyler dile geldiğinde eksilir."

Parla: Birşey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak=Pinterst

*askeri kurgu* Hayatın her anında toz pembeliğin içinde bulunan, yalanlar ve yılanlar. Suçlamalar ve iftiralar. Bir timsahın gözyaşı kadar sahte bir hayat yaşadığından bir haber olmayan Masal, hayatın gerçekleri ile tokat gibi yüzleştiğinde hayatının bir noktasını yıllardır beynin içinde yaşayan diğer benliğinin devir alacağından bihaberdir. Katil benliği. İkinci bir yaşam şansı yakalayan Masal, bu yolda onu büyük yıkıma uğratan Yüzbaşından her ne kadar kaçmaya çalışsa da hayat kaybolduğu okyanusta yön göstermeye pek istekli değildir. $ Annesi yüzünden hafızasını kaybetmek zorunda kalan Masal hiç tanımadığı birinin hayatı yaşamak zorunda kalır, kurduğu örgütün üyeleri bile ona ulaşamaz. İçinde hep bir boşluk ve anlamsızlık vardır. Annesinin ona verdiği hat üzeriden kendine sürekli mesaj atar ancak birşeyler ters gider. Mesaj attığı kişi kendi olduğu halde yanıt başka bir yerden gelmektedir bu duruma anlam veremese de konuşmayı sürdürmek için elinden geleni yapmaktadır. Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? ¢ Asker kurgusudur... §

Rüyaları anlamlandıranlara... Roya yine aynı rüya ile uyanmıştı. Belki bir kabustu bu, ya da lanet. Sürekli aynı rüya, her gece. Attığı her adım aynıydı, başlangıcı, olayları ve sonu. Gördüğü kişiler bile aynıydı. Roya gördüklerine anlam yüklemek istedi ama aklına bağlantı kurabileceği hiç bir şey gelmiyordu. Bir gün rüyasında yapmaması gereken bir şey oldu. Onun yüzünden ve bu bütün dengeyi bozdu. Roya rüyasındaki akışı bozdu. Uyandığında her şeyin bittiğini sanmıştı. Ama yalnızca sandığıyla kalmıştı. Aynı rüyadan kurtulmuştu. Onun yerine çözmesi gereken rüyalar ve aşması gereken engeller vardı. Peki havasını bile bilmediği bir yerde Roya rüyalarının anlamını bulup içindeki boşluğu doldurabilecek mi? Tekrar eden rüyasındaki adamın kim olduğunu öğrenebilecek mi?

Zümra, hobisini yapmak isterken hiç beklemediği bir olay gerçekleşir. Bu olay sonucunda bir kaç gün tanımadığı bir şehirde, tanımadığı insanların yanında ne yapacaktır ? ✨Bu hikaye hiç bir kitaptan esinlenmemiştir. Kurgu şahsıma aittir ✨

Annesi gözleri önünde teröristler tarafından öldürülen asker adam ve ailesini trafik kazasında kaybeden doktor kadın. İkisinin de ortak bir noktası var, kardeşlerine olan zaafları. İlk kez karşılaşmalarının ardından yollarının tekrardan kesişeceğini ve bir daha ayrılmayacaklarını nereden bilebilirlerdi ki? Alparslan ve Asena Vatanı için çalışan bir asker ve insanları iyileştirmek için çabalayan doktor Kitabımla ilgili paylaşımlar yapacağım Instagram hesabımın adı Zeynluna. Takip ederseniz ve paylaştıklarımı beğenip, yorum yaparsanız çok sevinirim. Bana bir şans verirseniz çok mutlu olurum. Lütfen diğer paylaştığım kitabıma da bir şans verin💗💗

buda benim hayat hikayem

Yozlaşmış bir şehir yozlaşmış bir polis departmanı suçsuz yere öldürülen çocuklar ve kadınlar... Sayısız cinayete rağmen asla yerini bulmayan bir adalet. Böyle bir dünyada adaleti kendi yöntemiyle sağlamak için kurulan bir birlik. Tüm üyeleri kadın olan MEDUSALAR BİRLİĞİ. Birliğin lideri aralarına ilk defa bir erkek üye alacaktır üyenin erkek ve polis olması tartışmalara yol açarken önemli bir soru ortaya çıkar. Birbirinden farklı iki adalet anlayışına sahip kişiler ne kadar iyi anlaşabilir ki ? Adaletin peşinde koşanların hikayesini okumaya hazır olun.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Her gün okuluna metro ile giden Yağmur, sürekli metroda karşılaştığı çocuğa âşık olur. Toprak, hala geçmişindeki yaraları saramamış ve bunun mutluluğuna engel olmasına izin vermiştir. Zor bir çocuk olan Toprak ile ona âşık olan Yağmur`un hikayesi. Psikolojik olarak etkilenilebilecek yerler içermektedir, lütfen hassassanız okumayın. Bu kitap ilk olarak 2021 yılında yayınlanmıştır.

Sare annesiyle beraber bir mahalleye taşınması ve orda sare ye kardeş olan 4 kişi...

Serinin 2. kitabıdır. İlk kitap burada yayımlanmamıştır.

Her sırrın bir bedeli, her oturuşun bir nedeni vardır. Dört yabancı. Dört ayrı hayat. Aynı masaya bir zarfla oturtuldular. İhanet, aşk, güç ve intikamın iç içe geçtiği bu yolculukta, kim dost, kim düşman? Gerçek, yalnızca sessizlik çöktüğünde ortaya çıkacak…

4 kız arkadaş yeni bir oyun keşf ederlerse ne olur? Belki de kaderin oyunu da o zaman devreye girer... Azca texting, bolca düz yazılı bir kitaptır. Telif hakları bana aittir.

Rusyalı bilim adamlarının zombi salgınına sebep olmasının sonrasında virüsü Türkiye`nin İstanbul iline salmasıyla başlayan bir "İSTİLA" Kız arkadaşları ile haftasonu ormanda kamp yaparak geçireceği güzel haftasonu hayali ile alışveriş merkezine alışveriş yapmaya giden Tanya`nın olacaklardan haberi dahi yoktu. Gizli bir sığınak ile başlayan on gencin arkadaşlığı,bu istalada onları nerelere sürükleyecek...? "Bu bir `istila` sonuçta değil mi arkadaşlar.Tek kaçışımız diğer dünya olurdu değil mi...?"

"Bir itiraf ister misin?" Yutkunup yüzüne baktım. "Ne itirafı?" Gülüp gözlerimden gözlerini çekip gökyüzüne baktı. "Biri var gülüşü güldürüyor, nefesi yaşama isteğimi arttırıyor." Eliyle yıldızları gösterince oraya baktım çok parlak bir yıldız gösterdi. "O yıldız gibi işte milyonlar içinde böyle parlıyor."

“Genç kurgu” Bazı sabahlar aynada kendini tanıyamaz insan. Bazı sabahlarsa, aynaya bakmaz. Adel ikisini de yaşamaya alışmıştı. Duvardaki demir yatak, gıcırdayan kapı, yemekhanede eksilmeyen o aynı çorbanın kokusu… Hepsi aynıydı. Ama o gün, bir şey farklıydı. Geceden kalma bir iz gibi, parmaklarının arasında kurumuş bir şey vardı. Kir değil. Boya değil. Kan... olabilir miydi?

Onu en son çocukken sevmiştim... ya da öyle sanmıştım. Rüzgar, artık sadece komşum ya da çocukluk arkadaşım değildi. Adım Tutku. Bu yaz, hayatımın en sıcak yazı olacak. Bu, sadece bir aşk hikayesi değil. Bu, Bir Eti Meselesi.

Karadeniz, adının ağırlığını taşıyordu; siyah ve kudretli. Dalgaları, öfkesini kayalara savurarak hesap sorar gibiydi. İçinde tutamadıklarıyla birlikte dışına da savurarak geri toplayarak geriye çekiliyordu. Geride bıraktığı göçük, kırılmış ve yıpranmış sessiz bir iz gibi yere tutunuyordu. Ben o göçükte, hayatta kalmaya çalışan son kum tanesiydim. Yaşamla ölüm arasındaki o dar geçitte sıkışıp kalmıştım. Unuttuğum ne varsa hatırladıklarımdan daha ağır bir şekilde üzerime koca bir dalga gibi gelecekti. Bunu ne şimdi savaşırken ne de yaşarken anlayabildim; ben bunu kudretli dalgaların arasında boğulurken anladım. Boğulduğum kara sularda hiç ummadığım bir anda bir el kıyıya doğru çekti beni. Ve ben, o ele tutunarak kalmayı değil, o ele bağlanarak var olmayı seçtim. Karadeniz’in göğsünde sakladığı sırlarla örülü, acı, hayatta kalma ve yeniden doğma üzerine bir hikâye. ☸☸☸ ❝Senin gücün Göçmen Kızı, sesinle değil sessizliğinle titretir dünyayı; zira bazı kadınlar bağırmadan da devrim yapar. Ve sen susarak bastığın toprağa, boğulduğun denizlere, yandığın ateşlere ve tüm bu dünyaya adını öfkeyle kazıdın.❞

Üşüdüm. Üşümemi sağlayan hava değildi, sevgisizlikti. Ölümüne sevilmeyen bir insanın kalbini hiçbir söz ısıtamazdı. Kalp ısınmazsa hiçbir yer ısınamazdı. Gözümden bir damla yaş aktı yere; çiçeği büyüttü. Sevgisizliğin yağmuru yağdı üstüme; içimdeki çocuğu büyüttü. Sevilmeyi bekleyen her kadın, içindeki çocuğu bilmeden büyütür. Artık insanların ona `yanımda çocuklaşıyorsun` deme gibi bir şansı kalmamıştır. Zaten bunu söyleyen insan büyütmemiş midir, o kişinin içindeki çocuğu sevgisizlikle? *** Ailesinin onu evlatlıktan reddetmesi ile gidecek hiçbir yeri olmayan İl, son çare olarak en yakın arkadaşının evine gider. Orada da sıkıntılar peşini bırakmazken; en yakın arkadaşının yazlığına gitmeyi karar alır. Yeni insanlarla tanışmaya başlar ama bir şeyler ters gidiyordur. Kafasını dinlemek için çıktığı bu yolda, kafası daha da karışmıştır. Unutmayın ki; Dünyanın fazla zamanı yok.