Selam ben Alev benimle birlikte İstanbuldaki yeni taşındığım bu mahallede başıma neler geleceğini benimle birlikte görmek ister misin?

Kahverengi Sevdam - Tehlikenin ve Tutkunun Dansı O, mahallenin gözbebeği... Beyaz önlüğünün ardında yaraları saran ama kalbinin derinliklerinde kendi kırıklarını gizleyen bir hemşire. O, marangozhanenin talaş kokulu köşelerinde sessizce çalışan ama her an tetikte olan, gölgelerde kaybolan bir MİT ajanı. Onlar çocukluk arkadaşıydı, ta ki hayat onları farklı savaşlara sürükleyene kadar... Şimdi, biri hayat kurtarırken, diğeri hayatlar almak zorunda. Ama kimse bilmiyor; onu koruyan da o, onu en büyük tehlikeye sürükleyen de... Siyah takım elbiseli, karanlık yüzler adımlarını sayarken, her köşe başında gözler üzerlerinde. Bir adım hata, bir bakış fazlalık, bir sır fazlası... Her şey tehlikeye atabilir. Bu sevda, ölümle dans edenlerin hikayesi. Bu sevda, gölgelerle sarılanların hikayesi. Hazır mısın? Çünkü bazı sevdalar, canını alacak kadar güçlüdür.

Yüreğime ilmek ilmek işledin kendini.

Ezgi, mezuniyet gecesinin sabahında hayatının altüst olduğu bir gerçekle yüzleşir. Babasının kumar borçları yüzünden, kendisini tanımadığı bir adamla evlendirmeye çalışan ailesi tarafından ihanete uğrar. Ancak annesinin fedakarlığı ve sevgisi sayesinde, ezilen kız Rize`ye kaçar ve orada anneannesinden kalma eski bir eve sığınır. Yeni taşındığı mahallede, Ezgi hem dostlukların hem de aşkın izini sürerken, mahalledeki ağır başlı ve sert görünüşlü abisi Barlas`a kalbiyle teslim olur. Bu hikâye, acı dolu geçmişin gölgesinden umut dolu geleceğe doğru atılan cesur bir adımın, aşkın ve dostluğun yeniden inşa edilişinin öyküsüdür.

Aşk`a dair 100 şey..

Adı gibi Okyanus gözlere sahipti.Benim okyanusum oydu...

Mahalle kurgusudur. Cezaevinden yeni çıkmış Koray`ın ve Gülbahar`ın imkansız aşkı.

mahalleye yeni taşınan ikizler ve mahallenin ağır abileri

ağırabi_93 size mesaj yollamak istiyor. kabul et / reddet Merhaba bayan. -Bayan senin anandır. Ayıp oluyor yalnız. -Sen bayan diyince ayıp olmuyor mu? Bayan değil misin? -Kadınım. Peki. Merhaba kadın. -Höst. Ee sende hiç bir şeyi beğenmiyün.

Ne zaman bir dert gelse; Yağmur yağar, diner, dokunur Ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım, Ateşim sönerdi... Sonra büyüdüm, Gözlerini gördüm. Yandım. Yağmur yağdı Ve ilk kez sönmedim... Ben yağmurdan daha fazla bir seni seve bildim... *** Adamın aşkı sol yanında ki demiri eritti. Küçük bir kadın tek bakışı ile adamı kendine köle etti... Ve kadın; adamın her bakışı ile tutuştu. Koca adam, küçük kadının feleğini şaşırttı. Hayalllari vardı küçük kadının... Hayalleri vardı adamın... Masum bir aşk, hayaller uğruna verilen bir mücadele. Sonunda ise acımasız bir tutsaklık. .... Sözleri, karşımda ateş saçan gözleri ile kesinlikle kalbimi verdiğim adam değildi bu! Hırsla üzerime yürüyüp beni yatağa düşürdüğün de kalbim eziliyor, korkum nefes aldırmıyordu. " De.. Devrim bu sen değilsin! " Burnundan alıp verdiği keskin nefes, sıktığı yumrukları... Hiç korkmadığım kadar korkuyorum. Tiksiniyordum kendimden. ``Ben ben olmaktan çıkalı çok oldu Aysima hanım! Sen, sana köpek olan Devrim`i geri de bırakalı çok oldu!" Gözümden yaşlar akarken üzerime doğru eğilip nefesi dudaklarımı yakarken eli fermuarıma gidip açıp beni öldürken, gözlerini gözlerimden ayırmadan konuştu beni ateşe atacak o alev alan sözleri. " Şu ana dek sana köpektim, aşkım sana köleydi! Şu saatten sonra kölelik sırası sende! " Kuşunu uçurmamaya yeminliyse geriye bir tek tutsaklık başlar... NOT : KİTABIMIN TACİZ VEYA TECAVÜZLE UZAKTAN YAKINDA ASLA AMA ASLA ALAKASI YOKTUR!

“Bazı duygular zamanla unutulmaz, sadece susar.” Mahalle aralarında geçen bir çocukluk, göz ucuyla bakılan bir hayranlık ve yıllarca içe atılmış kelimeler… Yıllar sonra göz göze geldiler. Ve o an her şey yerinden oynadı. Ne çocukluk hayranlığına sığabiliyordu, ne de bu yabancılaşmış haliyle devam edebiliyordu. Bir bakışla eski defterler açılır mıydı? Kalp, unuttuğunu sandığına bir anda geri dönebilir miydi?

Okursanız birşey kaybetmezsiniz!

Mahalle kurgusudur. Yetişkin içerik ve yaş farkı bulundurur.

Kızılçam Mahallesi... Adı gibi yemyeşil çam ağaçlarıyla dolu, sıcak ve samimi bir yer. Burada büyüdüm, burada kendimi buldum. İnsan Kızılçam`da her sokağa bir anısını bırakır. Bahar geldiğinde çam kokusu evlerin içine kadar dolarken, mahalle çocuklarının neşesi her köşeye yayılır. Ama benim için Kızılçam, sadece bir mahalle değil. Benim hikayemin başladığı yerdi. Karan, abimin en yakın arkadaşı, aynı zamanda bizim ailemizin bir parçası gibiydi. Çocukken onu hep "Koca Karan" diye çağırırdım. Mahallenin en uzun boylusu, en hızlı koşanıydı. O zamanlar sadece abimin dostu olarak görürdüm onu. Ama yıllar geçti, her şey değişti, ben de değiştim. Ve fark ettim ki, o hep daha fazlasıymış. Mahallede nereye baksam bir anımız vardı onunla. Kızılçam`ın toprak yollarında koştururken düştüğümde elini uzatan hep oydu. Bisiklet sürmeyi öğretirken korktuğumda, "Korkma, ben buradayım," diyen de. O zamanlar gözümde sadece bir ağabey gibiydi. Ama yıllar geçti, hislerim değişti. Artık ona "abi" demek bile zor geliyordu.