Hayatına son vermek isteyen bir kadın ve ölümün tanrısı. Silva intihar etmek üzere bir uçurumdan atladığında kendini beş tanrının hükmettiği Wienor`da bulur. Ölüm Krallığı`nda Ölüm Sarayında kendini bulan Silva yaşama son bir şans vermek isterken büyük bir tehlike sinsice diyara sızmaktadır. Ölüme ardından da Ölüm Tanrısına çekilen Silva kendinin de normal bir insan olmadığını öğrendikten sonra tehliklerle ve aşkıyla karşı karşıya kalacaktır. En korkunç sonun, ölümün tanrısıyla mutlu bir son düşlemek mümkün mü, üstelik kıyamet bu kadar yakınken? "Dile Ay Işığı, iste, emret. Ben de senin için her şeyi mümkün kılayım." Başlangıç Tarihi: 31.08.2024

Okulda dışlanan ve ailesi tarafından sevilmeyen kız bir gün derdini anlatacak kişi bulma umuduyla bi numara sallar ama salladığı numaranın tehlikeli bir mafya çıkacağından haberi yoktur

Aşk ne beyazdır ne siyah.. Ve aşk sadece kırmızı renkte değildir bazen de GRİdir.. Siz bu aşkı okumaya var mısınız? 🖤🤍

Güçlü ve cesur sokak kızımız ailesini buluyor. Ama bi sorun var ailesi mafyadır ve burda kurallar tamamen farklıdır.

Bir kazayla başlar her şey. Öğretmen Elif, sisli bir akşamüstü Trabzon’un dağ yollarında arabasında sıkışır. Kurtaran ise itfaiyeci Mert’tir. Birkaç dakika süren kurtarma anı, her ikisinin de hayatında fark edemedikleri bir iz bırakır. Ne teşekkür edebilir Elif, ne de adını öğrenebilir Mert. Aradan dört ay geçer, unuttuklarını sanırken bir yangın tatbikatında yeniden karşılaşırlar. “İtfaiye”, yüksek tansiyonlu olayların değil, sade ama yoğun duyguların kitabı. Doğanın içinde geçen, gözlerdeki ışığı, seslerdeki yankıyı takip eden bir hikâye.

Zengin bir ailenin tek varisi o bir kızdı.geceleri bir motorsiklet yarışçısı gündüzleri ise ailesinin prensesi Olmak istediğim gibi yaşamam için dolunayın yani gece`nin doğuşunu bekliyordum .. Yazar : Zeyna Özcan Not : sevgili okurlarım ilk başta karakterler gözünüzde canlasin diye karakter tanıtımı yaptım daha sonra bölüme başladım okurken anlayışla karsılayacağınızı umuyorum

Bazı insanlar kalbini susturur, bazılarıysa onu diri diri mezara gömer. Ben büyürken geçmişin karanlık gölgeleri peşimden hiç ayrılmadı. Ve yıllar boyunca bir çift göz, uzaktan beni izledi—hiç farkında olmadım. Atlas… O hep oradaydı ama ben onu hiç görmedim. Adını bile bilmezken kaderimin çoktan onun ellerine yazıldığını bilmiyordum. Beni bulduğunda, hayatımın kontrolünü çoktan kaybetmiştim. Soğuk, suskun, ama bir o kadar tanıdık bir adamdı. Bana baktığında içimde yıllardır susturduğum fırtınalar uyanıyordu. Ona güvendim… Belki de en büyük hatam buydu. Çünkü bazı adamlar severken bile öldürür. Ve bazı aşklar, insanı hayatta tutmaz; sürükleyip karanlığa gömer. Atlas’ın gözlerinde hem beni kurtaracak ışığı, hem de sonumu gördüm. Geçmişin kanla yazılmış sırları, tek tek önümde açıldı. Ben kaçtım, o sustu. Ben sevdim, o öldürdü. Şimdi her gece rüyamda bana sadece bir şey soruyor: “Neden?” Cevabını bilmiyorum. Belki de hiç bilmeyeceğim. Bu bir aşk hikayesi değil; bu, kalbini ona veren bir kızın mezar sessizliği. Beni öldürdü, evet. Ama ben hâlâ onun içindeyim. Ve bu, en ağır ceza.

Ülkenin içinde bulunduğu bu karanlık düynadan kurtulması için, Derin devletin kurmuş olduğu bir oyun vardı. Bu oyunun adı Yusuf Kaplan.

Hakan, alnını usulca kadının alnına yaslamıştı. Gözleri yavaşça kapanırken, teninde onun nefesini hissediyordu. İçinde tarifsiz bir huzur vardı; savaş bitmiş, yorgun asker yuvasına dönmüştü sanki. Kadın da gözlerini kapadı, Hakan’ın kokusunu içine çekerken yüzüne yayılan o buruk tebessüm kalbinin derinliklerinden süzülüp gelen bir umut gibi duruyordu dudaklarında. Belki de yıllardır beklediği o kavuşmanın en saf halini yaşıyordu. Acılar siliniyor, gözyaşları duruluyordu. Bir eli Hakan’ın koluna sarılmıştı sıkıca, sanki kaybetmekten korkarcasına… Diğer eliyse, sevdiği adamın yanağındaydı. Parmak uçlarıyla yüzünü hissediyor, gerçekten orada olduğuna inanmak istercesine dokunuyordu ona. Ellerinin titrekliğinde bile dört yılın hasreti vardı. Suskun bir dua gibi dokunuyordu sevdiğine; ne bir kelime, ne bir açıklama… Sadece varlık yeterliydi artık. “Bir daha gitmek yok…” diye fısıldadı Hakan, sesi neredeyse bir rüzgâr kadar hafifti ama kadının kulaklarında yankılandı, yüreğine kazındı bu cümle. Gözleri hala kapalıydı ama gözkapaklarının ardında bir damla yaş süzülüyordu, usulca, sessizce. Başını iki yana salladı kadın. Gitmesini istemiyordu, bir daha ayrılığı taşımak istemiyordu yüreğinde. Dudakları aralandı, ve aynı sözcükler döküldü sessizce: “Bir daha gitmek yok…” Bu cümlede öyle derin bir anlam vardı ki… Sadece bir söz değil, adeta bir yemin, bir bağlılık, bir teslimiyetti. Onlar artık birbirlerine yeniden kavuşmuş değil, birbirlerine yeniden ait olmuşlardı. Dört yıl… Dile kolay. Dört yıl boyunca suskun gecelerde isimlerini fısıldayan rüzgâra, göğe yazılan dualara, yalnız geçirilen doğum günlerine, sessiz kutlamalara, eksik kahkahalara tanıklık etmişti zaman. Ama artık zaman bile onların yanında durmuş gibiydi. Sanki dünya biraz daha yavaş dönüyordu şimdi. Sanki gökyüzü bile daha bir maviydi. Hasret yerini sevdaya bırakmıştı. Ayrılık, usulca geriye çekilmişti. Artık sadece onlar vardı; gözlerinde umut, ellerinde sevda, kalplerinde ise bir daha hiç ayrılmama yemini. Azra ile Hakan`ın aşk hikayesiydi..

karnımdaki ağır sıcaklıkla birlikte nefesim kesildi. Gözlerimi ilk önce adama daha sonra karnıma çevirdim. Adamın elindeki bıçak karnımı delmişti. Çığlık atmak istiyordum. Nefes bile alamıyordum oysaki. Adam bıçağı sertçe çıkardığında derin acıyla elimi karnıma koydum. Belim büküldüğünde gözlerim bulanıklaştı. Başım dönüyordu. Yere düştüğümde adam üzerime çıkıp bıçağı iki eliyle kaldırdı. Bıçağı kalbime indireceği sırada son gücümle kollarını tutup çığlık attım. Gücüm bitiyordu. Kollarım yere düştüğünde adam üzerimden hızla savruldu. Boğuk sesleri duyabiliyordum. Elim karnıma gittiğinde parmaklarımın arasından sızan kana baktım. Kafamı sol tarafıma çevirdiğimde Mert`in adamı öldüresiye dövdüğünü gördüm. Gözümden bir damla saçlarımın arasına karıştı. "Mert..." Kısık çıkan sesimle Mert durdu. Nefes nefese gözlerini bana çevirdiğinde gözü karnıma kaydığında dudakları şaşkınca aralandı. Zorlukla yutkundum. "Mert," Adamı bırakıp hemen yanıma geldi. Saçlarımı okşarken bağırdığını duydum. "Doktor! Buraya bakın çabuk!" Gözlerim kararıyordu. Dolu gözlerle bana baktı. "Güzelim, sakın. Sakın kendini bırakma. Beni bırakma, istersen ömrüm boyunca yüzüme bakma ama gitme yalvarırım!" Saçlarımdan ve yanaklarımdan öptü. Cevap vermek istedim. `Seni nasıl bırakırım ki?` demek istedim. Diyemedim. Gözlerim kapanırken son göz yaşım Mert`in eline damlayıp ıslatmıştı. Son hissettiğim, dudaklarımdaki sıcaklık olmuştu.

Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlandı Gülfidan. Yakıcı, yıkıcı belki de kimilerine göre dramın en ağırı dahi sayılabilecek bir türde aynı zamanda. Kurgusunu okurken bile isyan edeceğiniz hayatın başrolü olan gerçek bir insan. Şimdiden kolaylıklar :) Bu platformda ilk yayınım olacak ama toplamda 17 eserin sahibiyim. Aranızdan bazıları beni; BAHTIŞEN`in yazarı olarak bilir. Mimoza Çıkmazı ve Dilemma da oldukça olumlu geri dönüşler alan kitaplarımdır. Ama yaptığım anlaşma gereği bu kitapları okumak için uygulamayı indirip, yönergeleri takip ederek jeton birirktirmeniz, eğer bekleyemem diyorsanız da uygulama içi eseri satın almanız gerekecektir. Gülfidan; sonsuza dek herkesin erişebileceği bir yerde olacak, garantimdir :)

"Gökten ateş yağarsa sığınak, denizinin karanlık dalgalarından korkarsan liman olurum ben sana Ahsen."

İki avcunu yan yana getirip içleri yukarı gelecek şekilde açtı. Ellerini genç kıza doğru kaldırıp gülümsedi. "Kalbini avcun gibi düşün. Her şey sığmaz değil mi?" dedi genç kıza merakla bakarken. "Evet sığmaz" Selim daha fazla gülümseyip avcuna baktı. "Küçük olduğu için yanlızca bir kuş sığar, bir serçe ya da bir kelebek ne diye adlandırırsan işte. Bu kuşu yanlış kişiye uçurmamak lâzım değil mi?". Kübra soru karşısında anlamaz gibi kaşlarını çattığı halde başını aşağı yukarı salladı. "Şu zamana kadar yaptığım en doğru şeylerden biri de kalbimde ki kuşu doğru kişiye uçurmak oldu." Selim içine bir nefes çekip elini cebine attı. Cebinden küçük bir kolye çıkarıp tekrardan avuçlarını birleştirdi. İki avcunun ortasında kalan kolyenin ucunda mavi küçük bir kuş vardı. Kübra`ya uzatıp konuştu. "Umarım kalbimden uçan kuş kalbine konar Kübra." Genç kız içinde ki dürtüye engel olamasa karşısında ki gence sarılacaktı. Kübra`nın gözünden bir damla firar ederken silmedi aksın gitsin istedi. Sağ elini açıp Selime doğru uzattı, eline bırakılan soğuk küçük metale gülümseyerek baktı. "O kuş yerine konup kurulalı aylar oldu" [ Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ] 🌫 Sustum satırlarca, Kalemim konuştu sayfalarca.

"Are they lovers?" "Worst."

Yeni bir başlangıç umuduyla iş arayan Buse, beklemediği bir kapının eşiğinde bulur kendini. Karizmatik patronu ve sırlar taşıyan ev arkadaşı Beyza arasında sıkışan duygular, zamanla arzunun ve tutkunun sınırlarını zorlar. Masum bir iş görüşmesiyle başlayan hikâye, yasak bakışlar, bastırılmış hisler ve tensel çekimin büyüsüyle alevlenir. Buse artık sadece bir işte değil, kendi arzularıyla da yüzleştiği bir yolculuktadır.

Eden`ın ölümünden sonra kendini karanlık ve geri dönülemez yollara atan Alex , geçmişinden ve kendisinden hep kaçmaktadır. Ta ki... hayatına mavi gözlü bir kadın girene dek. Kate, Alex`in hayatına girmesiyle herşeyi tepetaklak eder ve Alex`in durmadan kaçtığı intikam hissini kendi yüzüne vurmasını sağlar. Alex artık intikam istiyordur ve bununla beraber yaptığı planlarda Kate`in de ona eşlik edeceğinden habersizdir. Kate ve Alex çıktıkları bu yolda Eden için kaç kişinin hayatını mahvedecekler? Kaç kişiyi hayattan koparacaklar?Ve en merak edileni... birbirlerinin yaralarını sararken yeni yeni varlığını hissettikleri bir duyguyla devam mı edecekler? Yoksa görmezden mi gelecekler? Tüm bu soruların cevabını merak ediyorsanız... Buyrun, Dost kitabının devam kitabı sizlerle!

Burslu olarak koleje giden İnci Su, okulun popüler çocuğu olan Giray`la ilk günden tartışır tartışma sırasında Sessiz çocuk olarak bilinen Sinan İnci`yi korur

Birbirine aşık olan ama abi engeline takılan bir çiftin sıcacık aile ilişkilerinin olduğu mahallede geçen avukat oğlumuz ve psikolog kızımızın hikayesidir.🌸 bütün haklar bana aittir çalınması veya kopyalanması dahilinde gerekenler yapılır.

Bir konuya bağlı kalmadığım şiir kitabı, genelde o gün o hafta ne yaşadıysam hakkında şiir yazıyorum.

Havin abisi yüzünden sevmediği bir adama berdel gider ancak bir yolunu bulup kaçar ve mardinin en büyük ağası Hazarın evine gider. Eve gizlice girdiğinde yarı çıplak bir şekilde Hazar ağayı görür. Hazar ağa ona ne yapacaktır? Arkadaşlar bu benim ilk berdel kitabım güçlü kadın karakter yazmayı sevdiğim için böyle bir hikaye yazmayı uygun gördüm. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Yıllardır Miray`a aşık olan Barkın en sonunda Miray`a yazmak ister. Miray`ın mesaja bakmayacağına emin olan Barkın çatı katında bir elinde telefon bir elinde ise ölen kardeşinin kolyesi ile Miray`a yazar. Miray`ın mesajına cevap vermesi ile Barkın`ın planları alt üst olur. Bakalım Miray Barkın`ın planlarını daha ne kadar erteleyebilecek? Barkın: Belki seninle sıcak şarap içip kaçarız buralardan.

0538*******: Sana anılarını geri vermek istiyorum. (02.14) 0538*******: Sensizliğe dayanırım sanmıştım, yanılmışım. (02.14) 0538*******: Affet. (02.15) Yalanlar, yanlışlar ve kayıplar. Anlık bir güvenle bindiğim trenin beni altı yıl geçmişe götüreceğini bilseydim, daha önceden biletimi alırdım. Ya da kaçak binerdim. 🍊 Siz: Ben nasıl bileceğim doğruları söylediğini, anlattığını? (17.03) Siz: Dahası ben nasıl hatırlayacağım her şeyi? Sen geldin, girdin hayatıma ve ben öylece her şeyi hatırladım mı? (17.05) Siz: Bu mu yani? (17.05) Siz: Adını, yaşını bilmiyorum. (17.06) Siz: Kim olduğuna dair hiçbir fikrim yok. (17.06) Siz: KAHRETSİN Kİ DE KİMSE BANA BİR BOK ANLATMIYOR. (17.06) Siz: Sıkıldım artık bilinmemezlik saçmalıklarından, anlatılmayanlardan. (17.07) Siz: Bana bir şeyleri hatırlatmak mı istiyorsun? 17.07) Siz: İznim var. Hatırlat. (17.08) Başlangıç: 29.04.23

Kalbin Yolculuğu Uzakta Bir Köyde Başlar. Yeni atanmış idealist bir öğretmen… Geçmişiyle yüzleşen suskun bir asker… Ve bir dağın ardında yeniden yazılan hayatlar. Sevmenin, kalmanın ve değiştirmenin hikâyesi bu. Oku. Hisset. Yıldız ver, çünkü bu hikâye gökyüzünü hak ediyor. ⭐️ Beğendiysen… bir dostuna da öner.👈 Benimle duygunu paylaşmak istiyorsan yorum yap. 💬 Devamını merak ediyorsan takip et 👀 “Dağın Ardındaki Sınıf” seni bekliyor

Bazen aile en kötü limandır . Zorla çıktığın felaketlerden kurtulmuş, bir liman da dinleneyim dersin ama o liman kurtulduğun felaketlerin bin katıdır ve sen haftalarca aylarca yıllarca uğraşırsın. Başka limanları görürsün hepsi daha güvenli ve korunaklı ama senin limanın öyledir işte… Felaket ihanet acı Ama belki bu sefer bir şans vardı Leyal bunu gördü ama bu kadar acıya ve zorluğa katlanacak gücü kendin de bulamadı ve ona acı veren limanına geri dönmek istedi. Belki de o acıya alışmıştı ve ona iyi gelen şeyler mutluluk vermeyecekti, gitti.. “Dur ,seni kurtaracağım” “Bir şans son bir şans ,hem nerden biliyorsun dünyanın altının üstünden daha kötü olduğunu”

Yaşadığı sorunlar yüzünden Ormana kafasını dinlemeye giden eflinin hayatının dönüm noktası olucağını nereden bilecektir ki,Eflin Düşüncelere dalmışken Mafyaların konuşurken asla duymaması gereken şeyler duyar,Bu mesele Mafyaların hayatının meselesi olduğu için,Eflini almak zorunda kalırlar ve bizzat onunla Mafyanın Lideri ilgilenir,Bu yolda gizemler ve sırlar Eflin`in hayatını nasıl etkiliyebilir?