Büyük tuzaklar var etrafını kaplayan. Oyunlar var arkanı her an döndüğünde. Hileler var her düşmanın bakışlarında. Gülüşler şeytanca... Kahkahalar sahtece... Sözler, zehirli bir ok. Bir taht ve bir çokça düşman. Hepsi de bir güç gösterisi için... Sevgi yok! Merhamet yok! Güven yok! Şefkat yok, sadakat yok. Hepsi bir güç gösterisi için... İhanet, sadakatsizlik, güvensizlik, yalan ve birçok zıt duygu... Sırf bir güç gösterisi için kurulmuş. Kalpleri körelmiş, zihinleri kötülüklerle yıkanmış. Gözlerindeki hırslar. Hepsi bir güç gösterisi için... Oyun bir satranç. Kirli oyunlar şah ve matta. Piyonlar, harcanan birer kukla. Altmış dört kareli bir oyunda birden fazla düşman ve hepsi de bir güç gösterişi için ataktalar. Tarafını seç. Siyah mı daha kötü yoksa beyaz mı?

Yeni bir başlangıç için atılan adım hayatını ne kadar değiştire bilir? Çocuklarıyla yeni bir başlangıç yapmaya gittiği şehirde tekrardan sevmeyi öğrenebilir miydi insan?

Hiçbir şey söylemeden bir kaç saniye bakıştık, sonra beni zorla koltuğa oturttu. Koltuğun kolçaklarına ellerini dayayıp yüzüme doğru tehlikeli bir mesafede eğildi. "Ben seni taciz ettim mi?" dediğinde sesi buzdan beter yakıcıydı. Aynı tonu saklayan gözlerimi gözlerinden ayırmadan -ayıramadan- "Hayır!" dedim. "Peki sana zarar verdim mi?", "Hayır!" mümkünmüş gibi daha da yaklaştı bana, dizleri dizlerime dayanmıştı. "Güzel! Tehdit de etmedim?" Dişlerimin arasından konuşuyordum. Savcı sadece şoka girmiş gibi izliyordu bizi. "Etmedin!" "O zaman benim hakkımda ne diye suç duyurusunda bulunacaksın? Sana iş teklif ettiğim için mi?" Hiç acele etmeden sakince "Haneye tecavüzden suç duyurusunda bulunacağım! Anladın mı?" dedim. Savcı öksürerek boğazını temizlediğinde gözlerimizde süren savaş ateşkes imzaladı. Ani bir hamleyle benden uzaklaşan Alaz, karşımdaki koltuğa kendinden emin ama gerilmiş bir halde oturdu. "Şimdi Firuze Hanım, şikayetçi olmak yerine uzlaşmacı olmanızı rica ediyorum. Alaz Bey ise bir daha bu gibi girişimlerle sizi rahatsız etmeyecek, öyle değil mi Alaz Bey?" Bana bakan gözleri bu sözlerle savcıya çevrildi. "Aynen öyle Ayhan Bey!" Savcı gülümsedi ve bana döndü, "Tamam mıyız, Firuze Hanım?" bakışlarımı Alaz`dan ayırmadan,"Değiliz! Ben uzlaşmayacağım! Suç duyurusunda bulunacağım." dedim. "İstirham ederim, yapmayın böyle..." savcı sözlerini bitirmemişti ki Alaz dahil oldu konuşmaya, bakışlarını üzerime dikmişti yeniden. "Firuze Hanım çok istiyorsa işleme alın suç duyurusunu! Boşa zaman kaybetmekten hoşlanıyor zannımca." Kısık gözlerle yeniden içimi deşmeye başladığında duruşumdan ödün vermedim. "Haklısınız, sizin gibi nüfuzlu bir beyefendi! için işleme alınan suç duyurusunu ekarte etmek pek kolaydır!Çamuru üzerime sıçratmaktan hoşlanmam! ...

YÜZBAŞI Alpar Sungur ÜSTEĞMEN Celil Öztürk TEĞMEN Hazal Kılıç ASTEĞMEN KIDEMLİ Boğukan Yılmaz ASTĞMEN Fahir Girayy

Farklı bir sente taşınan bekar bir anne , kaldığı dairenin karşı komşusuyla bir takım olaylar yaşar ce yakınlaşmaya başlar…

Hayattan korkarsam her zaman kaybedeceğimi söyledi. Hayatta kalmakla yaşamak aynı değildi, bana en güzel yolla gösterdi. Sonra en büyük korkaklığı kendisi yaptı. `Bizim için savaşmayı seçti, o pes etmeyecek kadar cesurdu` sözleri ağzımdan hiç dökülmedi. Atlas gitti. Ben de söz verdiğim gibi yaptım. Onu beklemedim. Bize zamanın eli değdi. Kaybedilenlerin ve geri kazanılmaya çalışılanların hikayesi.

Çatı katında bir inziva. Bir sefaya, bin cefa. Bin hataya, bir hayat...