Su perisi Elara’nın, geçmişin sırlarıyla yüzleştiği ve kendi gücünü keşfettiği bir yolculuk. Arcadia Krallığı`nda sıradan bir su perisi olan Elara, her gece gördüğü gizemli rüyalarla huzursuz olur. Rüyalarındaki kadın, ona "Babanı bul, beni de kendini de bu hapsolmuş hayattan kurtar" diye seslenmektedir. Gerçek dünyada ise, Arcadia`nın katı kuralları ve başperi Isolde`nin ilgisizliğiyle mücadele etmektedir. Bir gün, Arcadia ile Dünya arasındaki geçiş noktasında, Elara suyun yansımasında kendisini çağıran bir ses duyar. Bu, rüyalarındaki kadın, Lyra`dır. Lyra, bir zamanlar Arcadia`nın başperisiydi ve Arcadia`nın aşkı yasaklama kararının ardındaki acı dolu geçmişini Elara`ya anlatır. Elara, Lyra`nın hikayesini dinlerken, kendi gücünü ve kaderini sorgulamaya başlar. Geçmişin sırları, Elara`nın geleceğini şekillendirecek ve onu büyük bir kararın eşiğine getirecektir.

Dünya sustu. Sokaklar boşaldı. Ama zombiler... hâlâ kahkaha atıyor. İnsanlar kaçıyor. Her köşe başında, her harabe duvarda bir çift aç göz pusuda bekliyor. Zombiler artık sadece yemek yemiyor. Eğleniyorlar. Birbirinden farklı dört kişi—bir bilim öğrencisi, inatçı bir eski asker, içten içe ölmek isteyen bir müzisyen ve kardeşini arayan bir çocuk—aynı yıkıntının ortasında buluşur. Ama peşlerinde sadece zombiler yoktur… İhanet, unutulmuş sırlar, ve belki de en kötüsü: İçlerinden biri çoktan son ısırığı almıştır. Bu kitapta neye güleceğini, ne zaman ağlayacağını, ne zaman çığlık atacağını kestiremeyeceksin. Hazırsan, zombi kıyameti başlıyor. Ve herkesin tadı, bir gün ölçülecek. SON ISIRIK seni de tadacak.

Sekiz yaşında ailesinin ölümünden sonra yetimhanede kalan Avelia Duncen, o yaşında hayata dair tüm umutlarını yitirmiştir. Çok sessiz, hiç gülmeyen, arkadaş edinmeyen bir kız olmuştur. Yetimhanede on yılını bu şekilde geçirdikten sonra artık reşit olduğu için ayrılma vakti gelmiştir. Kendine yetimhane müdürünün verdiği üç beş kuruşla eski bir ev tutmuştur. Onun için artık hiçbir şey önemli olmadığından sadece başını sokabileceği bir yer yeterlidir. Bu yüzden evin eskiligini pek umursamamıştır. Ancak bir gün odasındaki boy aynasında hissettiği gariplik tüm hayatını değiştirecektir.

Bir kolye. Bir lanet. Ve onu bekleyen karanlık… Milena, sıradan görünen hayatının derinliklerinde geçmişten sızan sessiz bir çığlıkla yaşar. Kabusları artık yalnızca geceleri değil, gündüzleri de onu takip etmektedir. Bir gün Oswin Usta’nın atölyesinde rastladığı gizemli kolyeyi boynuna taktığında, geri dönüşü olmayan bir yolculuk başlar. Görüler, fısıltılar, şekilsiz varlıklar… Ve içinden çıkamadığı bir bilmece: Bu karanlık gerçekten onun mu, yoksa başkasının mı mirası? Tam her şey çökmeye başladığında, karşısına çıkan gizemli yabancı Barkan... Onunla birlikte gelen huzur da var, tehlike de. Milena için artık güven bile riskli bir seçim. “Orenda”, bilinmeyenin kıyısında duran bir genç kadının, hem kendi geçmişiyle hem de görünmeyen bir güçle verdiği savaşın hikâyesi. Hafızanı kurcalayan bir cümle, bir rüya ya da bir bakış… Belki de sen de çoktan bu hikâyeye dahil oldun. Bazı lanetler miras kalmaz. Seni seçer.

❝𝐁𝐚𝐳ı 𝐫𝐮𝐡𝐥𝐚𝐫 𝐤𝐚𝐫𝐚𝐧𝐥ı𝐠̆𝐚 𝐦𝐚𝐡𝐤𝐮̂𝐦 𝐝𝐨𝐠̆𝐚𝐫. 𝐁𝐚𝐳ı𝐥𝐚𝐫ı 𝐢𝐬𝐞 𝐨𝐧𝐚 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢 𝐢𝐬𝐭𝐞𝐠̆𝐢𝐲𝐥𝐞 𝐭𝐞𝐬𝐥𝐢𝐦 𝐨𝐥𝐮𝐫.❞ Tormentum - akıl hastası suçluların kapatıldığı, deneylerin yapıldığı o meşum hastane - babamın son durağıydı. Onu her ziyaret edişimde, gözlerindeki o korkunç boşluğa biraz daha yaklaşıyordum. Ben Vera. Vücutlara dövme işleyen, ama kendi ruhundaki yaraları asla kapatamayan bir sanatçıyım. Ta ki o gelene kadar. Adını bile bilmediğim o adam, Tormentum`un en tehlikeli mahkûmlarından biriydi. Çift kişilikli bir katil. Bir yanıyla bana bakarken, diğer yanıyla içindeki canavarı besliyordu. Ve bir gün, o karanlık gözlerle karşılaştığımda anladım: Biz aynıydık. O da benim gibi, karanlıkla doğmuştu. "Bazı insanlar karanlıkta yaşamayı seçer, çünkü aydınlık, gölgelerinden korkmalarına neden olur."

Yeni Dünya Diriliş Yüseliş Ve Çöküş üçlemesinden oluşan Yeni Dünya Döngü kitabına Hoşgeldiniz kitabı normalde ayrı ayrı olarak paylaşmayı planlıyordum ama Döngü adı altında toplamaya karar verdim.

Stella Verse. Bu dünyada tuhaf gizemli olaylarla dolu kısa hikayeler içeriyor.

Tanıtım; Amerika Birleşik Devletleri için çalışan ve bir çok biyolojik silah üreterek insanlar üzerinde çokça deney yapan BG adlı bir genetik şirketi 13 yıl boyunca üzerinde çalıştıkları projenin insanlığın sonunu getirmek üzere olduğundan habersizdi. C virüsü ilk defa Clarice adlı bir kızın bedeniyle hayat bulmuş ve onu ölümsüzleştirmişti. Clarice ölümsüz olmanın yanı sıra bazı olağanüstü güçler elde ederek ölümcül biyolojik bir silaha dönüştü. Bu ise akıllarda tek bir soruya yol açıyordu; Ya ölümsüzlük tüm insanlık için mümkünse?

Serinin 2. kitabıdır. İlk kitap burada yayımlanmamıştır.

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

Rusyalı bilim adamlarının zombi salgınına sebep olmasının sonrasında virüsü Türkiye`nin İstanbul iline salmasıyla başlayan bir "İSTİLA" Kız arkadaşları ile haftasonu ormanda kamp yaparak geçireceği güzel haftasonu hayali ile alışveriş merkezine alışveriş yapmaya giden Tanya`nın olacaklardan haberi dahi yoktu. Gizli bir sığınak ile başlayan on gencin arkadaşlığı,bu istalada onları nerelere sürükleyecek...? "Bu bir `istila` sonuçta değil mi arkadaşlar.Tek kaçışımız diğer dünya olurdu değil mi...?"

❝𝖲𝖾𝗇𝗂 ö𝗒𝗅𝖾 𝖻𝗂𝗋 𝗌𝗂𝗄𝖾𝖼𝖾ğ𝗂𝗆 𝗄𝗂 𝗈𝗇𝗎 𝗍𝖺𝗆𝖺𝗆𝖾𝗇 𝗎𝗇𝗎𝗍𝖺𝖼𝖺𝗄𝗌ı𝗇.❞ 𝖭𝖺𝗍𝖺𝗅𝗂𝖺, 𝖺𝗇𝗇𝖾𝗌𝗂 ö𝗅𝖽ü𝗄𝗍𝖾𝗇 𝗌𝗈𝗇𝗋𝖺 𝗎𝗓𝗎𝗇 𝗌ü𝗋𝖾 ü𝗏𝖾𝗒 𝖻𝖺𝖻𝖺𝗌ı𝗇ı 𝖺𝗋𝗓𝗎𝗅𝖺𝗆ış𝗍ı𝗋. 𝖡𝗂𝗋𝖽𝖾𝗇 ü𝗏𝖾𝗒 𝖻𝖺𝖻𝖺𝗌ı 𝖻𝖺ş𝗄𝖺 𝖻𝗂𝗋 𝗄𝖺𝖽ı𝗇𝗅𝖺 𝗇𝗂ş𝖺𝗇𝗅𝖺𝗇ı𝗋 𝗏𝖾 ü𝗏𝖾𝗒 𝖻𝖺𝖻𝖺𝗌ı𝗇ı𝗇 𝖾𝗋𝗄𝖾𝗄 𝗄𝖺𝗋𝖽𝖾ş𝗂 𝖭𝖺𝗍𝖺𝗅𝗂𝖺`𝗇ı𝗇 𝗌ı𝗋𝗋ı𝗇ı öğ𝗋𝖾𝗇𝗂𝗋... 𝖠𝗒𝗇ı 𝗓𝖺𝗆𝖺𝗇𝖽𝖺 ü𝗏𝖾𝗒 𝗄𝗎𝗓𝖾𝗇𝗂𝗒𝗅𝖾 𝗈𝗅𝖺𝗇 𝗂𝗅𝗂ş𝗄𝗂𝗌𝗂𝗇𝗂 𝗍𝗎𝗍𝗄𝗎𝗅𝗎 𝗄𝗈𝗋𝗎𝗆𝖺𝗌ı𝗇𝖽𝖺𝗇 𝗀𝗂𝗓𝗅𝗂 𝗍𝗎𝗍𝗆𝖺𝗒𝖺 ç𝖺𝗅ışı𝗒𝗈𝗋𝖽𝗎.

İnsanlığın çözmeye çalıştığı en büyük sır, evrenin ta kendisiydi. Bilimle yıldızları ölçtü, inançlarla anlam aradı ama her seferinde, cevap burunlarının ucundayken, evrenin kendisi ustaca bir sis perdesi çekti. Gerçeklik, bu hakikati gölgeledi. Kozmos, sanki çözülmesini istemezcesine, insanlığı sonsuz bir merak döngüsünde tuttu.

Kişi sevebilir mi celladını.Bir intikam oyununda maviyi neler bekliyor ? Hep birlikte görelim. Aşk her şeyi af edermi ?

Önsöz — Gerçekliğin Kırıldığı Yer. Bu bir hikâye değil. En azından senin alıştığın anlamda değil. Bu, bir sabah gözlerini açtığında odasını henüz yazmadığı bir kitabın posterleriyle kaplı bulan bir yazarın—ya da belki de artık bir yazar olmayan birinin—hikâyesi. İki uzaylının “ya bu kalemi kara deliğe atsak ne olur?” diye başlattığı o aptalca fikir, evrenin dokusunu yırttı. Gerçeklik; çürük bir kumaş gibi, hayal ve hatıranın dikişlerinden sarktı. Artık zaman doğrusal değil, düşünceler kesin değil ve her kelime… kaderi yeniden yazıyor olabilir. Bu evrenin adı yok. Çünkü adlar sabit kalmaz. Ve anlatıcı bir kişi değil. Belki sensin. Belki de seni yazan, şu an bu cümleyi düşünen başka bir versiyonun. Hazır mısın? Çünkü bundan sonrası rüyasal bir gerçek.

Bir rüya yedi saniye sürer. Peki ya o yedi saniye, gerçekliğin mühürlendiği yer ise? Annesinin kaybıyla sarsılan İnci, dağılan evliliğinin enkazından kaçarken kendini tuhaf bir uyanışın eşiğinde bulur. Her gece gördüğü rüyalar, yalnızca bilinçaltının oyunu değildir artık; onlar, başka bir dünyanın sesi, başka bir düzenin çağrısıdır. Kardelenler, bir baykuşun kanat çırpışı ve unutulmuş bir dil... Hepsi onu Moryveil`e götüren mühürdür. Yas, dostluk ve kadınların içsel dayanıklılığı üzerine kurulu bu hikâye, rüya ile gerçek arasındaki sınırları sorgularken okuru da kendi iç kapılarına götürüyor. Yedi saniye... Bazen bir ömre bedeldir.

Dünya yok olmak üzeredir. İnsanoğlu her geçen gün daha korkutucu olmakta ve büyük bir açlıkla zaten az bir miktar kalan kaynaklara saldırmaktadır. Kendilerini "İzbe" adı verilen bir bölgeye konuşlandıran bilim insanları, bu kötü gidişata bir dur demek için çalışmaktadır. Araştırmalar sonucu buldukları yeni evren ise herkesi heyecanlandırmıştır. Peki buldukları bu yeni evren onların yeni evleri olabilecek miydi? Yoksa bu evren, dünyadan katbekat daha korkutucu ve kokuşmuş muydu? Bilim koordinasyon biriminde çalışan Gülperi bu soruların cevaplarını bulabilmek için gönüllü olur. Dünyayı kurtarmaya gönüllü olup koca bir bilinmezliğe doğru başlayan bu yolculuk, onun kendisi hakkında da bazı gerçeklerle yüzleştirir.

Ben Ay`dım. O ise Güneş. O istediği gibi parlayabiliyordu. Ama benim parlayabilmek için ona ihtiyacım vardı. Unuttuğun bir şey var. Ay olmadan Güneş geceleri parlayamaz. Birbirlerini tamamlıyorlar. Aynı beyin ve vücut gibi. Ay olmadan Güneş olmaz. Güneş olmadan Ay olmaz. Özgür olmadan Deniz, Deniz olmadan Özgür olmaz. Ama unutma. Korkak olmazsa cesur içindeki gücü fark edemez.

Bir gün öldüm. Her şey son bulacak sanıyordum ama yanılmışım. Bir hayalettim artık.

Gizemli kolyeden yayılan ışık hüzmeleri Astrum şehrin dört biryanına dağılmıştı. Bu ışık oluşumu insanların üzerinde bir etkisi vardı. Bir insana temas eden ışık oluşumu o kişinin zihnindeki anıları etkiliyordu. O kişi çok sevdiği yakınını kaybetmiş ise o zaman ışık oluşumu o kişinin kaybettiği yakınının silüetine, görünümüne bürünüyordu ve o kişi ile iletişime geçiyordu bir hayalet gibi o kişi onu kendi anılarında gördüğü gibi görüyordu. Işık oluşumları büründüğü kişinin davranışlarını konuşmasını görünümlerini kusursuz taklit ediyordu. Bu büyük bir sorundu yakınını kaybeden kişi korkuyor, yada aklını kaybetmesine neden olabiliyordu, hatta sevdiği kişinin yanına gidebilmek için intihara bile kalkışabilirdi. Astrum şehrinin dört bir yanına dağılan ışık oluşumları oldukça olumsuz etkilere sebep olmuştu. Bu oluşumlar başıboş amaçsızca rastgele ortaya çıkarak bir insanı etkiliyordu. William ve Elena bu durumu fark ettiklerinde kolyeyi kullanarak ışık huzmelerini geri toplama çabasına girdiler ve böylece William, Elena, Kevin, Thomas bir grup kurarak ışık hüzmeleri avlamaya başlamışlardı. Böylece zamanla gruba Spectre Corps ismini kazanmışlardı.

One piece aşığı olarak , one pieceden esinlenerek yazdım . İyi okumalar

--- “Bazı sırlar, seni değil… dünyayı değiştirir.” İris sıradan biri değil. Zekâsı sistemin sınırlarını zorluyor, cesareti kuralları yerle bir ediyor. Gelişmiş bir şehirde, herkesin kurallara uyduğu bir düzende o, hep başka bir şeyin peşindeydi: Gerçeğin. Ama bir gece… her şey değişti. Tanımadığı bir yabancının gözlerinde geçmişe dair bir parıltı gördü. Aynı gece, şehirde saklanan bir sırrın ipuçlarını buldu. Artık sadece aşkın değil, hayatın da riskini almak zorunda. Gizem derinleşirken, İris kendi kimliğini, geçmişini ve kaderini sorgulamaya başlar. Aşk mı galip gelecek, yoksa hakikat mi? İris’in hikâyesi, bir isyanın başlangıcı olabilir. ---

Nileg İmparatorluğu`nda konuşmak yasak, özel güçleri kullanmak ise ölüm sebebi. Elise Timone, Nileg İmparatorluğu`nun ezici gölgesinde doğmuş, Toprak Halkı arasında yaşayıp sisteme hizmet eden sıradan bir kız. Tıpkı diğerleri gibi bu sistemden ve imparatorluğun kölesi olmaktan rahatsız olsa da asla sesini çıkaramıyor. Bir gün bir ses ortaya çıkıyor ve bu ses hem Nileg İmparatorluğu`nu hem de sistemi değiştirmek adına bir yol açıyor. Bastırılan hayaller yeniden ortaya çıkıyor, duygular yeniden ortaya çıkıp umut yeşeriyor. Sesin ardından ortaya çıkan şarkı, sadece bir yankı olmakla kalmıyor bir isyanın da başlangıcı oluyor.

Hayatını sıradan sandığın anlarda, hiç tanımadığın birinden gelen bir mesajla her şey değişir. Asena, gündelik hayatının akışı içinde, geçmişinde saklı kalan karanlık bir sırrın gölgesinde olduğunu öğrenir. Cihan’dan gelen bu gizemli mesajlar, onu hem tehlikeli hem de unutulmaz bir yolculuğa sürükler. Peki, güvenmek mümkün mü? Ve gölgeden gelen bu ses, gerçekten onun kaderini mi şekillendirecek? “En karanlık anlarda, en beklemediğin yerden bir ışık doğar. Ama o ışık bazen gölgenin ta kendisi olabilir.”

Her insan, hatırladığını sanır. Oysa bazı anılar silinmez; çünkü hiç var olmamıştır. Bu roman, hafızası sıfırlanmış bir kimliğin, adını hatırlamadan varlığını ispat etme savaşını anlatıyor. Bir akademi... dışarıdan bakıldığında prestijli, içeri girildiğinde ürpertici. Bir sistem... sorulara değil, sessizliğe değer veren. Ve bir çiçek: Asfodel. Ölümle yaşamın arasında, hafızanın kıyısında açan bir çiçek. Bu hikâye, yalnızca bilimkurgu ya da karanlık akademi anlatısı değildir. Bu, "ben kimim" sorusuna verilen en karanlık cevaplardan biridir. 313 sadece bir numara değil. O, sisteme karşı ilk çatlağın, hafızasız bir devrimin başlangıcıdır. Eğer bu sayfaları çevirmeye cesaret ettiysen, bir uyarı: Gerçek her zaman kurtuluş değildir. Bazen uyanmak, kabusun kendisidir