KONUSU: Bir gün Hakkarinin Yüksekovasında Doktorluk yapan kızımız vardır. Her gün olduğu gibi köylere giden Gökperi Kırlarda tuhaf hareketler sergileyen çocuğa "merhaba "demek ister lakin ağzına kapanan bez ile bayılır... 1 ay 20 gündür esir alınan Yavuz, Tüm bilgileri biliyordur,İşkenceden dolayı hali olmayan Yavuz için Yüksekovanın en iyi doktoru Olan Gökperiyi kaçırttırırlar. Gökperi Oğlana Aşık olur ve İlkokul aşkı olduğunu kavrar,Ama Yavuz Leylaya aşıktır

Elindeki kripteksi açabilmek için bir kasabaya gönderilen istihbarat ajanı,onu açabilecek tek kişinin Yüzbaşı olduğunu öğrendiğinde,zamanın karanlık dehlizlerine gömülmüş sırların geri sayımı başlar. Geçmişten gelen büyük oyunlar, zamanın kördüğüm kıldığı hakikatler... Gül, kripteksin sırrını çözmek için Yüzbaşı`ya ulaşmak zorundadır. Ancak bu yolculuk, sandığından çok daha tehlikeli, çok daha derindir. Çünkü bazı sırlar, gün ışığına çıktığında yalnızca geçmişi değil, bugünü de kanla mühürler. "Bilmezsen ölürsün, bilmezsen ölürler." dedi. Ve ben bilmedim, öldüm. Bilmedim, öldüler... *** Onlar sadece canlarını değil tüm hayatlarını ortaya koyanlardı aldıkları nefes yedikleri lokma ayak bastıkları toprak bile meslekleri içindi, ölüm ve yaşam arasında yürürken ölümle barışmış yaşamla küsmüştü çünkü yaşam ona zorla sunulmuştu... Attığı her adımda cesareti, disiplini, korkusuzluğu ve kahramanlığı konuşulan adamın etrafına ördüğü duvarlar yalnızca düşman için değil aynı zamanda kendi içindeki kimsesiz büyüyen çocuğa,zaaflarına karşı şekillenmiş büyük bir kalkan.En derinlerinde bir çocuğun kaybolmuş ruhu hiç tatmadığı sevgi ve korkuları vardı. Gözlerini bazen ölümün soğukluğu bazende vatana olan bitmeyen borcunun kutsallığını taşırken şimdi o gözlere yıllar sonra bu gün korku tohumu ekilmişti aslında bu en derinlerine gömdüğü çocuğun fısıltılarıydı . Biliyordu onu bulduğunda kimsenin el uzatmadığı çocuğa o kadının tekrar dokunacağını ... "Ben deniz meltemi bile tatmamış bir toprak sen ise yalnızca ada ülkesinde bir çiçek ..."

Şimdi siz bir savcıyla, bordo bereli bir askerin hikayesini okicaksınız. Ölümler ve ölümler kalanlar ve kalanlar hepsi bu hikayenin birer parçası.

Bu kitap;Murat ve Gökçe`nin babalarının arkadaş olmasıyla birlikte aynı lojmanda ve karşılıklı otururlar ve hem kavga edip hemde hiç birbirinden ayrılmazlar.

Bir gazetecinin ve bir askerin öyküsü

Karanlık sokakta dolaşıyordum. Aslında dolaşıyorduk üzerimdeki kısa kırmızı elbise ve dalgalı kahverengi tonlarındaki saçlarım ile gecenin ikisinde dolaşıyordum. Bardan çıkmıştık hayattan bıkmıştım şuan bunu anlıyordum elimdeki topuklular ile ortalıkta geziyordum. Yanımda Hazal ve defne var onlar benim yakın arkadaşlarım. En son bıktım ve bir banka oturdum. Kızlarda yanıma oturdu düğün kalçam ile zaten kısa olan elbisem dahada kısalmıştı ama hafif çakırkeyif olduğumuzdan anlayamıyorduk olanları. Taksi çağırdım telefonumdan ve 50 dakikaya burada olacağını söyledi ben şuan oturduğumuz yerin bir park olduğunu fark ettim ve bankdan kalkıp salıncaklardan birine oturdum hafif hafif sallanmaya başladım zaten gıcıcdayan salıncak benim yavaşlığım ile ortamda ürkütücü bir hal aldı. Ben yavaş yavaş ayılıyordum. Ama hala oturuyordum kalkmak istemiyordum. İlerden gelen farlar ile gözlerimi kırptım çünkü açtığı farlar yüzünden gözlerime çok fazla ışık geliyordu elim ile gözlerimin önünü kapattım. Bu aralar canım çok sıkkındı. Daha ne olabilir ki diyordum daha kötüsü oluyordu. Arabanın farları gözlerimi kötü yapmıştı. Taksi durduğu zaman kalktım kızlarda bank`tan kalmıştı. Taksiye doğru adımladım. Taksinin yanına geldiğimizde ön koltuğa oturmuştum kızlar arkatarafa oturmuştu. Taksiye girmemizle taksiciye telefonumdan konumu gösterdim konuşmaya takatim yoktu. Konumu görmesi ile yola koyuldu ilerlerken bir anda direksyonu sağa kırdı ben daha ne olduğunu anlayamadan arabanın içi sis ile doldu göz gözü görmüyordu. Ne olduğunu anlamaya çalışırken gözlerim kaymaya başladı bilincin kapanıyordu. Göz kapaklarım bana meydan okumaya başladı benden izinsis kapanıyordu kapandı ama bilincin açıktı o da bana meydan okumaya başladı. Ben giderken kapı açıldı son duyduğum ses "kızları alın. Şöförü öldü

***O kadar ölüm görmüştü ama çocukluğu beraber geçen adamın, onun için herşeyi göze alan, en önemlisi de ölümü göze alan adamın gözünün önünde şehit olması daha ağır gelmişti. Ne yapacağını bilmiyordu. Bu kafayla mesleği bırakmalı mıydı ? Yoksa herşeye rağmen intikamını almalı mıydı ? Bunları düşünürken yan taraftaki yazlıkta başının etini yiyen kadınla uğraşıyordu...*** En yakın arkadaşının ölümünü gözünün önünde gördükten sonra uzun bir süre emekliliğe ayrılmaya kara veren bir bordo berelinin karşısına çıkan kadından sonra hayatını değişmesini konu alan bir kitap. İyi okumalar.

Herşeyyi yapmiş ve biraz uyumamı söylemişti bende uyumamış sadece tavanı izlemiştim tim arada sırada gelip gittiği için başım şişmişti ve ben yine yemek yiyememiştim tabi doktur ismini unutuğum hayla hatırlamadığım adam bana yemek getirmişti ve yemiştim miğdem yemek fazla almamıştı ama birazda olsa rahatlamıştım 3 serum almıştım tam tamına heryerim uyuşmuş vaziyeteydi ve göreve çıkıcaktık evet yine ama bu sefer dağlara taşlara zerre korkum yoktu ve kendimi toparlamak için 3 serum birden yemek biraz ağır olmuştu üstümdeki abartılı kıyafet hayla vardı 3 serum bitince kalkıp gidicektim

Nehir yıllar sonra hastanede karıştırıldığını öğrenir. Bakalım gerçek ailesini sevicek mi yoksa gerçek ailesiyle yaşayacakmı?

Selam bu benim ilk kitabım bindan dolayı şimdiden hatalarımdan dolayı özür dilerim. Umarım beni anlayışla karşılarsınız. Kitabım, bir kızın bebekliginden beri abisiyle kalmasını anlatıyor... İyi okumalar dilerim.