Yüreğime ilmek ilmek işledin kendini.

Karakterimiz Sare Karakaya, iflah olmaz ve deli dolu bir gençtir. Son yaptığı şey yüzünden babası Adem Karakaya artık çileden çıkar. Bu yüzden Basketbol antrenörü olan kardeşi Akif Karakaya`nın yanına tüm yaz çalışması için gönderilir. Sare ne kadar itiraz etse de elinden hiç bir şey gelmez. Spor salonunda çalışan Sare hiç beklemediği birisini görür. Bu onun için oldukça beklenmediktir. Hem ne demiştik " Kaderimiz bir ip misali bağlıydı, biz fark etmesekte."

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

Mafya varisinin gözünden yeraltı dünyası. İki büyük yeraltı mafyası, aynı aile, büyük bir savaş ve kaçınılmaz ölümler. Varis olmak için dünyaya gelen masum bir kız çocuğu; Deniz Kaya “Merhametin mantığına ağır basarsa varis, beni yormadan sık kafana” Güç uğruna babasının kanına bulanmış masanın lideri Semih Kaya, insanların göz göze gelmeye çekindiği bir adam. “Beni karşına almaya cesaretin var mı ihtiyar?” Diğer masanın genç zekası, Ömer Arslan Kaya, kıvrak zekası ve elindeki güçle elde edemeyeceği kimse yok. “Üzgünüm abi ama eğer ki bir daha beni tehdit edersen şirketi havaya uçururum” Çıkış yok, affedersen ölürsün. “Ben Deniz Kaya, buraya babamın kızı olarak değil, babamın merhametini kaybetmiş hali olarak geldim Yıldırım”

Çiçek adlı, karanfil kokulu bir kız vardı, yaşadıklarına rağmen gülmeyi unutmayan. Bir kız vardı onca şeye rağmen mutlu olabilen. Bir kız vardı ne yaşarsa yaşasın vazgeçmeyen… Ama bir adam vardı ona bu hayattan umudunu kestiren. Bir adam vardı ona hayatı zindan eden. Bir adam vardı onun sevdiğini elinden alan… O adam sayesinde artık gülmeyen bir kız vardı…

(Temmuza kadar ara verildi.) Timinin yaptığı bir hatayı üstlenerek ceza alan üsteğmen Hazen, hatasının bedeli olarak bulunduğu karargaha yeni gelecek olan Alaca timinin aralarına yeni katılacak üyesi ile yer değiştirir. Yeni timi Hazen`e önyargılı yaklaşırken timin komutasında ise Hazen`in yıllardır görüşmediği ve bir zamanlar bulmak için çok uğraştı abisi vardır. Hazen abisinin sebebini bilmediği nefreti ve yeni timinin ön yargısı ile mücadele ederken sürpriz bir kişide Hazen`i aklamak ve eski timinin ceza almasını engellemek için mücadele etmektedir. Tüm bu karmaşaların ortasında, her şey düzene oturmak üzereyken geçmişten çıkagelen biri ise Hazen ve abisi Gökmen arasındaki iplerin iyice gerilmesine sebep olacaktır. ###NOT: Bu hikayedeki olay, yer, zaman, kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçeklikle hiçbir bağlantısı bulunmamaktadır.###

" Nasıl ya! Nasıl yaaaaaahh! Bumu benim gelecekteki kocam?! Bu insan yavrusu çok küçük daha." " Onu başında düşünecektin Çisel. Kimse sana kendi kanadını kes demedi. Yönetici dedenin sana verdiği cezân bu. Bir insan oğluyla evleneceksin. Bu insan oğlu büyüyüp sana aşık olduğunda seninde kanadın yeniden çıkacak ve dünyana geri dönebileceksin. Ama unutma onun olmayacaksın." " Kes sesini Efken!" " Bana kızma Çisel sıkıyorsa dedene kız. " Çisel sinirle başını doğuya doğru çevirdi . " Yönetici Oganer! Seni ihtiyar bunaaaakkk. Komşu kralın adi oğluyla evlenmedim diye bu kadarda zalim ceza verilirmi yaaah! " Diye haykırdı resmen. Birden kulakları çınlatan o ses duyuldu. " O ceza sen kanadını kestiğin içinde seni AHMAK!! " Efken elleri kulaklarında sessizliği bekledi nir süre. Sonra, " Çisel..." Dedi kıza bakarak. " Bizim dünyamızda tek kanatlı biriyle kimse eş olmaz. Bunu sende biliyorsun." " Sence öyle bir derdim mi var benim. Ben sadece kendi topraklarıma dönmek istiyorum o kadar." Dedi kız Efken`in siyah kanatlarından tutup çekerek. Madem bir insan oğlu ile evlenmek cezam. Neden yetişkin biri değil. 100 yıldır burdayım. Bir 100 yıl dahamı bekleyeceğim. " Saçmalama Çisel ne 100 yılı. " " Evet biraz abarttım. Ama ben bir an önce bu ceza bitsin istiyordum."

Dünyanın en korkulan ismi, kanlı harflerle yazılmış bir efsane: CEZA. Ayperi Avcı, çocuk yaşta ailesini kaybettiğinde masumiyetini de gömdü. Sokaklarda büyüdü, acıyı dost edindi, intikamı tek amacı haline getirdi. On altı yaşına geldiğinde, mafyanın kalbine kanlı bir mesaj bırakarak adını dünyaya duyurdu. O günden sonra, adaleti kendi elleriyle sağlayan, suçlulara merhamet göstermeyen bir seri katile dönüştü. Ancak hedeflerinden biri, diğerlerinden farklıydı: Soner Volga Demirel. Türkiye`nin en büyük mafya lideri, dünyanın en çok aranan suçlusu. Onu öldürmek için yola çıkan Ayperi, karşısında kendisi kadar zeki, acımasız ve güçlü bir adam buldu. Oyun içinde oyun oynanırken, düşmanlıklarının arasına tehlikeli bir çekim sızmaya başladı. İki ölümcül avcı, birbirlerini alt etmeye çalışırken, içlerinden biri gerçekten düşecek mi? Yoksa bu savaşın kazananı olmayacak mı?

Onlar birbirini tanımayan dört kişiydiler, taki lisede farkında olmadan dördü de aynı sınıfa nakil alana kadar ilk andan belliydi onların arkadaşlığı, aşıklığı ama bilmemezlikten geldiler ortak yönleri vardı hepsi bir olay yüzünden nakil almıştı isteyerek gelmemişti hiç biri o sınıfa ortak acıları ve ortak eğlenceleri vardı ortak düşmanları oldu zamanla onlar biraz kuduruk bir dörtlü ama içleri de bir o kadar güzel ve özel belki onları okumak istersiniz o zaman bir disiplin meselesi başlasın bakalım

Hatalarımız değil miydi bizi birbirimize bağlayan? Kalp kırıklarıyla bin parçaya bölünmedik mi ikimizde? Biz birbirimizin sonu mu olacaktık?

Atalay babası Onur beyin verdiği ceza yüzünden Karadenize gitmek zorunda kalır arkadaşı baran orada akrabaları olduğu için oda yanında gitmeye karar verir Atalay babasının verdiği ceza sayesinde bir kızla tanışır ve hikayede burada başlar

Amcanızın vasiyetini öğrenmek için İstanbul`a giderken başınıza ne gelebilir ki? Eğer söz konusu olan Eda ise savaşa katılabilir, mafyalar ve entrikalarla dolu bir bataklığa çekilebilir, yıllanmış aile sırlarını gün ışığına çıkartabilir ve bunlar olurken gamsız bir şekilde ojelerinizi tazeleyip topuklularınızın ayağınızı vurduğundan şikayet edebilirsiniz. **** Kızlar aslında Wattpad kitaplarini Sezin Karameşe kıvamında trollemek için iki arkadaş ortak beraber yazdığımız bir kitap bu. Öylesine eğlenmek için okuyabileceğiniz tadında kitap diyelim biz. Hepinize iyi okumalar. (Okurken biz de dalga geçmek amacıyla yaziyoruz)

“İnsanlar ay’a benzer, kimseye göstermedikleri karanlık bir yüzleri muhakkak vardır.”

...Daha sonra eklenecektir...

Bu saklambaç çocukken oynadıklarımızdan çok farklıydı, bir ebe vardı 99 oyuncu, oyuncuların arasındaki korkak, bencil hainler vardı ve koca bir orman. Oyunun tek kuralı aslında ölümdü, ya ölürsün ya da öldürür. ... "Buraya neden geldin?" "Saklanmak istiyorum" dedim, "Saklanıp yolun sonunda kendimi bulacağım" cevabımla tatmin olmuş gibi mırıldandı, dili kırmızı dudaklarında gezindi. "Yarışmaya neden alalım seni?" "Bir hedefim yok" dedim olabildiğince açık olarak "Yolumu bulmak istiyorum, o yolun sonunda kaybolan benliğimi bulacağımın inancındayım" "Yönünü seçmezsen yolunu nasıl bulacaksın?" Siyahi kadına döndü gözlerim, geldiğimden beri ilk defa konuşmuştu. Gülümsedim "Seçtim, bu yüzden buradayım" yönüm belliydi yarışmayı kazanmak, yolumsa sonunda belirlenecekti.

"Hatırla Naeris, yalvarırım hatırla..."

Histerik kahkahaların vuku bulduğu bir gecede, kaybedilen bir hayatın sessiz ağıtı gömülmüştü uçurumun en dibine. Gömülen sadece bir hayat değil; gülümsemeler, hayaller, umutlar ve her şeyin ta kendisiydi. Aklın bilinmeyen kuytu köşelerine sıkıştırılan bir kaç hatıra dışında kurtuluşun adı anılmaz olmuştu. Helendi adı. Güzel, başarılı, yetenekli, kendinin farkında olan bir kadındı uçuruma gömülmeden önce. Hayalleri elinden alınmadan önce. 5 yıl önce... ... Bir şarkı çaldı, yıldızlı bir gecede. Eldeki sigara küllüğe bastırılmadan hemen önce; "Söyle uçurumdan atlayan dönebilir mi? Söyle kanadı kırık yerden kırılmış uçabilir mi?"

Ülkede mahsur kalmış Nia ülekeden çıkmak için kralın oğlu ile evleniri ve aşkları başlar

"Ben ne günah işledim de bana bunu reva gördün Allah`ım?" "Saymamı ister misin?" Beste`nin cümlesi ile ters ters ona bakan Buket elindeki sarı bezi parmaklarının ucuyla tutup tekrar toz alma işine devam etti. Beste de elinde ki gazete ile pencereleri siliyordu. İlk defa ömründe gazete ile pencere silmenin zorluklarını yaşıyordu. "Beste!" Evin içinde yankılanan Buket`in sesi ile yerinde sıçrayan Beste arlasini dönüp tekrar ikizine baktı. "Noldu be?" "Tırnağım kırılmış!"

Her şey, iki genç kızın dedikodusuyla başlamıştı...