Benliğin parçaları çatışırken, gerçek izafidir!” ‘İzafi’, zamanın, anıların ve kararların gölgesinde şekillenen bir yolculuk. Gerçek ne kadar mutlak, adalet ne kadar kişisel?” Bu hikâye, sıradan insanların sıra dışı yükler taşıdığı ve bu yüklerle var olduğu bir dünyada geçiyor Hazırsan, gölgelerin içindeki o kapı seni de bekliyor. Yazar Hakkında Kelimelerle sadece hikâye kurmaz; vicdan inşa eder. Hayatın karanlık dehlizlerine, insan ruhunun en kırılgan köşelerine korkusuzca yaklaşan bir yazar. İzafi ile yalnızca bir roman değil, bir çağrı, bir yüzleşme, bir dönüşüm ortaya koyuyor. Onun kaleminde karakterler yaşar, düşer, kalkar, sorgular. Onlar susarken satırlar bağırır; onlar ağlarken okuyucu kendi yarasına döner. Hayata bakışı sade ama sarsıcıdır: İyileşmek için anlatmalı, değiştirmek için yazmalı. Toplumsal adaletsizliklerden, bireysel travmalara, sistemin ezdiği insanlardan hayatta kalma mücadelesi veren çocuklara kadar geniş bir yelpazede insanı anlatır. Ama her şeyden önce, bir distopyadan damıtılmış bir ütopyaya inanır.

Ülkesine ihanet eden bir adamla nişanlanmak zorunda kalan bir kadın ve her şeye rağmen onu seven bir adam. 2039 yılında işgal altındaki İstanbul’da yaşanan bir aşk hikayesi. Yasaklarla büyümüş Ofelya Zaharyas, onu gerçek kimliğine kavuşturacak Çağlar Kuzgun’la tanışır ve hikaye başlar. Fakat Çağlar hem Konstantinopolis adına çalışan bir asker hem de bir haindir. Ofelya ise babasına rağmen işgal altındaki İstanbul’un kurtuluşunu desteklemektedir.

"Her adımında onunla daha da yakınlaştım, her hareketinde onu daha çok hissettim. O bedeni keşfetmek, her noktasında onunla bütünleşmek istedim. Bedenin dokusu, hissettirdikleri, bana sundukları—hepsi beni ona daha çok bağladı. Ama bir yanda biliyorum: Bu aşk, imkânsız bir aşktır. Onunla olmak, ona ait olmak, benim seçebileceğim bir şey değil. Bedenim bana verilmiş olabilir, ama kalbim ona âşık. Bunu kabul etmek, her geçen gün daha da zorlaşıyor."

Bu dünya sadece "Uyanmışların" dünyası

Little nightmare oyununun fan kurgusudur

Dünya bir zamanlar insanın teknolojisine, bilgisine ve hırsına ev sahipliği yapmıştı. Sonra... sustu. Teknolojinin dizginlenemeyen açlığı, uygarlıkları küle çevirdi. Sistemler çöktü, şehirler çöle döndü, insanlar sessizleşti. Ama her küllerin altından filizlenen bir kıvılcım vardır. Ve bu kıvılcım bir gün adım adım yürümeye başlar. Kael, yıkılmış bir dünyanın ortasında doğan, geçmişin yükünü bilmeden sırtlanan bir yolcuydu. Yolculuğu boyunca yalnızlıktan sadakate, fikirden direnişe, korkudan umuda uzanan bir düzen kurdu. O artık sadece hayatta kalan değil, yaşatmayı seçendi. “Yeni Dünya Diriliş”, insanlığın sadece teknolojiyle değil, vicdanla da yeniden yükselebileceğini anlatan bir destandır. Her adımında bir inşa, her cümlesinde bir mücadele vardır. Ve sonunda bir gerçek ortaya çıkar: Yeniden doğmak, sadece küllerden değil; topraktan, kandan ve fikirden olur.

Hayatımızın gözlerimizin önünden saniyeler içinde akıp gittiği o an... Basit bir hapsolmuşluk değil , insanlığın daha ne kadar iğrençleşebileceğine şahit olmak ile ilgili . Bu benim hayatımsa eğer , sonuna kadar özgürlüğüm için mücadele edeceğim demekti... O kalbimi sıkıştıran ölümden kaçmak için. Özgür olmak için... -Yetişkin Okurlar İçindir

İnsanlar acımasızdı. Kendi çıkarlarını her zaman ön planda tutarlardı. O gün gelmişti. Dünya yaşanılamaz hâle getirilmişti. İşte o gün, Kisterian gezegeninin, özellikle Elsia ülkesinin sonu olacaktı. Kaosun başlangıcı. Lance, bizim bildiğimiz adıyla Varen, denizin ortasında yalnız kalmış bir kuş. Uçamıyor. Kanatları ıslanmış. Ya boğulacak, ya da mücadele etmeyi seçip hayata tutunacak.

NeuroGen’in yükselişiyle insanlar artık çalışmıyor, acı çekmiyor, aç kalmıyor. Fakat bir şeyi fark etmeleri zaman alıyor: Gerçekten de yaşamıyorlar. Her şey hazır, her şey mükemmel, her şey sessiz... ama bazı gençlerin içinde, tanımlayamadıkları bir boşluk büyüyor. Anlamın buharlaştığı, sanatın algoritmaya dönüştüğü, merakın “sistem hatası” sayıldığı bir dünyada, küçük detaylar bir kıvılcım yakıyor: Kurumuş bir kalem… Rüzgârda uçan bir poşet… Betonun arasından çıkan bir yabani ot… Onlara “bozuk” diyorlar. Belki de gerçekten uyanıyorlar. Bu, yapay cennetlerin ötesinde bir gerçeği arayanların hikâyesi. Bir distopyanın içinde umut kadar tehlikeli olan tek şeyi arayanların: Özgürlüğü...

Dünya`nın son savaşını vermesinin üzerinden yıllar geçmiş, köklü ve yıkılmaz medeniyetler tarihin tozlu sayfalarına karışmıştı. Artık yeni bir dünya düzeni vardı ve bu düzenin en güçlüsü ULUM`du. Başkentleri sahte bir gökyüzünün altına inşa edilmiş olan bu ülke, bilim insanları ve zengin birkaç ailenin desteğiyle kurulmuştu ve sağlık sektörünü tek başına elinde tutuyordu. Yeni dünya düzenindeki her ülke onların tedavilerine muhtaçtı. ULUM tarihinin en hırslı lideri olan Baran, sırlarla inşa edilmiş ülkesi için kendi çocuklarını harcayacak kadar gözü dönmüş biriydi. En büyük kurbanlarından olan kızı Nefes ise, kendini bu sahte cennetin dışında, tabakanın ardında bulduğunda bildiği her şeyin bir yalanın gölgesi olduğunu öğrenecek ve babasının karşısına korkusuzca dikilmekten geri durmayacaktı. Öğrendiği her sır onu kül edecek, o her seferinde küllerinden doğacaktı. Babasının dahi acımadığı bu kız, babasını acınacak hale düşürmek için yemin etmişti. ULUM`da artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

"Burada duracaksın Tamay. Yamacımdan ayrılmayacaksın. Bunu aklına yaz." "Sizden nefret ediyorum. Ne istiyorsunuz benden? Bunca yıl sonra niye?" Köşk korumalarına onu içeri götürmelerini işaret ettim. Nefretini duymak canımı yakıyordu. Alışacaktı, alışmak zorundaydı. Brocha çok uzun süre ayakta kalamazdı ve onu ancak bu şekilde koruyabilirdim. O benim çocukluğumdan kalan tek şeydi. Onu götürmek için hareketlenen korumalardan kurtulurken bağırdı. "Bırak. Dokunmayın bana, yürüyorum. Bırakın." Sesi titriyor yine de omuzlarını dimdik tutuyordu. Korumalar onay almak için bana baktığında gözlerimi hafifçe kapatıp açtım. Tamay çoktan odasının yolunu tutmuştu. Öfkeli adımları yeri döverek, hışımla uzaklaştı. Arkasından bakarken derin bir nefes aldım. Yüzüne karşı veremediğim cevabımı söyledim. "Çünkü karşımda sen dururken bu savaşın parçası olamam."

Bu kitap seri olacaktır. Zorla evlendirilmek.Söylemesi ne kadar basit değil mi? Yaşaması da bir o kadar zor değil mi? "Evet." Dersiniz ama yaşamazsınız.Anlayamazsınız. Bu yolda çocukken arkadaş olduğun fakat babalarınızın düşmanlığı yüzünden arkadaşlığınızın bittiği bir adama olan aşkını fark etmek peki?Ne demek bilir misiniz? Bilemezsiniz çünkü yaşamadınız. Vanessa`da zorla evlendirilmek istenen bir kızdı.Sırları olan bir kızdı.Tabi ki evlenmeyecekti.Kaçacaktı.

"Bazı şeyler unutturulmaz. Geçmiş, bir gölge gibi seni hep takip eder." Vera unutmayı reddetmiştir. Onun savaşmak için başka bir amacı yoktur. Kayıp bir kimlik değil, kaybolan bir gelecek vardır. Bunu geri almak için, onun gibi kaybolanları hatırlamak ve Yakor`u sarsmak gerekir. Bunu tek bir yol vardır: Savaşmak. Vera, bir timde yer almak üzere yola çıkar. Bir askerin hayatını yaşamak için değil, kaybolmuş kimliklerini yeniden var etmek için. Ama karşısına çıkan engel, çok daha büyük bir tehlike taşır. Pars Kuralay, yalnızca bir asker. O, görevini yerine getiren biri. Gerçekten neyin doğru, neyin yanlış olduğunu sorgulamayan bir asker. Düzenin değil, sadece kendi yolunun adamı. Pars, her şeyin bir emirden ibaret olduğu bir dünyada yaşar. İleriye doğru gitmek, sağ kalmak için bir yol seçmiştir. Ama Vera, geçmişin kırık dökük duvarları gibi Pars`ın önüne çıkacaktır. Dünyanın en güçlü örgütü olan Yakor, her yeri kontrol ederken, bir kadının isyanı neye yol açacaktır? Bir askerin gölgesi, bu isyanı susturabilir mi? Vera, sadece hatırlamak için değil, dünyanın yeniden şekillenmesi için savaşacaktır. Ama bunun bedeli ağır olacaktır. Her adım, bir adım daha derin bir karanlığa batmaktır. Çünkü bazı savaşlar yalnızca hayatta kalmak değil, unutulmamak için verilir. Nisyan, bastırılmış hatıralarla savaşan, kimliğini kaybetmiş bir kadının hayatta kalma mücadelesidir. Bir askerin hayatta kalma savaşında, ışıkların söndüğü bu dünyada, yalnızca hatırlamanın ne kadar tehlikeli olduğunu keşfedecekler. Dünya unutmaya mahkûm olsa da, Vera ve Pars unutulmaya tahammül edemeyen son kalıntılar olacak. "Bir fırtına yaklaşıyor. Nisyan, sadece hayatta kalmanın değil, hatırlamanın mücadelesidir." Kişi, yer, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünü olup gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Her sahne ve olay kurgudan ibarettir.

Ölümün kapılarımızı çalmasına rağmen pes etmedik biz.

"Kovan" adındaki telefon uygulaması aracılığıyla mutlak diktatörlük altında tutulan bir halk, ve bu halkın son umudu olan yeni doğmuş saf bir bebek ile onun idealist babasının hikayesidir. Bir bilim adamı olan baba, günlüğüne bu şeytani uygulama hakkında keşfettiği karanlık gerçekleri yazar ve gelecek nesillerin insanlığı kurtarması adına onlara armağan eder.

Eşsiz bir müziğe sahip inzivaya çekilmiş yaşlı bir adam, her ne kadar canı gönülden müziğini çalmak istese de yedi notadan fazlasını çalamaz. Müzik güzelliği ile doğayı değiştirme gücüne sahip olduğundan dolayı onu çalmaktan kaçınır. Son bir kez müziğini sonuna kadar dinlemek isteyen bu yaşlı adamın hikayesidir.

Baskının ve kaosun hüküm sürdüğü bir dünyada, aşk en tehlikeli silaha dönüşebilir. Işık krallığı ve Gölge krallığı. İki zıt dünyanın savaşında sınırlar keskin, kurallar acımasızdır. Bir tarafta mutlak otorite, diğerinde inatçı bir direniş… Gümüş İnci, ihanet ve sadakatin ince çizgisinde yürüyen bir aşkın, güç savaşları arasında nasıl şekillendiğini anlatan çarpıcı bir distopya. Karanlığın içinde bile parlayan bir inci… Ama her ışık, eninde sonunda bir gölgeye dönüşmez mi? Düşmanlıklarla çevrili bir dünyada, aşk bir sığınak olabilir mi?

Tek bir krallığın hüküm sürdüğü Dünya 1123 yaşındadır. Gezegenin neredeyse tamamını kontrol altında tutan bu krallık Üç Bayrak olarak bilinir. Son yirmi beş yıldır Kraliçe Nuxuyi, Kral Menthis ve Kral Carlex yönetimdedir. Üç Bayrak`ın ezeli düşmanı Taçsız Kral olarak bilinen Deanon`dur. Yapılan son ateşkes, yakın gelecekte sona erecektir.

Var olmayan bir dünya düşleyin. Hekesin sevdiği işi yaptığı ve hergün yataktan günü bitirmek için değil de günü yaşamak için kalktığı bir Dünya mı acaba? Bensel anlamda ilk diştopya denemesi olacak bu yolculukta umarım sıkılmadan bana eşlik edersiniz.

- Bu hikâye Kara Kış Festivali`nde favori hikâyelerden biri seçilmişti. Bir bilimkurgu hikâyesidir. Başkan G`nin yeni projesi olan hapları aldığında Winston, bir süre dinlenmek istedi. Gözlerini açtığında her yerin karanlık olduğunu düşündü. Aynaya baktığında ise; bir gözünün tamamen siyah bir pıhtı ile kapandığını gördü ve görebilmek için gözünü yana çevirmesi gerekiyordu. Bu haliyle adeta bir kuş gözünü andırıyordu. Karantina, distopya ve yeni dünya hikâyelerini okumayı sevenleri beğenebileceği kısa bir roman. Aşk, arkadaşlık, insanlık ve merhametin sorgulandığı bir hikâye. - Konu, karakterler, kitap adı ve içindeki kurgu tamamen bana aittir! Lütfen kullanmayın veya çalmayın!

🌍 KONU Yıl 2050. Dünya dışı bir uygarlık, insanlığı yok etmek için saldırıya geçer. ABD, Çin, Avrupa ve Rusya çöker. Dünya’nın tüm büyük şehirleri istila edilir. Ancak Türkiye, gelişmiş savunma sistemleri, coğrafi konumu ve halkının direniş ruhuyla ayakta kalmayı başarır. Dünya’nın dört bir yanından hayatta kalan milyonlarca insan Türkiye’ye sığınır. Türkiye, dünyanın son kalesi haline gelir. Türk ordusu, mühendisleri ve bilim insanları, uzaylıları durdurmak için yeni savaş teknolojileri geliştirir ve insanlığın karşı saldırısını başlatır

Yaratılan Cinlerden olan Azazil`in verdiği söz,yaşamı yükselmesi İblis mevkisinden sonra lain olarak düşmesi ve şeytan olması üzerinden iyi ve kötü çatışması yaptığım bir roman. Sürreal ama gerçekliğe çok yakın olan öğüt nasihat zarar fayda ve varoluşun amacını bulmaya çalıştığım bir kitap olacak

"Bir insan, yabancı bir gezegende yalnız kalırsa, hayatta kalmak için nelere tutunabilir?" On yedi yaşındaki Okan, evinde yaşadığı gizemli bir saldırının ardından kendisini farklı bir gezegende, savaşçı bir türün arasında bulur. Velocironix Semdralak ırkı, onu bir süper asker deneği olarak kullanır, ancak deneyin beklenmedik sonuçları Okan’ı bir muamma haline getirir. Velocironixler ve Tarnoklar arasındaki savaş şiddetlenirken, Okan hem bir müttefik hem de bir yabancı olarak bu düşmanca dünyada sıkışıp kalır. Bedeninde uyanan yeni güçler ona hayatta kalma şansı verse de, kontrol edemediği vahşi içgüdüleri, insanlığını kaybetme korkusuyla birleşir. Artık yalnızca Tarnoklar’a karşı değil, kendi içinde yükselen karanlığa karşı da savaşmak zorundadır. Bir insan, bir silah olabilir mi? Peki ya bu silahın bedeli, insanlığını kaybetmekse? (Kan, Vahşet, Saldırganlık, Sigara ve Alkol benzeri madde kullanımı, Argo kelimeler vb. Bu tür şeyler hikayede geçme ihtimali yüksek. Karanlık Fantazi (dark fantasy) türünde, fantastik bilimkurgu kitabı gerçeğe yakın yapmaya çalışıyorum. Bundan dolayı 18 yaşının altındakilerin okumasını tavsiye etmiyorum)

Eviniz neresiydi ya da ev kelimesinin sizin için anlamı neydi? Kendimle ilgili hatırladığım tek şey 18 yaşıma girdiğim gündü.Ondan sonra doğum günümü kutlamaya zamanım bile olmamıştı. Her şeyin sizin zihninizle varolduğu bir hayat düşünün.bir ağacın kökleri gibi evrenin her yerine kök salmış duygular karmaşasının ortasındanız.Bilmecede sizsiniz,cevapta. Peki bu sonsuz labirentin çıkışı neresi? Distopyalara inanın,Fenrirlere Maranlara bu zamana kadar duymuş olduğunuz tüm halk efsanelerine inanın. Çünkü inanmadığımız,imkansız olduğundan emin olduğumuz her şey bu hayatın en ücra köşesinde bizimle birlikte nefes alıyorlar. Gerçeklikten şüphe edin şu anınızın gerçek olup olmadığını sorgulayın. Yaşadıklarımız sanrıdan mı ibaret yoksa bizlerde başka evrenlerdeki insanlar için ücra köşelerde olanlardan mıyız? Gerçeklik herkeste farklı bir anlam bulacaksa eğer,bizim gerçekliğimizi öğrenmek için efsanenin en başına gitmemiz gerekiyor. Araf`ın Güncelerinde ben bile yolumu bulamamışken benimle birlikte kaybolmaya hazır mısınız?

"Dünyaca ünlü sodyal medya fenomeni Luca Stollen bir video uğruna canından oldu." diyordu kadın muhabir. "San Doreo Eyaletinin Mornel kasabasının kırsal kesimlerinde yer alan Katalana köyünde bulunan ve Ölüm Yolu olarak bilinen; Dünya`nın en tehlikeli yolundan geçmeyi amaçladığı bir video çekmek için, bir hafta önce evinden ayrılan yirmi dört yaşındaki fenomenden ve ekip arkadaşı Park York Chen`den acı haber geldi." Bahsi geçen bölgenin ekrana verilen resimlerini gördüğümde, muhabirin söylediklerine odaklanmakta zorlandım. Bir arabanın zar zor sığacağı bir yol, dağın yamacına santim santim işlemişti. Koruma bariyerleri vardı ama o kadar kırık döküktü ki yok sayılabilirdi. Yolun alt kısmı tamamen uçurum sayılabilecek yamaçlarla doluydu ve sarp kayalıklar her şeyi daha da tehlikeli hâle getiriyordu. Dağ çok yüksek bir kesimde olmalıydı çünkü bu mevsimde bile karlıydı ve bulutlar, dokunsan uzanacakmışsın gibi yakın duruyordu. Manzara o kadar güzeldi ki... Büyülenmiş gibi hissettim bir an kendimi. Bu güzelliğin altında yatan çirkinliği bilmeden, o bölgeye gitmeyi kafama koydum. Bunun hayatımda verebileceğim en kötü karar olduğunu, nelere mâl olacağını bilmeden... Dört kişi çıktık bu yola, dönerken art üç kişiydik... Ve ölüm... Hepimizi teğet geçmişti... Ama bilinenin aksine öldüren, yol değildi...