Bir kız düşünün, Yarıyıl tatiline bir ay kala yıllardır Anne-Baba dediği kişilerin aslında gerçek anne ve babası olmadığını öğreniyor. Bir Aile düşünün, Doğumuyla etrafına neşe saçan, aile bireylerini kendisine mest eden ilk kız çocuğunu daha doyamadan kaybeden, kimin kaçırdığını bilen ama ellerinde delil olmayan bir aile. Tek dilekleri yıllardır hiç bitmeyen umutlarıyla bir gün GÖZ BEBEKLERİNİN sessizce çıktığı bu evden beraberinde götürdüğü neşeyle geri gelmesiydi. Bu dilek kabul oldu, 17 yıl sonra göz bebekleri geri geldi. Bir Aile düşünün, Doğumhane kapısında gelecek mutlu haberi beklerken gelen kötü haberle yıkılan, daha acısını atlatamadan atılan kötü iftira ile iyice yıkılan bir aile. Peki bu iki yaralı aileyi birleştirmek mümkün mü? İmkansız. Ama Zeynep için imkansız diye bir şey yoktur. Bekleyip hep beraber görelim yılların acısı Gözbebeğinin göz yaşı için birleşir mi yoksa birleşmez mi?

"Yaşamak ve yaşadığını sanmak… İşte tüm mesele bu. Hep dilimdeydi bu cümle, ama bir gün tam da hayatımın dönüm noktasında gerçek olup omuzlarıma ağır bir yük gibi çökeceğini bilmiyordum. Hikâyeme hoş geldiniz. Ama lütfen, gülümseyerek gelin. Benden eksik olan şeyi getirerek…"