Gece Altınay, geride bıraktığı bir yılın sonrasında artık eski kimliğini tamamen unuttuğunu fark eder. Babasını kaybedişi, başa çıkılamaz durumlardan ağır yara alıp tutsak edilmesinin ardından;özgürlüğün çok da büyütülecek bir şey olmadığını düşünmektedir. Çünkü insan kendi zihninde tutsaksa, onu çevreleyen parmaklıklar da somutluğunu yitirir. Rutubetten ciğerlerini eskiten hapishane duvarları içerisinde Gece, her şeyin bittiğini sansa da; geçmişin kapanmayan tek sayfası ona üzerindeki ölü toprağını atmaktan başka bir seçenek bırakmayacaktır. Persephone, yeraltının en karanlık zindanlarına hükmetmeye geliyor. Çünkü kralın olmadığı yerde başıboş kalan yeraltı dünyası parçalanmaya başlıyor. Ve güçsüz kralların baş gösterdiği dünyada onları sadece bir kraliçe birleştirebilir. 

ÖNSÖZ Nar; dünyadaki birçok kültürde yer edinmiş, her coğrafyada ayrı bir anlamın habercisi olmuştur. Yunanistan’da ve Orta Doğu’da yüzyıllarca şifanın sembolü olan Nar, içinde barındırdığı mistik öykülerin de başkahramanı olmayı başarmıştır. Farsça ’da “ateş” anlamına gelen nar, ateşle ve kalple özdeşleşen tutkulu aşkın sembolüne dönüşmekten kurtulamamıştır. Nitekim bunun en güzel örneği, Yunan Mitolojisi’nin en büyük aşklarından biri olan Hades ve Persephone’nin hikâyesinde başrol oynamasıdır. Hades, nergis çiçekleri ile dolu bir tarlada Persephone’yi görür görmez âşık olur ve onu kendiyle birlikte yeraltının karanlık zindanlarına götürür. Asıl adı Kore olan Persephone’nin annesi Demeter; kızının kaçırılmasına çok üzülür ve yeryüzündeki hasadı kurutma kararı alır. Yeryüzünde bereket namına bir şey kalmadığında; Zeus, kardeşiyle anlaşma yapıp Kore’yi yeniden yeryüzüne getirmek için öne çıkar. Fakat artık çok geçtir. Kore, çoktan Hades’in ona ikram ettiği narı yemiş ve Hades tarafından Persephone adını almıştır. O artık yeraltının karanlık kraliçesidir. Çünkü ölüler ülkesinde bir şey yiyenlerin, yeryüzüne çıkma hakları yoktur.