Şiirlerle Öyküler

(TAMAMLANDI). ~kimsessizvehissiz_

"ya derdin ne senin!?"dedim sitem dolu sesimle bakışları koyulasti,ellerini belime daha sıkı doladı. "Derdim sensin hatun"dedi sakin ve yumuşak sesiyle bi elini belimden çekip yüzüme yaklaştırdı. Nefesim kesiliyodu."neden naptimki sana?"dedim sonunda şaşkınlık duygusundan kurtuluk konusabilmistim.yuzunde tatlı bi tebessüm yayilirken elini yanağıma koyup okşadı,bedenim bu temastan sonra içime nedenini bilmediğim bi huzur kaplamıştı.. "Bi bilsen bana neler yaptığını,gözlerini, dudaklarını, bakışlarını en ufak bi haraketinde bile beni kendine bagliyosun hatun.." Dilim tutulmus lal gibiydim sanki iri tanelerimle ona bakiyodum sadece ne yapmistimki ben..?

Kader Madalyonu: Orkide`nin devam kitabıdır. “Bugün doğum günüm. Balo salonuna hazırlanıyor olmam gerekirken… Türkiye’de, tanımadığım bir parkta uyanıyorum. Ve herkes bana deliymişim gibi bakıyor.” İngiltere`nin aristokrat dünyasında büyüyen Violet C. Williams, 22. yaş gününde hayatını değiştirecek bir sırra uyanır: Ailelerindeki kadınları etkileyen eski bir lanet, onu kendi zamanından koparıp 21. yüzyıla Türkiye`ye savurmuştur. Modern dünyanın karmaşası, ışıkları, sesleri ve insanları Violet’in alıştığı her şeyin karşısındadır. Korseli elbiselerden kot pantolonlara, mum ışığından elektrikli aletlere, çay saatlerinden market kuyruklarına... Violet’in yeni hayatı, geçmişin zarafetiyle bugünün kaosu arasında sıkışıp kalır. Kendi zamanına dönmenin yollarını ararken Defne Teyze ve sivri dilli kızı Devin ile yeni bir hayata tutunmaya çalışır. Gelenek ve teknoloji, nezaket ve alaycılık, geçmiş ve gelecek arasında sıkışmışken Violet’in aklındaki tek soru şudur: “Evime dönmenin bir yolunu bulana kadar bu zamanın tadını birlikte çıkaralım mı?" Ve sonra Kaan çıkar karşısına. İlk başta yalnızca yardım etmek isteyen bir yabancıdır… ama zamanla Violet’in yeni çağdaki kalp atışı hâline gelir. Modern çağı ondan öğrenir ve onun rehberliğinde uyum sağlamaya başlar. Zamanda yolculuk, aile sırları ve kaçınılmaz bir aşk…

Her gün okuluna metro ile giden Yağmur, sürekli metroda karşılaştığı çocuğa âşık olur. Toprak, hala geçmişindeki yaraları saramamış ve bunun mutluluğuna engel olmasına izin vermiştir. Zor bir çocuk olan Toprak ile ona âşık olan Yağmur`un hikayesi. Psikolojik olarak etkilenilebilecek yerler içermektedir, lütfen hassassanız okumayın. Bu kitap ilk olarak 2021 yılında yayınlanmıştır.

"Eğer bir kalbim olsaydı... onu sana verirdim." Raven, Kalpsiz Cadılar Klanı`nın varisi. Duygular yasak, sevgi zayıflık, aşk, imkânsız. Çünkü o, doğduğu anda kalbi bedenden alınan lanetli bir soyun mirasçısı. Gücünü duygusuzluğundan alan, gözyaşı dökmeyen, sevgiye yer olmayan bir dünyanın parçası. Klanın kaderini taşıyan Raven, ilk kez köyünün sınırlarını aşıp bağ kurmak üzere yola çıktığında karşısına çıkan tek şey bir erkek değil, geçmişiyle yüzleştiği karanlık bir sır ve içinden çıkamayacağı kadar tutkulu bir aşktır. Aaron... Kaderinin en tehlikeli ve en unutulmaz parçası. Raven, kendi türünün ona ihanet ettiğini öğrenir. Şimdi yapması gereken tek şey tüm cadılara hükmeden Yüce Cadı`yı devirmek ve onun yerine geçmektir. Gölgeyle mühürlenmiş topraklarda, büyüyle çizilmiş sınırların, karanlık ormanların, kutsal kanların ve susturulmuş kalplerin arasında; bir cadının kaderi, bir adamın sevgisiyle sınanacak. Köyler yanarken, inançlar yıkılırken ve cadı avcılarının nefesi ensesindeyken... Raven ya kalpsizliği seçerek annesinin kızı olacak. Ya da kalbini ona verecek. "Büyüyle doğdu. Aşkla uyanacak. Ve dünya, onların karanlıkla kutsanmış hikâyesini fısıldayacak."

Bütün dörtlükler im bana aiitir. Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar hepinize :)

Melek, üniversite okumak için İzmir`deki köhne bir mahalleye taşınır. Mahalleyi yöneten Karahan Çakır`ın dikkatini çeker, ancak onlar melek ve şeytan kadar farklıdırlar. Kara, onunla anlaşmak için ortak bir yol seçer. Kitaplar... "Kara bana hoş geldin demişti ilk olarak. Öyle başladı onunla karalara bürünmemiz. Şeffaflarımı çekip alacaktı, öyleyse bana da hoş bulmak düşecekti."

Aile & Asker kurgusu 🪷 Kitaptan küçük bir alıntı⤵️ 🪷 Gözlerime bakmaya devam ederken sordu. “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” kafamı aşağı yukarı salladım. “Abim!” dedim gür bir sesle. “Abimsin sen benim!” Afalladı. Ona, sen uzaylısın desem bu kadar şaşırmazdı hani. “Ne?” dedi. “Nil ben. Kardeşinim!” 🪷 21.08.2024🍭

Wattpad`de çok sevilen öğretmen ve mafyanın aşkı. Edebiyat öğretmeni olan Süreyya`ya yıllardır aşık olan Çelebi zaman geçtikçe değişmeye, mafya halini belli etmeye başlar ve Süreyya`yı korkutur. Fakat kader ya bu, Süreyya`nın karşısına bir kurtarıcı çıkar.

"Bazı kalpler, göz göze gelmeden de l Tunay... Namazını aksatmayan, hayalleri büyük, kalbi derin bir kız. Açık ama inançlı. Sessiz ama duygulu. Hedefi belli: Polis olmak. Hayatını belli bir düzende yaşarken, hiç beklemediği bir anda bir grup mesajıyla sarsılıyor. Tanımadığı biriyle tanıdık bir his arasında sıkışıyor. Başta inkar ediyor, "Heves," diyor. Ama kalp inkarı sevmez. Ve bazı duyguların sesi, suskunlukla duyulur. O, Karadeniz`in sert rüzgarlarında yürüyen bir adamla tanışacak: Baturalp. Ciddiyetiyle, suskunluğuyla, beklenmedik cümleleriyle kalbine dokunacak. Tunay`ın dünyası değişecek. Aşk mı? Belki. Karşılıksız mı? Kim bilir. Ama şüphesiz: Sessiz bir çarpışma.-

Bu kitap; içime sığmayanları, kimseye anlatamadıklarımı, “geçer” diyerek sustuklarımı kaleme döküşümün hikâyesi.

dünyanın herhangi bir yerinde seninle çay içmek istiyorum seninle yaşanmalı bütün güzel şeyler en talihsiz acılar bile... https://www.kitapyurdu.com/kitap/askla-demlenen-huzun/721308.html adresinden kitabı satın alabilirsiniz

Bir yangının içinden mi uyandım ya da yangın mı benim içimden uyandı bilmiyorum. Kırık katanamın parçalı yüzeyinden parlayarak şakıyan alevler gözlerimi kamaştırıyordu. Etrafıma baktım, alevlerle veballerinden arınan yüz elli yıla baktım. Dilimin ucunda unuttuğum bir isim takılı kalmıştı. Savaş meydanına haykırmak istediğim, yarısı hafızamdan silinmiş bir isim. Ama boşlukta kaybolup gitti. Elimdeki kırık katanaya baktım, bu aziz ama günahkar kılıçla kaç insanı hayatın kemiğinden sıyırıp aldığımı bilmiyordum.Parlak çeliğe eğildim, belki sonunda kendi yansımamı görebilirim diye. Ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir zaman olmamıştı zaten. Gözlerime tutunan muğlak hayalin sesi çınladı yerde: "Ne olduğunu bilmesen de, doğrusunu biliyorsun..." Haklıydı. Kim olduğumu hatırlamasam da, ne yapacağımı çok iyi biliyordum.

Herkes sahnedekini alkışlar. Peki ya sahneye çıkamayanlar? Peki ya sadece görülmek isteyenler? Elfida, bir tiyatro kulisinde yaşamı arka planda geçen, sesi duyulmayan, hayalleri hep ertelenen genç bir kız. Hayatı boyunca görünmez hissetmiş, başkalarının parlamasına hayranlıkla ama sessizlikle tanıklık etmiş biri. Ta ki bir kaza, her şeyi tersine çevirene kadar... Sahne ışıkları bu kez onun üzerine dönerken, sadece bir oyun oynamıyor artık. Kendi hikayesini, içindeki bastırılmış sesi, acıları ve haykırışlarıyla birlikte dünyaya sunuyor. Her replik bir yara izi, her bakış bir sessiz çığlık... "Beni Gör", görünmez kalmış bir genç kadının içsel uyanışını, kendini keşfetmesini ve varlığını duyurma çabasını etkileyici bir dille anlatıyor. Tiyatro sahnesi, bu hikâyede yalnızca bir mekân değil; bir dönüşümün, özgürleşmenin ve haykırılmamış duyguların yansıdığı bir aynaya dönüşüyor. Bazen birinin tek isteği vardır: GÖRÜLMEK. Ve bazen bu, dünyayı değiştirmeye yeter...

Bir kız düşünün aşık olduğu adamı unuttuğunu düşündüğü zamanlarda mutluyken bir gün kapı zili çalar ve karşısında onu görür .

"Menekşeler kokmuyormuş doğrumu " dedi nil sevgilisine ,sarp nilin saçlarına ufak bir buse kondurdu " kim demiş kokmaz mis gibi kokuyor menekşem" . . . . . Sarp morgdaki menekşesine baktı " menekseler artık koymuyor sevgilim." Kalp hastası bir kız. Hayat b@k gibi bir oğlan kız oğlanın yaşama sebebi ama kızın sonu yakın. :)

"Büyü, sadece elementlerden mi ibaret? Yoksa tarih bize yalnızca inanmak istediklerimizi mi fısıldıyor?" Küçük Iussi, hayatını yüksek surlarla çevrili gizemli bir manastırda, rahibelerin katı kurallarıyla geçirdi. Dış dünya sadece bir yasaktı; hayal etmek bile suçtu. Eline gizlice geçen masal kitapları sayesinde, belki de ilkkez içine şüphe tohumlarını ekecekti. Iussi farklıydı. Kurallara uymasıyla değil, içindeki kaynağı bilinmez fırtınayla.. Diğerleri cezayla büyürken, o sessizlikte gizlenmeyi öğrendi. En çok büyü derslerine ilgi duyuyordu, özellikle de yasaklı olanlara. Dört temel element vardı: Toprak, Su, Ateş ve Hava. Ama kimse diğerlerinden bahsetmiyor, yaşamak için üç maymunu oynuyordu. Iussi, erkek kılığına girip, kaderinden kaçtığında yalnızca özgürlüğü aramıyordu. O, unuttuğu bir geçmişin izini sürüyor; geleceğin kapısını aralayan sırrın peşinde yürüyor. 700 yıl önce unutturulan saklı tarihin hesabını soruyordu. Krallıklar çürürken, tahtlar sarsılırken, o yalnızca bir sözle ilerliyor: "Küllerden doğanlar, sessizlikle konuşur." Ama bilmediği bir şey var... Bazı sesler sadece geçmişte yankılanır. Ve şimdi dünyadaki değişimin kıvılcımları atılmak üzereydi. Devler manastıra geldiğinde, Iussi de seçilenler arasındaydı. Ama kaderine boyun eğmeye hiç niyeti yoktu. Çünkü bazı sırlar sadece öğrenilmek için değil, değiştirilmek içindir. Bu, susturulanların sesi, unutturulmak istenen bir tarihin yankısı. Ve Iussi`nin, gerçekleri kendi içinden çekip çıkarma hikâyesi...

Bir mahalle düşünün, herkesin mutlu olduğu ve iyi şeylerin yaşandığı bir mahalle. İnsanların birbirini anladığı, sevdiği bir mahalle. İşte Erkan böyle bir mahallenin saygı duyulan bir ailesinin çocuğuydu. Her sabah belli rutinini yaparak gününü geçirirdi. Bir gün bu mahalleye bir kız taşındı. Bu kız bu mahallede bir kitap kafe açtı. Erkan bir arkadaşlarıyla beraber bu kafeye gitti ve kızı gördü. Bakalım neler olacak? (Açıklama şu anlık bu. Değiştirebilirim)

Derin bir nefes aldı. Söylediklerim onu şaşırtmamıştı, o zaten en başından beri beni anlamıştı. "Bazen sonları değiştiren tek şey sondan önceki kelimedir, Gölge." Gözlerine baktım. "Sondan önceki kelimeni bilemezsin. Sondan önceyi tahmin edemezsin. Bazen... sonlar mutlu biter." Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Hangi sonlar?" diye sordum. "Ben bunca yaşadığımın ardından mutlu olsam neye yarar? Yüzümdeki gülümseme kendini oraya ait hisseder mi Efruz?" Dizlerinin üstünden doğruldu. Yanıma oturdu. Eli belimi kavradı ve hiç beklemeden beni kendine doğru çekti. Bir eli bacağımı kavradı ve böylelikle tamamen kucağına yerleşmiş oldum. "Hisseder." Dedi. "Hissettiren olursa." Bedenimden ruhum çekilmiş gibi kendimi kollarına bıraktım. "Güzel bebeğim, geçmişinle yüzleşmediğin için bu kadar çok canın yanıyor. Geçmişinle yüzleşmen, onu karşına alman, yeri geldiğinde onunla savaşman yeri geldiğinde ona sarılman gerekiyor. Geçmişinden kaçarak geçmişini unutamazsın." Derin bir nefes aldım. Kokusunu soludum. "Geçmişimle yüzleşmeye gücüm yok," dedim fısıltıyla. "Elinden tutarım." Dedi anında. "Tek başına değilsin. Geçmişini yeneriz. Birlikte." Gülümsedim. Yüzümdeki gülümsememi görmese bile bence hissetti. "Sen geçmişini yendin mi?" diye sordum. "Yendim." Dedi. "Sanırım..." usulca kafamı kaldırarak gözlerinin içine merakla baktım. "Sanırım?" dedim üsteleyerek. Omuz silkti. "Belki sen de benim elimden tutarsın." Gülümsedim. Bu sefer gülümsememi görmesine izin verdim. "Tutarım."

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. "yarım kalmaz, yara kalır..."

"Boynumuza asılan sessizlikle öpüşelim, sevgilim. Darağacının çatısından sarkan gökyüzüne bakarak, her öpüş bir adım daha çıkarsın bize o basamakları. Ucunda ölüm olmasın. Ama biz inadına ölelim."

Bazen de yaşadıklarını sözleriyle anlatır insanoğlu bende bu şekilde anlatacağım Keyifli okumalar...

Raftaki tozlu kitapların arasında buldum seni, bir daha kaybedemem...

Hayatın tüm zorluklarına karşı güçlü duran Güneş ve sevdiği adam Ali Asaf. Güneş yaşadığı olaylar sonucu huzuru Ali Asaf da buluyorken onun aşkından habersiz olması canını fazlasıyla yakar. "Bak bana, eğer bir gün birbirimiz ile ayrı düşersek Güneş`e fısılda." "Ya Güneş`im beni duymazsa." "Sana söz veriyorum Güneş`in seni her zaman duyacak." Ellerim yüzünde nefesimiz adeta birbirine karışır haldeyken kendimi çekip hızla odayı terk etmiştim. Göz yaşlarım göz pınarlarımdan tek tek intihar etmişlerdi. Bu hikaye Ali Asaf`ın Güneş`e fısıldama hikâyesi.