Hayatım pembe yalanlarla falan süslenmedi, ben bok çukurunun içinde doğdum ve orada büyüdüm. Bir Bolatlı olmak neyi gerektirirse onu yaptım ve kötülüğün vücut bulmuş hali oldum. Babam Levent Bolatlı ne derse, ne isterse onu yaptım. Annem İzel Bolatlı nasıl isterse öyle göründüm. Merhaba sevgili okurlar ben ailesinin biricik bez oyuncağı Aleda Eflal Bolatlı. Ben aile sevgisi bilmeyen partiden partiye dolaşan babası emir verirse onun pis işlerini yapan kuklasıyım. Ben annesinin göstermelik hanımefendi kızıyım. Ben abisim ve ablamın sinirini çıkardığı stres oyuncağıyım. Ben Aleda Eflal Bolatlı, babasının düşmanı tarafından kaçırılana kadar pek bit önemi olmayan kuklayım. Kırık Hayatıma giren o mafya bozuntusu kırıklarıma rağmen beni sevdi ve ben artık kukla değilim.

Bunca yıl uğraştığım her şey bitmek üzereydi ve benim yaptığım tek şey gülmekten ileri gitmedi. Hayatım yanıyordu, tekrar.

(Eski Adı: Beşik Kertmesi) İnsanın kaderi ne zaman yazılmaya başlar? İnsanın kaderi kaç kez yazılır? İnsan kaderini değiştirebilir mi? Melek ve Yiğit`in kaderi onlar doğmadan çok önce yazılmaya başlamıştı. Bir böğürtlenin bir insana verebileceği en mucizevi hediyeyle... Onların kaderi üç kez yazıldı. İlkiydi doğmadan önce yazılan ama sonra değişti. Ayrıldılar ve unuttular birbirlerini. Kaderleri üçüncü kez yazılırken ikisi de bu işe karşıydı. Ve ikisi de bu kaderi silmeye kararlıydı. Bir böğürtlenin mucizesi ile yazılan kader bir silahın patlamasıyla değişti. Bu kez ne oldu da yeniden buluştular dersiniz? Tüm hakları saklıdır.

"Karanlık saklar, ışıkta ise aydınlanır sırlar. Denge sizi korur, ta ki siz dengeyi bozana kadar." Bir zamanlar dünya her şeye sahipti. İnsanlara, hayvanlara, bitkilere... Görünen ve görünmeyen tüm varlıklar dünyanın muntazam dengesine boyun eğerdi. Her şey, dünyaydı. Ve dünya, her şeydi. Bir zaman sonra dengeyi bozguna uğratan varlıklar yayıldı evrene. Artık dünya her şeydi lakin her şeyin sahibi değildi. İçlerinde ki iyiliği yitirenler, kötülüğe tamah etmeye başladığında çok geçti. Zira güç, varolmuşları ikiye böldü. Sıradanlar ve Sıradışılar... Güçsüz olanlar ve gücüne güç katanlar... Avcılar ve av olduğundan habersiz olanlar... İnsanlık onlara kötülüğün efendileri dedi lakin dengeyi ilk onlar feshetti. Evrenler yazdı kaderin kalemi, bedelini ödeyecekti kötülüğün efendileri. Lanet, bir rahimde kenetlendi; karanlık doğdu, günışığı yok oldu. Bir Haini miras bıraktı kader, Eliana adında. Yüzyıllar önce kaçmıştı son varisi olduğu evrenden. Kalanların yaşamını da beraberinde götürdüğünü biliyordu. Tüm bunların yanı sıra düğümlenmiş bir akit, anılarını söküp aldı ondan. Yaşanmışlıkları sindi madalyonun ters yüzüne. Affetmedi onu kimse, hiçbir şey bilmezken. Yine de hepsi ışığın varisini suçladı. Halbuki onun tek suçu, karanlıktan kaçmaktı.

Eda Dündar ayrı ana babadan olmuş bir kızdı Eda küçükken babasında kalmayı seçmişti kendisi neşe dolu , bardağın dolu tarafından bakan ama sinirlenince ateş saçan bir kızdı Eda`nın babası ölüm döşeğinde iken kızına "Balkabağım,lütfen işimi devam ettir Yıllarca Baron`u birincilikte görmek istedim ne yap ne et Baron`u birinciliğe ulaştır"dediği için Eda baba mesleğine girdi fakat ilk günki hatası yüzünden herkes onun gitmesini istiyordu Eda iş arkadaşlarının bu davranışına kırılsa da babası dediği için işine devam etmeye çalıştı bilmiyordu ki hem işi kötü geçecekti hemde bunların içinede aşk girecekti bu yüzden işi daha da zorlaşacaktı