“Eğer bir daha bu siktiğimin ağzınla bana karşı gelmeye çalışırsan, ölürsün.” dedi kızgın çıkan korkutucu sesiyle. Yüz ifademi bozmadım. Bana emir veremezdi. Kolumu tutan eline bakarken burnumu iğrendiğimi belli edercesine buruşturdum. “Bak ne haltsın bilmem ama onlar gibi fakir bir insan değilim. Verdiğin o para benim sadece bir aylık maaşım.” dedim. Siniri bozulmuşçasına kafasını iki yana sallayarak hiçte gerçekçi olmayan bir gülüş sergiledi. “Deli misin sen? Neyine gülüyorsun be adam! İstiyorsan eğer bir seans seninle de yapabilirim. Psikoloji alanında da bir belgem var. Çok iyi değilim ama senin deliliğini direk çözebilirim.” Dedim göz ucuyla bakarak. Baştan aşağı süzebildiğimce onu bir süzdüm. Sessizce, “Tımarhaneye yatırarak.” dediğimde gerçekten öfkelenmişti. Bir anda iki yanımda duran kollarımı arkada birleştirdiler. Bileklerimde hissettiğim soğuk demirle kalakalmıştım. Kelepçe mi takmışlardı? Deli miydi bunlar!

Mafya varisinin gözünden yeraltı dünyası. İki büyük yeraltı mafyası, aynı aile, büyük bir savaş ve kaçınılmaz ölümler. Varis olmak için dünyaya gelen masum bir kız çocuğu; Deniz Kaya “Merhametin mantığına ağır basarsa varis, beni yormadan sık kafana” Güç uğruna babasının kanına bulanmış masanın lideri Semih Kaya, insanların göz göze gelmeye çekindiği bir adam. “Beni karşına almaya cesaretin var mı ihtiyar?” Diğer masanın genç zekası, Ömer Arslan Kaya, kıvrak zekası ve elindeki güçle elde edemeyeceği kimse yok. “Üzgünüm abi ama eğer ki bir daha beni tehdit edersen şirketi havaya uçururum” Çıkış yok, affedersen ölürsün. “Ben Deniz Kaya, buraya babamın kızı olarak değil, babamın merhametini kaybetmiş hali olarak geldim Yıldırım”

"Burada duracaksın Tamay. Yamacımdan ayrılmayacaksın. Bunu aklına yaz." "Sizden nefret ediyorum. Ne istiyorsunuz benden? Bunca yıl sonra niye?" Köşk korumalarına onu içeri götürmelerini işaret ettim. Nefretini duymak canımı yakıyordu. Alışacaktı, alışmak zorundaydı. Brocha çok uzun süre ayakta kalamazdı ve onu ancak bu şekilde koruyabilirdim. O benim çocukluğumdan kalan tek şeydi. Onu götürmek için hareketlenen korumalardan kurtulurken bağırdı. "Bırak. Dokunmayın bana, yürüyorum. Bırakın." Sesi titriyor yine de omuzlarını dimdik tutuyordu. Korumalar onay almak için bana baktığında gözlerimi hafifçe kapatıp açtım. Tamay çoktan odasının yolunu tutmuştu. Öfkeli adımları yeri döverek, hışımla uzaklaştı. Arkasından bakarken derin bir nefes aldım. Yüzüne karşı veremediğim cevabımı söyledim. "Çünkü karşımda sen dururken bu savaşın parçası olamam."

İlk görüş ne demekti tutulmak demek miydi yoksa tutsaklık demek miydi, peki hayatın neresinde hata vardı zamanın damıydı hata yoksa mekanda mıydı, hayır hiç bir yerde değildi baştan belli, asıl hata bizdik onun DAĞHAN ve benim LAVİN olmamdı, hatalı olan iki hayat ve iki yaşam seçeneği daha doğrusu zincirlerle tutsak ederek bana yaşatmaya çalışılan hayattı

Elimde kalem olacağına parmağıma yüzük taktılar.Üniforma giyeceğime gelinlik giydirdiler daha on üç yaşımda beni evlendiler.

Bir krallık ve soydan soya geçen bir bağ... Evrenler arası kopmuş bir Ruh bağı sizce tekrar bir araya gelebilirmi ? Yada kendilerini bile tanımayan iki yabancı bu Ruh, sizce kendi benliklerini bulabileceklermi ? . . . . .

Liseli bir arkadaş grubu, okulda yaşanan paranormal olaylar ve kayıp ruhun hikayesi... Ruh fısıldadı, Yalnızca hissedenler duydu. Hissedenlerin ruhu kayıptı, Belki de yoktu. Hissedenler de bizden birisi, Belki de en incesi, Ruh istedi diye, Arkadaşlarını yok edeni...

Tutsaklık neydi? Dört duvar arasına sıkışmak mıydı yoksa birinin esaretine hapsolmak mı? Ben ruhumun esiri olmuştum. Kendimi ne zaman kaybettim bilmiyordum. Peki ya O, beni ne kadar tanımıştı? Kendimi ruhumda kaybetmiş olmama rağmen ne kadar bulmuştu beni? Yağmurun altında durmuş önümdeki hiçliğe bakıyordum. Karşımdaki uçurum muydu derin olan yoksa ruhumdaki yaraların izleri mi?.. Burası kendimi aradığım yerlerden biriydi ve şimdi arkamdan gelen yabancı sesin sözlerine şahit oluyordu. "Kimi insanın ruhundaki kesiklerdi asıl uçurum. Oysa sen o kesikleri kapatacak kadar güçlüsün." NOT!!! kitap daha önce wattpadde yayınlanıyordu buraya geçiş yaptığım için ilk bir kaç bölümdeki görsel açıklarını düzenledim.

Esaret neydi? Yalnızca birinin evine tutsak, köle olmaktan mı ibaretti? Bir odaya hapsolmak, hapseldilmek, orada kalmak zorunda bırakılmak mıydı esaret? Bir kitaba hapsolmak da esarete dahil miydi? Oradan çıkamamak, sayfalarına kendini bağlayıp oraya mahkum olmak... Koca şehre de hapsolmuş hissedebilirdi insan bazen. Karada boğulabilir, suyun derinliklerinde nefes alabilirdi mesela. Bıçak darbesi değil de, söylenen bir söz tarafından yaralanabilirdi. Fiziksel değil, psikolojik olarak şiddet görebilirdi. Bedeni gitse de ruhu, aklı kalabilirdi. Kafasını yastığa koyardı da kafasındakileri bir yere koyamazdı hani... Soluk soluğa okuyacağınız bu dünyada kaybolmaya hazır mısınız?

Hiç Viking Hikayesi Dinlediniz mi? Elbette efsaneleri duymuşsunuzdur ama daha 16 yaşında olan bir gencin tüm Norveç`i, hatta tüm İskandinav`ı, hatta ve hatta tüm Vikingleri değiştireceği bir hikayeyi dinlememişsinizdir. Pagan ve Hristiyanlık arasında kendi kanlarında boğulmalarına sebep olan bu Viking öyküsü siz izin verirseniz adalet pusulanız bile olabilir. Çünkü yaşamak için kimse aynı olmak zorunda değildir. İnanç, ırk, kan, adalet ve hatta aşk. O bizim için Barışın Hükümdarı! ◬.◬.◬ ⨀ Bu Hikaye Tarihten İlham Alınarak Kurgulanmıştır.

Hümanur Berzah 1600 yıllarında Eşkıya bir adam Köylü bir kız