*** "Bak Sima." Diye fısıldadım usulca. "Kalbin buz tutsa da yanıyorsun işte." *** Sima hayatından vazgeçtiği noktaya geldiğinde yaslanacak kimsesi kalmamıştı. Kalbinden geçen hisleri, kimsenin duymadığı sesi ve geceleri okuduğu hikayelerinden başka ona ait hiçbir şeyi yoktu. Umuda tutunmak isteyen ellerini yakmışlardı. "Ölmek istiyorum." Diye yakarmıştı göğe doğru elini uzatıp ağlarken. Ve sonrasında büyük bir ışık kaplamıştı her yeri. Gözlerini açtığında severek okuduğu romanlardan birinin içindeydi. İnsanların büyü kullandığı, kendi gününden çok daha öncesinde geçen ve çok ağladığı romanlardan biri ancak ne baş karakterin ne de herhangi bir yan karakterin bedenindeydi. En sonunda yaptıklarının cezası olarak zindana atılan, ardından kefaret için kurban edilen kötü kadının bedenine girmişti. Kehaneti bozan, kahramanı tehlikeye atan, sevilmeyen ve sevilmeyecek olan... Meyza Isabel Windfield. Geride bıraktığı talihsiz hayata dönmektense Meyza olarak kaderi değiştirmeyi yeğlediğinde kitapta kötü sonla karşılaşan diğer adamla, adı anılmayan lanetli Prens`le tanıştı. Onun topraklarında, onun krallığında. Kitapla alakalı bildiği her şeyi unutmak zorunda kalacağından habersizce Darien`in çekimine kapılırken öğreneceği bazı şeyler vardı. Kehanetler yanlış yorumlanırsa felaket getirebilir, doğruları ise bizzat kıyametin kendisi olabilirdi. Yazılan karakterlerin kaderini değiştirilebilirdi ancak hiçbir şey bedelsiz kalmazdı. Bir bedel ödemekten kaçıp geldiği dünyada, gözlerini kapatıp tehlikeye atlayacak bir kadına dönüşmek pek çok alameti peşinden sürükleyebilirdi ve Darien`in peşinden lanetli topraklara geldikten sonra unutması asla mümkün olmayacaktı; Bazen soğuk da insanı yakardı.

"Çok uzun zaman önce Bir adam yaşarmış güller bahçesinde Adam aşıkmış güllerine Hayatı boyunca hiçbir kadını görmemiş gözleri, Hiçbir tatlı ses çalamamış kalbini Gülleriymiş tek aşkı. İlgilenmediği bir gün yokmuş onlarla Her gün sular, onlarla konuşur, bakarmış ihtiyaçlarına Ama adam yaşlanmış yıllar geçtikçe Yatağına bağlı hale geldiğinde Kimse kalmamış ilgilenecek güllerle Güller solmuş yavaş yavaş Penceresinden dışarı baktığında Görmüş güzel bahçesinin renklerini kaybettiğini Adam hazırmış vazgeçmeye gülleri için Yüklü servetinden de, elindeki her şeyden de... Ama tek bir bedeli varmış yaşamın Böylece akıtmış kanını Ve yeniden canlı gorebilmiş güllerini." Dünyanın daha iyi bir yer olmasına katkıda bulunması gereken elçinin kızı olan Fedora bir türlü içindeki güçle uyum sağlayamaz. Yıllar boyunca kendisinin işe yaramaz olduğunu düşünse de babasının eşinin ölümü her şeyin değişime gittiği bir kapıyı aralar. Ölüm bir son muydu yoksa bir başlangıç mı? Fedora`nin bulması gereken cevaplar vardı.

Bir İtalyan mafya kadın, bir suikastçı adam ilişkisi. Kadın, deneyler üzerine kaçırılır ve bir odaya kapatılır. Adam ise kadını kaçıranları koruyan, bir devlet suikastçısıdır. Adam korumacılık işini bitirdiğinde ise kadın deneycilerinin ellerinden kurtulabilir mi? Kaçmasında ona kim yardım edecek? Ya da kimler mi demeliydim?

İntikam tutkusuyla yanarken her şeyin sahte ve yalan olduğunu söylesem inanırmıydın bana ?