Aşkın en saf, en tesadüf hali… İhanete uğradığı gece kendini bir anda tanımadığı ancak bir o kadarda tanıdığı insanların olduğu düğünde bulan genç kız ve her ne kadar istemesede gizli saklı yaşadığı hayatının içine o kızı dahil eden adamın hikayesi. Bu tesadüfen karşılaşmanın, en ufak yardımın, kaderin cilvesinin dem vurduğu hikaye “Bu evlilik olacaktı o çocuk doğacaktı peki nasıl güvenecektim ben? Daha yeni darbe yemişken sevdiklerimden...” Ailesinin parçalanışını izlemişti ardından o parçaların dünyanın dört bir yanına dağıldığını öğrenmişti. Bir mezar bile yoktu elinde gidip ağlayacağı, içini dökeceği. O çocuğa ağlamamayı öğretmişlerdi o da ağlamamıştı ne çok içine atmıştı oysa nasıl parçalamıştı içerlerini de kimse duymamıştı... Annem hep anlatırdı babamla nasıl tanıştıklarını, aşkın nasıl bir şey olduğunu. Anlatmadığı tek bir şey vardı oysa... Ben hiç annemden ihaneti dinlememiştim, mesela kapalı odalarımda hiç ihanet yoktu... Oyun başlamıştı artık, geri dönüşü yoktu bunun. Ya şah mat ya tik tak Ya kazanacaklardı Ya zamana kurban gideceklerdi Oyunun ilk bölümü bitmiş kan dökülmüştü Oysa daha yeni başlamıştı Kimseye güvenilmeyecekti En yakının dahi olsa, Kanından, canından da olsa Hiç kimseye güvenilmezdi Kim suçlu kim mağdur? Ortaya çıkmadan rahat nefes yoktu artık. Alçin KIZILGÖREL & Pars KANDOĞAN Wattpad Başlama Tarihi; 04022023 Wattpad uygulamasında yazmaya başladığım ve uygulama kapandıktan sonra buraya taşıdığım kurgumla sizlerleyim keyifli okumalar!

Kitap konusu: Derin Alpınar, yeni aldığı arabayla işe geç kalmamak için acele ederken lüks bir spor arabaya çarpar. Araba, başarılı ve soğuk görünümlü bir CEO olan Deniz Ulusoy’a aittir. Olay yerinde Deniz polis çağırmak ister, fakat Derin’in endişeli ve çaresiz hali onu başka bir çözüm sunmaya iter: “Borcunu şirketimde asistanım olarak çalışarak ödeyebilirsin.” Derin mecburen kabul eder ve Deniz’in yanında çalışmaya başlar. Başta ikisi de birbirinden rahatsız olsa da, zamanla aralarında tuhaf bir çekim oluşur. Ancak Deniz, arabayı servise verdiğini Derin’e söylemez; Derin hâlâ borcu var sanarak şirkette çalışmaya devam eder. Bu gerçeği ise Deniz’in düşmanı ortaya çıkarır. Derin, kendisini kandırılmış hisseder ve Deniz’le büyük bir tartışma yaşayarak şirketten ayrılır. Deniz, Derin’e gerçekten âşık olduğunu fark ettiğinde ise onu kaybetmemek için her şeyi göze alır. Bu aşk; karşılıklı inat, tutku, güven ve büyük yüzleşmelerle dolu bir sınavdan geçecektir…

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

Aşk mı? Yoksa esaret mi? Hayatın en çetin sınavı burada başlıyor. Senin hikayen sona mı yoksa yeni bir başlangıca mı yazıldı?

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

↭ Etrafıma bakınınca birkaç metre ötemdeki odadan çıkan bilindik yüzü gördüm. Uzun boyuyla hızlı adımlarla buraya doğru geliyordu. İstemsiz bir şekilde dikkatimi ona verdim. Bacaklarını saran açıkmavi kotpantolon, kotpantolunun altında beyaz spor ayakkabıları ve üzerinde ise siyah bir sweatshirt vardı. Önüne düşen fındıkkabuğu rengindeki saçları yüzünü çok belli etmiyordu. Halka şeklindeki metal küpesi koridorun zayıf ışığında parlamıştı. Yanımdan öylece geçip gideceğini sanarken, içimde belli belirsiz bir ılık duygu belirdi. Cennetten düşen bir melek gibiydi. Ve bana doğru yaklaşıyordu.

Kimi zaman bir pencere aralığı kadar yakındır aşk. Ve bazen, en tanıdık sokakta, en bilinmeyen duygular saklıdır. Kendi hâlinde bir mahallede, herkesin birbirini uzaktan tanıdığı, selamlaştığı o sıcak düzenin içinde iki kalp yavaşça birbirine yaklaşır. Ne büyük cümleler kurulur ne de büyük hatalar yapılır. Sadece bakışlar değişir, zaman yavaşlar ve içten bir hikâye başlar. Bu kitap, küçük adımlarla büyüyen, kalbe dokunan bir aşkı anlatıyor. Sessiz, sade ama güçlü. Tıpkı gerçek hayat gibi. Aynı sokakta büyüyüp birbirine yıllarca sadece "merhaba" diyen iki kalbin, bir akşam ezanı sonrası yolları kesişti. "Her tabelanın adı onu hatırlatıyordu. Ne zaman hatıralarımın yerine gerçeği gelecekti?"

Bir kitap karakterimiz var adı Aslı. Aslı, lise 3. sınıfa giden maliye okuyan bir öğrenci. Babasının arkadaşının şirketinde staj gören Aslı, odasında dosyaları bilgisayara aktarırken telefonu çalar. Ekranda beliren `Gizli Numara` yazısıyla şüpheye düşer, kendisi meraklı bir lise öğrencisi olduğu için telefonu açar ve her şey o an başlar...

Lotus Kolejinde burslu öğrenci olan Aylin Yersel`in hayatı, okulun kütüphanesindeki "Kırık Pusula" isimli bir kitabın arasında bulduğu şifreli notla bir anda değişir. İki yıl önce kaybolan okulun öğrencilerinden Leyla Alpkan`ın isminin yazılığı olduğu bu not, Aylin`i okulun en zengin öğrencisi olan Çağan Mirzaoğlu ile beklenmedik bir şekilde bir araya getirir. K - G - B - KD - D - G - G Leyla Alpkan.

"Yıldızlara Tutunmak" kitabındaki Fatih Demiray karakterinin hikayesidir.

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Ben bir aşiret kızıydım. Kurallar, beklentiler ve "uygun eş adayları" arasında sıkışmış bir hayatım vardı. Ama kalbim mi? O, kitaplarda okuduğum imkânsız aşklara çoktan kaptırmıştı kendini. Yanlış numaraya mesaj atmadım. Mafya babasına âşık olmadım. Ama gidip kendi ellerimle bir üsteğmene musallat oldum. Masal sandım. Klişe bir hikâye yazacağım sandım. Ama hayat, o klişeleri bile aratacak kadar acımasızdı. “En fazla ne olabilir ki?” dedim. Ve her şey, tam da o soruyla başladı.

(Wattpad`te de yüklüdür.) Üniversite son sınıf öğrencisi olan Defne Doğan, hayatını sıradan bir düzen içinde sürdürmektedir. Hastanedeki staj günleri, arkadaşları Kutay, Batu, Sarp ve Neşe ile geçirdiği anlar, onun sıradan ama mutlu rutinini oluşturur. Ancak, bir gün bu düzen sonsuza dek değişir. Hayatı altüst eden o karşılaşma yaşanır: Hapishaneden getirilen gizemli bir mahkum, Alaz Savaşer. Planlı bir buluşma, beklenmedik bir bağa dönüşür. Uzun zamandır hapishanede geçirdiği günler boyunca zihninde bir plan kurmuş ve bu planın merkezine hayalindeki kızı, Defne’yi yerleştirmiştir. Alaz, geçmişin gölgelerinden sıyrılıp hayalini kurduğu mutlu günlere ulaşmak için her şeyi göze almıştır. Ancak önlerinde büyük engeller vardır, en önemlisi de Alaz’ın babası. Defne, Alaz`ın karanlık olduğunu sandığı geçmişiyle yüzleşirken kendi masum dünyasının dışında bir hayatla tanışır. Bu yeni dünyanın içinde, aşk ve tehlike iç içe geçmiştir. Duruşma gününde Defne`ye verdiği sözü bir yemin niteliğindeydi. "Defne..." "Alaz?" "Seni her zaman ne olursa olsun koruyacağım. Söz veriyorum." İkili, bir yanda birbirlerine olan tutkularını büyütürken, diğer yanda hayatta kalmak ve bu aşkı yaşatmak için savaşmak zorundadır. Duruşma gününde verilen bu yemin, sadece bir söz değil, onların hayatta kalma manifestosudur. "Ben de seni seviyorum." "Dur. Yoksa bana ikinci kalp krizini geçirtmeye mi niyetlisin?" "Bir Tutam Karanlık, Bir Ömür Aşk," karşı konulmaz bir çekimin nasıl güçlü bir aşka dönüştüğünü, karanlık sırların sevgiyle nasıl aydınlandığını anlatan büyüleyici bir hikaye. Alaz ve Defne’nin tüm zorluklara rağmen birbirlerine tutunma çabası, sizi hem heyecanlandıracak hem de derinden etkileyecek. Şimdi, Defne ve Alaz’ın nefes kesen, sürprizlerle dolu ve her şeye rağmen birbirinden vazgeçmeyen bir aşk hikayesine tanıklık etmeye hazır mısınız? Bu hikaye, bizim hikayemiz.. Karanlık bir dünyada aydınlığı bulmanın hikayesi. Yani, kendimizi…

Arabayı hiç bilmediğim bir araya soktuktan sonra durdurmuş kemerimi çözüp yönümü ona* çevirmiştim. Neden durduğumuzu bilmiyordu, birazdan öğrenecekti. Titreyen ellerimi dizinin üzerinde duran ellerine uzatıp kavradığım an vücudunun kaskatı kesilmesine sebep olan o cümleyi kurdum. "Benimle evlenir misin?" "NE?!?!" O* kendine gelince şokla bağırdı. Neden bağırdığını ilk başta anlamadım. Benimle sevgili olmak istemiyor muydu? "SENİNLE EVLENİR MİYİM?" Bağırma sırası bana geçti. "NE?! NE EVLENMESİ?" "SEN DEDİN!" "NE DEDİM!" "BENİMLE EVLENİR MİSİN DEDİN!" "SENİNLE EVLENİR MİYİM?!" "ZÜMRA SİKTİN ATTIN BİLDİĞİM HER ŞEYİ YAVRUM!" "BAĞIRMA BANA!" Bunu ona avaz avaz bağırırken söylemem trajikomikti. O* derin bir nefes alıp, "Tamam," dedi. "tamam, sakinim. Evet evet, sakinim. Şimdi az önce sorduğun soruyu tekrar et yavrum, hadi." Boğazımı temizleyip istediğini ona verdim. Daha sonra halimize gülecektim. "Benimle sevgili olur musun?" An itibariyle yanan yanaklarımı görmezden gelip kaçırmak istediğim bakışlarımı zorla gözlerinde tutmaya çalışıyordum. O* ağzı açık ayran budalası gibi bana bakarken ellerini cimdikledim. Beklemeye sabrım yoktu. "Cevap versene be adam! Evet mi yoksa hayır mı?" •∆• Benimkiler delirmiş hehehe O* yazılan kısımda adamımızın adı yazıyor normalde spoi yememeniz için değiştirdim ^^

*SONRADAN EKLENEN NOT* •∆• Arkadaşlar bölüm sıralarına dikkat ederek okuyun lütfen, karışık gözüküyorlar. Bir türlü düzeltemediğim için bu notu ekliyorum. •∆• 0535*******: Ne geri zekalılığımı gördün acaba? Ha hoşaf ha hoş laf ne fark eder? Eşek yine eşek. (03:50) Eşeğin yine eşek olduğu cv`sinde yazıyor olabilirdi. Siz: Eşek yine eşekmiş! Eşek hoşaftan ne anlarmışmış peh, sen önce bi onun hoş laf olduğunu öğren sonra eşeği sorgula angut. (03:51) (Görüldü)

Bir gece. Bir yabancı. Ve geri dönülmez bir hata... Onu bir otelde gördü-karanlık bakışlarıyla, gizemli ve çekici. O gece, mantığını bir kenara bırakıp kendini ona teslim etti. Sabah olduğunda ise adam gitmişti. Ama ona bir parça bırakmıştı: Karnında büyüyen bir sır Günler sonra, o adam geri döndü. Bu kez daha karanlık, daha soğuk ve tehlikeli bir amaçla. Çünkü bu bir tesadüf değildi. Onu bulmuştu. Ve intikam almak için her şeyi göze almıştı. Ama bilmediği bir şey vardı: Artık sadece bir kadın değil, bir anneydi. Ve bebeği için her şeyi yapardı... Aşk ile nefret, tutku ile öfke arasında ince bir çizgi vardır. Peki, bu hikâyede kazanan kim olacak? Tek bir gece, her şeyi değiştirebilir. Ama gerçekte kim kimin hayatını mahvetti? 13.03.2025 #Genç kız edebiyatı °Tüm hakları saklıdır.

Zaman, bazı sırları yalnızca hazır olana fısıldar. İzmir’in taş sokaklarında, geçmiş yeniden yürümeye başlıyor. Cumhuriyet’in 100. yılı yaklaşırken, Özgür adında bir lise öğrencisi, Atatürk’e uzanan kadim bir mirasla sınanıyor. Bir kitap. Bir iz. Ve geri dönüşü olmayan bir geçit… Geçit 100 Bazı sırlar, seni seçtiğinde uyanırsın.

Noksanın anlamı "EKSİKTİR!" Efnan`ın hayatı, hep yarım yamalak, noksan geçmişti. Gencecik bir kızdı, aklı hep çocukluğunda kalmıştı. Gerçi, yaşamak nedir bilmemiş, hayatın en büyük darbelerini, ailesinin "EKSİK" adı altında her defasında yüzüne vurulması ile yaşamış bir candan ibaretti. Onun adı NOKSAN`dı. Lakin yenilgilerinin hayatına dahil ettiği gerçekleri de vardı. `Geçmişin İzi!" Geçmişte yaşattığı gerçeği gün yüzüne çıkarmak isterken, EKSİK`le yolları kesişmişti. Onunla hiç ummadığı bir yolda karşılaşmış ve beraber yolculuk etmeye başlamışlardı. Bir kurşun, onaları birbirine bağlamıştı. Getirdiği gerçekler insanların yalanlarına tabi tutulmuştu. Adım Efnan. Anlamı; Cennette ki güzel gözlü kız demek. Kaderin bana yaşattığı şey... `NOKSANLIK!" Ardımı hiç bırakmamıştı... `Efnan Keleş `Berzan ŞahinKara @Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veyahut kopyalama işleminde. Yasal işleme başvurulacaktır.

18 yaşında olup hayatı boyunca acı çeken Deniz Asena, babası annesini öldürdüğü gün içindeki o küçük umudu toprağa verdi. Ve o günden sonra hiçbir şey onun için eskisi gibi olmadı. Ta ki... Onunla göz göze gelene kadar... Hayatı boyunca şiddet gören Eflah Baydan, annesini ve kardeşini korumak için elinden gelen her şeyi yapmıştı. Ancak unuttuğu bir şey vardı... Bu zaman zarfında kendini unutmuştu yıpratmıştı... Bütün hislerini bir rafa kaldırmıştı. Ta ki onu görene kadar... "...konu sensen asla dalga geçmem."

İntikam uğruna kötü kalpli adam tarafından kaçırılan 2 çocuk biri 6 diğeri 8 yaşında ayliz ve barlas 2 yıl boyunca dağ evinde tutsak edilir kaçmaya çalışırlarsa ve sessiz olmazlarsa şiddet görürler. Ailelerin onları istemeyip bilerek bu adama verdiklerine inandırırlar. 2 yıl sonra kaçmaya çalışırlarken barlası yakalayan kötü kalpli adam onu döver barlasın öldüğünü sanıp kaçar. Aslında o gün barlas ölmemişti acıdan bayılmıştı ama ayliz o gün barlası öldü sandı onu istemeyen ailesi onu bulmasın diye kaçtı. "Barlascım gökyüzü ne kadarda büyük değil mi?" diye sordu ayliz odalarındaki gökyüzünü gösteren devasa cama bakarak. "Evet ay ışığım çok büyük." dedi barlas. "Peki sence bir sonu var mıdır yoksa sonsuz büyük müdür?" diye sordu ayliz. "Sonsuz büyüktür güzelim." dedi barlas. Ayliz heyecanla ona döndü "O zaman birini çook sevdiğimizde ona olan sevgimizi seni gökyüzü kadar sonsuz seviyorum diyer." dedi barlas onun saçlarına bir öpücük kondurdu. "Bende seni gökyüzü kadar çok seviyorum ay ışığım." dedi. Yıllar sonra tekrar evine dönen ayliz bunca acıdan sonra nasıl toparlanıcaktı? Barlasın aslında yaşayıp onu bırakmış oluşunu nasıl hazmedecekti?

Cinsellik içermese de içinde geçen şiddet sahneleri ve çarpık ilişki sahneleri vardır. Etkilenebilecekler için küçük bir uyarı... Öncelikle hoş geldiniz. Bu kurgum, şiddete uğrayan kadınlara farkındalık kazandırmak amacıyla oluştu kafamda. Kadına şiddete özendiren ve küçümseyen bir davranış asla yoktur. Kadına şiddet, büyütülmesi gereken bir şey ve tüm kitaplar, tüm filmler, tüm diziler, tüm medya abartmalı. Bir can, bir anne, bir evlat her gün toprağa kaybolup gidiyor. Küçümsenecek, unutulacak bir konu değildir bu konu. İyi okumalar... Sızılar, acılar ve yaralar... Yazımları kısa, yaşaması ve dayanması en uzun olan kavramlardandır. Bir sızıya dayanmak, dayan demekten kaç kat zordur. Her insan dayanamaz, güçlü kadınlarsa her insan kapsamına girmezler hiçbir zaman. Her kadınınsa bir kurtarıcısı vardır muhakkak. En büyük kurtarıcısıysa kendi gücü ve yıkılmaz duvarlarıdır. Ama bazen kadının bu kurtarıcısına dışarıdan bir el uzanır ve kadın sabrettiği acılar, sızılar sonunda özgürlüğüne kavuşur. Cem Adrian- Kül

"Bazı kurallar sadece çiğnenmek içindir... Özellikle kalbin söz konusuysa." Defne, abisinin gölgesinde büyümüş, kurallarla çevrili bir hayat yaşamıştır. Üniversiteye başlamasıyla özgürlüğün hayalini kurarken, karşısına çıkan kişi tüm dengeleri alt üst eder: Toprak. Sessiz, gizemli ve tehlikeli bakışlarıyla abisinin en yakın arkadaşı. Birbirlerinden uzak durmaları gerekiyordu. Öyle yazılmıştı kurallar. Ama kalbin kural tanıdığı nerede görülmüş? Yasak bir yakınlık, gizlenen duygular ve saklanan sırlar... Defne ile Toprak`ın hikâyesi, aşkın en yasak haline şahitlik ederken seni de kalbinden vuracak.

"Sevdim demedim,çünkü bazı şeyler dile geldiğinde eksilir."

Parla: Birşey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak=Pinterst