Bazı hikâyeler gürültülü başlar. Gökyüzünü yaran bir çığlık gibi, kapıları çarpan bir öfke gibi... Ama bazıları sessizce sızar hayatına. Hiç beklemediğin bir anda bir gülüşte, bir bakışta, bir cümlenin tam ortasında... Koray ile Gupse’nin hikâyesi, işte öyle bir anda başladı. Ne büyük sözlerle, ne dramatik karşılaşmalarla... Bir proje ödevi kadar sıradan, bir şarkı sözü kadar etkiliydi. Biri kalabalıkların çocuğuydu. Hayatın kolay yönünden gelmiş, ama içinde hep bir boşlukla yürüyen. Diğeri tek kişilik dünyasında, sert çizgileriyle var olmaya alışmış, ama kalbinin bir yerinde hâlâ inanmayı bekleyen... Birbirlerinin zıttıydılar belki. Ama müziğin ortasında, bir bakışın ucunda, bir yürüyüşün sessizliğinde... Aynı hikâyenin cümlesi oldular. Bu, “seninle olmadan önce nasıldım ben?” sorusunun cevabını arayan iki ruhun hikâyesi. Bir züppenin, pembe saçlı bir devrime tutulması. Ve devrimin, gözlerinin içinde büyüyen bir çocuğu fark etmesi. Bu hikâye onların. (Bu bir yan hikayedir. "Dilerim ki" nin yan karakterlerinin oykusu. Profilimden ulasabilirsiniz.

Sessizlik, insanlara göre nedir? Sadece susmak ya da konuşmayıp boşluğa dalmak mıdır? Hayır, öyle değil. Bana göre sessizlik, bir haykırıştır: Ne kadar susmaya çalışsan da, içinde hep bir savaş vereceksindir. Bu savaşta ya yıkılmayı seçeceksin ya da tüm sesleri susturup kendin için bir çiçek bahçesi yaratacaksın. Peki, sen hangisini seçmek isterdin? Bir çiçek bahçesinde gökyüzündeki yıldızları sessizlikle izlemeyi mi, yoksa içindeki sesleri susturmamayı ve kendini zihninde yok olmayı mı? Hikayemiz işte Burada Başlıyor Lora, geçmişin ona yaşattığı acıların altında ezilmiş ancak güçlü durmaya çalışan biriyken, bir gece kaldırımda yanına oturan bir yabancının hayatını değiştirmesine izin verir. Geçmişte yaşayamadığı çocukluğunu, hayatına giren yeni kişiyle birlikte yeniden aramaya koyulurken, sırtındaki geçmişin acıları yıllar sonra yine onun hayatına girer. O, kendi içinde acılarıyla savaşırken, dışarıdan iyi görünmeye çalışıp aynı zamanda çocukluğunu arıyordu. Peki, hangisi daha baskın gelecekti? Geçmişin sırtına bıraktığı yükleri mi, yoksa hayatına yeni giren bir adamla birlikte aradığı çocukluğun neşesi mi?

"𝐁𝐢𝐫 𝐢𝐧𝐬𝐚𝐧 𝐞𝐧 𝐟𝐚𝐳𝐥𝐚 𝐧𝐞 𝐤𝐚𝐝𝐚𝐫 𝐲𝐚𝐥𝐧ı𝐳 𝐨𝐥𝐚𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫𝐝𝐢?" Rüya okulda pek sevilmeyen, bilinmeyen, ortalama bir başarıya sahip güzel bir kızdı, kumral saçlarıyla ve kahverengi gözleriyle çok güzeldi. Rüya hayatı zaten altüstken daha da berbatlaşan liseye giden klasik insanlardan sadece biriydi. Fakat kocaman iki sorunu vardı; yalnızlık ve çok daha büyük bir sorun; okulla ilgili olan çok önemli bilgileri çok saçma bir şekilde öğrenmesi. Bir arkadaş grubu düşünün, kendilerini kurtarmak için Rüya`yı aptal yerine koyan bir arkadaş grubu. Peki eğer bu arkadaş grubu Rüya`ya fazla bağlanırsa? Peki Rüya`nın duyguları? Yok muydu? Rüya yaşadığı absürt olaydan sonra iyice içine kapanmıştı. Ancak kendini yani içindekini bulmuştu. İçindeki sesi dinlemeye ve kendini düşünmeye başlanmıştı. (Arkadaş grubu+ lise kurgusu+ güçlü karakterler) (Küfür ve nefret içeren sözcükler bulunmaktadır. Bilginize.) (Bu kitabı rüyamda görmem üzerine yazacağım. Fazla takılmayın.)

İnternetten kitap siparişi veren Alin dolandırılması üzerine gitarı sipariş ettiği numaraya yazar ama karşısındaki satıcı değil bir jet pilotudur. Wattpad 1.7 milyon okunma

Eslem liseye giden ve kendi arkadaşlarıyla beraber kurduğu grup olan "Acil Çıkış" da gitar çalmaktadır. Bir gün okullar arası katıldıkları yarışmada kendi okullarını temsil etmek için okuldaki farklı gruplarla yarışmaları gerekir. Ve en zor rakipleri Akın Akçaağaç`ın yönettiği "Zaman Çizgisi" grubudur.

Herkesten uzaklaşmak isteyip balkonunda şarkı söyleyen Tanem Ezgi, insanlara daha çok yakınlaştığının farkında olsa da, her gün şarkılarını dinleyerek ona yaklaşan Barış`tan habersizdir. ↯↯↯ "Çok güzelsin Tanem. Gördüğüm en güzelsin. En güzel kız, en güzel insan ya da kalbi en güzel olan demiyorum. Sen en güzelsin. Hepsinin en güzeli." Yeşilleri yüzümde dolaşırken yutkunarak devam etti. "Ama bensiz güzelsin Tanem. Benimle olan, benimle ilgili olan hiçbir şey güzel olamaz ki..." Bakışlarında bariz bir üzüntü vardı. Bunları demeyi istemiyordu, benden ayrılmak istemiyordu ama kendini buna zorunlu tutuyordu. Ona, onun kötü olmadığını söyleyen olmamıştı. Ellerimi uzatıp iki yanına yorgunca düşmüş ellerini tuttum. Gözlerimi, içinde kaybolduğum ormanlarına sabitleyerek en yumuşak ses tonumla konuştum. "Ben güzelim, değil mi?" Başını salladı onaylarcasına. "Benim kalbim seninle, ruhum seninle, her şeyim seninle, Barış. Ben güzelsem, senin varlığından önce değildim. Beni güzel yapan sensin, senin bakışların, senin sözlerin. Seninle olan şeylerin güzel olmadığını düşünüyorsan eğer, içinde senin olduğun kalbim de kötüdür. Ben çirkinimdir." Hâlâ tereddütlü olduğunu görünce son kozumu oynadım. "Hâlâ kötü olduğun konusunda ısrarcıysan, bırak, kötü ol gitsin. Biz de beraber kötü oluruz. Çünkü bizim kötülüğümüz, iyiliklerden daha güvenilir." Bu sefer ellerindeki ellerimi o kavradı ve beni kendine çekerek sıkıca sarıldı. Kokumu derince soluduğunu hissederken duygulu, yoğun bir sesle fısıldadı. "Sessiz hayatıma ses olduğun için teşekkürler ederim. Bir Tanem..." ↯↯↯ Kitap kapağı-Ben Bütün hakları saklıdır!

Balın Aras 2 lise son gencin kavga ile başlayan aşkı

Gıcık dediğiniz insandan, sevdiğiniz insana dönüşümü okumak ister misiniz? Bazen birileri hakkında düşüncelermizde, duygularımızda yanılırız. Ben Yeşim, ben de yanıldım. Kendinizi her zaman kandırabilirsiniz. Ama gözler yalan söylemez. Aynanın karşsında kendime baktığımda yanıldığımı fark ettim. Bütün bunlarda benimle aynı yolda yürümeye ne dersiniz? Peki o halde o gıcıkla bir de siz tanışın.

Kafa dağıtmak amacıyla Bade Naz Gittiği barlı konserde 8 bardak votka içeçeğinden onun bile haberi yoktu. Lavaboya gitmek amacıyla tutğu gibi açtığı kapıyı karşısındaki ünlü gitarcı Batuhan Ünsala karşılaşır...

Aslında bir bakışta gizlidir yaşadıklarımız, gülümsemelerimiz ve göz yaşlarımız. Bir bakışla başlamıştı bizim hikayemiz. Ve bir bakışta son bulacaktı belki de bizim aşkımız. Kim bilebilirdi ki bunu... Bir şarkının melodisinde huzur bulurdu insan ve ben de o insanlardan birisiydim. Şarkıyı açar ve melodisine hapsederdim kendimi. Yine öyle günlerden bir gün, bir şarkının melodisiyle ve o şarkıya eşlik eden Bir Bakış ile başlamıştı benim dönüm noktam. Dönüm noktamın bana getirdiklerine, benimle eşlik etmek ister misiniz?

Başkarakter Opia, zorlu bir geçmişin ve eski rekabetlerin gölgesinde, kemanıyla kendi yerini bulmaya çalışırken karmaşık ilişkiler kuruyor. Özellikle müzik okulundaki diğer öğrencilerle arasında oluşan rekabet, müzikal yeteneklerin yanı sıra karakterlerin içsel çatışmalarını da gözler önüne seriyor. Opia`nın, geçmişte yaşadığı zorluklar ve kişisel hırsları, hem arkadaşlıklarını hem de müzikteki yolculuğunu derinden etkiliyor. Özellikle, Opia’nın Amor’la rekabeti ve eski acıların yeniden su yüzüne çıkması hikayeye gerilim katıyor. Hikaye, müzik aracılığıyla kendini ifade etme, kendini kanıtlama ve kişisel gelişim gibi temaları işlerken, karakterlerin geçmişlerinden gelen yaralar ve arzuları da içsel bir mücadele olarak ön plana çıkıyor.

Bazen kelimeler yetersiz kalır, belki de anlamsız. Bir gitar sesi gerekir intiharı önlemek için. “Üzücü…” “Üzücü olan nedir?” “İleride çocuklarımıza anlatabileceğimiz, güzel bir tanışma hikayemiz yok.” “Bizde en güzelinden bir hikaye uydururuz o halde.”

Notalar belli bir melodiyi oluşturmak için vardır. Her nota bir anı her şarkı ise bir hayattır. Her hayatın ise bir bitişi vardır. Şarkısının büyük bir kısmı uyumsuz ve kötü olan Dora Karcı müzik odasına girer ve yerde yatan biri görür fakat onun şarkısını kötü kaderini düzeltecek kişi olduğunu bilmiyordur...