23 yaşında bir YouTube fenomeni olan İlya, yanında kız arkadaşı Marta ile doğanın en uzak manzaralarının el değmemiş güzelliğini filme almaktadır. Yıkıcı bir trajedi dünyasını paramparça ettiğinde, İlya kedere boğulur ve teselli aramak için ıssız bir ormana çekilir. Ancak yalnızlığı, karanlık bir münzevinin onu ölümcül bir hayatta kalma oyununa çekmesiyle bozulur. Acımasız bir vahşi doğada kapana kısılan İlya, kendisini esir alan kişiyi alt etmek ve içindeki karanlıkla yüzleşmek zorundadır. Sessiz Ol Kaç Hayatta Kal

İntihar eşiğine gelmiş insanların bedenlerine girerek onları yaşama bağlamaya çalışan Ruh gezgini Margaret ve hayattan hiç bir ümidi kalmayan Alfredonun yolları Collega kasabasının küçük kütüphanesin de aynı kitaba dokunmalarıyla başlar. Margaret yaşatmak Alfredo ise ölmek için aradıkları bu kitabın onları geçmişin tozlu raflarına geri taşımasıyla oldukları güne kadar olan tüm rastlantılarını da onlara geri hatırlatacaktır. Bu tesadüfte yaşammı kazanacaktı yoksa ölümmü ? Aşkmı yaşatacaktı yoksa anılarmı öldürecekti ? "Bir bilinmezlik içindeyken ruhuma takılan Marconun yeşil gözlerine tutunarak yaşamayı seçmiştim hayatın benim için planladığı kaderi bilmeden." " Sen tüm evrende benim Turunçgilimsin Maggy" " Bazı kitaplar okunmaz, yaşanır. " Bazı ruhlar ise sadece sessizlikte bulunur. "

Edward`ın hayatı çocukken yaşadığı trajik bir olaydan sonra tamamen alt üst olmuştur. Pişmanlık ve kabuslar o günden beri peşini bırakmaz. Sonunda en büyük kâbusu ve pişmanlığıyla yüzleşeceği gün gelmiştir.... “Pişmanlık peşini asla bırakmayacak...”

" Herkes bir ailesi olsun ister." Üç genç. Bir ev. Çıkış yok. Üç genç adam - Aleksy, Jakub ve Radek - yağmurlu bir gecede, sessiz bir Polonya kasabasında iz bırakmadan ortadan kaybolurlar. Kimse arkalarında bıraktıkları sessizliği fark etmez. Kendilerini hiçbir şeyin mantıklı gelmediği, gözlerden uzak bir evde bulurlar. Pencere yok. Saat yok. Sadece eski oyuncaklarla, solan fotoğraflarla dolu odalar. Kilitli kapılar. Artık özgür değiller. Ve o , onlardan birinin sonsuza kadar kalmasını istiyor.

"Dipsiz bir uçurumun içine baktığınız zaman, o da sizin içinize bakar." Öyle tonlamalar yapıyordu ki, ses tonu her defasında bir şişe şarap içmişim gibi başımı dönderiyordu. Konuşmaya başladığı an, sıradan yüzü bir anda tüm detayları ile mükemmelleşiyordu. Masada benden başka kimse etkilenmişe benzemiyordu. Hatta onu kimse duymamıştı. Herkes her gün saat 10`da başlayan hayvan insan toplatılmasına dikkat kesilmiş, zevk içinde toplatılmayı izliyorlardı. "Haklısın. Kötülüğe maruz kaldıkça normalleşmeye başlıyor." diye cevap verdim. Nazikçe gülümseyip boşalan yemek tabaklarını toplayarak işinin başına geri döndü. O bir