© Bir Sigara yakıyorum, Sönene dek neler küle dönüyor içimde.. Şiir okumak için darbe almış yürek gerek, His gerek, Hüzün gerek, Kaldıysa mutlu bir tebessüm gerek, Hissini bulup satırlarımda benimle buluşan gönüller sefa gelmiş..Gönül soframızda her gelene yer vermek gerek.. #1 - #8 Her şiirin bir hikayesi olur,eğer kendi hikayeni arıyorsa satırlarda gözlerin,emin ol o hisleri barındırıyor tüm şiirlerim.. Ben bir yalnızlık haline sürüklendim ama yoklasanız yine aşk kırıntıları bulursunuz ceplerimde.. ( Herhangi habersiz bir kopyalanmasında yasal işlem süreci başlangıcı devreye girecektir ) Tüm Hakları Saklıdır

İşte o sebepsiz gitmişti, bir boşluğun içine bırakmıştı . O başladığı işi yarım bırakmazdı ama o işini bitirmiş yarım bırakmıştı beni. Yaptığı iş sadece duygularımla oynamaktı sanırım. Beni, ben gibi hissettirmişti bir zamanlar. O unutmuştu ben ise yarım kalmıştım. O kadar imkansızız ki artık ezhel in konseri gibi...

Ben içimdekileri yazıyorum. Ister türkü olsun Ister ağıt... Kelimelerim yettiği kadar Bendimin yettiği kadarını Taşıyamadıklarımı, dayattıkları kalıplarımı Ben içimdekileri yazıyorum Boğazımdaki yumruyu, hayalimdeki boşluğu... Ben beni, sizi, herkesi yazıyorum. Sesi kısıldığı için soluğunu kestikleri herkesi...

Girenin çıkamadığı bir lise ve karanlık geçmişi... Kimsesiz olmamasına rağmen sadece kimsesizlerin olduğu bu liseye girebilen Aster.. Hafıza kaybının ortadan kalkmasıyla hatırlananlar ve yıkım... Aster `in tek bir amacı vardı artık; Okulu yıkıma sürüklemek...

26 yaşındaki Erbil Çağlayan istediği her şeye sahiptir.Popülerlik, yakışıklılık ,zenginlik ,harika kariyer. Peki ya "AŞK"nerede? Aşkın varlığından bir haber yaşayan Erbilin bütün dengesi İclal Altın ile tanışınca bozulur. Ömründe görmediği güzellikte ki bu kız onun kalbine aşkın tohumlarını düşürür. Ve o tohumlar filizlenmek için can suyunu bekler. Peki ya beklediği can suyunu alabilecek ve aşkın varlığına inanabilecek mi? İclal "Erbili aşka inandırabilecek mi?" :)

"Gerçekten de ölülerin de sevdiğini düşünüyor musun?" Duraksadım. Bir kez daha utandım. Bu dediklerimi duymasını istemezdim. Bu kadar acınası ve zavallı bir insan olduğumu bilmesini istemezdim. "Evet. İnsanlar ruhlarıyla sever, bedenleriyle değil. Bedenler ölür, ruhlar değil." Dedim gözlerine bakmaya çalışarak fakat yapamadım. Simsiyah gözlerinde sonsuzluk var gibiydi ve ben o sonsuzlukta kayboluyor gibiydim. Gülümsediğini gördüm. Kalbim tekledi. İlk defa gülümsediğini görüyordum. Çok güzel gülümsüyordu. "Ölüler de sever," Dedi ve iç çekti. "Bu lafı sevdim."