“Bazen en büyük acılar bağırmaz. Kameranın ışığı sönünce yalnızlık başlar.” Luna, on üç yaşında hayalini süsleyen modellik dünyasının kapısından içeri adım attığında, o kapının ardında parıltı değil; sessizlik, manipülasyon ve görünmeyen bir şiddetle karşılaşacağını bilmiyordu. Kendisine arkadaş gibi yaklaşan, onu anladığını söyleyen bir adamın gözlerinin arkasında, başka bir niyetin pusuda beklediğini görememişti. Yıllarca süren sessizliği, utancı ve kendi bedeninden bile kaçışı, onu yok olmaya değil; yeniden doğmaya zorladı. Yedi yıl sonra Luna artık yalnızca geçmişinden kaçmıyor—onu arıyor. Çünkü bazı yaralar kapanmaz. Sadece yer değiştirir. Ve bazen kendini bulmak, önce kim olduğunu inkâr etmeyi gerektirir. Dissosiye, görünmeyen istismarın, bastırılan utancın ve sessizliğin psikolojik haritasını çizen karanlık bir iç yolculuk. Raşit Cihan’dan rahatsız edici ama unutulmaz bir anlatı: Suçun işlendiği yer beden değil, algıdır.

❗️Şiddet kelimeleri barındırır lütfen bunu göze alarak okuyun❗️ 17 yılı şiddet ile geçmiş ürkek bir kız Doğa boz[arslan]gerçek ailesini bulması ve 17 yılının boşa geçmesi bu 17 yılda sürekli şiddet görmesi yeni ailesine 4 abisine annesine ve babasına alışabilecekmi?

Karanlık bir odada, eski bir kütüphanenin sessizliği içindeyim. Raflar arasında dolaşırken tozlar havada dans ediyor. Kitap kokusu buram buram yayılıyor etrafa. Ansızın, bir kitabın arasından sızan ışıkla aydınlanan bir sahne karşılıyor beni. Sayfalar arasında kaybolurken, karakterlerin sesleri kulaklarımda yankılanıyor. Bu kütüphanede, her kitap kendi hikayesini anlatıyor, her sayfa yeni bir maceraya davet ediyor.

13 yaşında istismara uğrayan bir genç kızın intikam alma hikayesi.

Karşımda öldüne emin olduğum ......... Duruyordu Pilanım başarısız olmuştu Ben ona şaşkınlık ve korkuyla bakarken Bir anda ğözlerimiz kesişti Sonra bana doğru yürümeye başladı vicudum korkudan deli gibi korkuyordum Karşımda bana doru gelen piskopat zalim s sınıfı dominant bir alfa vardı Bir adım geriye gittim o bana yaklaşmaya devam ederken ben gerigeri gidiyordum koşmaya başladım ormanın ortasına geldiğime durdum Ve onun sesini duydum : beni tanıyorsun öyledeğilmi ?diye sordu yüzü Cidiydi Ben şaşkınlık ve korunun etkisiyle hem titriyor Hemde hıçkırıklar atı yordum Sonra tekrar konuştu :sana zarar verme gibi bir düşüncem yok sadece Benimle ilgili ne biliyosan anlat hepsibu. Dedi Ben cevapvermeye çalışarak : hık s seni t tanımıyorum hıg. hıg.