Bu, adını kaderle yazanların hikâyesi… Sertliğiyle toprağı titreten bir adam; bir aşiretin başı, omuzlarında geçmişin kanı, yüreğinde sustuğu yangınlarla… Ve küçük yaşta anne olmuş, çocukluğunu gömmüş bir kadın; hayatın en soğuk yüzüyle tanışmış, acıyı gülüşüne gömmüş... Bir yanda ailesine başkaldırmış, kendi yolunu arayan bir adam. Diğer yanda şiddetin ve suskunluğun içinde çocuğunu korumaya çalışan bir anne… Onları bir araya getiren ne sevda, ne şans… Sadece hayatta kalma çabası.

Bu bir “Uzak Şehir” hikayesi… Bazen bir şehirden değil, bir insandan uzaklaşırsın. Yıllar geçer, yollar değişir, hayat seni bambaşka yerlere savurur. Ama bazı duygular hep aynı kalır… Kalbinin bir köşesinde sessizce bekleyen bir bakış, yarım kalan bir söz, geçmişte yaşanmış ama asla unutulmamış bir gece gibi… Bu hikaye, o geceyi hatırlamayan iki insanın, yıllar sonra bir şehirde yeniden karşılaşmasını anlatıyor. Bir taraf içinde tuttuğu sırrı saklıyor, diğer taraf geçmişin kırıklarıyla yaşıyor. Ve aralarında, o geceden kalan masum bir çocuk… Bu bir aşk hikayesi değil sadece. Bu, uzak kalan kalplerin, geçmişle yüzleşmesi. Ve bir zamanlar birbirine yakın olan iki yabancının, yeniden aynı şehre dönüş hikayesi…

İki farklı hayat… Biri gizemli, sert ve mutsuz. Diğeri naif, kırılgan ve umut dolu. Mardin’in buğusunda başlar hikâye. Taş sokaklarda ayak sesleri, suskun bakışlarda geçmişin yankısı. Biri kaçarken, diğeri bekler. Ve bazen en derin yaralar, en sessiz kalplerde birleşir.