"Kızında aynı senin gibi," demişti bir gün babam, anneme. Küçük yaşımda ne demek istediğini kavrayamamıştım. Annemin merhametini hiçbir zaman hissetmesemde annem merhametli bir kadın olmuştu her daim. Babam, onu bütün iğrençliklerine rağmen kabul ettiğim için beni anneme benzetmişti. O gece hayatımı değiştireceğini bilmediğim bir cümle için mutlu olmuştum. Fakat babam bu konuda yanılmıştı. Ben hiçbir zaman merhametli birisi olmamıştım. Bunu bir adamın kalbine acımasızca bıçağı saplarken öğrenmiştim. Nilüfer çiçeği, sonsuz yaşam demekti. Babamsa bana, yaşamı sonlandırdığımı söylerdi. Bir gün gelecekti ve ben bu cümleyi iliklerime kadar hissedecektim. Kitapta; kan, katliam vb. rahatsız edici unsur bulunmaktadır buna göre okumanızı tavsiye ederim.

Hayatımı belki zorluklarla yaşamıştım, ama hiç bir zaman zor olmamıştım. Benim için zor olan mücadele etmekti, edememiştim. Sırtımı kollayacak, arkamda olduğunu bilerek sırt dönebileceğim biri olmamıştı. Ama, artık vardı. Benim için dünyayı yakabilecek biri...O ateş gibi yanan, kaya gibi sert olan adam. Her şeyim olmuştu, gördüğüm ilk anda. "Seni çok seviyorum," dedim ona bakarak. "Senin için ölürüm Kuğu." dedi, bana bakarak...