"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

Lotus Kolejinde burslu öğrenci olan Aylin Yersel`in hayatı, okulun kütüphanesindeki "Kırık Pusula" isimli bir kitabın arasında bulduğu şifreli notla bir anda değişir. İki yıl önce kaybolan okulun öğrencilerinden Leyla Alpkan`ın isminin yazılığı olduğu bu not, Aylin`i okulun en zengin öğrencisi olan Çağan Mirzaoğlu ile beklenmedik bir şekilde bir araya getirir. K - G - B - KD - D - G - G Leyla Alpkan.

Melis, şehirden ve karmaşadan bunalmış bir genç kız. Bu yaz farklı olacak diyerek valizini toplar ve Ege`nin sakin, huzurlu bir kasabasına gider. Aslında amacı sadece biraz kafa dinlemektir. Ama hayatın başka planları vardır… Kasabanın sessiz, yakışıklı ve gizemli yazılımcısı Baran, ailesine baskı yapmadan rahat bir yaz geçirebilmek için sahte bir sevgiliye ihtiyaç duyar. Tesadüf eseri karşılaştığı Melis’e bir teklif sunar: "Bu yaz, sevgilimmiş gibi yapar mısın?" Melis başta bu delice oyunu kabul etmekte kararsızdır ama merakı, onu Baran’ın dünyasına çeker. Sahte bakışlar gerçeğe, oyalanan kalpler aşka dönüşmeye başladığında işler karışır. Çünkü Melis’in herkesten sakladığı bir geçmişi vardır… ve bu sır ortaya çıkarsa sadece yaz değil, kalpler de paramparça olabilir. Yalancı Tatil, Gerçek Aşk; sıcak günlerin, deniz kokusunun ve ilk aşk heyecanının iç içe geçtiği, içini ısıtacak bir yaz masalı...

Miray için her şey sıradan başlamıştı. Yeni bir şehir, yeni bir apartman dairesi ve alışmaya çalıştığı sessiz bir hayat… Ama taşındığı ilk gecede gelen o isimsiz mesaj, sıradanlığı paramparça etti: > "Sakın pencereyi açma. Yukarıdan izleniyorsun." Korktu. Önce oyundur sandı. Ama ertesi gün üst komşusu Alp`le karşılaşınca içini garip bir his kapladı. Sessiz, soğuk ve gözlerinin içinde bir şeyler gizleyen bir adam… Onunla mesajlaşmaya başladıklarında ise her şey daha karmaşık hâle geldi. Alp bir duvar gibi susuyordu ama mesajlarda bambaşka birine dönüşüyordu. Peki gerçekten tehlikede olan kimdi? Miray mı, yoksa Alp mi? Evden gelen garip sesler, geceleri açılıp kapanan ışıklar, eksik bırakılmış cümleler ve yarım kalan duygular arasında Miray, hem kalbinin hem de aklının sınırlarında bir yolculuğa çıkmak zorunda kalacaktı. Çünkü bazen bir yabancıyla yazışmak, seni en çok tanıyan kişiden daha derine götürür. Ve bazen... En büyük sır, tam üst katında yaşar.

Defterin kapağını kapatırken kendimi başka bir yerde buldum. Burası..benim odam değildi. Burası evin içi bile değildi.

Bir yazlık kasabasında başlayan eski dostluklar ve düşmanlıklar yıllar içinde yerini unutulmaz duygulara bırakır. Herkesin içinde sakladığı duyguları bu yaz dalga gibi kıyıya vuracak. Asya ve Barış, çocukluklarından beri her yaz sahilde karşılaşan iki isim. Ancak bu yaz her şey farklı olacak… Küçük bir mesaj, büyük bir itirafa dönüşebilir mi? Saklı kalan hisler, dalgalar gibi kıyıya vurduğunda her şey değişir mi? Yazlıkta dostluk, aşk, eğlence ve sürprizlerle dolu bir hikâye onları bekliyordu. Birileri aşkı keşfedecek. Birileri geçmişle yüzleşecek. Birileri ihanete uğrayacak. Birileri bu hikâyede çok zorlanacak. Birileri dostluklarını sorgulayacak. Birileri affetmeye çalışacak... Ve herkes, Barış`a sahilde gelen o mesajı konuşacak. Bu mesaj kimi için bir bahane, Kimi için cesaret, Kimi için itiraf, Kimi için başlangıç, Kimi içinse herşeyin değiştiği an olacak. Bazen en güzel hikâyeler, sahilde bulunan bir mesajla başlar...

0543..: Kaldır kafanı şu kitaptan da gözlerinin rengini göreyim.

Yaz aşkı, Cafe, Pasta, Şirket patronu ve Cafe de çalışan kız enerjili bir yaz kitabı ☀️ Kiraz, ailesiyle birlikte Muğla`daki, Pastane&Cafe dükkanında çalışıyordur. Bir gün ablasını ziyarete gelen Fetih, küçük yeğeninin doğum günü pastasını sipariş vermek adına bu pastaneye girer ve kasanın arkasındaki kızla göz göze geldikten sonra kalbinin çarpmak için iyi bir sebep bulduğunu anlar. "Bizimkisi yaz aşkı değil, yazgı aşkıydı..."

Bilemezdim en güzel sakarlığımla ona tutulup, kalbine doğru yolculuğa çıkacağımı.. *** "Dilruba bittin sen kızım, çocuk şöformuş ve şuan tam arkasında kim var bil bakalım." Son mesajı okurken sanki beynimden aşağı kaynar sular dökülüyordu. Önce mesajı doğru okudun mu diye tekrar gözden geçirdim. Doğru okumuştum. Kalbim hızla atarak başımı telefondan kaldırdım. Ağır çekimde ama öğle hızlı değil. Gözlerim dikiz aynasına kaydı ve şimşekler çaktı. Az önceki ateş saçan gözler aynıydı. Afeti devran meğersem şöformüş hemde kimin şöforü? Bahtsız bedevi Dilruba`nın. Peki o şoförün tam arkasında kim oturuyordu tabiki bahtsız Dilruba...

Bazı kapılar tesadüfen çalınmaz… Kalplerin ayarladığı bir saati vardır. Arya Altunay, üniversite için taşındığı şehirde, geçmişini geride bırakmaya çalışan genç bir kız. Yeni evi, yeni umutları… ama her gece yan daireden gelen gitar sesi, içini garip bir hisle dolduruyor. Sessiz, gizemli ve uzak… Mavi Solmaz. Mavi, kimselerle konuşmayan, geceyle dost olmuş bir çocuk. Notalarında sakladığı geçmişi, kimsenin bilmediği yalnızlığıyla duvarların ardında yaşıyor. Ta ki bir gece, yanlışlıkla Arya’nın kapısını çalana dek. Bu sadece bir yanlışlık değil… İki yalnız ruhun birbirine dokunma anı. Bir kapı aralandı. Bir şarkı başladı. Ve aşk, tam da olması gerektiği yerde doğdu: duvarın öteki yanında. 💛

tutsak olduğumuz yer bizim kaderimizi baştan yazar ve ben kendi kaderimi kendim yaratmıştım

dünyanın herhangi bir yerinde seninle çay içmek istiyorum seninle yaşanmalı bütün güzel şeyler en talihsiz acılar bile... https://www.kitapyurdu.com/kitap/askla-demlenen-huzun/721308.html adresinden kitabı satın alabilirsiniz

Ben bulutlara bile anlam yükleyen insanım. Bana öyle bakma...

Bazı aşklar zamanla değil, zamana rağmen yaşanır... Helen ve Şivan, iki farklı dünyanın insanıydı. Birbirlerine tesadüfen değil, kaderin ince bir çizgiyle ördüğü yollarla dokundular. O yollar, zamanla ayrılıkla, acıyla, bekleyişle sınandı. Aşklarını hem kalabalıkların yargısı hem de geçmişin yükleriyle korumaya çalıştılar. Yıllar geçti. Gözyaşları aktı, hayal kırıklıkları sessizliğe gömüldü. Ama kalpte açılan o iz, silinmedi. Her şarkıda, her rüzgârda, her yalnızlıkta birbirlerini aradılar. Ve bir gün, gökyüzü onları yeniden aynı çizgide buluşturdu. Bu kez vazgeçmek yoktu. Çünkü aşk, gerçekten sevmekti. Beklemeyi, affetmeyi, sahip çıkmayı bilmeyi gerektiriyordu. İhtirasın Gölgesinde Aşk, yüreğin en derininden gelen sadakatin, tutkunun ve yeniden doğan umudun hikâyesi... Çünkü bazı kalpler sadece bir kişiye ait doğar.

--- “Beni gömdüğünüz yerden çiçek açtım. Artık kök salmaya değil, yer sökmeye geldim.” Yedi yıl önce… Bir gece. Bir yalan. Ve bir kadının hayatını alt üst eden tek bir bakış: Yaman’ın sırtı. Sare o gece her şeyini kaybetti. Sevdiği adamı, ailesini, adını, onurunu… Hiç kimse ona inanmamıştı. Kasabanın gözbebeği Yaman’a inanmışlardı. “Kadın milletidir, duygusaldır, abartır,” demişlerdi. Sare susmuştu. Ama kalbi bağırmıştı yedi yıl boyunca. Ve şimdi, o kalbin sesi geri döndü. Sare artık sadece güzel bir kadın değil. Gücünü bilen, zekâsıyla oynayan, her adımını hesaplayan bir oyun kurucu. Ve sahne yine o lanet kasaba. Yaman? Eskiden Sare’nin yıkıldığı yerin tam ortasında şimdi koca bir imparatorluk kurmuş. Ama o, geçmişi unuttuğunu sanarken, Sare her adımını unutmadı. Çünkü bazen intikam, bir kadının yeniden doğuşudur. Ve en tehlikeli kadın, kaybedecek hiçbir şeyi kalmayan kadındır. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, aşkın küllerinden doğmuş bir intikam masalı. Ve Sare bu masalın prensesi değil. Kraliçesi. ---

Abimin bir hatası benim tüm hayatıma mâl olmuştu

Herkes sahnedekini alkışlar. Peki ya sahneye çıkamayanlar? Peki ya sadece görülmek isteyenler? Elfida, bir tiyatro kulisinde yaşamı arka planda geçen, sesi duyulmayan, hayalleri hep ertelenen genç bir kız. Hayatı boyunca görünmez hissetmiş, başkalarının parlamasına hayranlıkla ama sessizlikle tanıklık etmiş biri. Ta ki bir kaza, her şeyi tersine çevirene kadar... Sahne ışıkları bu kez onun üzerine dönerken, sadece bir oyun oynamıyor artık. Kendi hikayesini, içindeki bastırılmış sesi, acıları ve haykırışlarıyla birlikte dünyaya sunuyor. Her replik bir yara izi, her bakış bir sessiz çığlık... "Beni Gör", görünmez kalmış bir genç kadının içsel uyanışını, kendini keşfetmesini ve varlığını duyurma çabasını etkileyici bir dille anlatıyor. Tiyatro sahnesi, bu hikâyede yalnızca bir mekân değil; bir dönüşümün, özgürleşmenin ve haykırılmamış duyguların yansıdığı bir aynaya dönüşüyor. Bazen birinin tek isteği vardır: GÖRÜLMEK. Ve bazen bu, dünyayı değiştirmeye yeter...

Bilmeceleri sever misin? Cevabın evet ise seninle iyi anlaşacağız gibi duruyor, ortak. Hayır cevabını mı verdin? Ya av olup kurbanlarımdan biri haline geleceksin, ya da doğru cevapları verip benim tarafımda yer alacaksın. Bana kalırsa 2. Seçenek çok daha cazip bir teklif. Aksi takdirde seni yani kıymetli okuyucumu kaybetmek istemem. Kurbanlarımdan biri olursun derken, korkmadın değil mi?

Her aşkın da kendi kaderi vardır kimi doğar, büyür, ölür; kimi sevdaya dönüşür...

Siz Bekliyorum Siz Bıraktığın gibi, aynı yerde

Babam beni cennetinden kovmuştu. Bende kendi cehennemimi yaratmıştım. Güneş her zamanki görevini yerine getirmiş ve intihar ederek cesedini gecenin karanlığına teslim etmişti. Karanlık bir gece, karanlık bir oyuna ev sahipliği yapardı. Küçük bir satranç masasında küçük, beyaz ve siyah renklerde taşlar bulunuyordu. Bizim asıl kahramanımız ise küçük piyondu. Küçük piyon, kendine güvenmeyen ve içine kapanık bir taştı. Adım atmak için hazırlandı, küçük piyon. Korkuyordu. Bir kare mi ilerlemeliydi, yoksa cesaret gösterip iki kare mi? Asıl sorun şuydu; sıra kendi takımındaydı, hareket etmek zorundaydı. Tek isteği, ondan önce birinin hareket etmesiydi. Lakin kimse hareket etmedi. Korkuyordu küçük piyon, bunu ikinci kez kendine söylüyordu. Adım atmazsa ne olurdu ki? Maçı mı kaybederlerdi? Umrunda mıydı? Hayır. Küçük piyon, artık adım atmak istemiyordu ama arkasından gelen sesler kesilmedi. Kulak vermedi ilk başta onlara ama kulak ya bu, gerekmeyen her şeyi duyuyordu. “Aptal, hadi oynasana!” “Deli, deli, otuz iki memeli.” “Korkak, korkak, korkak…” Sesler asla susmuyordu. Onu yok edeceklerdi, durmalılardı. Lakin kimse dinlemedi. “Lütfen susun!” diye bağırdı küçük piyon. Kimse susmadı. Galiba onları dinleyecekti ve ilk adımını yapacaktı. İki kare ileriye gidecekti. İlk cesaretini gösterdi, küçük piyon. Nereden bilebilirdi, küçük piyon hayatının en büyük hatasını yaparak iki kare ileri koştuğunu.

Aslında Wattpad`de yazıyordum fakat kapandı buraya geçtim. İyi okumalar! "Gerçekler midir insanın kalbini en çok yakan yoksa o gerçeklerin arkasında saklanan kişi midir bu korkuya sebep olan?" "Üzgünüm sana bir aile sıcaklığı veremeyecek kadar kötü bir kadınım."

Geçen zaman eskiden yaşanan olayları siler miydi? Bazı insanlar için evet bazı insanlar için de hayırdır bu cevap. İşte bu hikayede hayır ve evet diyenlerin hikayesi. Geçmişi bir yana koyamayan Armin çocukluğundan beri aşık olduğu adamla bazı olaylar yüzünden yollarını ayırırlar. Geçmişi unutan Turan önüne yeni bir yol açmaya çalışırken kader onları yan yana getirmek için kolları sıvar. Armin ya kendini çıkmaz bir labirentin içinde bulucaktı ya da her zaman yaptığı gibi her şeyden kaçıcaktı.

"Neden Lavin`e sana baba demesine izin veriyorsun? O senin kızın değil ve onun bir babası yok!" "Onun benim kanımdan olmaması veya o soysuzun kanından gelmesi beni hiç ilgilendirmiyor. Lavin bana baba dediği gün benim kızım oldu Adelya!"

"Şimdi söylesene. Bir sayfa daha olsaydı beni sever miydin?"