Çirkin kızlar da sevilmek ister ve her öpülmeyi bekleyen kurbağa prens olmaz.

Oturdukları mahallede birbirlerini hiç sevmeyen Pusat ve Aysude ailelerinin zorunuyla evlenmek zorunda kalırlar

Birbirine aşık olan ama abi engeline takılan bir çiftin sıcacık aile ilişkilerinin olduğu mahallede geçen avukat oğlumuz ve psikolog kızımızın hikayesidir.🌸 bütün haklar bana aittir çalınması veya kopyalanması dahilinde gerekenler yapılır.

Melek, üniversite okumak için İzmir`deki köhne bir mahalleye taşınır. Mahalleyi yöneten Karahan Çakır`ın dikkatini çeker, ancak onlar melek ve şeytan kadar farklıdırlar. Kara, onunla anlaşmak için ortak bir yol seçer. Kitaplar... "Kara bana hoş geldin demişti ilk olarak. Öyle başladı onunla karalara bürünmemiz. Şeffaflarımı çekip alacaktı, öyleyse bana da hoş bulmak düşecekti."

"Aşk bedel ödetir, Meva..." dedi alev topuna dönmüş gözlerini gözlerime esir ederken. Büyük bir gayretle bedenini ileriye doğru itelediğim sırada bileğimi kavrayıp, "Annenin katili ben değilim." Diyebildi. Durgundu. Güçlü omuzları çöküntüye uğrarken, dehşetle baktı bir kez daha yüzüme. Bir şey demesine fırsat vermeden asileşen gözlerimi gözlerine dikip cevap verdim. "Annemin değil, yok olan duygularımın katilisin. Tüm hakları saklıdır! Aksi takdirde yasal işlemler başlatılacaktır!

Yanağında hissettiği dokunuş öyle güzel huzur doluydu ki, bu huzurun bozulmasından bir o kadar da korkuyordu işte. " Beni hiç bırakma olur mu?. " " Seni hiç bırakmayacağım. " Alnında hissettiği ağırlık ile kapattı gözlerini. Sonsuza kadar burada böyle kalabilirsiniz sevdiği adamın kolları arasında. Ama nereden bilebilirdi ki, kötülüklerle çevrilmiş bir duvarın içine mahkum olacağına..

Sokakta bulduğu kedinin tasmasındaki numaraya yazar. Mahallesinde yaşayan ve senelerdir platonik olduğu, Hazar çıkar. Bu iki`linin ilk karşı karşıya kalması değildir fakat ilk adımlarıdır. Ya Hazar sıradan biri değilse? Keyifli okumalarr 𓍯𓂃˖°𓇼🌊⋆🐚

Ezgi, mezuniyet gecesinin sabahında hayatının altüst olduğu bir gerçekle yüzleşir. Babasının kumar borçları yüzünden, kendisini tanımadığı bir adamla evlendirmeye çalışan ailesi tarafından ihanete uğrar. Ancak annesinin fedakarlığı ve sevgisi sayesinde, ezilen kız Rize`ye kaçar ve orada anneannesinden kalma eski bir eve sığınır. Yeni taşındığı mahallede, Ezgi hem dostlukların hem de aşkın izini sürerken, mahalledeki ağır başlı ve sert görünüşlü abisi Barlas`a kalbiyle teslim olur. Bu hikâye, acı dolu geçmişin gölgesinden umut dolu geleceğe doğru atılan cesur bir adımın, aşkın ve dostluğun yeniden inşa edilişinin öyküsüdür.

Bazen içindekileri haykırmak istersin ya hani böyle ses tellerin yırtılana kadar bağırmak içindeki bütün nefreti acıyı kusmak Yanında olsun istersin elini bırakmasın istersin görmek, sarılmak, öpmek istersin, koklamak hissetmek istersin. İşte ben bunların hepsini istiyordum ama gerçekler izin vermiyordu. Günahkar bir mafya dünyasının içinde olan hiç aşık olmaması gereken tertemiz ve masum olan bir kıza aşık olan Savaş Özdemir. Abi dediği adamın ona olan aşkını öğrenip ne yapacağını bilemeyen ve sonra ona sırılsıklam aşık olan bir kızdı Yeşim Vural. "Bir katile çok aşıksın ama onu ne yapacağız?" "Haklısın Sen katilsin bende senin gibi birine aşık olan bir salağım" "Ben günahkarım sende benim gibi birinin günahlarını göremeyecek kadar salak değil masumsun bir daha sakın karşıma çıkma çünkü dediğin gibi artık duygusuzum." Aynı mahallede yaşayan iki dost ailenin çocukları birbirine aşık olur ama adam hiç de göründüğü gibi biri değildir. Yeşim ve Savaş`ın Gizli Saklı Aşkı...

Gerçek aile (aşiret ) ve mahalle kurgusudur. Gerçek ailesinden haberi olmayan üniversite 3. Sınıfa giden bir Deniz . Ailesinin gerçek olmadığını öğrendiği de ne yapacak. Asıl gerçek ailesinin bir mahallede oturduğunu öğrenen ve ağabeyleri olduğunu öğrenen Deniz bunu nasıl karşılayacak? Yalnız ve zengin bir aile kızi olan Deniz .. Kalabalık ve aşiret olan bir aile.. Deniz , ağabeyler ve aşiret bir aile... Hadi bakalım.

" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..

Çınaraltı mahallesi! Neşeli cıvıl cıvıl insanların bulunduğu samimiyetin bir nebze dahi azalmadığı.Bolca dedikoducu teyzelerin bulunduğu bir mahalle mi? Ve aşık çiftimiz

YETİŞKİN EŞCİNSEL İÇERİK !! GECEKONDU NEDİR: büyük kentlerin ve kasabaların dolaylarında, yapı izni alınmaksızın, çoğunlukla da devlet arsası üzerinde, gizlice ve genellikle bir gecede çatılı veren, bir ya da iki odalı barınak. Hikayemiz İki erkeğin ilişkisini anlatmaktadır..!! Lütfen okumak istemeyenler uzak dursun..!!

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

05..: Seni buldum. 05..: Bu sefer kaybetmeyeceğim.

Kapı açıldığında karşıma çıkan adamla gerildim. Uzun zaman olmuştu. Oldukça uzun. Ben yirmi yaşında olmuştum. O, yirmi beş. Seneler önce karşımda duran adamla, aynıydı. Sadece daha da, olgunlaşmış. Daha da devleşmiş. “Ahu..” diye mırıldandı tok bir sesle. 🦋 “Ahu!” Diye çıkışınca duraksadım. Gözlerini sıkıca yumarken, ısırdığı dudaklarıyla bir kaç küfürü yuttuğunu anlaybiliyordum. “Ben ne diyorum kızım?” “Abi-“ “Hay abini sikeyim!” Ağzım açık kaldı. “Muhabbet kuşu gibi sayıkladın. Abi de, abi.” ~~~

18 yaşında kaçarak evlenen bir kız Lale. Kocasının aldatmasıyla oğluyla ortada kalıyor. Baskıcı bir ailesi olan Lale yaşadıklarıyla ve yaşayacaklarıyla nasıl başa çıkacak.

Evlilikten haz etmeyen Asel Köksan annesinin zorlamalarıyla verdiği numaraya mesaj atar. Polis olarak bildiği numara aslında bir askere aittir. Asel Köksan Bulut Yamanı evlilikten vazgeçirmek ister. Görücü usulü başlayan bu süreç bakalım nasıl ilerleyecek?

O mahallede her şey başlamıştı… Ve bir gün, her şey orada bitmişti. Mahi’nin kalbinde hala cevaplanmamış sorular, yarım kalmış cümleler vardı. En yakın arkadaşının sırtından sapladığı ihanet, onu uzaklara savurdu. Ama bazı yerler, kaçsan da seni geri çağırır… Yıllar sonra dönüşü, sadece bir mahalleye değil; geçmişin gölgelerine, susulmuş acılara ve beklenmedik bir aşka olacak. Peki kalbi bir kez kırılan bir kız… Aynı sokakta tekrar sevebilir mi?

"Nereyadur ula Eluf!" Tamam, pekâlâ şimdi buradan başlarsak hiçbir şeyi anlamayabilirsiniz. O yüzden sizi Karadeniz`in hırçın dalgalarında boğulmadan önceki anlarımı anlatmakla başlamak istiyorum. Her şey en yakın arkadaşımın sevdiği adamla evlenmek istemesiyle başladı. Sorun elbette bu değildi, sorun arkadaşımın, kendisinden daha deli akrabalarıydı. Muhtemelen herkes Karadeniz`in ve Karadenizlinin inadını bilir, tanır belki de içinde yaşatır. Ben bir Karadenizli değildim ama arkadaşımdan iyi bilirdim. Şimdiki kocası, benim abim olan adama ve bana az çektirmemişti. Bu topraklara sürgün edildiğimizde bizim için her şey bir tık daha zorlaşmıştı zira arkadaşım evlenmek için gün almış, babaannesinin zoruyla gizli saklı yapılacak olan düğüne en az üç yüz kişi gelmiş, bunun sonucunda kendisinden daha deli abisine haber uçmuştu. Hani şu abimi bir kere gördüğünde hastanelik edecek kadar döven abisi. Abisinin onayı olmayan düğün babaannesinin onayıyla kıyılmaya durulurken abisinin baskın yapılacağı duyurulmuş ve sonuç olarak durumu benim kurtarmam gerekmişti. Topyekûn boşaltılan düğün yerinde tek başına kalıp oyalamak görevi de bana kalmıştı. Ve bir Karadenizli ile nasıl başa çıkılır bilmemekle birlikte, deliye dönmüş bir abiyle nasıl başa çıkacaktım onu da bilmiyordum. Sonuç olarak başıma örülen çorabın söküğünü nasıl bulacağımı da çözememiştim. ☸ Bu hikâyede yetişkin unsurlar bulunmaktadır, ona göre okunması önemle duyurulur. •Kitap kapağı tasarımı şahsıma aittir.•

" Seni gördüğüm zaman atan kalbim başka bir bedende atıyor gibiydi. İnsan bir kere gördüğü adama aşık olur muydu? Bir daha görmeyeceğini bile bile? Olurdu bence. Hayattı sonuçta. Önüne ne çıkaracağı belli olmayan, çıktığında da zamansız çıktığına söven biriydim. Bende şans olmadığı için kesin hiç beklemediğim anda çıkardı her şey ortaya. Hadi hayırlısı" Günlüğüm benim en iyi dostumdu. Sevdiğim adam orada saklıydı. Bir kaç kağıt parçasının arasına sıkışmıştı benim için. Söylemezdim çünkü bir defa görmüştüm onu. Peki hiç beklemediğim anda karşıma çıkarsa. Ya da abimin silah arkadaşı olursa

Arkadaşlar kitabımı Wattpad uygulamasında da yayınlıyorum bazı arkadaşlarım kitabıma erişebilsin diye buradan da yayınlamaya başlayacağım.

Gençlikte başlayıp 7 yıl önce yarım bırakılan bir aşk hikayesi. Yıllar sonra yeniden karşılaşan iki eski aşık. Kırgınlıklar, pişmanlıklar ve gönül yorgunlukları her şey hala yerli yerinde miydi? Yerindeydi, peki ya aşkları o hala yerli yerinde miydi?

İmkansız diye neye denirdi? Olmak istediğin kişi mi, mutlu olmak mı, güzel bir aile mi, sevilmek mi yoksa sevmek mi? Benim imkansızım sevdiğim adamdı. O benim çocukluk aşkımdı, o benim yasak aşkımdı, o benim her zerresine hayran olduğum adamdı fakat o benim abimdi... Evet, o benim abimdi. Biyolojik olarak olmasa da, mahallemizin abisi, abimin en yakın arkadaşı, benden 8 yaş büyük olan biri olarak benim abimdi. Kalbim nasıl olur da en yanlış kişiyi bulup da ona tutulurdu? Tutulmuştu işte. Ne kadar yasak olduğunu, asla olmayacağını bilse de tutulmuştu.

Mezun olduktan sonra bir kafe işleten Nazlı, dükkan sahibinin onu çıkarmasıyla yeni bir dükkan arayışına girer. Bu süreçte çocukluk arkadaşıyla yaşayan Nazlı, arkadaşıyla evden de çıkmak zorunda kalırlar. Böylece yeni bir mahalleye taşınan ikiliyi yeni maceralar beklemektedir. “Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: ya bir insan yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.” der Tolstoy. Bizim hikayemiz de böylece başlamış oldu.