"Bana ocüymüş gibi bakmayı kes. İnsanım." Ciğerlerime hapsettiğim nefesi saldım. Dakikalardır o ağacın ardından beni izlediğini anlatmayacağımı düşünüyorsa eğer yanılıyordu. Çünkü kendini fazlasıyla belli etmişti. Derin bir nefes aldıktan sonra dolunaya baktım. Bu gece beni aydınlatmak ona düşmüştü. "Ayrıca göbeğin sana pek yardımcı olmuyor. O ağaç senden birkaç beden daha küçük." Beklediğim gibi birkaç homurtu duyduğumda ağacın arkasına saklanan genç çocuk kendini açık etti. Titreyen bedenini gördüğümde sıkkın bir nefes bıraktım. "Şu gözlerini çek üzerimden velet."dişlerimi sıkarak söylediklerim onu daha da korkutmuş gibi titremesi arttığında kendimden bir kez daha iğrendim. Üzerimde üniformam ile birçok çocuğun hayalini süslerken başka bir çocuğu benliğimle korkutuyordum. "Korkacak bir şey yok. Bir tanıdık." Kaşlarımla arkamdaki mezarı işaret ettiğimde çocuk kalkan kaşları ile bana sanki bir hayaletmişim gibi bakmaya devam etti. "Ne var ulan?! Babamızın mezarına ziyarete geldik işte! Niye mezardaki benmişimde dirilmişim gibi bakıyorsun?" Sağ elinin işaret parmağı titrek bir şekilde havalanıp arkamdaki açık mezarı işaret ettiğinde "Babanın mezarını mı kazdın yani?"diye sordu. Sanki çok normal bir şeymiş gibi sakince omuzlarımı silktim. "Senin mezarını mı kazmalıydım?" "Hayır tabiki de!"diye cırladığında diğer eliyle hızlıca ağzına kapattı. "Abla Allah`ını kitabını seversen senin akşam akşam başka işin yok muydu ya?!" "Niye lan? Bu akşam müsait değil miydi?"

Gizay`ın hikayesi, zorluklarla dolu bir yaşamın öyküsüdür. Annesinden ayrı kalmanın getirdiği acılar, onun içsel dünyasını derinden etkilemiştir. Bu hikaye, sadece bireysel bir mücadeleyi değil, aynı zamanda aile bağlarının ve dayanışmanın ne kadar değerli olduğunu da gözler önüne seriyor. Gizay`ın yaşadığı duygular, okuyuculara empati kurma fırsatı sunarak, aile değerlerinin önemini anlamalarına yardımcı oluyor. Bu hikaye , insanları bir araya getiren ve derin bağlar oluşturan duygusal bir yolculuğa davet ediyor.

İki şey iz bırakır; katiller ve geçmiş. Bunlar beyhude çabalar Kayla. Beni yenmenin yolu bana teslim olmaktan geçiyor. ...

"Biz birbirimizin yansımasıydık sadece seçtiğimiz yollar farklıydı ve ben onun seçtiği yolu canı acımasın diye dikenlerden temizlemiştim." Andaç Seyhanlı doğduğu günden beri bir hata olarak görülmüştü. Babası erkek olmadığını öğrendiği gün ondan nefret etmeye başlamıştı. Acıyla büyümüştü, acı nefrete dönüştüğünde kendini onun yanında bulmuştu. Çıkış yolunun anahtarını bulmuştu. Devrim Bıçakçı... geçmişinde kanla yanına geldiğinde onu iyileştirmek için aylarını vermişti. Acıdan kaçtığını düşündü ama canı daha fazla acıdı. Devrim Bıçakçı hataların adamıydı. Bunu kendisi anladığında bazı şeyler geri gelmemek üzere gitmişti. Onun göğsüne parçalayan kadına aşık olmaya devam etti, fark etmedi yaralarını sarmaya çalışan kadını. Gözleri kör olmuştu, kalbi onu seçse bile o görmedi... Takıntıyı aşk ile karıştırdı... Yıllardır yer altında devam eden masaya o gün birlikte oturdular altı kişilik masayı yedi kişi yaptılar. Devrim masada tekrar üstünlük sağladığında sandı ki herşey onun istediği gibi olacak, olmadı. Andaç`ın sakladıkları gün yüzüne çıkmaya başladığında masa sallandı ve herkes o an Andaç`ın masanın temeli olduğunu fark etti. Acı nefrete dönüştü, nefret intikama...

Bir Mafyanın hikayesidir

Yağmur Alen daha 9 yaşında annesini kaybederek hiç görmediği babasının ve abilerinin yanına gider. Şuanda ise 20 yaşında genç kızdır. Beki ailesi için Şah ve Mat yaparsa