Mervan Ağa, bu duruma hazırlıklıydı. Üzerine yürüyen Sidar’a ani bir hareketle yumruğunu indirdi. Ne olduğunu anlamayan Sidar yere yığıldı. Ama bu, Mervan Ağa için yeterli değildi. Yerdeki adamı acımasızca yumruklamaya devam etti. O an, Âgit Ağa ise yalnızca seyrediyordu; deli oğlunun öfkesini izlemekle yetiniyordu. Araya giren diğer ağalar, Sidar’ı Mervan Ağa’nın ellerinden güçlükle alabildiler. Mervan Ağa’nın belindeki silahı çekmesiyle içeridekilerin yüreği ağzına geldi. Herkesin aklından geçen tek şey, Sidar’ın kafasına sıkacağıydı. Ama o, kalabalığa dönerek tok sesiyle haykırdı: “Ben birini istiyorsam alırım! Kimse bana engel olamaz. Engel olmak isteyen varsa, buyursun gelsin!” Bu sözlerle ortamı donduran Mervan Ağa, elindeki silahla kadınların bulunduğu odaya doğru yöneldi. Gözleri odayı taradı ve ortada, elinde tepsiyle duran Avşin’e takıldı. Genç kadının gözleri ağlamaktan kıpkırmızıydı. Onu bu hâlde görmek, yüreğinde bir yumuşama yaratacak gibiydi ama... Avşin, Diyar’ın kardeşiydi. Bu gerçek, tüm duygularını bastırıyordu.

Hayatı darbeler,ağlayışlar ve çığlıklar üzerine kurulan iki kadın, geçmişinin gölgesinde yaşayan iki adam, mutluluğu görücü usulü bulan bir adam, hırsına yenik düşen her zaman sevdiği kadını tehdit ile elde etmeye çalışan bir adam. Sırf bir yalan uğruna karısına kötü davrandı adam, bilmeden dökmüştü incilerini güzel kadının...