Bazen bir gün, her şeyin özeti olabilir. Sabah uyanıyorsun ama neden kalktığını bilmiyorsun. Sokağa çıkıyorsun, kimse gözünün içine bakmıyor. İşe gidiyorsun, sistem işliyor ama içinde bir şey duruyor. Bu hikâyede ne büyük olaylar var ne kahramanlar. Sadece biri var - herkes gibi görünen biri. Günlük hayatın sessiz çığlıkları, iç sesle dış dünyanın çatışması, kalabalıklar içinde görünmez olmak... Eğer bazen "burada olmamalıydım" hissine kapılıyorsan, bu sadece bir hikâye değil. Bu, bizim hikâyemiz olabilir.

Gözleri etrafta gezinirken göz göze geldik ve beni göstererek göz kırptı, bütün kızlar çığlık çığlığa onun ismini haykırıyorlardı.

Korku-gerilim türündeki öyküm "Resepsiyonist", Transilvanya`daki perili şatoları hatırlatan bir hostelde geçiyor... İki eski dost Talha Osman ve Liva Mir, bu gizemli hosteldeki sırrı çözmeye, heyecan aramaya gidiyor... Karşılarına ise oldukça tuhaf bir resepsiyonist çıkıyor...

Oda arkadaşları. Oda arkadaşları ailemiz gibidir. Onlarla yer, içer, uyuruz. Dertlerimizi anlatır, sırlarımızı paylaşırız. İnsanları çekiştirir, kahkahalar atarız. Ama herkesin deneyimi aynı olacak diye bir kural yok. Berk için "oda arkadaşı" kelimesi kaostan başka hiçbir anlama gelmiyordu. Üniversiteyi başka bir şehirde okuyacağı için çok heyecanlıyken şu an okulun bitmesi için gün sayıyordu. İnsan hiç mi normal birine denk gelmezdi??? En normal diyebileceği kişi son oda arkadaşıydı, Arjen. Ama o da biraz...şey...o psikopatın tekiydi.

Lal yıllar önce ailesinden kaçarak yeni bir hayatı oldu.Yıllar sonra ailesi bulunca hayatı..(Devamı kitapta🤭)