Bu bir (Mafya/Komedi) hikâyesidir. Sıradışı, akıcı ve sürükleyicidir. Her gün bir bölüm yazılıp yayınlanmaktadır. (Bu hikayedeki insanlar ve olaylar tamamen hayal ürünüdür.)

YETİŞKİN İÇERİKTİR!!! Her insanın yazgısı anne rahmine düştüğü ilk andan itibaren yazılırmış. İnsan yaşamı da doğduğu ilk andan itibaren ya kendisine yazılan yazgıyı kabullenmekle ya da o yazgıyı değiştirmekle savaşarak geçermiş. Benim yazgımsa daha dünyaya merhaba demeden belirlenmiş. Karanlık bir ailede doğan bebeğin büyürken ışığı bulma umuduyla savaşması… İnsan kaderini değiştirebilir mi? Peki değiştirdiği kader onu kabul eder mi? Ben Yazgı… Yazgı Ulusoy! Benim hikayem beni karanlık dünyalarına getiren ailem ve o karanlığın doğduğum an ismimi belirleyen adamla zifiri karanlığa bürünmesi üzerine kuruldu. Fakat unuttukları şey kaderin gayrete aşık olmasıdır!

Ressam mısın?" Diye sordu bir anda. Devran bile kendi sorusuna şaşırdı. "Hayır, Hemşireyim. Neden ki?" Meraklı siyahlarını Devran`a dikti. Devran, kadının mesleğiyle şaşırdı bu sakar kız nasıl hemşire olabilirdi ki? "Bu sakarlık ile hemşire olduysan tebrik ederim seni. Yüzünde boya var" dedi.

Yeni hayat yeni düzen yeni başlangıçlar atandığı okul sebebi ile birlikte yeni şehire ayak uydurmaya çalışan kızımız ailesi ile birlikte taşındıkları nazlı mahallesine bakalım nasıl bir hayat bekliyor olucaktı izleyip ve görelim 24.08.2024 tarihinde kitap yayına girmiştir Kitap haklarım saklıdır bunun içine ekapak da dahildir kendi tasarımım

Ben TÜRKÜ SARE GEDİZ... Zamanla büyüdüm, acılarımda bana eşlik etti. Hıçkırıklarım bana yetişemedi, sessizce ağlamayı öğrendim. Biraz daha büyüdüm, acılarım benim boyumu da geçti. Bana göre, acıyla yoğrulan bir yürekte merhamet aranmazdı. Küçük bir kızken bile kendimi masum kefesine koymadım, izin vermemişlerdi. Ben KORKUT İLBEYLİ...Kendime en son nasılsın dediğimde, hücremdeki aynadan toy bir delikanlıya bakıyordum. Ellerim daha nasırlanmamış, saçlarıma ilk kar tanesi daha düşmemişti. O zamanlar, öfkem bedenime sığmaz, gözlerimde çağlarda. Şimdilerde, yolun yarısına ramak kaldı; öfkem dört duvar arasında harlanıp yüreğimin tam ortasında söndü... Yaktığın ateşe har olmaya geldim

Genç bir mafyanın hikayesi