“Buraya gelmeden önce beni neden takip ediyordun?” diye sordum yutkunarak. Barlas sorumu kelimenin tam anlamıyla katıksız bir dürüstlükle cevapladı. Öyle ki duyduklarımı doğru anladığımdan bir an emin olamadım. Yorgun yüzüne rağmen gözleri alev alev yanarken düz, buz gibi bir sesle cevap verdi. “Öldürmek için.” Bir solukta bitirmek isteyeceğiniz sürükleyici ve nefes kesici bir hikaye…

Kimi zaman bir pencere aralığı kadar yakındır aşk. Ve bazen, en tanıdık sokakta, en bilinmeyen duygular saklıdır. Kendi hâlinde bir mahallede, herkesin birbirini uzaktan tanıdığı, selamlaştığı o sıcak düzenin içinde iki kalp yavaşça birbirine yaklaşır. Ne büyük cümleler kurulur ne de büyük hatalar yapılır. Sadece bakışlar değişir, zaman yavaşlar ve içten bir hikâye başlar. Bu kitap, küçük adımlarla büyüyen, kalbe dokunan bir aşkı anlatıyor. Sessiz, sade ama güçlü. Tıpkı gerçek hayat gibi. Aynı sokakta büyüyüp birbirine yıllarca sadece "merhaba" diyen iki kalbin, bir akşam ezanı sonrası yolları kesişti. "Her tabelanın adı onu hatırlatıyordu. Ne zaman hatıralarımın yerine gerçeği gelecekti?"

Lotus Kolejinde burslu öğrenci olan Aylin Yersel`in hayatı, okulun kütüphanesindeki "Kırık Pusula" isimli bir kitabın arasında bulduğu şifreli notla bir anda değişir. İki yıl önce kaybolan okulun öğrencilerinden Leyla Alpkan`ın isminin yazılığı olduğu bu not, Aylin`i okulun en zengin öğrencisi olan Çağan Mirzaoğlu ile beklenmedik bir şekilde bir araya getirir. K - G - B - KD - D - G - G Leyla Alpkan.

Kaderin seni seçtiğinde, kaçacak yerin kalmaz. Sırlar ve düşmanlarla dolu bu dünyada, Kaira gerçekte kim olduğunu keşfetmek zorunda. Ama bunun için önce hayatta kalmalı… Ve belki de kalbini düşmanına kaptırmamalı. Bu kitap ismi ve kapak fotoğrafı sadece bu kitaba aittir.

Hayatına son vermek isteyen bir kadın ve ölümün tanrısı. Silva intihar etmek üzere bir uçurumdan atladığında kendini beş tanrının hükmettiği Wienor`da bulur. Ölüm Krallığı`nda Ölüm Sarayında kendini bulan Silva yaşama son bir şans vermek isterken büyük bir tehlike sinsice diyara sızmaktadır. Ölüme ardından da Ölüm Tanrısına çekilen Silva kendinin de normal bir insan olmadığını öğrendikten sonra tehliklerle ve aşkıyla karşı karşıya kalacaktır. En korkunç sonun, ölümün tanrısıyla mutlu bir son düşlemek mümkün mü, üstelik kıyamet bu kadar yakınken? "Dile Ay Işığı, iste, emret. Ben de senin için her şeyi mümkün kılayım." Başlangıç Tarihi: 31.08.2024

Bana okulda 1 saatin 60 dakika olduğunu öğrettiler. 1 dakikanın da 60 saniye olduğunu. Ama sensiz bir dakikanın sonsuza dek sürdüğünü öğretmediler. Kitap şöyle sonlandı; Tam pes etmek üzere olduğum bir gecede kafamın içinde verdiğim savaşı zorda olsa kazandı. O gecenin sabahına ben çıktım ama içimdeki kimseyi sağ bırakmadım... İYİ OKUMALAR DİLERİİİZ... Kitabı seveceğinize %99,99999 eminim. 1 bölüm okuyup kaçmayın ha 😁

"Seni polise vermemem için sadece tek bir sebep söyle." Dedi sakince. . . . Sokakda yaşayan 3 kız Galatasaray`ın şampiyonluk kutlamasında kimseye fark ettirmeden araklama yapacaktır. Ancak bilmedikleri şey o şampiyonluk kutlamasında polisler ve ajanlar da bulunmaktadır. Dijital platforma geçirdiğim ilk kitabımdır. Acemice yazılmıştır. Ona göre okuyunuz🙏🏻

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

Gösterişli bir balo salonunda çalışan Vincent`ın kendine dair sırları ve son derece kurnaz bir kafası vardır. Ama etrafını sarmış kan emicilerle başa çıkabilecek midir? (komedi, kısmen)

Londra sokakları soğuk, geceler sessiz… Ama Elva Koçer’in kalbinde fırtına kopuyor. Geçmişi kan ve ihanetle örülü bir kadın… Ailesinin acısını unutmak için değil, intikam almak için döndü İngiltere’ye. Ama hedefi, aynı zamanda sırlarla dolu ve gizemli Komutan Rafael Vural. İki dünya, bir ölüm kalım oyunu. Güven yok, dost yok, sadece hesap sorulacaklar var. “Bir kez vurursun. İkinci şans yoktur.” Elva için tek yol ileri. Ve bu savaş, kalbini değil, canını yakacak.

Hakkında infaz kararı çıkan Ülkem Atalay, bulunduğu topraklardan sınırın öteki tarafına hayatta kalmak için kaçmaya çalışır lakin hiçbir şey düşündüğü kadar kolay olmaz... "Sonra... bu insanların bir kıtayı paylaşamadıklarını gören Gök Tanrı, Devasa Ada`yı ikiye böldü. Yaşadığımız yere Uçmağ dedi, karşı tarafa ise Tamuğ. İki ırkı birbirinden uzaklaştırdı, hatta bir Selenit ile bir Safirin yan yana gelmesini dahi yasakladı. Böylelikle asırlar önce yaşanan o korkunç savaşlar son buldu. Artık herkes kendi dünyasında, ait olduğu yerdeydi." Lakin ben ait olduğum yerde değildim. Varlığım, bir savaşa bedeldi. Varlığım, bir kıyametti. Varlığım, onu ve beni cayır cayır yakacak yangınlardı. Ben, Ülkem Atalay... bir soyun başlangıcı ve sonuydum. Şerefim üstüne yemin ederim ki... insanlar beni asırlarca hatırlayacaktı.

En fazla yanlış numara ne olabilirki????

Adada geçen yaz tatilleri... Güneşin her yıl aynı köşeden battığı, çocuk kahkahalarının rüzgâra karıştığı o tanıdık mevsim. Yıllardır adaya uğramayan Berkin, bu yaz ailesinin ısrarıyla geri döner. Sadece bir ay kalacaktır ama bu defa bir aydan fazlasını isteyen biri vardır: Yaz. Yaz, adanın mavisinde saklı kalan hatıraları, birlikte büyüdükleri çocukluğu ve belki de kalbine gömdüğü duyguları gün yüzüne çıkarmaya hazırdır. Berkin için sıradan bir tatil, Yaz için yıllardır beklenen bir başlangıca dönüşür. Bazı aşklar, sadece bir yaz sürer. Bazılarıysa bir adada, sessizce büyür...

"Kıskanır rengini baharda yeşiller, Sevda büyüsü gibisin sen Firuze..." Firuze`nin kaderi, adını aldığı şarkıyla başlamış ve şekil almıştı. Biri yeri, diğeri gökleri andıran gözlerini dünyaya açtığında imtihanı belirlenmişti. Başkan`ın kızı olarak doğmak belki de masum bir bebeğin en büyük suçuydu. Ama kaderin cilvesi dedikleri bir gerçek vardı. Bir sevda büyüsü ile savruldu ve her şeyin en başına döndü. Köylü İbrahim`in kızı Firuze, aşkın kollarına düştü. Başkan`ın kızı olma suçu bu kez peşini bırakmadı. Alp. Herkesin Kahraman lakabı ile seslendiği, zamanla ona isim olan Kahraman Alp. Daha küçücük bir çocuk iken Başkan ve ailesini kurtardı. Hayatını hep büyük bir sorumluluk yükü ile geçirdi. Fakat bilmiyordu, bu yük hayatın ona verdiği en büyük ödüldü. Onun ödülü Sevda Büyüsü idi. Wattpad: missyazarr İnstagram: missyazarr_w Tiktok: missyazarr

İntikam uğruna kötü kalpli adam tarafından kaçırılan 2 çocuk biri 6 diğeri 8 yaşında ayliz ve barlas 2 yıl boyunca dağ evinde tutsak edilir kaçmaya çalışırlarsa ve sessiz olmazlarsa şiddet görürler. Ailelerin onları istemeyip bilerek bu adama verdiklerine inandırırlar. 2 yıl sonra kaçmaya çalışırlarken barlası yakalayan kötü kalpli adam onu döver barlasın öldüğünü sanıp kaçar. Aslında o gün barlas ölmemişti acıdan bayılmıştı ama ayliz o gün barlası öldü sandı onu istemeyen ailesi onu bulmasın diye kaçtı. "Barlascım gökyüzü ne kadarda büyük değil mi?" diye sordu ayliz odalarındaki gökyüzünü gösteren devasa cama bakarak. "Evet ay ışığım çok büyük." dedi barlas. "Peki sence bir sonu var mıdır yoksa sonsuz büyük müdür?" diye sordu ayliz. "Sonsuz büyüktür güzelim." dedi barlas. Ayliz heyecanla ona döndü "O zaman birini çook sevdiğimizde ona olan sevgimizi seni gökyüzü kadar sonsuz seviyorum diyer." dedi barlas onun saçlarına bir öpücük kondurdu. "Bende seni gökyüzü kadar çok seviyorum ay ışığım." dedi. Yıllar sonra tekrar evine dönen ayliz bunca acıdan sonra nasıl toparlanıcaktı? Barlasın aslında yaşayıp onu bırakmış oluşunu nasıl hazmedecekti?

Taş gibi adam Taş gibi adamdı az konuşandı Çok enteresandı yandı, yandı... sonunda kafayı sıyırmıştım gülerek şiiri söylemeye devam ettiğimde karşımdaki adamın sabrını sınıyordum resmen - güzelim sakinleşmeye çalışıyorum ama sen sürekli sınırlarımda dolaşıyorsun - işaret parmağımla kendimi göstererek ben mi dedim - evet sen güzelim sinirlenmiştim bir tek senin sınırların mı var korkusavar benim de sınırlarım , kırmızı çizgilerim var sen onları ihlal edebiliyorsun ben artık sınırlarında olmak istemiyorum senin kalbinde olma... cümlenin devamını getirmeye cesaretim yoktu her neyse saçmaladım işte. yüzümde saklayamdığım kırgınlıkla baktım gözlerine keşke ikimizinde ortak sınırları olsa kesişim kümesi gibi.. korkut yüzüme uzun uzun bakıp iç geçirdi yanıma yaklaştı kulağıma fısıldadığı cümleler yüzünden vücudum sanki yaşam fonkiyonlarını yitirmişti - sınırlarımı yavaş yavaş yok ettiğinin farkında bile değilsin beni kendi sınırlarının içine aldın kardelen çiçeğim. belki de sana sınırsızım . not - -

Bazı evlerde gürültü olur. Kapılar çarpar, tabaklar kırılır, nefesler bastırılır. Ama en çok çocuklar susar. Çünkü çocuklar korkunun kokusunu herkesten önce alır. Atacan o evlerin birinde büyümedi. O evlerin altında kaldı. Bir çocuğun hiç çocuk olamadığı yerde büyüdü. Kelimeleriyle değil, darbelerle eğitildi. Ağlaması yasaktı. Çünkü gözyaşı zayıflıktı. Zayıflık ise cezayı hak edendi. Bir gün susmayı öğrendi. Ses çıkarmamayı. Kendi içindeki çığlıkları boğmayı. Her tokattan sonra derin bir nefes alıp sadece bakmayı. Zamanla kimse ona "Nasılsın?" demedi. Çünkü kimse cevabını merak etmedi. Ve sonra dünya, onun için bir mezarlık gibi oldu. Üstünde dolaştığı ama içinde hiç yaşamadığı bir yer. Atacan, bir erkek gibi değil, bir travmanın yürüyen hâli gibi yaşadı. > "Ben çocukken çok sustum. Ama en çok içimden bağırdım. Bir gün biri beni duyarsa diye değil - duymaya cesaret edemezler diye sustum." Sonra bir kadın geldi. Gökçe. Sorular sormadı. Cevaplar beklemedi. O sadece yanında durdu. Ve ilk kez biri, Atacan`ın gözlerinin içine bakıp kaçmadı. Orada ne kadar karanlık olduğunu bile bile... > "Onunla konuşurken kelime kurmak gerekmiyordu. Çünkü bazı acılar, dilden önce yüze yazılır." - Gökçe Bu hikâye bir aşk hikâyesi değil. Bu, ruhu parçalanmış bir adamla, onun parçalarına dokunmaya cesaret eden bir kadının hikâyesi. Birbirini iyileştiren değil, birlikte kanamayı seçen iki yalnızın hikâyesi. Ve belki, bazen bu da yeterlidir. Burada kahraman yok. Ama hayatta kalmaya çalışan insanlar var. Bir daha kimseye güvenememiş, kimseye içini açamamış, ama bir gün "belki" diyebilen kırık kalpler var. Ve sen, bu satırları okurken, belki kendi sessizliğini de hatırlarsın. > Çünkü bazı kitaplar anlatmaz. Sadece senin içinden geçenleri yankılar. Bu kitap... Senin de sustuğun bir yerin aynası olabilir.

Toprak Samir Sermet, Yasadışı dünyasında ismi fısıltıyla anılan bir mafya. Ben ise organize dolandırıcı ailemin mirasını sürdüren kurnaz ve güzel bir kadın. Anya Valeria. Şimdi ise onu kandırmaya çalışmamın bedelini, dünyanın dört bir yanında yedi osmanlı mücevherini onun gölgesi üzerimdeyken bularak ödemek zorundaydım…

`Efsaneye göre Sonsuz Vadi`ye düşen kimse, bir daha geri çıkamamış...` Arisandra hayatı boyunca duyduğu bu sözlere hep inanmıştı ama gerçekten o durumun içine düşeceğini asla düşünmemişti. Hayatı tepe taklak olurken efsane, kıtalar ve kendisi ile ilgili bilmediği yeni şeyleri keşfederek hayatta kalmak için her geçen gün daha da çabalamak zorunda kalacaktı. Tüm bunların yanında kendisinden çok şey sakladığına emin olduğu ve hayatta kalmak için ona güvenmek zorunda olduğu `hain üye` ise kafasını giderek daha çok karıştırıyordu. Çabaları onu daha derin kuyulara iterken yalnızca öfkeli Tanrıça ve oyunbozan Ruhlardan yardım alabilirdi. Fakat bu evrende kimseye güvenmemesi gerektiğini en iyi kendisi biliyordu...

"Sevdim demedim,çünkü bazı şeyler dile geldiğinde eksilir."

Yıllar önce mahallesinde bir iftiraya uğrayan Asel Alakurt, yıllar donra babasını görmeye mahallesine döner.

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Genç bir futbolcu ve onun hayran sayfasının sahabi kız. Tek taraflı aşkın sonunun nefretle biteceğini kim bilebilirdi? Yıllar sonra, eskiden plotonik olduğun ancak artık nefret ettiğin futbolcunun karşısına spor muhabri olarak çıkarsın. Bu bir intikam mı yoksa yeniden filizlenen bir aşk mıydı?

mafya kurgusudur Seviceğinize inanıyorum Naz`dan Şuan beni kaçıran adımı düşünüyordum sonra kapı açıldı ve içeriye o girdi beni duvarla arasına kıstırmıştı

Düşmanların dostlara, dostların ise düşmanlara dönüştüğü bir dünyada büyüleyici bir aşkın hikayesi... "Yalan söylüyorsun." "Öyle mi?" Bunu bir meydan okuması olarak görmesini istemiyordum ama yine de yüzümü çevirmedim. "Sana ait olmayan şeyleri istememelisin." dedim düşünmeden. Bedenim zincire dolanmış olmasaydı eminim daha ikna edici olabilirdim. Susuzluk boğazımı yakmıştı. Onu eğlendirmiş olmalıyım. Kısa ve içten bir kahkaha attı. "Ve bunu küçük bir hırsız söylüyor?" Bana doğru eğilip çenemi kendisine doğru kaldırdı. Bana bu kadar kolay dokunabilmesinin şaşkınlığıyla donakaldım. Parmak uçları soğuk yanaklarımdan boynuma doğru inerken doğrudan gözlerimin içine baktı. Tüm tüylerimi diken diken etmişti. "Hala anlamadın mı? Sen zaten bana aitsin." Kesinlikle şaka yapmıyordu.