Eski sevgilim tarafindan aldatildim en fazla arkadasimla bara gidicem ne olabilir ki?

Antepli Komutanım hikâyesindeki Kerem ve Açelyanin kızının hikayesi

Scarlett, hayatın kraliçesi, her şeyin merkezindeydi—ta ki yaptığı bir kötülük onu en sevdiği romanın kötü karakteri olarak hapsedene kadar. Lanetli Gece Loncası’nın içine hapsolmuş, büyünün yasaklandığı ama karanlık sırların hüküm sürdüğü bir krallıkta, hikâyenin sonunu değiştirmezse ölecektir. Başrolün gölgesinde yaşarken, kaderini tersine çevirip kendi hikâyesinin kahramanı olabilecek mi? "Scarlett Monroe," dedi yavaşça. "Kendi hikayenin kahramanı olduğunu mu sanıyorsun?" O an, her şeyin bir oyun olmadığını anladım. Kalbim deli gibi atarken, "Sen kimsin?" diye sordum. Kadın, tozlu kitabı elimden aldı. "Bu senin hikayen, ama artık başrol değilsin. Hikayende yalnızca bir kötü karakter var. Ve o da sensin."

Küçük bir kızın dünyası, annesi ve babasının kaybıyla birlikte sessizliğe bürünmüştü. Ancak, bu sessizlik içinde, kızın kalbi hâlâ bir melodiyle çarpıyordu. Suskunluğu, bir lanet değil, bir sır, bir gizemdi. Fakat bir gün, bir şey değişti. Sessizliğin ötesini görebilen birilerinin var olduğunu fark etti. Her bir ağacın fısıltısını, her bir kuşun şarkısını, her bir dalganın melodisini duymaya başladı. O, dünyayı duyuyordu; peki ya dünya, onu duyabilir miydi? Sessizliğinin bir lanet değil, bir armağan olduğunu işte o zaman fark etti. Onun sessizliği, dünyanın kalbinin ritmini duymasını sağlayan bir güçtü. Bu hikâye, suskunluğun, sessizliğin, kaybın ve keşfin hikâyesidir. Sessizliğin içinde bir ses bulma, karanlıkta bir ışık bulma, kayıpta bir umut bulma hikâyesidir. Aynı zamanda, bir kızın kendi sesini bulma ve dünyayı, sessizliğin ötesinde bir kez daha duyma hikâyesidir.

Fiore İtalyanca çiçek demekti. Taner` in Fioresi ise Saren` di. Saren Tekin, ailesini kaybettiği o karanlık günün ardından, yıllardır içinde biriktirdiği sorularla Bergama’daki eski evlerine geri döner. Bu eski anılarla dolu evde, geçmişin izlerini yeniden keşfetmeye başlarken, kısa süre sonra annesinin günlüğündeki eksik sayfaların farkına varır. Ailesinin ölümüne dair sırlar açığa çıkmaya başlarken, Saren hem aşkı hem de intikam arzusunu kalbinde taşır. Saren, kayıp sayfalar bulduğunda, geçmişin karanlık sırlarıyla yüzleşirken yanına beklenmedik bir destek alır: Taner Kaan Kılıç. Aralarındaki bağ, tehlikeler ve belirsizliklerle örülü bu yolda gittikçe derinleşirken, Saren hem gerçeklerin peşinden gitmek hem de kalbine dokunan bu aşka kendini kaptırmamak için mücadele etmek zorunda kalır.

05**: "Merhaba. Numaranı durakta gördüm ve sildim. Kim yazdı bilmiyorum, ama dikkatli olmanı istedim. İnsanlar hakkında kötü konuşuyorlar." Ona sadece ben seni tanıyorum demek istedim. Kitap finaline kadar yazılmıştır okundukça bölüm atıyorum Başlama tarihi; 21.02.2025 Bitiş tarihi; ?

"Yabancısı olduğum sokaklar getirir miydi onun kokusunu benim sokaklarıma." Otobüs kalkacağını anons geçerken onlar da yavaşça otobüsün yanına adımladılar. İşte hepsi bu kadardı. Gidiyordu. Varlığına daha doyamamışken o gidiyordu. Nasıl alışırdım yokluğuna. Beni yine görmezden gelsin ama gitmesin işte. Ben görünmezliğe alışığım, onsuzluğa değil! Tam o sırada uzun saçlı bir kız koşa koşa onun yanına gitti ve sıkıca sarıldı. Ona.. sarıldı. Gözlerim ağlamaktan yanlış görüyordu sanırım. Gözlerimi sıkıca yumup açtım. Görüntü değişmedi. Tekrar yumdum ve açtım. Yine aynı görüntü. O bir kıza sarılıyordu tıpkı kızın ona sarıldığı gibi. Onlar orada ağlarken ben burada tek başıma ağlıyordum. Ben buna mahkumdum işte. Korkaklık edip onu uzaktan sevmeseydim şimdi yanında ben olacabilirdim. Onun sevdiği vardı. Onun o çok istediğim kalbinde birileri taht kurmuştu. Ben buna nasıl dayanacağım. Nefes almakta güçlük çekmeye başlamıştım ve başım dönüyordu. Onu öptü ve otobüse bindi. Onu. Öptü. Sevdiğim çocuk gözlerimin önünde birini öptü. Duvara dayadım ellerimi güç almak istercesine yoksa yere düşecektim. Bacaklarım titriyordu, gözlerim gördüklerini idrak etmekte zorlanıyordu, kulaklarım uğulduyordu kalbimin acı acı atışından. Az önce heyecandan atıyordu hâlbuki. Otobüs çalıştı ve yavaş yavaş çıktı olduğu alandan. İnsanların oluşturduğu kalabalıkta yavaş yavaş ilerlerken o an olmaması gereken bir şey oldu. Onunla göz göze geldik. Anıl Mert ile göz göze geldik. Kızarmış yaşlı gözlerimle göz göze geldi. Çatılmış kaşlarının altındaki gözleriyle göz göze geldim. Ve ben Mina Sezgin, Anıl Mert Sural ile ilk defa bu kadar uzun bir şekilde göz göze kaldık. İlk defa ne o çekebildi gözlerini gözlerimden, ne de ben kaçırabildim gözlerimi gözlerinden. Her şeyin bir sonu olduğu gibi bakışmamızın da bir sonu oldu ve otobüs gözden kayboldu. Ben o gece ilk defa onu unutmak istedim. Gördüklerimi unutmak istedim. Hissettiklerimi unutmak istedim. 📚📚📚 Aşk dediğin ile başlayan cümlelerin çeşitliliği çoktu. Onların aşk dedikleri nasıl olacaktı?

İşin sonu aşkın yolu...

Yanlış numaraya yazarsanız ve bu numara size aşık olan bir mafyaya ait olursa.. "Senle bu hastanede karşılaştım." dedi soğukkanlılığıyla "Ben seni görmedim ama" dedim usulca, devam etti "Sen beni görmedin ki. Ben seni gördüm, vuruldum." Bişey dememe izin vermeden tekrar konuştu "Kader bizi tekrar buluşturdu." -Mafya kitabı, seveceğinize eminim-

Yarı Texting bir kurgudur...

(Eski Adı: Beşik Kertmesi) İnsanın kaderi ne zaman yazılmaya başlar? İnsanın kaderi kaç kez yazılır? İnsan kaderini değiştirebilir mi? Melek ve Yiğit`in kaderi onlar doğmadan çok önce yazılmaya başlamıştı. Bir böğürtlenin bir insana verebileceği en mucizevi hediyeyle... Onların kaderi üç kez yazıldı. İlkiydi doğmadan önce yazılan ama sonra değişti. Ayrıldılar ve unuttular birbirlerini. Kaderleri üçüncü kez yazılırken ikisi de bu işe karşıydı. Ve ikisi de bu kaderi silmeye kararlıydı. Bir böğürtlenin mucizesi ile yazılan kader bir silahın patlamasıyla değişti. Bu kez ne oldu da yeniden buluştular dersiniz? Tüm hakları saklıdır.

Eflin ve Acar aylar öncesinden İtalya’ya gitmek için planlar yapıp uçak bileti aldılar. Ama kaderin onlar için başka planları vardı. İtalya’ya gitmelerine tam 2 hafta kala araları bozulan Eflin ve Acar biletleri yanmasın diye çıktıkları bu yolda neler yaşayacaklar? Havaalanında yaptıkları anlaşmaya uyacaklar mı, yoksa tatili birbirlerine zehir mi edecekler? Eflin ve Acar’ın hikayesine hoşgeldiniz…

Sevdiği adamdan kopamayan bir kadın, Gece... Sevdiği kadının kollarının arasından kayıp gitmesini çapçaresiz izleyen, Mirza... Hayatında hep kayıplar veren bir kadın, Sasha... Yıllar sonra ansızın gelen bir kadın, Rüya... Yıllarca mutsuzluğa mahkum olan, Melek Hanım... Annesiz büyüyen bir adam, Yavuz... Yetiştirme yurdunda büyüyen bir kadın, Feride... Saplantılı bir kadın, Ceylan... Babası Gece`yi, Mirza`dan uzaklaştırmak için yurtdışına göndermek zorunda kalmıştır. Gece, çocukluk aşkı olan Mirza`nın başka bir kadınla evleneceğini öğrenir. Gece`nin dünyası o zaman yıkılır. Ama Mirza, Gece`yi tekrar karşısında gördüğünde kararlarını tekrar sorgulamak zorunda kalır ve Gece`ye inat Rüya ile evlenmeye karar verir. Ama ortaya çıkan küçük bir kız çocuğu Gece ve Mirza`nın kaderini tekrar yazacaktır. Gece ve Mirza ne kadar birbirlerini sevselerde bazen işler sarpa sarar ve sorunlar Gece ve Mirza`nın yakalarını bırakmaz. Onların aşkını sınar. Bu kitap Gece ve Mirza`nın öyküsü.

"Kaçma benden," diye fısıldadı adam, tadına doyamadığı dudaklara doğru. "Kaçmıyorum," dedi, üstündeki bedeni daha çok hissetmek istercesine kendine çekip bastırırken, kaçmadığına da ikna etmek ister gibi, buradayım der gibi. Sol eli sardığı parmaklardan ayrıldı ve çıplak bel oyuntusunu okşamaya başladı. Ona istediğini vermek ister gibi ağırlığını üzerine bıraktı, diğer eli dirseğininden yatağa yaslıyken yumuşacık saçlarını okşamaya başladı kadının. Kulağına dolan hafif inleme ile başını boynuna eğdi. Burnunu yasladığı boyundan kulağının altına kadar diliyle ıslak bir yol çizdi. Kulağına dolan hızlanan tatlı nefesler ve çıplak göğsüne çarpan göğüslerin etkisiyle dudaklarının arasına aldığı kulak memesine ufak bir ısırık bıraktı. "Hmmm." Boğazından gelen derin bir sesle konuşmaya devam etti. "Demek kaçmıyorsun, öyle mi?" Üstündeki adamın sıcak nefesleri boynuna vururken kurumuş dudaklarını diliyle ıslatıp inlercesine fısıldadı. "Evet, kaçmıyorum." Ondan pek sık duymadığı bir kıkırtı doldu kulağına. Kalp atışlarını hızlandıran gülümsemesini hissetti görmese de, görmeyi ne kadar çok isterdi. "Bedenin burada, ellerimin arasında," hissetmek, hissettirmek için dudaklarını boynuna bastırdı derin bir öpücük bırakıp başını kaldırdı, karısı ile göz göze geldi. "Peki ya sarıp sarmaladığın, herkesten sakladığın, kimseye kapısını aralamadığın kalbin? Sence o benden kaçmıyor mu gece güzelim?"

küle bulanmıştım