Karanlıkta, arabanın teybinden çalan Müslüm Baba dışında bana eşlik eden kimse yokken yol kenarında duran kaputu açık arabayı gördüğümde yavaşladım. Belli ki yolda kalmıştı birileri. Buralarda yolda kalmak büyük talihsizliktir, üstüne bir de bu saatte. Ne doğru düzgün araba geçer, ne de telefon çeker.

Dile unutmak kolaydı peki ya kalp içinde aynı şey geçerlimiydi. Karşımda duruyordu yıllardır adını bile andırmadığım kişi tam karşımda duruyordu. Öylece bana bakıyordı. Yıllar onada uğramıştı ama ben kadar değildi büyümüştü o serseri liseli gitmiş yerine kendinden emin olgun birisini getirmişti.