AFRA DURU YILDIZ hayatına ışık gibi giren onu hayata geri bağlayan ilk aşkı ASAF YİĞİT KAYA ile evlenmeye karar vermişti. Düğün günü her şey afra için harikaydı ta ki o ana kadar. Asaf nikah masasında onu terk edene kadar. Yıllar sonra aynı şehirde bir aradalar. Afra savcı Asaf asker. Afra hala aşık ama öfkeli asafın ise aşkından bir gram azalma yok. O şehirde yine bir aradalar. Afra ile asafı neler bekliyor hep birlikte göreceğiz...

"Yıldızlara Tutunmak" kitabındaki Fatih Demiray karakterinin hikayesidir.

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Mardin`di burası aşkların yarım kaldığı, genç kızların töre uğruna evlendirildiği şehir.. Azad ile Dilan bu töreye kurban gitmişti, Azad sevdiği kadın ile evlenirken Dilan acı çekiyordu.. DİLAN KOZAN,Mardin`de güzelliği ile tanınmış Dilan KOZAN, diğer lakabı ile ŞEHRAZAT, Şehrazat özgürlüğüne düşkün demekti peki Dilan bu özgürlüğe ne zaman kavuşacaktı,evleneceği adam ailesinin veremediği sevgiyi de özgürlüğüde verebilecekmiydi.. Mardinin en ün sanmış Ağası AZAD ŞAHİN bu özgürlüğü sevdiği kadına verebilecekmiydi yada bu şehrin yarım kalan aşklarına mı dönüştürecekti aşkını.. "Dilan`ım çek vur beni ama bu herif ile gitme, eğerki gidersen ben o zaman ölürüm"... Gelin beraber Mardin töresi yüzünden evlenen bu iki gencin aşkını okuyalımm. Bence kitabımı beğeneceksiniz bi şans vermeyi unutmayınn😊

"Kıskanır rengini baharda yeşiller, Sevda büyüsü gibisin sen Firuze..." Firuze`nin kaderi, adını aldığı şarkıyla başlamış ve şekil almıştı. Biri yeri, diğeri gökleri andıran gözlerini dünyaya açtığında imtihanı belirlenmişti. Başkan`ın kızı olarak doğmak belki de masum bir bebeğin en büyük suçuydu. Ama kaderin cilvesi dedikleri bir gerçek vardı. Bir sevda büyüsü ile savruldu ve her şeyin en başına döndü. Köylü İbrahim`in kızı Firuze, aşkın kollarına düştü. Başkan`ın kızı olma suçu bu kez peşini bırakmadı. Alp. Herkesin Kahraman lakabı ile seslendiği, zamanla ona isim olan Kahraman Alp. Daha küçücük bir çocuk iken Başkan ve ailesini kurtardı. Hayatını hep büyük bir sorumluluk yükü ile geçirdi. Fakat bilmiyordu, bu yük hayatın ona verdiği en büyük ödüldü. Onun ödülü Sevda Büyüsü idi. Wattpad: missyazarr İnstagram: missyazarr_w Tiktok: missyazarr

Gençlikte başlayıp 7 yıl önce yarım bırakılan bir aşk hikayesi. Yıllar sonra yeniden karşılaşan iki eski aşık. Kırgınlıklar, pişmanlıklar ve gönül yorgunlukları her şey hala yerli yerinde miydi? Yerindeydi, peki ya aşkları o hala yerli yerinde miydi?

Nasılsa hep orada diye değeri bilinmeyen her şey bir gün yok olur.

--- “Bazı hayatlar, bir başkasının günahıyla yanar.” Rize’nin yeşil yamaçlarında, ailesinden başka derdi olmayan genç bir kız… Ve bir sabah, tüm hayatını altüst eden bir karar. Şilan, istemediği bir evliliğe sürüklenirken, kimsenin bilmediği bir sırrın bedelini öder. Adını, geçmişini ve hayallerini geride bırakıp, Mezopotamya’nın suskun ama kudretli ağası Baran Rêvîndar’ın karısı olur. Fakat bu evlilik ne sevgiyle başlar, ne de merhametle. Baran’ın gözleri geçmişin acısıyla kaplı, kalbi ise duvarlarla örülü. Şilan ise kendi içine kapanmış bir sessizlikle savaşırken, bir aşk değil; bir direniş yazmaya başlar. İhanetin gölgesinde kalan iki yürek, birbirine tutunmadan hayatta kalabilecek mi? Yoksa bu evlilik, sadece bir ceza mıydı? Bir kızın zorla ellerinden alınan hayatı... Bir adamın kalbine gömdüğü sırlar... Ve yavaş yavaş büyüyen, yasak bir bağ... Bu roman, yalnızca bir aşk hikâyesi değil. Bir kadının suskunluktan çığlığa dönüşen yolculuğu. Bir adamın karanlıktan kurtulma savaşı. Ve en çok da, kaderin yeniden yazıldığı bir hesaplaşma...

Ateşte kavrulmuş bir hayat, rüzgârın gücüyle canlanabilir miydi? Ali Göker Y...

"Zırh ve Yara" Biri savaşın tam ortasında çelik gibi sertleşmiş, diğeri hayat kurtarmak için tüm incelikleriyle savaşan biri... Asker Vural Ege kılıç ve Doktor Eylül Şahinöz. İki zıt dünya, iki farklı mücadele. Vural Ege , emirlerle yaşayan, savaş alanında korkusuz ama duygularını bastırmış bir asker. Eylül ise hiçbir hayatı kaybetmeye tahammülü olmayan, merhametiyle inatçı bir doktor. Bir operasyonda ağır yaralanan Vural Ege , Eylül`ün görev yaptığı hastaneye getirildiğinde yolları kesişir. İlk anda bir çatışma başlar. Vural Ege , iyileşmeye direnirken, Eylül onun yaralarını sarmakta ısrarcıdır. Ancak bazı yaralar sadece bedende değil, ruhta da açılır. Vural Ege geçmişin yükünü taşırken, Eylül de onun zırhını kırabilecek tek kişi olduğunu fark eder. Fakat onları bekleyen sadece aşk değil, savaşın acımasız gerçekleridir. Vural Ege ve Eylül , hem birbirlerine hem de hayatın zorluklarına karşı direnebilecek mi? Yoksa kader, onları bambaşka yollara mı savuracak? Bazı yaralar görünmez... Bazı zırhlar ise kırılmaya mahkûmdur. "Zırh ve Yara" - Savaşın ortasında doğan, imkânsız bir aşkın hikâyesi.

Camdan bir pencerenin önünde yetişmeyen boyuna rağmen uzattığı boynunun yardımıyla bakıyordu vazoda duran tek bir gül tanesi, bahçedeki gül ağacına. Kendi solmaya yüz tutmuştu; ama solacağını zaten biliyordu çünkü burası zaten solan güllerin kasabasıydı.

Bir varmış, bir yokmuş”la başlar her hikâye; Ama yalnızca adam kadını sevdiğinde, bir ömürlük mutlu son yazılır.Ayrı kalan kalpler bir gün yeniden birleştiğinde, ya her şey olur, ya da hiçbir şey. Çünkü bazı aşklar vardır; ya kalpten kalbe köprü kurar, ya da sonsuza dek yıkılır.

"Hiç aşık oldun mu?" Diye sordu Peri karşısında ki genç adama. Alpay, kızın mavi gözlerine baktı loş ışıkta. Sanki kaçmak istiyordu bu sorudan ama bir kapı bulamadı ya da kapı Peri`nin gözleriydi belki. İçeri girip, ardına bakmadan kilitli kalacağı bir yerdi, güvenli alan. "Aşka inanmam." "Neden peki?" Peri üsteledi çekinmeden. Bir cevap istiyordu karşısında ki adamdan. "Kara sevda varken aşk zayıf kalır."

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yakında Deniz Kıyısındaki Çiçek sizlerle… Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraf Pinterest’den alınsada, kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

"Bazı yollar rastlantı değil, kaderin fısıltısıdır..." Diyarbakır`ın tozlu sokaklarında, yoksulluğun gururla yoğrulduğu bir evde büyüyen Rojin Gürbüz, ailesine destek olmak için her sabah umutla uyanan genç bir kadındır. Sessizliğin içinde güçlü, gözlerinin ardında ise bir hüzün saklıdır. Kalbinde ne zenginliğe özlem vardır ne de hayalleri lükse dair. Bir yanda, köklü Karabey Aşireti`nin genç lideri Ömer Asaf Karabey... Güç, para ve saygıyla çevrili bir dünyanın adamı. Ama o dünyanın ortasında kalbini hiç kimseye açmamış, sessiz bir yalnızlık taşır içinde. Ta ki yolunu, sesini yükselten bir kızla kesiştirene kadar... Bir okul projesi vesilesiyle başlayan karşılaşmaları, zamanla hem hayranlığa hem de derin bir aşka dönüşecektir. Ancak biri gücün, diğeri onurun temsilcisi olan bu iki insanın yolu; sadece kalpleriyle değil, geçmişin gölgesiyle de sınanacaktır. "Aşk bir tohum gibidir, ne kadar bastırırsan bastır filizlenir."

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tüm hakları bana ait ve saklıdır.

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

‘Uzaktan sevmek alnımıza yazılmış bir yazı.’ Okuduğum bir sözün hayatımı anlatacağını nereden bilebilirdim ki?

(Yetişkin içerik!) Uzun yıllar yurt dışında okuduktan sonra Mardine geri dönen ve sevdasına kavuşan Azat, Afşinin de onu sevdiğini öğrenir…

Ölümün kıyısında yaşayan. Var olmak ve yok olmak arasında kalmış. Yaralı ruhuna rağmen o yaraları tek başına sarmaya çalışan. Bir kadın o Arin Bakırcı. Kırık kanatlarına rağmen uçmaya çabalayan ama her defasında yere çakılan biriydi o. Hayatı`nın sonuna kadar acı mı çekecekti, yoksa tüm acılara göğüs gerip savaşacak mıydı?

Bu kitap madamosiella ve cruelladevil tarafından yazılmaktadır. Gözlerini gözlerimden bir saniye bile ayırmadan aramızdaki mesafeyi kapatarak karşıma dikildi. Sadece birkaç santim ötemde postalları postallarıma değiyordu. Kolunu başımın yanından geçirip aynaya yaslandı. Geriye doğru bir adım atıp etkisi altından çıkmaya çalışsamda zihnim için gereksiz bir çabadan ibaretti bu davranışım. Sırtım aynanın soğuk yüzüyle bütünleşince çelik yeleğe saplanan kurşunun unutmaya çalıştığım acısı sırtıma yayılarak varlığını yeniden hissettirdi. Katlanarak artan ağrı bedenime daha derin bir acı vermeye başladığında bütün çabalarıma rağmen yüzümün kasılmasına engel olamamıştım. Uzun kemikli parmakları belimi kavrayarak aynadan ayırırken acımı azaltmak istercesine belli belirsiz dolaştı bulunduğu yerde. Acı ufak bir sızıya dönüşmüştü evet ama artık onunla burun burunaydım. Bal rengi irisleri yüzüm ve gözlerim arasında mekik dokurken usulca kulağıma yaklaştı ve sıcak nefesinin tenimi yalayıp geçmesine izin verdi. "O küçük iğneli dilin bazen sınırlarımı fazla zorluyor." Sıcak nefesi yeniden nefesime karışırken, başımı dikleştirdim ve ona meydan okudum. Aramızdaki ast üst ilişkisini yok sayarak tıpkı onun bana yaptığı gibi kulağına doğru yükselerek fısıldadım. "Senin sınırların benim sınırlarımı zorladığın yerde son buluyor Atmaca. Sınırların geçilmesin istiyorsan önce benim sabrımın sınırlarında dolanmaktan vazgeç."

Leyal: Güçlü, cesur ve inatçı… Zengin bir ailenin aykırı kızı olmasına rağmen, rahat bir hayatı değil, adaleti seçti. Zorbalıklarla dolu geçmişine ve ailesine duyduğu mesafeye rağmen, vatanı ve çocukları için yüreğini ortaya koydu. "Demir Savcı" lakabıyla ün salan Leyal, Elazığ’da teröristlerin hedefi haline geldi. Tehditlere aldırmadan savaştı ama tehlike her geçen gün daha da yaklaştı... Devran: İlk aşkı vatan olan, disiplinli ve sert mizacıyla tanınan bir komutan… Hayatını, geride gözü yaşlı bir eş bırakmayacak şekilde kurdu. Şehit mektubunu bile yazacak kadar kadere meydan okuyan Devran, ailesi dışında kimseyi üzmek istemedi. Fakat hesaba katmadığı biri vardı… İmkânsız gibi görünen bu aşkın sonu ne olacaktı? Yakışıklı ve sert mizacıyla bilinen Devran, içindeki neşeli ve aşık ruhu açığa çıkarabilecek mi? Gözü kara savcı Leyal, kalıplaşmış güzellik algısının aslında gerçek güzellik olmadığını Devran sayesinde fark edecek mi? Ve en önemlisi, tüm zorluklara rağmen bu aşk mutlu sonla bitecek mi? Bu hikâye, aşk, adalet ve fedakârlık arasında sıkışmış iki güçlü ruhun, birbirlerini bulma ve tamamlama mücadelesini anlatıyor… "Kanun kalemle, savaş kurşunla yazılır… Ya aşk?"

Hümeyra 17 yaşında 11.sınıf öğrencisiydi. Ormantepe Anadolu Lisesi`ne yeni gelen Atilla Yiğit Görece ilk görüşte Hümeyra`dan hoşlanmıştı. Hümeyra ise bir gün kafasına basketbol topu gelene kadar Yiğit`in varlığından habersizdi... Hümeyra sizce Yiğit`i sevebilecek mi?

Abisini şehit vermiş bir kız kendine yeni hayat kurmaya çalışırken, kader en çok korktuğu ve istemediği bir aşkı karşısına çıkarır. Ne olduğunu anlayamadan askerlerin arkasından daha uzun biri ortalarından çıkarak karşıma dikildi. Bu karşı komşum Fırat`ın ta kendisiydi öylece durmuş bana bakıyordu, sonradan fark ettiğim şey elindeki silahı ve kaskıydı. Ulan adam askerdi ve ben bunu yeni öğreniyordum şok içinde adama baktım, "ben Kıdemli Üsteğmen Fırat Ateşoğlu, Umay hanım konserinizi iptal etmek durumundayız. Bomba ihbarı var." Demesiyle olduğum şoktan çıktım.