Sırrı çözülemeyen bir asfalt, tüm canlıları ölüme sürüklüyor. Akılalmaz | Korku | Gizem | Dram

Silahının namlusu en sevdiğinin kafasına dayansa savaşı durdurur musun, Katilimsi? En sevdiğinin ayağına ağırlık bağlanıp karşında suya atılsa dayanabilir misin, Katilimsi? Onunla beraber yanmayı dilediğiniz cehennem tek kişilik ise yanmayı göze alır mısın, Katilimsi? İşte ben sana bunları yapabilmeyi öğreteceğim. Urganlar öne atıldı, kılıçlar çıkarıldı ve savaş başladı. Her şeye rağmen savaşmaya değer, katilimsi.

`` Tun tun! Ne okuyorsun?`` Ardıç Tuna minik ellerinde tuttuğu kitabı arkasına saklarken karşısında yine her zaman ki gibi avucu badem şekeri dolan küçük kıza baktı. `` Arya! Benim adım Tuna, Ardıç Tuna! Hem sen biraz daha o avucundakileri yersen hasta olacaksın. O günkü gibi iğne vururlar sana!`` Küçük kız aldırış etmedi, hızlı adımlarla ağacın gölgesinde oturan küçük adamın yanına kıvrılıp dizine yattı. `` Tun tun, küçük prens okudum ben dün akşam biliyor musun?`` `` Sen okuma yazma bilmiyorsun ki daha Arya!`` `` Babam okudu akıllım! Hani şu annemin alıp diktiği ama bakmadığı için solduğu papatyalar varya? Çok ağladım, oda bana yenisini dikti ve bana dedi ki Küçük prens diyor ki; o sıradan bir gül değil ki, o senin gülün`` Küçük adam gülümsedi ve kızın sapsarı tutamlarını okşadı ve cümlesini o tamamladı. `` Gülünü senin için önemli kılan, ona harcadığın vakittir`` `` Evet! Hem babam dedi ki, senin için önemli şeyleri paylaştığın insan değerlidir. Benim en değerli şeylerim badem şekerlerim Tun Tun!`` `` Badem şekerlerini kiminle paylaşıyorsun?`` Arya küçük adamın dizinden kalkıp koştura koştura Şenoğlu apartmanın önünde durdu. Annesinin balkon camında ki papatyalarına baktı, henüz sapasağlam duruyorlardı. Beline uzanan sarı tutamlı saçları rüzgarda ahenkle dans ederken arkasını dönüp kot tulumunun ön cebine sakladığı mavi renkte ki badem şekerlerini çıkarıp koşturdu. Ardıç Tuna`nın ellerine bıraktı badem şekerini. `` Bu badem şekerlerini seninle paylaşıyorum Tun tun!``