Nefretten aşka, sürükleyici tarihi, Bosna asker kurgusu 🪻Tüm ailesini Bosna’da kaybettikten sonra kendisini öldürmek isteyen düşmanlarından kaçıp Türkiye`ye sığınan ve kendisinden nefret eden üsteğmene aşık olan Alina Mihaloviç 🪻Sevdiği kadının ölümüne sebep olan Alina ile görev icabı evlenip onu örgütçü dayısıyla birlikte hapse attırmak için aşık rolü oymayan Üsteğmen Barbaros Ege Demirsoy ... Alina tüm ailesini Bosna savaşında kaybetmiş ve dayısının yardımıyla bağ evine sığınarak kardeşi Hana ile hayatını kurtarabilmiş genç bir kızdır. Yemek bulmak için kardeşini bırakıp evi terk ettiğinde hayatı artık eskisinden çok daha zor olacaktır. Geçmişin içinden gelen karanlık silüet onu bulduğunda artık savaşta kan ağlayan milleti için erkek kılığına girerek makus talihini değiştirmeye çalışacaktır. Tesadüfler Alina’yı, rehin alınan savaş muhabiri sevgilisini kurtarmak için gelen Üsteğmen Barbaros ‘a götürür. Kader birbirinden nefret eden bu iki yaralı kalp için ağlarını çoktan örmüştür. Geride kalanlar için savaş , aşk ve entrika hiç bitmeyecektir. 🪻Savaşın mahşerinde kıvranan öksüz kalmış bir ülke 🪻Karanlığa savaş açıp muhabir sevgilisini kurtarmak için gelen bir Türk askeri 🪻Ülkeler arasında savaş sebebi olacak gizli bir görev… 🪻Kendi öz yeğenini ölüme sürecek kadar karanlık bir örgüt lideri ve onu pusuya düşürmek için yemin eden YILDIRIM TİMİ… 🪻Savaşın günahlarından kurtulmak için erkek kılığında dolaşıp düşmanlarıma kan kusturan Alina Mihaloviç… 🪻Sevgilisinin ölümüne sebep olan kadınla görev icabı evlenmek zorunda kalan Barbaros Ege Demirsoy… 🪻Dostluk, ihanet ve sarsıcı bir aşk hikayesi…

“Bir dokunuş, zamanı yerinden oynattı.” Ormanın derinliklerinde keşfedilen bir parıltı, vampir Lamia’yı geçmişiyle ve kaderiyle yüzleşmeye zorlar. Zaman, aşk ve trajedi iç içe geçerken; her fısıltı bir sırrı daha açığa çıkarır.

Duman daha çok küçükken ailesini kaybetmiş, yaşam enerjisini yitirmişti. Ailesinin ölümü Duman için kabul edilebilir, sıradan bir ölümdü. Taa ki yağmurlu bir günde kasklı bir adam onu bulana kadar... Kasklı adam Duman`ın hayatına girdikten sonra rüya görmeyen Duman, her gün garip rüyalar görmeye başlamıştı. Gördüğü rüyalardan sonra Duman gerçeklik algısını yitirmişti ve aklında tek bir soru vardı; "Yaşananlar gerçek miydi, yoksa birer rüyadan mı ibaretti?"

O’nu severken acı çekiyordum, O’nun beni sevmekten vazgeçeceği düşüncesi ise bana acı veriyordu.

"Karanfiller" dedi Lavin buz grisi gözlerinin içinden. Bense eski tanıdık o hikayeyi perde arkasında okurken konuştum. "Karanfillerin hikayesini bilir misin?" Bilinmezliğin sırrını aralamak için bana cevabını verdiğinde ise o tanıdık hikayeyi, hayatımı anlatmaya başladım. "Hz.Meryem, Hz.İsa çarmıha Yahudiler tarafından gerildikten sonra oğlunu görür ve olduğu yerde dizlerinin üzerine çökerek ağlamaya başlar. Gözyaşları toprağa kavuşunca bir mucize yaşanır ve karanfiller ortaya çıkar." "Karan..." Ardından Lavin`in dudaklarından bütün gerçekliği kendisine söylüyormuş gibi benimle buluşturdu. "Lacrimosa." Lacrimosa, ölümün getirdiği gam, karanfiller ise ölümün ardından gelen gözyaşlarıydı. Bu çoktan ölümü sırtlanmış ruhun darbesiydi. Bu kemikleri ve kanadı kırık, sadece nefes almak için yaşayan, ruhu olmayan adamın hikayesiydi.

Nur gizli bir teşkilata bağlı akıllı ,güzel bir o kadar da sırlarla dolu bir geçmişe sahip birisi. Azad ve Nur’un karşılaşması bu karşılaşmanın iş anlaşmasına dönmesi Azad için güzel gibi gözüksede Nur için tam bir ateşten çember haline gelmişti. Azad bir aşiretin ağası aynı zamanda bir mafya lideri. Zehirli sarmaşık operasyonu nasıl devam edicek?

Ben bir kibritim sizi yaka bilmem için önce benim yanmam gerekiyor.

Ana vatanımdan ayrılıp bir girdapa gittiğimi o an bilmiyordum, asıl bilmediğimse çekildiğim sandığım girdabın aslında yurdum olacağıydı

Sözlüğümde üç kelime vardı benim Lavinya sen,yada,hiç…

"Önemli olan kim olduğumuz değil, ne yaptıklarımızdır."

Karanlıktan koşan aydınlığa, yerinden memnun olmayan pişmanlığa giderdi. Emin olamayanlar bu işin neresindeydi? Yolun ortasında kalakalanları bu ayrımın neresine koyabilirdik. İşte biz tam olarak ne yapacağını bilemeyen iki kişiydik. Bu yol ayrımının bir kaldırımında ben karşı kaldırımında o vardı. Kaçamayanlar ve yok sayamayanlardık belki.. "Yapacak bir şey yok." "Her zaman yapacak bir şey vardır." "Ben umut tarlası değilim." "Zaten ben de çiftçi değilim." Biz yolumuzu kaybettiğimizi bilip, bulmak için çabalamayanlardık. Ama değişebilirdi belki de değişmeliydi. "Sırrını açığa çıkarırım." "Ben sana sır vermedim." Sır gibi gözüken geçmişi kabul etmek için ne yapmalıydık?

Aniden olmadı, birikti.Yavaş yavaş doldu, sonunda taştı. Bugün attığım üç beş adım yormadı beni, dün yürüdüğüm kilometrelerce yol nefesimi kesti.Aniden bitmedi bıçakla kesilmedi birikti.Doldum, taşıyorum artık. Siz sadece taştığımı görebiliyorsunuz. Ben bugün vazgeçmedim