Kendine hiç bir hak verilmeyen ve hor görülen bir kız ve zengin yakışıklı polis anlaşmalı bir nişanlanma yaparlar ama birbirlierine aşık olacaklarını hesaba katmazlar ama ne o ona sevdiğini söyler ne de o hep aşkları bir Zorluk içinde dir ve bunun ilk sebeplerindn biri oğlanın polis kızın babasının ise devlet düşmanı olmasıdır ve bu onları bir çıkmaza sokacaktır ayrıca kızın ve oğlanın küçüklükten travmaları vardır ama birbirlerinin yarakarını saracaklardır peki bütün bu şeylere rağmen kavuşup mutlu olabilecek ler miydi

**Mafya kurgusudur. ... “Git...” diye fısıldadım, sesim dudaklarımdan güç bela bir fısıltı gibi dökülmüştü. “Gitmeyeceğim, gözlerime bak.” Onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerine bakmaktı, onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerinde ölümü izlemekti. “Sen bak ki ben göreyim...” diye fısıltıyla konuştu, parmakları tüy gibi bir temasla çenemi kavrarken bakışlarımı alev alev yanan mavilerine çevirdi. “Kendimi görmeyi hayal ettiğim göz bebeklerine nasıl bir cehennem yerleştirdiğimi.” ... Massimo Dante Morelli, İtalyan mafyasının karanlık dehlizlerinde hüküm süren bir gölge. Kullandığı zehre panzehir ararken, kaderin ağları onu genç bir kimyagerin laboratuvarına düşürür. Aşk ve nefretin, yaşam ve ölümün dans ettiği bu labirentte, hangi taraf kazanacak?

Çünkü adalet, bazen sadece bir tetik sesiyle susturulurdu. `Oyunuma hoşgeldin polis. Kazanmak istiyorsan önce strateji geliştir.` -R ---- > “Genç bir polis seni araştırmaya başladı Raven. Sistem dışından geldiği için seni bulmakta engellenmiyor. Tuhaf şekilde... seni bulmak onun saplantısı olmuş gibi.” Raven tek kelime etmeden döndü eldivenli ellerini beline indirdi. Belki de silahını kontrol etti, belki sadece düşündü. Raven soğuk, derin ses tonuyla konuştu. > “Adı?” Örgüt Ustası: > “Orion Redd. 27 yaşında. Cinayet şubesinden geldi ama aykırı. Takıntılı. Şimdiye kadar beş kişinin izini çözmüş... ve altıncı olarak seni seçmiş.” Raven`ın gözleri görünmese de... bakışları keskinleşmiş gibi hissedildi. > “Gerekiyorsa... bir dosya daha olur.” ----- Orion kendi kendine mırıldandı. > “Aynı yöntem… aynı soğukkanlılık... ama hiç tanık yok. Dosya hep kapatılmış. Bu işi kapatanlar kim?” Masanın köşesinde, üzerinde sadece  iki kelime yazılı bir dosya var: “RAVEN- ÖLÜMCÜL” > “Kim olduğunu bilmiyorum... ama bulacağım seni. Herkesin iz bıraktığı bir an vardır.” Orion haritayı yeni bir kırmızı kalem işaretiyle işaretledi. Dudaklarının köşesinde hafif bir gülümseme belirdi. ---- (eleştirilere açığım. lütfen 16-17 yaşından küçükler okumasın. travma ve ólúm tasvirleri oldukça fazla bulunuyor.)

8 yaşında abisiyle evlat edinen bir kızımızın hikayesi adı Defne gül olcak ama bilmiyoki evlat edinildiği aile unun öz amcadının ailesi ölüyo kızımız bu gerçeği 18 zine 3 ay kala yaşıyor. Umarım ilginizi çeker bu benim ikinci hesabım ilk hesabımın şifresini unuttum tekrar hesapla yine sizinleyim.

"Asya" Hiçbir duygunun yerleşmediği bir beden neyle dolar? Bursa’nın gri sokaklarında, bir yurtta kalan 16 yaşındaki Asya’nın kimseyle paylaşmadığı bir geçmişi, hiçbir şekilde ifade edemediği bir iç dünyası var. Yıllar önce gözlerinin önünde ailesi katledildi — ama Asya o gün sadece anne babasını değil, kendini de kaybetti. O günden sonra hiçbir duyguyu hissedemez oldu. Ne mutluluk, ne korku, ne de sevgi... Aslında sadece bir gölge gibi sürüklendi hayatın içinde. Psikologların tanımları uzun: travma sonrası stres bozukluğu, bipolar eğilim, depresif epizotlar. Ama Asya için bu kelimelerin hiçbir anlamı yok. O sadece uyanıyor, yaşıyor ve tekrar uyuyor. Ta ki bir gün... Sıradan bir metro sabahında bir bakış, bir ses, bir anı — Asya’nın içindeki derin boşluğa bir çatlak bırakır. Bu, duygularını yitirmiş bir insanın dünyaya yeniden tutunma ya da tamamen kopma hikâyesi. İyileşmenin değil, yüzleşmenin kitabı. Ne kahraman var ne kurtuluş. Sadece saf, işlenmemiş bir acı ve onun içinde debelenen bir zihin. “Güzel şeyler hissetmiyorum. Ama hissedememek güzel bir şey mi, onu da bilmiyorum artık.”

Asker avukat ilişkisi Yüzbaşı Yavuz DOĞU Avukat Sanrı YILDIRIM

Bazen bir gün, her şeyin özeti olabilir. Sabah uyanıyorsun ama neden kalktığını bilmiyorsun. Sokağa çıkıyorsun, kimse gözünün içine bakmıyor. İşe gidiyorsun, sistem işliyor ama içinde bir şey duruyor. Bu hikâyede ne büyük olaylar var ne kahramanlar. Sadece biri var - herkes gibi görünen biri. Günlük hayatın sessiz çığlıkları, iç sesle dış dünyanın çatışması, kalabalıklar içinde görünmez olmak... Eğer bazen "burada olmamalıydım" hissine kapılıyorsan, bu sadece bir hikâye değil. Bu, bizim hikâyemiz olabilir.

“Bazı acılar hiç geçmez, sadece şekil değiştirir.” Cumhuriyet savcısı Saye yıldırım; geçmişin yılanlarıyla örülmüş ve geleceğin külleri arasında hapsolmuş bir kadındır. Her dava da yeniden yanar ve her kararda yeniden doğar. Fakat bu kez karşısındaki dosya, yalnızca bir çocuk cinayeti değil, çalınmış çocukluğunun fısıltılarıdır. Yaman Kerem Saraçlı… Güçlü, başarılı ve karanlığın ta kendisi. Yüzü şimdiye ait , sesi geçmişin derinliklerinden gelen bir fısıltı. Saye’ nin dünyasında o geçmişin hayaleti mi yoksa geleceği üzerinde taşıyan külleri mi? Geçmişle geleceğin birbirine dolandığı, aşk ve travmanın iç içe geçtiği; kalbin bile delil sayıldığı bir adalet yolculuğu…

Masumiyetin iftirayla çalındığı, zamanın bir okul bahçesinde donduğu sarsıcı bir hikâye. Adalet gecikir, sessizlik konuşur. Ve bazı yaralar... sadece büyür. Donmuş Zaman, affetmenin değil, yüzleşmenin romanı.

Zorla yapılmış bir evlilik, Yarım kalan hayaller, Bilinmeyen gerçekler, Hastalıklı zihinler... Bir bedene hapsolmuş üç kişi, bu bedeni kim yönetecek? Nasıl geldik bu hale? Her şey o fal ile başlamıştı. Doğru bilmişti her şeyi. Lila girmişti hayatıma. Tüm kurallarımı alt üst edip hayatımın en güzel rengi olmuştu. Ama onu kopardılar benden, ölüme ittiler onu.Hiçbir şey yapamadım, hiçbir şey... Falcı her şeyi doğru bilmişti ama eksik söylemişti. Uyarmalıydı beni anlatmalıydı tüm gerçekleri. "Şu olanlara bir bak, karın senin yüzünden kendini 5 yaşında bir çocuk zannediyor." Poyraz`ın söyledikleri hâlâ kafamın içinde yankılanıyordu. Haklıydı benim yüzümden olmuştu. Ama nereden bilebilirdim ki. Sadece hafızanı kaybettiğini düşünmüştüm ama öğrendiğim gerçek bambaşkaydı. "Aras Amca benimle gel. Poyraz Amca yine benim oyuncaklarımla oynuyor." Evlendiğim kadın mıydı bu? Öncesinde bana korkmadan meydan okuyan, şimdiyse çizgi film izleyip oyun oynayan. Bir kişiyle değil, üç ayrı kişi ile evlendim... ~Aras Yıldırım~ Kitabımı daha önce başka bir platform üzerinde yayınlamıştım. Burada da yüklemek istedim. Bölümler hazır olduğu için. Kısa sürede devamı gelir. Sevgili okurlar sizden ricam ön yargı ile yaklasmamanız.

🔮 Ana karakter, kaotik bir dünyada doğar. Bu dünyada herkesin acıları bir “gölge” olarak dışa vurur. Her gölge, sahibinin bastırdığı duygulardan beslenir. Ana karakter, çocukken bu gölgeleri emen nadir bir varlıkla birleşir. Herkesin gölgesini içine çeker ama kendi gölgesi gittikçe büyür. Yıllar sonra, kendi gölgesi bir canavara dönüşmek üzereyken, karakter başka bir evrene geçiş yapar: burada insanlar gölgelerini dansla, yazıyla, duvarlara çizerek kontrol altına alır. O da kendi gölgesini yazıya dökmeye başlar — ve gölgesi küçülmeye, ışığa dönüşmeye başlar. Bu yolculukta, hem kendini hem başkalarını dönüştürür. Ama sonunda şunu fark eder: Gölge olmadan ışık olmazmış. Açıkçası ilk kitabım nasıl olacak hiç bilmiyorum ve kendi hayatımı anlatıyorum en azından değiştirerek umarım beğenirsiniz

Hafif hafif esen rüzgar saçlarına çarparken, uyuşan tenini korkuluklara yasladı. Kafasında hiçbir düşüncenin olmaması onun için normalken, yanındaki yoldaşı için bir sorundu

“Neva’yı okumalısın. Çünkü onun başına gelen, senin de başına gelebilirdi.”

Askeri ve Gerçek Ailem kurgusuydu ama kitap silinip tekrar yazıldığından dolayı sadece ASKERÎ yapmaya karar verdim. _______ "Hızlanın yakınlarda bir mağara olması lazım." Gözlerim hepsinin üzerinde tek tek dolaştı. Eren yaralanmıştı. Yarasını her duruma göre Dursun dağlamıştı ama fazla dayanabileceğe benzemiyordu. "Komutanım." diyen zayıf sese döndüm. "N`oldu, Eren?" "Komutanım," dedi tekrardan ve derin bir nefes aldı. "Beni geri de bırakın. Ben size yük oluyorum." denmesiyle kaşlarım en derinden çatıldı. "Saçmalama, Eren! Asla böyle bir şey olmayacak." ______ "Komutanım, Vatan timinden haber alınamıyor ne yapacağız?" Albay Mehmet, arkasında kalan askere omzunun üstünden baktı. "Ne kadar zamandır haber alınamıyor?" "Komutanım bu günle beraber iki gün oluyor. İlk başta dağda sinyal çekmez diye düşünmüştük, ondan haber sağlayamıyoruz zannetmiştik ama hâlâ daha iletişime geçemedik." Albay derin bir nefes aldı. Karargâhın en başarılı timlerinden biriydi; Vatan timi. "Kasırga timine haber verin. En fazla yarım saat içinde yola çıkacaklar." ____ Bu hikayedeki kurum, kuruluşlar, karakter isimleri ve olay örgüsü tamamen hayal ürünümdür.

Küçüklüğümden beri ağır travmalar geçiren Alya`nın psikolojisi iyiye gitmez, taki yetimhanede yaşadığı zorbalıklardan onu koruyan Alev`le karşılaşana kadar.

Bir anlaşma. Bir esaret. İmkansız bir aşkın kıvılcımı... Duru, babasının karanlık geçmişinin bedelini öderken, hayatının kontrolü otoriter bir albayın eline geçti. İlk başta tek hissettiği nefretti. Ancak aynı çatı altında, zorunlu bir birliktelik zamanla beklenmedik bir çekime dönüşecekti. "Albayın Esiri", gücün ve kırılganlığın, nefretin ve tutkunun iç içe geçtiği, İstanbul`un büyülü atmosferinde soluksuz okuyacağınız bir aşk romanı.

"Seni niye getirdiler buraya" "Niye sordun" "Aynı odada kalıyoruz sonuçta bilmek istedim" "Annem babam öldü ""Benim de "Benimkiler gözlerimin önünde öldürüldü. Kanları buraya bulaştı" dedim adeta son kelimeleri tükürür bir şekilde. Sonra artık yıkamaktan yara olmuş elimi gösterdim. Bana acıyan bir bakış attı. Sonra konuşmaya devam etti "Hiç akraban yok mu" "Var,bir dayım var, Gelip beni buradan alacak." "Benim de 2 dayım var ama 6 senedir gelmediler"sonra hızla konuyu değiştirdi. "Ben buradan ayrılmayı düşünmüyorum artık. 18 yaşımdan sonra da burada çalışacağım. Ya sen sen ne yapacaksın" "Tek istediğim şey o 2 şerefsize bana yaşattıkladının beterini yaşatmak" "Bence ailen bunu istemezdi,yani iki şerefsiz yüzünden hayatını karartmanı istemezdi" ""O iki şerefsizden intikamımı alırken hayatımı karartmayacağım aksine çok daha güzel bir hayatım olacak."dedim ağazımın içinden

"Bazı çocuklar hiç büyümez. Onlar sadece daha az ağlar." Sevginin neye benzediğini bilmeden büyüyen bir kız çocuğunun hikâyesi bu. Bir duvarın arkasında konuşmadan geçen yılların, aynaya bakarken kendini tanıyamaman, "Ben neden böyle oldum?" sorusunun cevabını arayan bir kadının yolculuğu. Çocukluğunu hiç yaşamamış, ama yetişkinliği sırtına erken giymiş bir ruhun iç savaşları, sessizlikleri ve hayal kırıklıkları bu sayfalarda can buluyor. Bu kitap, duymayı beklediğin bir "aferin"i hiçbir zaman alamayanların, en çok sevilmeyi hak edenlerin nasıl unutulduğunun öyküsü. Belki sen de bu hikayenin bir yerinde varsın. "Büyümek diye bir şey varsa, bazıları çok erken öğrenir."

İki erkek bir aşk, ailesinin ona bıraktığı borçları yüzünden hayatından nefret eden Ha rin ve ,sayısız arkadaşı olan ve üniversitede popüler olsada aslında gerçekte kimsenin onu sevmediğinin farkında olan Kang dae` nin hayatı.... Bu çift sadece birbirlerine acı mı çektirecek yoksa mutlu mu olacaklar ? -"Seni seviyorum, Ha rin sadece bana bir şans daha ver bu defa seni kırmayacam" -"Sana inanmam için bir neden yok Kang dae , biz zaten hiç birbirimizi sevmedik" Peki bu iki aşık beraber olabilecek mi ? -"Ha rin neden hala Sungmin`in yanına gidiyorsun yoksa ona aşık mısın ? Söyle siz sevgili misiniz ?" -" Sana bunları açıklamak zorunda değilim hem biz neyiz ki sana açıklama yapayım ... -"....."

Uyarı: Kitapta geçen kişi, kurum, olaylar, yer ve mekanlar tamamen hayal ürünüdür! Geçmişindeki bütün acılara rağmen ayakta kalmayan çalışan Elfin Sare Erzel. Her gün bıkmadan,usanmadan çalıştığı dükkanın karşındaki mezarlıktaki mezarlara beyaz karanfil ekiyordu. Peki bir Askerin babasının mezarına karanfil dikerken Askerle kaba bir şekilde karşılaşırsa ne olur? Yaralı bir kadın fakat çiçeklerle kendini yaşama adamış ve ayakta durmaya çalışan bir kadının hikâyesi...

Bir Kış Masalı Hikâyesi... " Kar taneleri kadar eşsiz, bir kış gecesi kadar huzurlu bir aşk... " Berfu, ailesini kaybettikten sonra, çocukken tatil yaptıkları kasabaya tamamen taşınma kararı alır. Bir kış gecesi, dışarıda yoğun kar nedeniyle mahsur kalması ona aşkı getirir. Erken yaşta ailesini kaybetmesiyle, kimsesiz kalan Berfu, babasından hiç sevgi görmeyen, ailesinden kaçmak için başka şehre taşınan Çınar... Berfu ve Çınar ailelerinden kalan boşlukları beraber doldurabilecekler mi?

Artık burdayızz :))

Her şey yalan mıydı bu dünyada , her şey rüyamı ondan ötesi kabus mu?

🕯"Ölülerin hatıraları, yaşayanların kabusudur. Bir ölü, hiç ölmeyenlerin en büyük korkusudur."🕯 Geçmiş... bazıları için bir hatıra, bazıları içinse bir zincir. Onlar içinse; hem bir ceza, hem de asla kaçamayacakları karanlık bir orman. Farklı hayatların içine doğmuş, farklı acılarla büyümüş, farklı yollarla can almayı öğrenmiş bu insanlar, kaderin tek bir noktada buluşturduğu seri katiller...... Her biri kendi karanlığında boğulurken, aynı zamanda bu karanlıktan kurtulmanın yolunu arıyor. Katiller... ama hâlâ insan olduklarını unutmadılar. Günahkârlar... ama hala içlerinde umut taşıyorlar. Hayatlarının büyük bölümünü ölümle geçirmiş bu kişiler, şimdi ilk kez yaşamı seçmeye çalışıyorlar. Temiz bir gelecek kurmak için geçmişlerini gömmek zorundalar. Ama geçmiş kolay gömülmez, özellikle de seninle birlikte nefes alıyorsa. Bir yanda kendilerine kurulan ustaca tuzaklar, diğer yanda yıllardır güvenilen dostlukların paramparça oluşu… Güvendikleri herkes, her şey, her bağ yavaşça çürürken; katillerin kirli dünyasında tek temiz kalan şey inanç olabilir mi? Peki ya o büyük düşman? Her hayatı gölgeleyen, görünmeyen ama hep hissedilen o varlık… Asıl düşman kim? Kimi zaman bir insan, kimi zaman bir düşünce, kimi zaman sadece kaderin ta kendisi. Kirli olan sadece katiller mi? Yoksa onları böyle yapan sistem, insanlar ve sahte masumiyetler mi? Bu hikâye, sadece kanın ve cinayetin değil; pişmanlığın, yüzleşmenin, inşa etmenin ve yeniden doğmanın hikâyesi. Kirli dünyalarda temiz kalmak mümkün mü? Yoksa bazı hayatlar baştan kirletilmek için mi yazılmıştır? Geçmişten gelenler geleceği değiştirecek. Ve bu kez, ölüm değil, seçim kazandıracak.

Mine vatan aşkı ile yanıp tutuşan genç bir kızdır. Babası ve ağabeyi gibi asker olmayı istemiş fakat bazı şartlar imkan vermemiştir. Ağabeyinin arkadaşı olan, Yekta Erman ile başı dertte olan Mine Er yıllar sonra Van`a atandığında uzun zamandır görmediği Yekta ile yaralı askeri kurtarmaya çalışırken karşılaşırlar. Aynı yerde görev yapmaları tesadüf mü? Yoksa bu kaderin onlar için hazırladığı sürpriz miydi? Mine ve Yekta`nın hikayesine ortak olmak ister misiniz?