Eşsiz bir yolculuk... ♡ "Lotus çiçeği üzerine konan her bir toz zerresini temizlermiş..." Gözlerimin içine bakıyordu. İçime işleyen bakışları vardı. Hafifçe güldüğümde sözlerine devam etti. "Tıpkı güldüğünde kötü olan her şeyi unutmam gibi..." Ben nutkum tutulmuş bir şekilde onu izliyorken o elimdeki kutuda duran kolyeyi çıkarttı. Arkamı döndüm ve takmasını bekledim. Düşüncesi çok naifti. Böyle güzel bir hediye... Böyle güzel bir ortam herkese nasip olmazdı... ♡ "Ya kızım yavaş olsana ezdin resmen." Eylül Zehra`nın kolundan tutup üzerimden çekmeye çalışırken bir yandan da azarlamaya başladı. "Freni boşalmış damperli kamyon gibisin Zehra." Zehra ayağa kalkmıştı bile. Eylül de bana yardımcı olmak için elimden tutmaya çalışıyordu. Tabi ben bu sırada gülmekten kendi kolumu bile kaldıramıyordum ki kendimi kaldırayım. O sırada içeriden gelen kapı açılma sesiyle irkilip hemen ayaklarımı toparlayıp oturdum. Görüş alanımıza Oğuz girmişti. Herkes çok sessiz bir biçimde Oğuz`u izlerken bende ne yapacak diye merakla kafamı kapının kenarından çıkardım. Sanırım su falan içecekti. "Deve kuşu olduk resmen şu halimize bak." Eylül gülerken Zehra eliyle Eylül`ün ağzını kapatıp, "Sus duyacak şimdi. Onu izlediğimizi anlayacak." Ne onu mu izliyorduk. Çok ayıp ya. Biz kim izlemek kim. Sadece gitmesini beklerken etrafa göz atıyorduk o kadar... ♡ "Ben salondakileri alayım. Sen de diğer üçünü. Nasıl fikir?" "Zehra saçmalama. İkimiz birlikte yapacağız. Ayrılmak yok." Zehra sessizce iğneye ipliği geçirmeye çalışıyor ben ise içeriyi kontrol ediyordum. Çok sessiz olmamız gerekiyordu. Sonuçta yapacağımız işte ses çıkarırsak bizimkilerden birisi uyanabilirdi. Ne mi yapacaktık? Herkesi bu gece yattığı yere dikecektik...

"Kıskanç bir adam mısın sen acaba?" Dedim onunla dalga geçerek. Ama o ellerini yanaklarıma koyup ciddi bir cevap verdi. "Şu anki sınırlarım bana kıskanç bir adam olmadığımı gösteriyordu. Ama seninle hangi boyuta ulaşır kestiremiyorum doktor hanım. Bunu önceden ölçebilen bir alet falan yok mu? Şimdiden görürsen belki daha sonrasında vazgeçmezsin." "Öyle bir alet yok. Ama vazgeçmem gibi bir ihtimal de yok." Nefes Ekim & Pamir Bozoğlu

Zamanın akışından farksız ama düzensiz hayatların ele alındığı bir roman yazmak her zaman hayatımda en önemlisi oldu. Bu kitap Tanrı inancını kaybetmiş inanmayanlara. Bu kitap Tanrısını yaratanlara, Tanrıya inanmak isteyenlere, görülmek isteyenlere. Bu kitap Tanrının kararsızlığını içine almış insanların eseri.  Şiddet, intihar, uyuşturucu, bağımlılık içeren hiçbir şey güzel değildir olamazda. Ama üç farklı hayatın bunları içinde hissettiği anlar olur, bu anlar yazıya döküldüğünde Uygar, Ajlan ve Ilgım`ım hayatına dönüşür.  Bu kitap kendisini kaybetmişlere, kendini arayan ergenlik çağlarını ve hayatını umutsuzluk içinde geçiren, çözüm yolunu ölümde bulmak isteyenlere. Kendini kaybetmenin depresyonun mani dönemlerinin köpeği olan bana bir armağan. Hayatımda en sevdiğim insanları kaybettiğim dönemlerde beni satırlara iten kendime. Ve benim gibi satırların altına sığınan arkadaşlarıma. Hayatı öğrenip, yalanı, aşkı aldatmaları gören, en çokta umudunu kaybedenlere.  Bu kitap beni asla yalnız bırakmayan içimdeki küçük çocuğa bir armağan. Bu kitap beni sarıp sarmalayan koruyan depresyonun ve ölümün kıyısından alan ama kendi giden babama. Bu kitap benimle üzülen benimle ağlayan beni yalnız bırakmayan anneme. Bu kitap dostum, her zaman yanımda olmasını istediğim kardeşime. Bu kitap bu satırları yazarken işaret ve orta parmağım arasında külleri tuşlara düşen sigarama armağan.  Bu kitap bizi yalnız bırakıp yanımızda olmayanlara armağan. Bu kitap yanımızda destekçimiz olan insanlara. Annemize babamıza, yalnızlığı alkol ve sigarada bulmaya çalışan bana bir armağan. Beni ayakta tutmak isteyen bugün az önce fark ettiğim içmeyi unuttuğum antidepresanlarıma bir armağan. Bu kitap her ağladığımda sabırla beni dinleyen psikiyatri doktorlarıma bir armağan. Bu kitap bize çok uzakta olan ama desteğini esirgemeyen Aytac ve Büşra`ya. Bu kitap kilometrelerce uzakta olan sevdiklerimize bir armağan. Bu kitap canımızın kıymetini anladığımız şarkılarla avuttuğumuz ruhlarımıza armağan.  Bu kitap gözlerimizden akan mutluluk gözyaşlarına, üzüntü gözyaşlarına yanaklarımızı ıslatanlara armağan. Bu kitap bedenleri bizimle olmasada kalbimizde yaşayanlara armağan. Bu kitap beni ve sizi destekleyen Derya ablalarımıza armağan. İsimlerin değiştiği ama hayatımızda güzelliklerini bize armağan edenlere.. Bu kitap sizlere benden bir armağan. En büyük ümitsizlikte kendini yalnız hissetmeyip burada sarılacaklara bir armağan.  Tanrıya düşman olan adam Uygar, Tanrıya inanmak isteyen Ajlan, Uygar ve Ajlan`ın ortak karakterlerini almış kararsız Ilgım`ın..