Yıkım, yeniden doğuş ve geçmişin izleri.

Sis geceye perdesini örttü. Gökyüzü kızıla boyandı. Artık yılda bir can gözlerini dünyaya açtı. Lanet edildi, öldürülmeye çalışıldı ama her şeye rağmen yaşadı ve babası son nefesinde onu ve soyuna lanet etti. Ormanda güzel bir yürüyüşe çıktı genç aile. Nereden bile bilirlerdi ki hayata birlikte baktıkları son gün olduğunu. ------------(⁠´⁠∩⁠｡⁠•⁠ ⁠ᵕ⁠ ⁠•⁠｡⁠∩⁠`⁠)----------------- "Gelme." çağresiz sesim boğazımı yakıyordu. içimde bitmek bilmeyen baş kaldırış vardı. "Kaçamazsın." dedi seri adımlarla üzerime gelirken. "Hayır, beni burada sonsuza kadar tutamazsın. Elbet bir gün kaçarım." korkuyla sarf ettiğim sözcükleri duymuyor gibiydi. bunun yerine bana bir adım daha yaklaştı soğuk duvar sırtıma dediğinde aramızda bir nefes mesafe kalmıştı. "Aklında bulunsun, Bir kurttan kaçamazsın. Bizler doğananın saf avcılarızdır."

Ben Elena Robert karanlıklar ülkesi prensesi, ruhun ise veliahtıyım. yani en azından bir süre önce öyledim. Karanlıklar ülkesi ben daha 10 yaşındayken ejder soylular tarafından işgal edildi, halkımın çoğu ya öldürüldü ya da esir alındı , anne ve babam ise canice katledildi. Ejder soyluların krallığımıza yapılan saldırıdan abim ve ben erik sayesinde kurtulduk, kız kardeşimin ise bizim gibi bir şansı olmamıştı , o da anne ve babam gibi katledilmişti. Ve ben o gün küçücük bedenimle bir yemin ettim bir gün kanım pahasına bile olsa evimi geri alacak ailemin kanını yerde bırakmayacaktım, ve bizim ülkemizde yemin yerine getirilmez ise bunu canınızla öderdiniz.

“Anıl!” dedim ama beni duymamıştı. Bu çocuk neden böyle yaptı şimdi? Sabır çeke çeke, önümde kırılan bardaklara basmamaya çalışarak yanına vardım. Arkadaşları kolundan çekse de Anıl’ın çocuğu bırakmaya niyeti yoktu. “Anıl!” diye yüksek sesle bağırdım bu sefer. Hem ben hemde karşı taraf nefesler içinde kalmıştı. Anıl`ı kolundan tutup çocuktan uzaklaştırdım. “Sen ne yapıyorsun Anıl delirdin mi?” Kafede çalışan garsonlar diğer kavgaları ayırmaya çalışıyordu. Kısa bir an garip bir sessizlik oluştu. “Nerede kaldın abla? Biz de sevgilinle tanışıyorduk!” dedi iğneleyici şekilde. “Anıl.. Anıl.. sana inanmıyorum!” Dişimi sıkmaktan kırılacak gibi hissettim. Aptal bu çocuk, kafamı yana yatırıp sabır dilendim. Kafede sorun çıkaranlar bir bir dışarı çıkarılıyordu. Ben ne yapacaktım şimdi? İçeride herkes birbirine girmişti ve bunu duyan dışarıdaki kalabalık kafenin önünde dizilmiş içeride neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorlardı. Kardeşimin kavga ettiği kişiye döndüm, bakmaya ancak fırsatım olmuştu. Anıl da hasar olmasa da karşımdaki adam için öyle diyemeyeceğim çünkü üstü başı dağılmıştı. “Ben çok özür dilerim,” dedim adama mahcubiyetten bakamıyordum bile. “Ne özür diliyorsun abla ya?” dedi. Hala konuşabiliyordu ya yani gerçekten sabrım azalıyordu. Sabır! “Kes şu sesini!” Ceren soluk soluğa ancak gelmişti. “Ne olmuş burada?” dedi hayretle lakin ben karşımda neredeyse tariflerime birebir uyan çocuğa- pardon adama bakıyordum. Anın heyecanıyla artık nasıl koştuysam o bana yetişememişti. Adama baktım, yüzünde küçük küçük sıyrıklar vardı. “Kusura bakmayın ne olur, kardeşim Anıl…normalde yapmaz böyle şeyler çok akıllıdır,” dönüp Anıl`a baktım. “Ne olduğunu anlamadık!” dedim. Kaşları konuşmaya başladığımdan beridir çatıktı. “Avukatıma anlatın derdinizi.” deyip cebinden telefonunu çıkarıp bir numara tuşladı. Bir yandan da yürüyerek kafenin çıkışına ilerledi. Olamaz…

3056 yılında insanların ayda 10 kadın 10 erkek olmak üzere üretilmesi ve bu üretim sonucunda bir kızın ortaya çıkması kızın diğerlerine göre farklı özellikleri olması aslında bir denek olduğunu gösterir hikayemizde 3 adet ana karakter bulunmaktadır göz atmak isteyebilirsiniz mükemmel çünkü

Kaderini kendi elleriyle yazmak isteyen ama bir türlü beceremeyen bir kadın. Karşısındaki aynada bulduğu benliği, her bir cinayetinde paramparça olup kalbine batan ayna kırıkları gibi ona düşman. Hayatının en berbat dönemlerinde bile tek başına kalan bir adam. Kimsesizlik içine öylesine işlemiş ki, destek olmak isteyenler artık ölü. İkisinin birleşimi.

Küçük yaşta babası şehit olan Yonca babasının tabutu başında bir yemin eder herkesin bildiği. Ama bir yemini daha vardır herkesten gizlediği. Babasının şehadeti arkasından intikam için aynı yolu seçen Uğur. Babası gibi asker olup bayrak, vatan ve babası için savaşmaktadır. Yonca ile Uğurun ortak kaderi onlara neler yaşatacaktır.

Sevgide intikam olur muydu? İntikam varsa o sevgi olur muydu? Benim hissettiğim sevgi miydi? İntikam mı? İçimde hangisini büyütüyordum? Aklımla kalbim arasında bir savaşta kalmıştı. Kazanmasını istediğim taraf her ne kadar aklım olsa da, kalbimin hissettiği gerçek hisler burada olduğunu belli edercesine çarpıyordu. Arafta kalmıştım. Ne yöne dönersem canım yanacaktı. Bir seçim yapmalıydım. Ya beni yakan canı yakacaktım. Ya da beni yaşatan canı.

"Ben ölümün ayak sesleri yim komutan, sen kimsin? "

Sessiz Yemin, geçmişin acıları ve kayıplarıyla yüzleşen Lara`nın, hayatını değiştirecek bir yolculuğa çıkmasını konu alıyor. Eşinin ölümünün ardından, Lara, kocasının vasiyetini yerine getirmek zorunda kalır ve yıllar önce yolları kesişmiş olan Cihan ile yeniden karşılaşır. Cihan, bir yanda geçmişin gölgeleriyle mücadele ederken, diğer yanda Lara’ya duyduğu derin hislerle baş etmek zorundadır. Aşk, dostluk, kayıplar ve yenilen umutlarla dolu bu hikaye, tüm karakterlerin içsel mücadeleleriyle şekillenen bir dönüşümün öyküsüdür.

Baze aşk bize yanlış bir hata bile yaptıra bileçek kadar güçlü bir duygu,bu yeminli aşk hikâyesinde ne ihanetler ne dramlar ile sizlerleyim. Kurguma bir şans vere bilirsiniz.