Doğa, sahnelerin ışığında parlamak isteyen bir oyuncu adayı. Yalın ise kodların içinde kaybolmuş bir bilgisayar mühendisi. İkisi de bambaşka dünyaların insanı. Ama bir mesaj her şeyi değiştiriyor... Bir gece, Doğa ve en yakın arkadaşı Beril, eğlenmek için dışarı çıktıklarında kendilerini beklenmedik bir durumun içinde bulurlar. Yaşanan olayların ardından Doğa, hayatını altüst edecek bir şantajla karşı karşıya kalır. Çaresiz kalan Beril, okulda "zorlukları çözme konusunda efsane" olan birinden bahseder: Yalın. Ve Doğa, belki de hayatının en garip mesajını atarak ondan yardım istemek zorunda kalır. Yalın`ın dünyası kodlardan ibaretken, Doğa`nın gelişiyle her şey değişmeye başlar. Birbirine tamamen zıt iki insan, bir hatayla başlayan sohbet, istemeden dahil olunan bir plan ve bolca eğlence... Bazen yanlış mesaj, doğru kişiye gider. Ve bazen en büyük kaos, en güzel hikâyeyi başlatır.

Terk edilmiş çocukların kaderi, kaçamayacakları bir karanlık mıydı? Yoksa özgürlük, sadece en cesurların ulaşabileceği bir hayal mi? Seren ve arkadaşları, Disiplin Akademisi`nin korkunç sırlarını keşfederken, sadece hayatta kalmak için değil, bu düzeni yıkmak için de savaşacaklardı. Ancak bazı sırlar, karanlıktan daha tehlikeliydi… Bu mücadelede dostluk, ihanet ve intikam iç içe geçerken, tek bir soru kalıyordu: Son geceye ulaşabilecekler mi?

"Benimle evleneceksin, Liya Delfin." Dediğinde başka çarem olmadığını o an tekrar anladım. "Temas yok." "Temas yok."

Hayatım pembe yalanlarla falan süslenmedi, ben bok çukurunun içinde doğdum ve orada büyüdüm. Bir Bolatlı olmak neyi gerektirirse onu yaptım ve kötülüğün vücut bulmuş hali oldum. Babam Levent Bolatlı ne derse, ne isterse onu yaptım. Annem İzel Bolatlı nasıl isterse öyle göründüm. Merhaba sevgili okurlar ben ailesinin biricik bez oyuncağı Aleda Eflal Bolatlı. Ben aile sevgisi bilmeyen partiden partiye dolaşan babası emir verirse onun pis işlerini yapan kuklasıyım. Ben annesinin göstermelik hanımefendi kızıyım. Ben abisim ve ablamın sinirini çıkardığı stres oyuncağıyım. Ben Aleda Eflal Bolatlı, babasının düşmanı tarafından kaçırılana kadar pek bit önemi olmayan kuklayım. Kırık Hayatıma giren o mafya bozuntusu kırıklarıma rağmen beni sevdi ve ben artık kukla değilim.

İNCİ ADA DÜNDAR ve YAVUZ ALP AKÇAY`IN hikayesi... Hayat onları bambaşka bir şekilde karşılaştıracak... Gelin İnci ve Yavuz`u merak edenler kitabı okumaya başlayalım. ‼️UYARI‼️ !!Kitap bana aittir.Kitabın kopyalanması ya da (ç)alınması durumunda yasal işlemlere başvurulacaktır. Kitapta argo ve yetişkin içerik olacaktır. ‼️KİTAP KAPAĞI BANA AİTTİR ‼️

Sessizlikle başlar, fısıltılarla büyür ve dedikoduya dönüşür." Hiçbir yüz, hiçbir isim... Bu hikaye, sırları gölgelerden izleyen Sır Ustası`nın sessiz tanıklığıyla şekillenir. Kampüs, sırların ağırlığı altında çatırdıyor. Ama kimse gerçekte neyin peşinde olduğunu bilmiyor. Dedikodular, birer yankı gibi yayılırken, olayların merkezinde kimlerin olduğunu merak etmek kaçınılmaz. Sır Ustası, sessiz bir köşede olan biteni izlerken ; ifşacı bir gölge gibi hareket ediyor, iz bırakmadan sırların birer sır olmaktan çıkmasını sağlıyor. Her dedikodu yayıldığında, maskeler düşüyor ve hikayenin gerçek yüzleri ortaya çıkıyor. Masumiyet bir yanılsama mı? Gerçekler her zaman fısıltılardan mı doğar? Bu hikayede sırların peşine düşen Sır Ustası`nın adımları, okuyucuyu karanlık bir dünyaya davet ediyor.

*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

UNUTMAYA MECBUR BIRAKILMAYA İNAT, CESURCA YAŞAMAYA...🍷 GÜÇLÜ KADINLAR SERİSİ-2 ( Bazı noktalar da şiddet, işkence, pedofili gibi unsurlar bulunacaktır. Okuyacak olan hassas kişilere önermiyorum) "Gözlerin, içinde sakladığı acıları haykırır gibi bakıyor, dilinden düşemeyen sözcük dizeleri gözlerinden okunuyor gibi... Uzun süre bakınca hissettiğim sarsıntılar yüzünden kalbimde depremler oluyor sanki... Sanki o depremin altında kalmış bir enkaz gibi hissediyorum kendimi Bergüzar. Gözlerinin derinliği boyumu aşıyor..." Yanıma iyice yaklaşıp alnını alnıma yasladı. " Sana söz Bergüzar. Sana söz sana eksik kaldığın ne varsa öğreteceğim." " Konuşmayı unutan dilini, saatlerce susmayacak hale getireceğim." " Unuttuğun her bir bilgiyi sana bizzat ben öğreteceğim. Bilmediğin her ne varsa sana ben öğreteceğim Güzar`ım..." " Senin bütün eksikliklerini ben tamamlayacağım. Yarım kaldığın, boşluğa sarılı her bir yarını kendimle dolduracağım. Sana söz veriyorum ki bunları yapacağım" " Sadece bana inan, olur mu?" Bu cümleyle başladı, bittiğini düşündüğüm hayatım. Sonuna geldiğimi düşündüğüm hayatım bu cümleyle yeniden var olmuşa dönmüştü sanki. Ben Bergüzar. Sıradan bir Bergüzar... Beni sıradışı olduğuma inandırmaya çalışan bu adam sayesinde hayatın benliğime vurduğu prangalardan kurtulmuştum. Ailem tarafından küçük yaşta esir edilen benliğimden, karanlık mahzenin ıssız merdivenlerinden onun sayesinde çıkmıştım ve özgürlüğün ne olduğunu öğreniyordum... Beni sıradışı yapan bu hayat hikayeme siz de canlı şahit olacaksınız. Tıpkı beni tanıyan, tanıyacak olan herkes gibi... HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA UYARI YAPILMADAN GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR!!!!

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

Küçükken bize anlatılan masalların, gerçek olma hayali ile büyürüz. Peki masallar gerçekten anlatıldığı gibi gerçek ola bilir mi? Yada kendi masalımızı kendimiz mi yazarız? Kimisi kendi masalını kendisi yazar kimisini de hayat. Ben kendi masalımı kendim yazdım, kimseden bir beklentim olmadan, masallarda ki bir prens ten yardım beklemeden yazdım ama bazen yetemedim, bir prens bekledim... Hayattan yediğim pandikler sayesinde gevşek bir adam oldum ama onun yanında ise iyi bir avukat olarak, sanırım hayatın bana pandik atması gerekiyormuş çünkü ben şuan bu hayatı yaşıyor olamazdım.... Hayat bana 3 şeyden ibaretti, işim, ailem ve ikizim... Aşktan beklentim yok çünkü aşk ne onu bile bilmiyorum... Sanırım biliyorum aşk abim gibi hanımcı olmak :) Her insan gibi kendi masallarını ve hikayelerini yazan iki insan, masallarını bir arada tekrardan yaza bilir mi? Yada yazdıkları masallar onlara acı vere bilir mi? " masallar bir tek çocuklar için yoktur sevgilim... Biz büyükler kendi masalımızı kendimiz yazarız ve bizim masalımız diğer masallardan daha güzel olacak çünkü bu adamın aşka olmayan yüreğine sevda düşürdün ve bu adam senin için yeniden masallar yazar içinde sen dolu olan " " inandığım tek masal kahramanı sensin, annemin dediği gibi beyaz atlı prens her zaman varmış, sanırım benim prensim de sensin " Aşktan beklentisi olmayan iki genç kendi masallarını yazabilir mi?

"sen benim solumda durucak tek kadın, evime hanım, aileme gelin olabilecek tek kadınsın eflin"

Ben C.Savcısı Beren Avcı Binbaşı Metehan Bozkurt`un Kadın`ı Ben Beren Metehan`ın civciviyim Ben Beren Avcı babas`ı gibi gözü kara gönlü tok olanım. Kaderinde beklemek yazan Beren`im

Savcı olma hayaliyle hayatında kendisine bir rota çizen Eda, Hukuk Fakültesi 3. Sınıf öğrencisidir. Tarihler 16 Kasım 2020 gecesini gösterdiğinde ve Eda`nın başkaları tarafından oluşturulmuş rotası o geceyle bir partide kesiştiğinde aklının ucundan geçmeyecek şeyler yaşanmıştır. Kendisini nasıl olduğunu anlamadığı bir şekilde cinayet işlemiş bir şekilde bulduğunda ve bu kişi en yakın arkadaşı olduğunda aklını kaçırmak üzeredir. Lakin işler hiç umduğu gibi gitmiyordur. Katliam gecesinin mimarları tarafından polisten korunan Eda, gün gün sır perdelerini aralayarak ailesi ve kimliği hakkındaki gerçekleri öğrenmeye başlar. Hayatı tepetaklak değişirken kendisini bir oyunun içerisinde bulur. Başkalarının oluşturduğu bu oyunda, kendisine seçtiği rol ise: İntikam makinesi olmaktır. Kitap başlangıç: 3 Aralık 2020 Bitiş: 29 Haziran 2024 Yeni hali ilk yayın: 28 Mart 2025

İris Karaoğlu ve Abel Bozoğlu birbirilerine ölümüne düşman olarak bilinen başarılı polis memurlarındandır. İkili bir iş için ortak çalışmaya karar verirler. Bu serüven onlar için tehlikeli ve aksiyonludur. İkilinin nefreti aşka dönüşene kadar herşey normaldi. Ama bir gün İris Abel`in sırrını ortaya çıkarana dek...

Yukarı baktığınız zaman gördüğünüz ilk şey ya etrafında bulutların yer aldığı güneş ya da yıldızlarla size sanat eseri sunan aydır. Aykız, gözlerini açıp yukarıya baktığında ilk gördüğü ay ışığı sayesinde seçebildiği soluk birer çift göz olmuştu. Doğduğu gün, annesinin ona bıraktığı mirası taşıyamayacağının farkında bile değildi. Seneler boyunca ağabeyi ile bir yerde kapana kısılmış şekilde korunmak için eğitimler gördü fakat bu eğitimler onu gerçek dünyaya hazırlamamıştı. Kendini yer altındakiler-den değil de gerçek dünyadakilerden koruması gerektiğini ona hiç kimse anlatmamıştı. Yirmi iki yaşında her şeyin alt üst olduğu gün gelecekti. Ruhu yeniden doğacak gerçek benliğini kazanmak için büyük bir mücadele etmek zorunda kalacaktı. Savunduğu, inandığı ve güven duyduğu hayatı bitecekti. Yerini hiç tanımadığı duygular alacaktı. Merak ettiği her şey onun başına bela olabilirdi ve cevaplarını almak için dikenli yollardan geçmesi gerekecekti. Bu yolda ona yardım edende olacaktı, ayağını kaydırmak isteyende. Aykız, bu yolda ilerlerken hayatta kalabilecek miydi? Kontrolsüz gücünü içinde hapsederek ne kadar ileriye gidecekti? Tüm hakları saklıdır. Çalıntı, alıntı vs. durumlarda adli işlem başlatılacaktır.

Zihnimde akmakta olan bir kum saatinin sesini duyuyordum. İnce, dar kısımdan geçen tanecikler üzerime doğru akıyordu. Bedenime yapışmış kum tanelerinin ağırlığı, ruhumdaki ağırlığa eşitti. Sanki geçmiş, üzerime çöküyordu. Andromeda. Beni geçmişimle yüzleştiren oyunun adı buydu. "Ben bir yazarın, hiç yazmak istemediği karakterim. Ruhumun saklandığı ruhun, kaybolan siluetiyim. Karanlığın, şimdi en aydınlık yerindeyim. Dilimden düşmeyen ölümün, en silinmez sahnesindeyim." *** dokuz kasım pazartesi ∣ 2020 BANA GÖRE `Andromeda` isimli ilk kitaptır! TÜM HAKLARI SAKLIDIR © HERHANGİ BİR ÇALINTI, KOPYALAMA VE BENZERİ ŞEYLER SÖZ KONUSU OLDUĞUNDA, GEREKLİ HUKUKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR.

"Eğer bir gün senden uzaklaşırsam, bilin ki yaşamak da benim için bitmiştir,”

_Alıntı_ "Son ceset Vahşi. Son ceset." Cesedi arabaya yerleştirip yaktılar. Kızıl saçlı adam kıyafetlerini değiştirdi. "Seni izlemek büyük zevk." "Farkındayım Vahşi." Adam, Samson`ın kıyafetlerini yanan ateşe atarak su yeşili gözlere baktı. "Beni izlemek çok mu hoşuna gidiyor Vahşi?.." "Çok..." Adam gür bir kahkaha atarak arabaya geçti. Kız sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırmak için elini kontağa uzattı. "Vahşi." "Dinliyorum Kızıl." "Sence de fazla basit olmadı mı?" Vahşi, her zamanki ürkütücü kahkasını sundu ona. "Haklısın bizim sonumuz bu kadar basit olamaz." ©Tüm haklar saklıdır. Uyarı!!! Şiddet betimlemeleri, argo ve cinsel içeri mevcuttur.

"Memnun oldum Emre" dedi Şule Emre`nin gözlerine bakarak. Emre`de onun gözlerine bakıyordu"Ben de memnun oldum Şule." (+18 dir)

Normal bir hayat yaşayan Kronj ve etrafındakilerin, yazarın müdahalesiyle değişmeye başlayan hayatları...

“Geceyi seviyordum, ama karanlıktan korkardım. Yine de gece sanki yaşıyormuşum gibi hissederdim. Gündüzü sevmezdim, ama aydınlık korkularımı yok ederdi. Yine de gündüz gerçek değilmişim gibi hissederdim. Ben, Gündüz sırf aydınlık için gerçeklikten uzaklaşmadım. Geceyi, sırf karanlığı için terk etmedim.” Dora, diğer adıyla V, hayatını hep seçim yaparak geçirdi. Bu döngüyü kıramazdı. Bir yanda aile dediği arkadaşları, bir yanda onu en başından beri koruyan ve sahip çıkan Ghostface. Ghostface ona ‘V’ dedi, arkadaşları ise ‘Dora’. İkileme düştü, kararsızdı. Arkadaşlarının canı elindeydi, dediği tek kelime onları yok edecekti. “Sana ölüm yeminim var, Ghostface. Nefesimle de, cesetimle de seninim.”

Ben onu ilk gördüğüm de gözlerinden tanıdım ama o beni tanımadı" " söylesene seven kalbim bir sana mı fazla geldi. neden şimdi gerçekleri öğrendiğin için bana öyle bakıyorsun" " herkesin hastalık dediği adam bana umut oldu bir dokunuşu ile hayatım da çiçekler açtı. Umut çiçekleri" Hayat onları farklı bir şekilde tekrar karşı karşıya getirdi. Üstelik ikiside yetişkin bir insan olduktan sonra. Önce kaderleri bir yazıldı peki kalpleri kaderleri gibi bir olucak mı?

Amcanızın vasiyetini öğrenmek için İstanbul`a giderken başınıza ne gelebilir ki? Eğer söz konusu olan Eda ise savaşa katılabilir, mafyalar ve entrikalarla dolu bir bataklığa çekilebilir, yıllanmış aile sırlarını gün ışığına çıkartabilir ve bunlar olurken gamsız bir şekilde ojelerinizi tazeleyip topuklularınızın ayağınızı vurduğundan şikayet edebilirsiniz. **** Kızlar aslında Wattpad kitaplarini Sezin Karameşe kıvamında trollemek için iki arkadaş ortak beraber yazdığımız bir kitap bu. Öylesine eğlenmek için okuyabileceğiniz tadında kitap diyelim biz. Hepinize iyi okumalar. (Okurken biz de dalga geçmek amacıyla yaziyoruz)

Beni duvarla arasına alıp iyice yaklaşmıştı bana "sarhoş musun sen?" Diyebildim sadece " sarhoş olmam için güzelliğin yetiyor güzelim" " İçerdeki sevgilin var Araz" " O benim sevgilim değil Ela" " Aynen Araz Efe bizi görürse seni öldürür" " Öldürsün bakalım" Artık dayanacak gücüm kalmamıştı nefesini hissediyordum evet şuan onu istiyordum.

sokaklarında kavganın eksik olmadığı,her köşede bir olayın döndüğü,birbirine bağlı ama deli insanların yaşadığı bi yerdir baglarbaşı ve yetimhaneden atıldıktan sonra 5 kişi olarak bu mahalleye geldik bela aslı bizi yanlız bırakmazken nasıl huzurlu yaşaya biliriz ki