Doğa artık eskisi gibi değil. Göz alabildiğine uzanan ormanlar solmuş, toprak nefes almakta zorlanıyor. Yeşilin hükmü sona ererken, bir avuç insan bu çöküşün ortasında yaşam mücadelesi veriyor. Ana karakterimiz, yıllardır dış dünyadan izole edilmiş bir toplulukta büyümüş, doğanın son sırlarını koruyan bir genç. Ancak beklenmedik bir olay, onu güvenli sınırların dışına çıkmaya zorlar. Gördüğü manzara, bildiği her şeyi sorgulamasına neden olur: Peki gerçekten doğa yok oluyor mu, yoksa ona ihanet eden biz miyiz? İhanetler, gizli kalmış gerçekler ve umudu yeniden yeşertme çabasıyla dolu bir hikâyeye hazır olun. "Yeşilin Son Nefesi", kaybolan bir dünyanın içinde yeşermeye çalışan bir umudun hikâyesini anlatıyor.

Annesini ve babasını araba kazasıyla kaybeden Alya Erbay, pskolojik olarak çökmüş bir durumdaydı. Düzenli olarak gittiği terapiler bile onu kabuslardan kurtaramıyordu. Artık Adana ona çok boğucu geliyordu, ama aile evi daha da boğuyordu onu. Çünkü orada annesine ve babasına ait çok şey vardı, Alya ise annesine ya da babasına ait bir şey gördüğünde tekrar kaza anına dönüyordu. Ve bu Alya`nın pskolojikmen daha da çökmesine sebep oluyordu. O yüzden her şeyi unutmak için çocukluk arkadaşlarının olduğu okula taşınmaya karar verir. Aile evinde abisiyle tek başına yaşayan Alya, hukuk okuyan ablasının evine taşınır. Kısa bir süre sonra da yeni okulna gider. Fakat hiç ama hiç beklemediği bir şekilde karşılanır.

"Başlayalım mı küçük canavar " "Başlayalım ormanın devi " Bana bakarak sinsice sırıttığını da derince yutkundum ........

Yeşil gözlü kızın hayatındaki değişikliklerin yıllar sonraki sırların ortaya çıkması. Kendini ailesinden soyutlamış birisi olan bu kızın bütün rahatının bozulması...(umayyyy)

1. Kitap ; BAĞIMLI - Yeşilin Siyahı 2. Kitap ; TUTUKLU - Yeşilin Matemi Ben, Efser. Efser Gece Şen. Zehre bulanmış bir aşkın damarlarımda kaynayan öldürücü varlığıyla sonsuzluğun pençesinde kıvranıyorum. Ölüyorum, aynı zamanda yaşıyorum da. Yaşıyorum, aynı zamanda ölüyorum da. Efser, benim adım bu. Yakıcı bir aşkın matemi filizleniyor içimde. Öldürücü bir yara bu. Öldürüyor beni gün geçtikçe. Çığlıklarım sönük ama sağır eder seni, beni dinleme. Acım, mutluluğumu yırtar ama sakın küçümseme. Az gittim, uz gittim, dere tepe düz gittim. Bir yolun sonunda, bir uçurumun varlığını fark ettim. Ve o uçuruma bir el tarafından itildim. Şimdi düşüşümü izleyin. 05.09.16

2.Kitap ; TUTUKLU YEŞİLİN MATEMİ devam ediyor .. Suskunluğu maskelediğiniz oldu mu peki? Benim oldu. Bazen bir dilsiz olduğum da oldu, bazen bir sağır olduğum da. Bazense acılarımı gülüşlerimle örtbas ettiğim de oldu. Dudaklarımın kenarına geçici olarak misafir ettiğim gülüşlerimi gölgeleyen şeyler yaşadıklarımın pençeleriydi. Oysa zamanla geçecek dedikleri o efsaneyle avuttuğum çok olmuştu kendimi. Derken bir gün geldi: Bir anda, hiç ummadığım bir günde ve bir yerde aniden karşıma çıkıveren bir adamı hayatımın merkezi yapacağımı düşünmezken, o çıktı karşıma. Karşıdan geldiğinde ezkaza çarpıştığım o adam... Sizin de sadece ufak bir çarpışmanın hayatınızı bu denli değiştireceği aklınızın ucundan dahi geçmezdi, değil mi? Benim de geçmemişti. Hayatımı değiştiren bu tesadüf, beraberinde bana bir şey de getirmişti. Gözlerim buluşunca bir çift gözle, doğru diye benimsediğim bütün düşüncelerimin bozguna uğrayacağını ve temelini kurduğum bu düşüncelerimin altından bir fay hattı gibi geçeceğini de bilemezdim. Klasik bir karşılaşma fakat hayatını değiştirecek bir aşk. Hayat bu ya, karşıma çıkan bu adama deli gibi aşık olacağımı da hesaba katmamıştım hiç. Bütün hayatımı ters yüz edecek bir çarpışmaydı bu. Olacaklardan bihaber. Ve şimdi, sonunu bilmediğim bu yola, kendimden emin bir şekilde adımlarken hiç şikayetçi değildim. İmkansızlık derecesi gözümü korkutmuyordu; imkansızlık derecesi ne kadar yüksek veya düşük olsun... Korkmuyordum. İşte o gün, çarpıştığım bu adamın hayatımda edineceği yerden habersizdim elbette. Cesaret şarabının tadına bakan dudaklarım sessiz bir yeminle o gün bağlamıştı kendini o adama. O bir denizdi ve ben de boğulmayı göze alan o kızdım. Ben, Efser Gece Şen. Hiç olmadığım bir kişiliği üzerime giyinecek, baştan aşağı tutku çiçeğinin suyuyla yıkanacaktım. Bildiğim bir şey vardı ki, ilk defa pes etmeyip, savaşacaktım. İşte bu benim hikâyemdi. -UykuluHatun. 15.02.2015

Bir çift göz kaderi nasıl değiştirebilirdi..? -Önceden Wattpad ve 1000Kitaptaydı...

Anna solaria adındaki yeşil takıntısı olan bir kız, aslında lanetlidir. O bir orman hükümdarıdır ancak bundan ne kendisinin ne de ailesinin haberi yoktur. yaşlı kadın konuşmaya başladı. - vah vah genç kızım. Senin üzerinde bir lanet var. Yeşil lanet bu. -Ama nerden biliyorsunuz. Doğru söylediğinizi nereden bilebilirim ki. Yeşil takıntın kızım, yeşil. Bu takıntı senin lanetin göstergesi. Yeşil lanet kendi diyarında önemli bir yere sahip bir kişinin başka diyarda olması durumunda diyar geçiş büyüsünün bir etkisidir. Yanlışım yoksa sen bir insan değilsin. Başka bir diyardan başka tür bir ırksın. Geçiş kapısından geçerken kapı seni lanetlemiş. Senin lanetinin kalkmasının tek yolu kendi diyarına geri dönebilmek.

biraz mavi, bir sürü yeşil ve birazda naneli sakız= mint