Gerçek, bazen en derin dağlarda saklanır; kan ve kaderle örülmüş köklerde… Aile dediğin, sadece kan bağından ibaret değildir; bazen geçmişin gölgesi, bugünümüzün en büyük cehennemi olur. Ve aşksa… O, en beklenmedik anlarda, en kırılgan yüreklerde filizlenen bir umut tohumu. Bu kitap, bir kadının kendini arayış hikayesi değil sadece. Bir ailenin sakladığı sırlarla yüzleşmesi, kimliklerini yeniden keşfetmesi. Ve sevginin, intikamla, zorunlulukla, gelenekle dans ettiği sert bir zeminde filizlenmesi. Burada aşk, güzel sözlerle değil; yıkımla, direnişle, fedakârlıkla var olur. Ve gerçekler, bazen yaralar açar ama aynı zamanda iyileştirir. Çünkü insan önce kendisiyle barışmadıkça, hiçbir şey tam anlamıyla huzura ermez. Hazırsan, gel bu yola birlikte çıkalım. Güçlü ol; çünkü bu hikaye kolay değil. Ama şunu unutma: Her karanlığın sonunda, bir ışık vardır. ------ UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Acemi dile yazılmıştır!!!!!!!! Kitabımızda baş rol karekterler Üstteğmen ahu yıldırım Yüzbaşı kara kandemir

Eskiden vatan haini denilen bir asker. Vatanını tanı pahasına korurken bir teröriste inanıldığı için; "Size hain diyenin kafasına sıkarım komutanım." diyen kardeşi ona silah doğrulttu. "Kendimden şüphe ederim sizden etmem." diyen abisi ondan kan akıttı. O geçmişte asker Şimdi vatan haini Gelecekte düşman Ama geniş zamanda vatanı için kendini feda eden bir asker

"Seni kurtarmak için buradayız ancak pek ihtiyacın kalmamış gibi?" Yüzbaşının sesindeki şaşkınlığı hissetmiştim. Kendi kendime gururlanırken yüzbaşının zümrütlerine bakarken sırıttım. "Siz bir hayli geç kalınca bende kendi kendimi kurtarayım dedim." Sesim ironik çıktığında yüzbaşının tek kaşı havaya kalkmıştı. Kendime engel olamadığım alaylı gülümsememi gözlerinden çekemedim. Haklıydım. Gelmeleri gereğinden fazla uzun sürmüştü.

Askeriyenin tanınmış, başarılı, tek kadın yüzbaşısı ve tim komutanı olan Parla Tekin, bir çatışmada şehit düşen tim arkadaşının yasını tutarken bir süre görevlerden alınır. Bunun üzerine tam hastaneden kaçırıldığı esnada timine atandığını öğrendiği geçici komutan Kerem Akgün ile yaşayacaklarından habersizdir. Çünkü onlar ansızın ve zamansız bir şekilde birbirine gelen iki insandan fazlası değillerdir.

Bir varmış, bir yokmuş”la başlar her hikâye; Ama yalnızca adam kadını sevdiğinde, bir ömürlük mutlu son yazılır.Ayrı kalan kalpler bir gün yeniden birleştiğinde, ya her şey olur, ya da hiçbir şey. Çünkü bazı aşklar vardır; ya kalpten kalbe köprü kurar, ya da sonsuza dek yıkılır.

Küçük bir mesaj sayesinde adam sevmeyi kadın ise sevilmeyi öğrenmişti. Adam Yüzbaşı kadın ise doktordu, kadının doktor olması belki kaderiydi bilinmez ama Yüzbaşının kaderi daha onbeş yaşındayken başlamıştı ve seçilmişti. . . . (ASKER KURGUSU umarım beğenirsiniz) . . .

Kısa askeri kurgu hikayeleri yazıyorum isterseniz uzunları da gelirrr.

Şamil ile Janset`in hikayesini bilir misiniz? Bu hikayeyi herkes bilmez belki ama kavuşamayan iki aşığın ismi olarak nitelendirilir bu iki isim... Birbirine denk olmadığı söylenen iki aşığı.. Bizim hikayemiz ise tam tersi. Biz doğuştan itibaren birbirine denk, birbiri için var olmuş iki aşığız.. Hayat bana bir şans verdi ve ben bu şansı son nefesime kadar iyi değerlendireceğim. Ağlatan kafe bu sefer kavuşan iki aşık için sonsuza kadar çalacak. Elbruz Kerem Kurt..

Umutlarını kaybetmek yıkım demekti. Ben onu kaybedemezdim. İkimizde müziğe uyarak dans ediyorduk, benimle dans ediyordu. Ben hiç bir işte yalnız bırakmıyordu. Biz birbirimiz için yaratılmıştık. Beraber bir ömür süreceğimde tek insandı. "İyi dans ediyorsun Yüzbaşı," dedim kendimi tutamayarak. "Öğreniyoruz senden okyanus." dediğinde kocaman gülümsedim. Canın canım, canım canın...

Rüzgar estikçe tenimi okşuyor, bir ferahlama geliyordu ama içimdeki boğukluğu atmaya yetmiyordu. Nasıl hissediyordum? Kırılmış, çaresiz... Elim kalbime gitti. Kalbim acıyordu. Bunca yıl sonra gerçekler gün yüzüne çıkmıştı ve bu oldukça büyük bir yüktü. Ben o yükün altında eziliyordum. Gerçekler ağrıma gitmişti belki de...

İşaret ve orta parmağıyla önünde ki o bile ona kısa gelen mikrofona iki kere vurdu. Başından beri ondan ayırmadığım suskun gözlerimi sanki ilk defa onu görüyormuşum gibi tekrar bakışlarımı ona diktim. İki elini arkasında birleştirdi. Üniformasının bile gizleyemediği pazuları daha da şişmişti. Adeta ben askerim diye bağıran geniş omuzları şaha kalkmıştı. Keskin çenesini kaldırdı. Göz kapakları aşağı çekildi. Böylece bize daha yüksekten baktığının bir başka kanıtıydı. İfadesiz, sert bakışlarını bizde gezindirdi. Dudakları aralandı. Ve o tok, sert, erkeksi sesi kulağımı doldurdu. "Ben Yüzbaşı Kunter Alpay Karakan. Mahallenizde yaşanan terör saldırısı sebebiyle evleriniz kullanılamaz hale gelindiği tespit edilmiştir. Bunun nihayetinde, siz 18 sivil halkı bir süreliğine burada misafir edeceğiz." Her cümlesi adeta resmiyetinin sesi olmuştu. Her cümlesi benim bile ismini bulamadığım başlığın yazısı gibiydi. Tok sesin sahibi o adamın hayatımdaki başlığının başrolünü oynayacağını bilmiyordum. Bilemezdim. Kız çocuğu elinden tutacak bir el ister. Şafak çöker, kızıl baş çeker. Kara örtü, göze çarşaf olur. O adamın, kız çocuğunun içindeki lâlin tetiği, onun kaderinin başlı başına bir alın yazısı olduğunu asla bilemezdim. "Peri kızlarının hikayesi."

Ben Okyanus, büyük bir Yangın`dan çıkmayı başarmış ama Kül`e dönmüş bir Okyanus. Okyanus, boğardı. Boğmalıydı. Kendine zarar vermezdi. Ben Okyanus`tum, öyleyse niye kendi kendimi boğuluyordum? Okyanus, yıllarca yaşadıklarına rağmen büyük bir çaba ile hayatına devam etmiştir. Hayatına gerçek ailesinin girmesi ile yaşadıkları tekrarlarlar. Önüne bir sürü engel çıkacaktır. Okyanus`ta boğulacak mıdır? Yangın`da küle mi dönüşecektir? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!"

Hem nefret edip hem de bir beklentide bulunmak, ne kadar da zor değil mi? Ondan nefret ediyorsun ama bir yandan da senin için bir şeyler yapmasını bekliyorsun... ne acı. Batur ve Aliena`da tam da bunu yaşıyorlardı. Birbirlerinden nefret ediyorlardı ama birbirlerine karşı bir beklentileri vardı, bunu boş bir beklenti olarak adlandırıyorlardı. Hiç bir zaman boş bir beklenti olmamıştı ve olmayacaktı da.

Elindeki kripteksi açabilmek için bir kasabaya gönderilen istihbarat ajanı,onu açabilecek tek kişinin Yüzbaşı olduğunu öğrendiğinde,zamanın karanlık dehlizlerine gömülmüş sırların geri sayımı başlar. Geçmişten gelen büyük oyunlar, zamanın kördüğüm kıldığı hakikatler... Gül, kripteksin sırrını çözmek için Yüzbaşı`ya ulaşmak zorundadır. Ancak bu yolculuk, sandığından çok daha tehlikeli, çok daha derindir. Çünkü bazı sırlar, gün ışığına çıktığında yalnızca geçmişi değil, bugünü de kanla mühürler. "Bilmezsen ölürsün, bilmezsen ölürler." dedi. Ve ben bilmedim, öldüm. Bilmedim, öldüler... *** Onlar sadece canlarını değil tüm hayatlarını ortaya koyanlardı aldıkları nefes yedikleri lokma ayak bastıkları toprak bile meslekleri içindi, ölüm ve yaşam arasında yürürken ölümle barışmış yaşamla küsmüştü çünkü yaşam ona zorla sunulmuştu... Attığı her adımda cesareti, disiplini, korkusuzluğu ve kahramanlığı konuşulan adamın etrafına ördüğü duvarlar yalnızca düşman için değil aynı zamanda kendi içindeki kimsesiz büyüyen çocuğa,zaaflarına karşı şekillenmiş büyük bir kalkan.En derinlerinde bir çocuğun kaybolmuş ruhu hiç tatmadığı sevgi ve korkuları vardı. Gözlerini bazen ölümün soğukluğu bazende vatana olan bitmeyen borcunun kutsallığını taşırken şimdi o gözlere yıllar sonra bu gün korku tohumu ekilmişti aslında bu en derinlerine gömdüğü çocuğun fısıltılarıydı . Biliyordu onu bulduğunda kimsenin el uzatmadığı çocuğa o kadının tekrar dokunacağını ... "Ben deniz meltemi bile tatmamış bir toprak sen ise yalnızca ada ülkesinde bir çiçek ..."

Onun bir gülüşü, yıllardır öğrendiğim tüm emirleri unutturdu bana. Savaşı biliyordum, kaybetmeyi de… Ama ilk kez kalbim teslim oldu, hem de düşmana değil — bir kadına. Bu aşk, cephane kadar tehlikeli. Ve ben namlunun ucundayım. ***** Savaş alanındaki kurşunlardan hiçbir an korkmamıştım ama onun bir ‘git’ deyişinde darmadağın oldum. Üniformamı çıkarabiliyordum ama kalbimden onu üniforma gibi çıkaramıyordum. Kalbimden albayın kızını sökemiyordum.

Acı çektiğim bir zaman karşılaştım seninle umudumu yitirmiş bir şekilde koşuyordum. Bir gölgenin arkasına saklandım. Kim olduğunu bilmeden bir daha karşılacağımızı bilmeden. Hani bana limonlu şeker aldığın gün var ya işte o zaman onu yiyememek beni çok üzmüştü Akman, ellerinin arasından düşen o şeker bir su birikintisinin içinde bütün anılarımla kayboldu. Sonra bir gün geldin doğum günümde buluştu gözlerimiz o gün anlayamamıştım senin de bende bir şeyler fark ettiğini. O yeşil gözlerinde oluşan şüpheyi göremedim. Seni sevdiğim günlerin birinde bir silah patladı gözümün önünde. Uyandım aylar yıllar geçmişti. Biri geldi yanıma her şey rüya dedi. Yaşadığım tüm anlar rüya mıydı. Ben seninle yaşamadım mı Akman. Geleceğim dedin bana söz verdin. Ben seni bulmuşken sen kaçtın Kızılım dedin. Senin ormanında kaybolan bu ruh ,denizinde mi boğulacaktı AKMAN GÖKTUĞ SOYLU Sevdiğin o orman kül oldu. Sevdiğim o denizler kurudu ortada büyük bir boşluk kaldı o da sen yoksun diye. Seni son nefesimde bir damla göz yaşıyla görmeye hazır değilim Akman ,seni kaybetmeye hiç hazır değilim GECEM Kitapta geçen isimler,olaylar ve diğer her şey hayal ürünüdür. Herhangi bir isim benzerliği de tesadüftür. Tüm kurgu bana aittir. GÖZLERİN ORMAN YEŞİLİ Mİ? DENİZ MAVİSİ Mİ?

📢 BU HİKAYEDE GEÇEN KURUM, KURULUŞ VE OLAYLARIN GERÇEK HAYATLA BAĞLANTISI YOKTUR! "Bazı yaralar silahlarla değil, gerçeklerle açılır. Gerçek, daha derin bir yara açar insanda ama bedende değil, yürekte. Yüreği yaralı olanlar belki de bu yüzden gerçekleri duymaktan hep kaçarlar." Kod adı, Sangre Roja Cinsiyet, bilinmiyor. Ad, bilinmiyor. Doğum yılı, bilinmiyor. Rütbe, bilinmiyor. Türk Silahlı Kuvvetleri`nin en seçkin timlerinden olan Ecel Timi`nin üyeleri, yalnızca asker değil; aynı zamanda birbirine yürekten bağlı bir ailedir. Ecel Timinin komutanı, cesaretiyle efsaneleşmiş bir subaydır: Kıdemli Üsteğmen Armina Kırşan. Kod adıyla: Sangre Roja Geçmişleri ve gelecekleri arasında sıkışıp kalan, birbirine kan bağıyla değil can bağıyla bağlı olan Ecel Timinin kardeşliği ve sonsuz sevgi bağları. Açığa çıkmayı bekleyen gerçekler, geçmişin acı dolu izleri, gözyaşlarıyla yazılmış sayfalar, ve videolar. Çok yara almış ama asla düşmemiş yedi asker, yedi yoldaş, yedi sırdaş... Ama hepsinden önce, yedi kardeş. Ecel Timi. Akıllarından, kalplerinden geçen tek bir cümle var; Vatan uğruna, canım feda. ~~~ *Bu platformda "Sangre Roja" adıyla yayımlanan ilk kurgudur.

Gözlerim yanmış ormanı tarıyordu. İçimde öfke vardı.Doğa`yı hem severdim hemde saygı duyardım.Ellerim yumruk halini almıştı.Bunu yapan kim yada kimlerse karşılarında beni bulacaklardı.O an içimden bu güzelliğe yapılan yere söz verdim.Elime düşerlerse kabusları olacaktım.Piçler yangın çıkartıp,ateş yayıldıktan sonra söndürmüşlerdi.Bize mesaj veriyorlardı.Ama biz onlara mesajla uğrasmayıp kendimiz verecektik.O an arkamda hareketlilik hissettim ama kılımı bile oynatmadım. Tim gelmişdi.İşte şimdi Türk askerlerinin azabı olacaklardı. "Gaye Kamutanım yeni tim geldi.Emriniz nedir?"

İçine doğduğumuz bu hayatta soğuk dışımızda sanılsa da hep içimizdedir. Doğduğumuz andan itibaren her an üşürüz, bazen yaz sıcağında bile... Her an içimizdedir soğuk, üşütür, ağlatır, üzer. Ama en çok kendini hissettirir, boşlukta hissettirir. Ortasına düştüğümüz bu yaşantıda karanlık sadece ışıkların sönmesi, aydınlığın bitmesi değildir. Karanlık içine çeker, önünü karartır, düşmeni sağlar. Ben Tuana, basit bir savcıyım sadece. 𝐆𝐢𝐳𝐥𝐢 𝐛𝐢𝐫 𝐚𝐬𝐤𝐞𝐫 𝐡𝐚𝐭𝐭𝐚 𝐲𝐮𝐳𝐛𝐚𝐬ı 𝐨𝐥𝐝𝐮𝐠𝐮𝐦𝐮 𝐤𝐢𝐦 𝐛𝐢𝐥𝐞𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫 𝐤𝐢? 𝐁𝐞𝐧 𝐁𝐞𝐲𝐚𝐳 𝐌𝐞𝐥𝐞𝐤, 𝐤𝐢𝐦𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐤𝐚𝐛𝐮𝐬𝐮 𝐤𝐢𝐦𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐫𝐮𝐲𝐚𝐬ı. 𝐁𝐢𝐫 𝐤𝐚𝐝ı𝐧ı𝐦 𝐟𝐚𝐤𝐚𝐭 𝐛𝐮 𝐘𝐚𝐩𝐚𝐛𝐢𝐥𝐞𝐜𝐞𝐤𝐥𝐞𝐫𝐢𝐦𝐢 𝐬ı𝐧ı𝐫𝐥𝐚𝐧𝐝ı𝐫𝐦𝐚𝐳, 𝐬ı𝐧ı𝐫𝐥𝐚𝐧𝐝ı𝐫𝐚𝐦𝐚𝐳. (UYARI; bu kitapta a𝐝ı geçen kurum, kuruluş vb. hiçbir şey doğru değildir ve sadece hayal ürünü, kurgudur.) 𝘽𝙐 𝙆𝙄𝙏𝘼𝙋 𝘿𝙊𝙇𝙐𝙉𝘼𝙔 𝙑𝙀 𝙎𝙐𝘾𝙐𝙐𝙆 𝙏𝘼𝙍𝘼𝙁𝙄𝙉𝘿𝘼𝙉 𝙔𝘼𝙕𝙄𝙇𝙈𝙄𝙎𝙏𝙄𝙍.

Ben kim miyim? Ben Kıdemli Üsteğmen İzmir Anka Karaduman. Her yere korku salan o askerdim, her terörist Tuna lakabımı duyduğu anda korkardı. Ve son olarak namı diğer Gölgeydim... Kimse Gölgenin kim olduğu asla bilinmezdi. Bilinemezdi, görseler bile gördükleri son yüz olurdu... (Uyarı:Bu kitaptaki hiç bir kurum ve kuruluş gerçek değildir)

Bir asker ve köy doktorunun hikayesi. Kitaptaki her şey tamamen kurgudur hiç bir kurum ve kuruluştan alakası yoktur . İçerik tamamen bana aittir lütfen kopyalama yapmayınız.

Esir düşen Üsteğmen Deniz Özal`ın kurtarıldıktan sonra hayatında büyük değişimler meydana gelir. Bilmediği duygular ile tanışan Deniz bir yandan da geçmişi ile karşı karşıya kalır. Geçmiş ya yakacaktı ya da yanacaktı...

Bunu düşünürken bugün bilmem kaç kere gelip yüzüme konan o aptal gülümseme tekrar yüzüme kondu Aslında aptal gülümseme diye bahsetmem haksızlıktı çünkü içinde Elif`in bulunduğu hiçbir şey aptal olamazdı Fakat o kız hakkında tek bildiğim şey ise fena bir şekilde DNA larımla oynadığıydı ... Yüzbaşı Çağkan Akıner Şırnak`ta bir terör örgütünü bitirmek üzere görev alır fakat tanıştığı doktor ve doktorun kaçırılması başına çok büyük dertler açar . Yüzbaşı Çağkan (Yavuz)Akıner ve Doktor İlsu Elif Aktaş` ın hikayesi sizleri bekliyor ❤️