Koyu renkli gözleri, benim yeşil gözlerimi talan ederken parmaklarım uyuşmaya başladı. Kalbim, korkunun acı tadını hatırlatmak istercesine hızla çarpmaya, boğazıma düğüm atmaya başladı. Gözlerimi kapatıp sakinleşmek adına derin bir nefes aldım, kalbime uğrayan acıyı nefretimin taşlarıyla vurarak geri gönderdim. Onu seviyordum, onu o kadar çok seviyordum ki kalbimin her bir atışında onun kalbinin atışları vardı. Ondan nefret ediyordum, ondan o kadar çok nefret ediyordum ki atan kalbinin her bir atışı için ona işkence etmek istiyordum. Onu sevmekten nefret ediyordum ama lanet olsun ki aptal kalbim onun kalbinin atışına muhtaçtı. Onun sevgisine ihtiyacım olduğunu kabullenmek istemesem de gerçek buydu.