Olmadık yerde olmadık zamanda kapını çalıyorsa aşk, onu içeri buyur etmekten başka şansın yoktur.

Bu kitap madamosiella ve cruelladevil tarafından yazılmaktadır. Gözlerini gözlerimden bir saniye bile ayırmadan aramızdaki mesafeyi kapatarak karşıma dikildi. Sadece birkaç santim ötemde postalları postallarıma değiyordu. Kolunu başımın yanından geçirip aynaya yaslandı. Geriye doğru bir adım atıp etkisi altından çıkmaya çalışsamda zihnim için gereksiz bir çabadan ibaretti bu davranışım. Sırtım aynanın soğuk yüzüyle bütünleşince çelik yeleğe saplanan kurşunun unutmaya çalıştığım acısı sırtıma yayılarak varlığını yeniden hissettirdi. Katlanarak artan ağrı bedenime daha derin bir acı vermeye başladığında bütün çabalarıma rağmen yüzümün kasılmasına engel olamamıştım. Uzun kemikli parmakları belimi kavrayarak aynadan ayırırken acımı azaltmak istercesine belli belirsiz dolaştı bulunduğu yerde. Acı ufak bir sızıya dönüşmüştü evet ama artık onunla burun burunaydım. Bal rengi irisleri yüzüm ve gözlerim arasında mekik dokurken usulca kulağıma yaklaştı ve sıcak nefesinin tenimi yalayıp geçmesine izin verdi. "O küçük iğneli dilin bazen sınırlarımı fazla zorluyor." Sıcak nefesi yeniden nefesime karışırken, başımı dikleştirdim ve ona meydan okudum. Aramızdaki ast üst ilişkisini yok sayarak tıpkı onun bana yaptığı gibi kulağına doğru yükselerek fısıldadım. "Senin sınırların benim sınırlarımı zorladığın yerde son buluyor Atmaca. Sınırların geçilmesin istiyorsan önce benim sabrımın sınırlarında dolanmaktan vazgeç."

Kızlar gerçekten annelerinin kaderini mi yaşandı? Yoksa babasına özenen bir kız kendine yeni bir kader mi yazardı? Eğer ilk kahramamınız masallardaki süper güçlü kişiler yerine, Türk bayrağına bezenmiş bananız ise işler çokta öyle ilerlemiyordur. Her kız babasına aşık doğar. Belki büyüdükçe nefret ve yahut hayranlığa dönüşür bu aşk. Bu hikayede henüz küçuk bir kızın daha bebekliğinden babasına olan hayranlığınım ileride kendisine yeni bir kader yazma hikayesi. Her kız annesinin kaderini yaşamaz. Bazen kızlar babası gibi olmak ister. Aynı Asena gibi...

Aniden gelen bir mesaj , umulmadık bir aşk ... -Hayır hayır o düğüne gelemem asya kendime bir yaşam kurdum burada , oraya dönmeyi hiç istemiyorum. Dönememde ben mertle ayrildiktan sonra oraya adım bile atmadım.orasi artık yok benim için ailemlede görüsmüyorum . Tek asya tek kaldı ailemden bana birde miniğim yaşama sebebim sahram. - Sare saçmalama bekliyorum bu benim düğünüm ya sende benim kuzenimsin ve yanımda olacaksın . - gelemem kimseyi görmek istemiyorum. Oraya dönmek istemiyorum. Israrını anlıyordum ama oraya donemezdim kimseyi görmek istemiyordum ayrılmam hiç iyi olmamıştı. - korkma mert abilerden kimse gelmez esin bile gelmeyecek geçen gün konuştuk gelmek istiyor ama abisi kesinlikle gitmeyeceksin demiş. - pisliğe bak dedim . Asya gercekten gelemem ama düğünden sonra sizi buraya bekliyoruz. Sahra asya teyzesini çok özledi. - balayı dönüşü uğrariz ama sende gel sensiz düğünüm olamaz. - kuzum Sahrayı bırakacağım kimse yok . - buluruz sarem birkaç saat bakacak çok özledim hem fıstığımı - güvenemem Sahrayı kimseye bırakamam...evet kimseye güvenemezdim sahra söz konusu olunca . Ailemin bile bilmediği miniğim yaşama sebebim. Nefret ettiğim adamin bana en güzel hediyesi.....

Her şey; hayattaki tek varlığımın, biricik kuzenimin öldürüldüğü gece başladı. Onu kanlar içinde yerde yatarken görüp yanına koştuğumda, vücudundan akan kanın sıcaklığına tezat buz kesen tenine ellerim temas ettiğinde atmayı bıraktı kalbim. Sonra evin içinde üzerime gelen katilini görünce iflas etti beynim. Bedenim kaskatı kesilip bir puttan farklı görünmediğinde kayboldu yaşam belirtilerim. Ölümle yaşam arasında sıkışıp kaldığım an, yaşamak isteyen kalbimin bir polisin kalbine sımsıkı sarılmasıyla başladı serüvenim. Onun güven veren ellerini tuttu ellerim. Umudun ışıltısını saçan gözleriyle buluştu gözlerim. Onun sayesinde güçlü olmak nedir bildi tüm benliğim. O beni sarıp sarmalarken saatleri esir eden bir psikopatla cebelleşti kaderim.

Tesadüfen yolları kesişen bir Özel Harekat Polisi ve Hukuk Fakültesi Savcılık son sınıf okuyan bir kadının hikayesini okuyacağız. Tesadüflerin bazen aşka, bazen öfke’ye, bazen de özlemi en derinlerde hissettiğinde çöldeki bir damla su gibi hayatımıza girişini göreceğiz. İyi okumalar.

Vatanın üzerine sis çöktüğünde inlerine çekilirdi çakallar sessizce. Uyumazlardı, korkuyla titrerlerdi. Çünkü bilirlerdi, şimdi kurdun uluma vaktiydi. İhtiras ve İhtiraz. Birisi kafaya bir silah dayardı, diğeri o silahı çekmek için uğraşırdı. Söz konusu vatan olunca herkes bir kan, bir ten ve bir beden olurdu. İçteki düşmanın bile dostun olurdu. Senin kalbine nefret tohumları ekenler, vatan deyince tohumların kökünü kuruturdu. Damarlarında dolaşan kan Türk kanıysa, şanslısındır. O kan damarında coşar, deli cesaretini Türk`e o kan verir. Damarlarında dolaşan kan, terörün kanıysa işte o zaman vay haline. Çünkü Türk, deli akan kanıyla, o damarı kurutur. Hatta kurutmakla kalmaz, yüzünden renk çekilene kadar akıtırdı o kanı. Yavaş yavaş yapardı bunu. Çünkü ölümün, kansızlar için bir kurtuluş olduğunu bilirdi. Zeyrek. Zeki demekti. Uyanık, akıllı, sinsi, bir insanın aklını başından çelen demekti. İşte bu isim bir kansızın, duyduğunda yerinde onu tir tir titretecek isimdi. Adamdan sayılmayacak kansızların, duyduğunda çil yavruları gibi etrafa dağılıp saklandığı isimdi. İhtiras, aşırı güçlü istekti. Bir Türk`ün kanında dolanan tek duyguydu. Onu var eden duyguydu. İhtiraz, korkaklıktı. Kansızların damarında kan yerine akan bir pislikti. Şimdi gece çöktü. Gök girdi Kızıl çıktı. Türk`ün ihtirası bir vatanınaydı bir de albayrağına. Türk`ün ihtirası gönlünde vatandan başka bir şeye var mıydı?

Aşkından kaçarak gitti şehre komiser olarak hatta TEM komiseri olarak dönen ve aşık olduğu adamla tekrar karşılaşan NEVRA AÇA GÖKMEN ile işinde son derece başarılı özel kuvvetler askeri CENGİZ HAN ÇEBİ`nin hikayesi. Kan akardı toprağa, toprak vatan olurdu aşk ise harap... "Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır."