“Bazı yaralar gözle görülmez. Bazı savaşlar, sessizce verilir.” Geçmişinden kaçan Asel, yeni bir hayata sürüklenir. Annesinin seçtiği adam ve onun oğluyla tanışır: Ayaz. Soğuk bakışlar, keskin cümleler, bitmeyen gerilim. İstemediği bir hayat, istemediği bir ev… Ama en çok da, istemediği bir çocuğa çarpan kalp.

"Ben seni abim olarak görüyorum." "Ama ben seni kız kardeşim olarak görmüyorum."

15 yaşındaki bala yıllardır babasının onu terk ettiğini sanıyordu ama aslında babasının ondan haberi bile yoktu.Balanın annesi bir gün balayı babasına götürürse ne olur? Yazım ve noktalama hataları olabilir eğlencesine yazıyorum ona göre okuyun.

Naz Karaca hayatını zorluklarla mücadele ederek geçiriyordu. Annesini kaybetmişti. Sanki hayat aleyhine işliyordu. Nefret ettiği üvey annesi ve abisi vardı. Asla kabul etmiyordu onları, bir yabancıdan farkı yoktu onların Nazın gözünde. Yurtdışında yaşıyordu taki babası onun kredi kartlarını kapattırana kadar, o gün İstanbula dönmek dışında başka çaresi yoktu. Ama Naz eski Naz değildi. Belki onlara hayatı zindan edecekti. Yada onları kabullenecekti. Naz yollarını kendi çizmeye başladı. Onların hepsi Naz tekti. Yalnızdı. Yapayalnız. Taki haytına beklenmedik biri girene kadar Naz zor günler getirecekti. Farkındaydı ve kaybetmeye meyilli değildi? Bu kitapda bizimle misiniz? Arkadaşlar bu kitabi seveceğinizi düşünüyorum iyi okumalar..!

Kdkddjkdjdkdjdkdjdkdjdkdjdkdjd

Mira ve Yaman...

Annesi ve babası boşandıktan sonra Kumsal babasının yeni eşinin oğlu olan Efe ile aşk yaşar ve hikaye başlar

Üvey abi kurgusudur.

Herkesin kendine sorması gereken bi soru vardır adamım. Ben kimim demeli insan kendine. İçimden geçen şarkı sözünü fısıldadım. "Ben kimim? " Ben Lâl, bi ekim sabahı bu saçma salak dünyaya gelmiş dünyaya geldikten iki hafta kadar sonra zorla ailesinde kabul görmüş ve zorla o eve girmiş. Öyle zorlama olmuş ki bu durum sırf yetimhaneye gönderilmeyim diye hastane görevlileri tarafından hasta olmamama rağmen hastaneye yatırılmış büyük ihtimalle o sırada da karışmıştım. Ben Lâl. İsmimi bile sessiz sakin bi bebek olduğum için bana bakan hemşireler vermiş 17 yıl önce ilk anneme hemşire söylemiş ismimi "bu kızın ismini Lâl koyduk biz ." Demiş. Orda ağlayan o bebek şimdi büyüdü ve bugün diğer annesine söyledi. "Benim ismim Lâl." Ama hemşireler koymuş demeyi yediremedim kendime. Sizin gibi onlar da sevmezdi beni diyemedim. Sadece Lâl dedim. Ben Lâl. Konuşmayı gerçekten sevmiyorum, belki bugüne kadar kimseyle yakın olamadığım için Lâl olmuşumdur onu da bilmiyorum ama tek bi kişinin yanında vazgeçiyorum ismimden. Tek bi kişi söküyor dilimdeki kilidi. Ben Lâl. Bu dünyadaki tüm kimsesizlikleri tatmış kendi kendime kimse olmuştum. Ben yalnızlığıma sığınmış yalnızlığımı bu dünyadaki tek arkadaşım yapmıştım. Ben Lâl, defalarca kez terk edilmiştim ama tek bi terk edişi yedirememiştim kendime. Ben Lâl asla Lâl olmayı istememiş ama Lâl olmak zorunda bırakılmıştım. Ve ben Lâl, şimdi feriştahı gelse Lâl olmayı bırakmaz bıraktırmalarına izin vermezdim.

17 yıl boyunca şiddet ve taciz görmüş bir kız düşünün. 17 yıl boyunca her gün psikopat ailesi tarafından hem sözlü hem fiziksel şiddet gören hayat enerjisi ve yaşama isteği elinden alınmış bir kız. Peki öz ailesi ile bir araya gelince ne olacaktı korkuyordu ne yapacağını bilmeden yeni bir hayata başlıyordu Kayla, ya öz ailesi de üvey ailesi gibiyse daha ne kadar yaşayabilirdi ki? özellikle ciddi bir hastalığı varken, Allah`a her gece canını alması için yalvarırken... Kitabıma şans verirseniz pişman olmazsınız :)

Annesinin evliliğiyle kendini hiç tanımadığı bir mahallede bulan Duygu`nun hikayesi...

Uyuşturucuya bağımlı bir kızın hayatının aşkını bulması

Üvey abi kurgusudur.

Üvey abi kurgusudur

Üvey abi kurgusuuu