Doğa artık eskisi gibi değil. Göz alabildiğine uzanan ormanlar solmuş, toprak nefes almakta zorlanıyor. Yeşilin hükmü sona ererken, bir avuç insan bu çöküşün ortasında yaşam mücadelesi veriyor. Ana karakterimiz, yıllardır dış dünyadan izole edilmiş bir toplulukta büyümüş, doğanın son sırlarını koruyan bir genç. Ancak beklenmedik bir olay, onu güvenli sınırların dışına çıkmaya zorlar. Gördüğü manzara, bildiği her şeyi sorgulamasına neden olur: Peki gerçekten doğa yok oluyor mu, yoksa ona ihanet eden biz miyiz? İhanetler, gizli kalmış gerçekler ve umudu yeniden yeşertme çabasıyla dolu bir hikâyeye hazır olun. "Yeşilin Son Nefesi", kaybolan bir dünyanın içinde yeşermeye çalışan bir umudun hikâyesini anlatıyor.

Bu kitap tüm güçlü kadınlara ithafen yazılmıştır. "Bu dünyada aşkın olduğuna inanmayı çok genç yaşta bırakmıştım ama o adam bana aşkı değil sevdayı öğretmişti..."

Dreams Breaker, lige yeni çıktığında herkesin gözdesi olmuştu. Herkesin gözdesi olan bu takım bir anda düşmeye başlamıştı. Son 4 sezondur hiç bir maçı kazanamayan Dreams Breaker ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Bu onların kendi aralarında sorunlara sebep olmuştu. Takım kaptanı Dean Haven ne yapacaktı?

Ilk kitabımdır yanlışlarım olursa söylemekten çekinmeyin yarı texting kitabı Bir ateş gibi yakmıştı beni... bende onu yakacaktım ya bu savaşı kaybedecektik ya da kazanacaktık biz kazanmayı seçtik beraber yaşamayı aşık olmayı seçtik... Gelin hikayimizi birlikte yaşayalım her şeyi birlikte yapalım :)

Kim anlar ki kalbimdeki fırtınayı Kim duyar ki sessiz çığlıklarımı? nefretle yazılmış bir mektubum ben Cümlelerden akan kan gibi...

"Her şey yalan mıydı? Koskoca 19 yıl... Ne günah işledim ki bunlar başıma geldi? Yaşadığım her şey boşuna mıydı? Değer miydi bir intikam için hayatım mahvedilmelerine..."

Kitap hiç bir değişiklik olmadan geçirilmiştir .

Yılların verdiği bir zaman diliminde sokak müziği yapan genç bir kız varmış. Bu kız küçücük hayallerinin peşinden koşmayı pek sever. Hayat ona o kadar değersiz hissettirmiş ki, anlam veremezmiş çoğu kez. Ama yine de pes etmek değilde, usul usul gidermiş en çok varmak istediği yere Sıradaki hikâye yaşanması mümkünken yaşanamayan hayallere

aşk, diyor bakışlarını bana doğru çevirirken. peki aşk bu kadar acıtır mı?

Korku insana her şeyi yaptırır , peki biz neyden korkarız? Aşk mı? hayatımız da yaşadıklarımızdan mı? sevilmekten mi? yoksa geçmişimizden mi? Acı çekmekten korkan biri, zaten korktuğundan acı çekiyordur. `` Korkarak yaşıyorsanız yalnızca hayatı seyredersiniz.  ~ Friedrich Nietzsche ~``

Bizler; devletin fazlalık olarak saydığı, halkın ise hor gördüğü üç büyük nüfusun en dıştaki incecik kabuğuyduk. Kabuktan sayıldığımız bile meçhulken hala bu ülkenin sınırlarında nefesimizi ciğerimize doladığımız için şükür etmeliydik. Koskocaman ihtişamlı bir evin, en dipte kalan karanlık ve kilitli odasıydık. İçimiz geriye kalan dört odadan daha sıcak, daha namütenahiydi. Ancak kapımıza demir kilitleri acımasızca vurmuş, içimizdeki cevherleri hiç önemsememişlerdi. Hepsinin kalbi puslanmış, gözlerinin içini ise kan bürümüştü. Yaşadığımız onca zulmün, göz yummak zorunda bırakıldığımız tonlarca adaletsizliğin ve boş yere alınan canlarımızın bir tanesi bile elzem değildi. Çünkü biz: Paryalardık.

Yeni bir hayat ve kontrolsuz güç

Şiirlerimi sizinle paylaşacağım bir kitap. Sessiz melodiler dinlemek isterseniz şiirlerime beklerizz~

Babam sürekli beni döverdi yine dövdüğü zaman kurtarıcım geldi sandığım kişi cehhennemim oldu

Babam annemi gözlerimin önünde öldürdü sonra kendisini kesti ve ben şimdi 13 yaşındayım.

Küçük bir kalbe umut olan bir kız Sırlarla dolu bir yaşam

Psikoljik sorunları olan hayatta kalmaya çalışan bir genç Onun hayatına girecek neşeli aynı zamanda kalbi kırıklarla kalan genç kız "Ruhunu kurtaramayan, yaşamanı sürderemez sen ruhunu kurtardın mi?"dedim gözleri bana öyle bir bakmıştı ki sanki ruhu elinden alınmıştı. "Benim bir yaşamamım yok güzel kız, o yüzden bir ruhum da yok" dedi onun bir ruhu yoktu, hayır onun bir hayatı yoktu. "Kimsin sen" demiştim dudakları yana kıvrıldı onu ilk defa gülümserken görmüştüm. "Ben karanlığın dibiyim ve inan bana bir karanlığa hiç girmek istemezsin."

Bir gün bana biri gül verdi hep bir gül geliyordu kapı çalıyor kapıya bakıyorum gül geliyor okuldan arkadaşlarım gül veriyor ve ben bu gülleri anılarına saklıyorum sonra bir gün küçük gül verdi biri bana Ben onu kitabımın hemde en sevdiğim kitabının arasına koydum 1 hafta sonra kurumustu ama eskisi gibi çok güzel diye daha sonra biri gelip oda benimle aynı şeyi yapmış ben güllere kıyamam parçalanmasına bile üzülürdüm Yanıma bir kız gelip bir gül kurulmuş ve onu gözümün önünde parçaladı masama koydu ve ben çok üzülmüştüm en hassas noktamdan vurmuştu beni ve bende bu kızı karşılıksiz bakmamıştım Devamı geliyor her bölüm kısa olacaktır teşekkürlet:))

"İnsan en çok kendine veda eder, kırık bir kalple birlikte..." ♡♡♡ "Biriyle tanışmak için bir nedene ihtiyacımızın olması gerektiğini bilmiyordum." "Neredeyse iki yıldır aynı okulda okuduğun biriyle böyle aniden tanışmak için mi? Evet bir nedenimizin olmasına ihtiyacımız var." "Senden hoşlanıyorumdur belki?" ♡♡♡ Günlerin birbirini takip ettiği bu dünyada kendi içinde tabut taşıyan ruhun gözyaşları da saklanırdı. Esra çocukluğu boyunca ailesi ve arkadaşları tarafından yaşadığı psikolojik şiddet yüzünden herkesten uzak bir alan kurmuştu kendine. Kimseye güvenmiyordu. Yaşaması için tek sebep kendisiydi onun için. Hayatı her zamanki gibi sıradan ilerlerken bir gün hayatına giren yeni insanlarla her şey tamamen değişmişti. Yeni bir hayat, yeni bir düzen, belki de yeni bir şehir... Esra kendini korumak için içine sığındığı sert kabuğundan kurtulup insanlara şans verebilecek mi?

Çocukluklarından beri anlaşamayan ama Bir okadarda iyi ikili olan güneş ile yunus büyüdüklerinde birbirlerine olan savaşları devam etmektedir lakin savaşlarında fark etmeden birbirlerine sevdalanırlar. Ve güneş ile yunus Karadenizin dağlarında kalplerini buluşturur.

BİR KÜÇÜK AYDINLIK MESELESİ

Biten bir ilişkinin tekrarı olur mu? İki tarafta severken ikinci bir şans işe yarar mı?

Pınar sıradan genç bir kızdı ama hayatı ablasının ölümyle tümden değişti

Bora Gürsoy herkesin hayallerindeki adam gibi gözükürdü. Ünlü, komik, zeki ve nefes kesici. Ama onu yakından tanımaya başladıkça o kadar da büyüleyici olmadığı fark edilirdi. Sadece sinir bozucu, hedonist ünlülerden biriydi. Bir yağmur birikintisinden daha derin değildi. Onun kişisel menejeri olmak tahmin edilenden çok daha zorlayıcıydi. Geçmemem gereken sınırları her zaman bana hatırlatırken o sınır tanımıyordu. "Seni sevmek şarkı söylemek, dans etmek ya da güzel bir yaz gününde güneşlenmek gibi değil. Seni sevmek yanacağını bile bile bir yangının tam ortasına atlamak, bir yaranın kanamasına izin vermek gibi. Beni yok ediyor ama canlı hissediyorum."

ben senin dünyanın bir parçası değilim kızım. üzülürüz, üzerler bizi.