Şah Mat – Aşk gibi başlayan, son hamlesi yıkım olan bir oyun. "Sen de kaldım," dedi adam, kalbini onun ayaklarına bırakırken. Ama kadın sadece gülümsedi. Soğuk ve sinsice. "Sen bu hikayede yoksun." dedi. Çünkü o hikaye, bir aşk masalı değil, ustaca kurulmuş bir oyundu. Ve adam farkında bile olmadan, kendi son hamlesini çoktan yapmıştı. Bu, birinin tutkuyla bağlandığı, diğerinin ise adım adım yok etmeyi planladığı bir satranç tahtası. Hamleler yapıldı. Duygular kullanıldı. Ve biri kazandığında, diğeri zaten çoktan kaybolmuştu. Şah. Mat. Bu kitap, tek taraflı bir aşkın sessiz çöküşünü, kurbanın kendi sonunu isteyerek yazışını ve bir kadının gözler önündeki soğuk planlarını anlatıyor. Aşk bazen bir mucize değil, iyi kurgulanmış bir yıkımdır.

Zayıflar, kaderin oyununda birer piyon olmaya mahkumdur. Güçlüler ise oyunu kuranlardır. Hayat, yanlış hamleleri affetmez. Bazen bir adım geri çekilmek, oyunu kazanmanın tek yoludur. Cesurlar ilerler, korkaklar saklanır, ama gerçek güç, zamanlamayı bilenlerdedir. Kılıcını erken çeken, ilk düşendir; sessiz kalan, en tehlikeli olandır. İnsan, en çok güvendiği ellerde kaybolur ve en büyük zafer, düşmanın hamlesini yapmadan önce kazanılır. Unutma, her söz bir silah, her bakış bir tuzaktır. Kazanmak isteyen, kaybetmeyi göze almalıdır. Ve unutma, bir piyon bile doğru anda hareket ederse, şahı devirir. Hayat, tahtaya dizilmiş taşlardan ibaret değildir. Kimi, başkasının hamlesiyle yürür; kimi kendi yolunu çizer. Kazanan her zaman en güçlü olan değildir, bazen en sabırlı olan kazanır. Kurallar yazılıdır, ama kazananlar kuralları bozanlardır. Cesaretin yoksa sadece bir piyon olursun, fakat aklın varsa en sonunda şah olmayı başarabilirsin. Şimdi düşün: Hamleni kendin mi yapacaksın, yoksa başkasının oyunu içinde mi savrulacaksın? Çünkü bu oyunda tereddüt edenler, en önce düşenlerdir. Şah olmayı hak etmeyen, piyon olarak ölür.

Bu hikâyede, ölüm de var mutluluk da var birlikte görelim.